Η υπέρταση αποτελεί έναν από τους πλέον σημαντικότερους παράγοντες στην αύξηση των καρδιαγγειακών επεισοδίων τα οποία ευθύνονται περίπου για το ήμισυ των θανάτων στους ενηλίκους. To σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης (RAS), διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη ρύθμιση της συστολικής και της διαστολικής πίεσης και για αυτό το λόγο η αναστολή του έχει αποτελέσει φαρμακολογικό στόχο για τη θεραπεία της υπέρτασης. Οι μη πεπτιδικοί ΑΤ1 ανταγωνιστές της Αγγειοτενσίνης ΙΙ αντιπροσωπεύουν τη νεότερη γενιά αντιϋπερτασικών φαρμάκων. Επιδρούν στο τελικό στάδιο του RAS, αποτελώντας μία αποτελεσματική θεραπευτική προσέγγιση της υπέρτασης. Με βάση το Losartan, τον πρώτο μη πεπτιδικό ΑΤ1 ανταγωνιστή της Αγγειοτενσίνης ΙΙ που κυκλοφόρησε στην αγορά το 1995, σχεδιάστηκαν δραστικότεροι και εκλεκτικότεροι ανταγωνιστές με παρατεταμένη βιολογική δράση. Στόχος της παρούσας ερευνητικής εργασίας και έχοντας ως βάση τα χαρακτηριστικά του Losartan, ήταν η σύνθεση μονοαλκυλιωμένων παραγώγων με βάση είτε το 2-βουτυλοϊμιδαζόλιο (ανάλογο 1),, είτε το 4-βουτυλοϊμιδαζόλιο (ανάλογο 2). Συγκεκριμένα, φέρουν τα ακόλουθα δομικά χαρακτηριστικά:  Ένα ιμιδαζολικό δακτύλιο υποκατεστημένο με την n-βουτυλ-ομάδα είτε στη θέση 2 (1), είτε στη θέση 4 (2) του ιμιδαζολίου, καθώς σύμφωνα με τη βιβλιογραφία η βουτυλ-ομάδα αυτή αλληλεπιδρά με τη λιπόφιλη περιοχή του υποδοχέα και διαθέτει το βέλτιστο μήκος, με απώτερο στόχο την εμφάνισης ή όχι βιολογικής δράσης.  Τη [2´-(2Η-τετραζολ-5-υλ)διφαινυλ-4-υλ]μεθυλ-ομάδα. / Hypertension is one of the most important factors resulting in the increase of cardiovascular episodes, which are responsible for approximately half of all deaths in adults. The Renin-Angiotensin System (RAS) plays a defining role in the regulation of systolic and diastolic pressure and its inhibition has been a pharmacological goal in the treatment of hypertension. Non peptide AT1 receptor Angiotensin II antagonists represent the latest generation of antihypertensive drugs. They interfere in the final blockade site of RAS thus being an effective therapeutic approach towards treating hypertension. Losartan was the first non peptide AT1 receptor angiotensin II antagonist to become available in the market in 1995. Using Losartan as a base, more potent and selective antagonists with prolonged biological action were designed. The goal of this thesis and using the characteristics of Losartan as basis, was the synthesis of monoalkylated products based on either 2-butylimidazole (analogue 1) or 4-butylimidazole (analogue 2). Το be more specific they had the following structural characteristics:  An imidazole ring substituted with the n-butyl group either at position 2 (1) or at position 4 (2) of imidazole, since according to existing literature this butyl group interacts with the lipofile area of the receptor and has the ideal size for the appearance of biological action.  The [2´-(2Η-tetrazol-5-yl)biphenyl-4-yl]methyl-group.

