The minimalist approach to natural human language argues that the syntax of a language L maps a certain structure to a certain form at PF and to a certain meaning at LF. With the above in mind, the ideal perhaps scenario, in terms of transparency, would be that the mapping between form and meaning would be one to one. In other words, there is as much form as there is meaning. This would further imply that the mapping between form and meaning is symmetric. The present thesis studies some aspects of the form and meaning of two kinds of wh-constructions in Modern Greek, i.e., questions and sluicing, and shows that the relevant mapping may not necessarily be one to one. With respect to questions, it is argued that the same form may correspond to more than one meaning. As regards sluicing, it is proposed that there is less form than meaning. On the face of the previous, the argument will be as follows. Syntax generates form, and restricts part of meaning, while additional aspects of meaning are facilitated by PF, regarding wh-questions, and LF, concerning sluicing. Finally, since PF contributes to meaning, LF sees PF, and vice versa. / Το μινιμαλιστικό πλαίσο προσέγγισης της φυσικής ανθρώπινης γλώσσας υποστηρίζει ότι η σύνταξη μιας γλώσσας Γ αντιστοιχεί μια ορισμένη μορφή με μια ορισμένη δομή στην ΦΔ, και με μία ορισμένη σημασία στην ΛΔ. Με αυτό ως δεδομένο, το ιδεατό ίσως σενάριο, όσον αφορά στην διαφάνεια, θα ήταν ότι η αντιστοίχιση μεταξή μορφής και σημασίας είναι ένα προς ένα. Με άλλα λόγια, υπάρχει τόση μορφή όση και σημασία. Κάτι τέτοιο θα υπονοούσε επίσης ότι η αντιστοίχιση μορφής-σημασίας είναι συμμετρική. Η παρούσα διατριβή μελετά ορισμένες πτυχές δομών ερώτησης μερικής αγνοίας, και δομών εκκένωσης, στα Νέα Ελληνικά, και δείχνει ότι η εν λόγω αντιστοίχιση δεν είναι απαραίτητα ένα προς ένα. Όσον αφορά στις δομές ερώτησης μερικής αγνοίας, υποστηρίζεται ότι η ίδια μορφή μπορεί να σχετίζεται με περισσότερες από μια σημασίες. Σχετικά με τις δομές εκκένωσης, προτείνεται ότι φέρουν λιγότερη μορφή απο σημασία. Με βάση τα παραπάνω, το επιχείρημα θα έχει ως εξής. Η σύνταξη παράγει μορφή, και περιορίζει μέρος της σημασίας, ενώ ένα άλλο μέρος της σημασίας εισάγεται από την ΦΔ, όσον αφορά στις ερωτήσεις μερικής αγνοίας, και την ΛΔ, σχετικά με τις δομές εκκένωσης. Τέλος, αφού η ΦΔ συνεισφέρει στην σημασία, τότε η ΛΔ δομή βλέπει την ΦΔ, και αντιστρόφως.