No description available.

No description available.

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η εξέταση του δικτύου των σχέσεων, οι οποίες αναπτύσσονται εντός των σοφιστικών και φιλοσοφικών κύκλων που παρουσιάζονται σε δύο βιογραφικά corpora, στους Βίους Σοφιστῶν του Φιλοστράτου και στους Βίους Φιλοσόφων καὶ Σοφιστῶν του Ευναπίου, καθώς και του κεντρικού ρόλου που διαδραμάτισαν οι σχέσεις αυτές (κυρίως η σχέση δασκάλου και μαθητή) στη συγκρότηση των δύο συλλογών. Η μελέτη του δικτύου αυτών των σχέσεων στοχεύει στην ανάδειξη της μοναδικότητας των δύο συλλογών από άποψη δομής, η οποία καταδεικνύεται, επί παραδείγματι, από την ένταξη ορισμένων σοφιστών ή φιλοσόφων και τον αποκλεισμό άλλων. Ταυτόχρονα, διερευνάται πώς αυτές οι σχέσεις λειτουργούν ως μια βασική οργανωτική αρχή των Βίων και μας επιτρέπουν να διαμορφώσουμε μια σαφέστερη εικόνα για τη σοφιστική/φιλοσοφική ταυτότητα κατά την ελληνορωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο. Το πλέγμα σχέσεων που διαμορφώνεται ανάμεσα στους σοφιστές και τους φιλοσόφους, καθώς και ο τρόπος ταξινόμησής τους στα δύο βιογραφικά corpora μας επιτρέπουν να αναγνώσουμε τις συλλογές ως ρυθμιστικά, κανονιστικά κείμενα, τα οποία υπαγορεύουν και εξασφαλίζουν την επιβίωσή των βιογραφουμένων προσώπων για τις επόμενες γενιές. / The aim of this thesis is to examine the network of relationships developed among the sophists and the philosophers in two biographical corpora, Philostratus’ Lives of Sophists and Eunapius’ Lives of Philosophers and Sophists, as well as the pivotal role these relationships (especially those of master and student) played in the formation of the two collections. The study of the nexus of these relationships aims to demonstrate the structural singularity of these corpora, which is pointed, for instance, by the inclusion of certain sophists/philosophers and the exclusion of others; at the same time, these relationships are shown to constitute a major organizational principle of the Lives, allowing thus a sharper understanding of the sophistic/philosophical identity in the Graeco-Roman Imperial period. The two corpora are read as regulatory, canonistic texts, in the sense that they dictate and determine, to a great extent, the type of the biographised sophists and philosophers worth preserving for future generations.