Η υπέρταση αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που αυξάνει τα καρδιαγγειακά επεισόδια τα οποία ευθύνονται περίπου για το ήμισυ των θανάτων στους ενηλίκους. To σύστημα ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης (RAAS) διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη ρύθμιση της συστολικής και της διαστολικής πίεσης και η αναστολή του έχει αποτελέσει φαρμακολογικό στόχο για τη θεραπεία της υπέρτασης. Οι μη πεπτιδικοί ΑΤ1 ανταγωνιστές της Αγγειοτασίνη ΙΙ αντιπροσωπεύουν τη νεότερη γενιά αντιϋπερτασικών φαρμάκων. Επεμβαίνουν στο τελικό στάδιο του RAAS αποτελώντας μία αποτελεσματική θεραπευτική προσέγγιση της υπέρτασης. Με βάση το Losartan, τον πρώτο μη πεπτιδικό ΑΤ1 ανταγωνιστή της Αγγειοτασίνη ΙΙ που κυκλοφόρησε στην αγορά σχεδιάστηκαν δραστικότεροι και εκλεκτικοί ανταγωνιστές με παρατεταμένη βιολογική δράση. Στα πλαίσια της παρούσας ερευνητικής εργασίας έγινε σύνθεση διαλκυλιωμένων αναλόγων που φέρουν ως βάση τον ετεροκυκλικό ιμιδαζολικό δακτύλιο υποκατεστημένο στις θέσεις -4, -5. / Hypertension is one of the most important factors resulting in the increase of cardiovascular episodes, which are responsible for approximately half of all deaths in adults. The Renin-Angiotensin-Aldosterone System (RAAS) plays a defining role in the regulation of systolic and diastolic pressure and its inhibition has been a pharmacological goal in the treatment of hypertension. Non peptide AT1 receptor Angiotensin II antagonists represent the latest generation of antihypertensive drugs. They interfere in the final blockade site of RAAS thus being an effective therapeutic approach towards treating hypertension. Losartan was the first non peptide AT1 receptor angiotensin II antagonist to become available in the market. Using Losartan as a base, more potent and selective antagonists with prolonged biological action were designed. In the context of this thesis, the synthesis of dialkylated analogues based on the 4, 5 trisubstituted heterocyclic imidazole ring is described.

Στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με καρκίνο μαστού, θετικό για οιστρογονικούς υποδοχείς, μετά από χειρουργική θεραπεία, η μακροχρόνια χορήγηση της ταμοξιφαίνης (SERM πρώτης γενεάς), έχει αποδειχθεί ευεργετική. Ο σκοπός της παρούσης μελέτης, ήταν να διαπιστώσει, εάν οι πολυμορφισμοί του γονιδίου των ER (PvuII & XbaI του ERα και οι RsaI & AluI του Erβ), οι οποίοι έχουν συσχετισθεί με καρκίνο μαστού, σχετίζονται με το στάδιο του καρκίνου του μαστού ή την ανταπόκριση του ενδομητρίου στην μακροχρόνια αγωγή με ταμοξιφαίνη, στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με καρκίνο του μαστού. Η μελέτη περιέλαβε 87 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με καρκίνο μαστού θετικό για οιστρογονικούς υποδοχείς, στις οποίες χορηγήθηκε ταμοξιφαίνη. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 58,7± 4,7 έτη, και η μέση διάρκεια της αγωγής με ταμοξιφαίνη ήταν 3,9 ± 1,1 έτη. Το γονιδιακό DNA απομονώθηκε από τα λευκά αιμοσφαίρια δειγμάτων περιφερικού αίματος με την κλασσική μέθοδο φαινόλης - χλωροφορμίου. Τα κλάσματα των γονιδίων των ERα και Erβ, τα οποία συμπεριελάμβαναν τις θέσεις των πολυμορφισμών, πολλαπλασιάσθηκαν με την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR). Ο προσδιορισμός της παρουσίας των πολυμορφισμών στο DNA πραγματοποιήθηκε με την χρήση ενζύμων περιορισμού. Συμπερασματικά, στις Ελληνίδες μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με καρκίνο του μαστού υπό αγωγή με ταμοξιφαίνη, οι πολυμορφισμοί των οιστρογονικών υποδοχέων, δεν συνδέθηκαν, ούτε με την παρουσία παθολογίας του ενδομητρίου, ούτε με το στάδιο του καρκίνου του μαστού. / In postmenopausal women with estrogen receptor (ER) positive breast cancer, after surgical treatment long term tamoxifen administration has been proved beneficial. The aim of the present study was to identify whether these ER gene polymorphisms are associated with breast cancer stage or endometrial responsiveness to long-term tamoxifen treatment in postmenopausal women with breast cancer. The study included 87 postmenopausal women with estrogen receptor positive breast cancer treated with tamoxifen. The mean age of patients was 58,7 ± 4,7 years and the mean duration of Tamoxifen treatment was 3.9 ± 1,1 years. Genomic DNA was extracted from peripheral blood leukocyte samples by the standard phenol/chloroform procedure. Fragments of the ERα and ERβ genes encompassing the polymorphic sites were amplified by the polymerase chain reaction (PCR). The determination of presence of polymorphisms in the DNA was realised with restriction endonucleases. Ιn conclusion, in Greek postmenopausal women with breast cancer under tamoxifen treatment, Estrogen Receptors polymorphisms were not linked to either the presence of endometrial pathology or the stage of breast cancer.