• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 3
  • 2
  • Tagged with
  • 13
  • 5
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Relationship between cell density, homoserine lactone production and the regulation of phenazine antibiotic production in Pseudomonas aureofaciens PGS12

El-Baghdady, Khaled Z. January 2004 (has links)
No description available.
2

Cyanide and the cyanide insensitive oxidase in Pseudomonas aeruginosa

Zlosnik, James Edward Arthur January 2005 (has links)
No description available.
3

The role of MvaT in Pseudomonas aeruginosa

Worrall, Kathryn E. January 2005 (has links)
No description available.
4

Synthetic strategies to metabolites from mutants of pseudomonas fluorescens

Scott, Robert W. January 2011 (has links)
Mupirocins F and H are metabolites isolated from cultures of mutant strains of Pseudomonas f1uorescens. Synthetic routes have been developed to these compounds to confirm their structures Investigations into the synthesis of 22 led to two novel rearrangement products 48 and 55 and their structures were confirmed through extensive spectroscopic studies. Methyl mupirocin F was prepared in two steps from pseudomonic acid A via methylation with TMS- diazomethane to give methyl pseudomonate 3 followed by a selective TEMPO oxidation to yield methyl mupirocin F 22. The total synthesis of mupirocin H 73 has been achieved using a flexible synthetic strategy. Lactone 85 was prepared from bicycloheptanone 88 which on alkylation with 86 gave 186 with complete stereocontrol and all six asymmetric centres intact. Reductive cleavage of lactone 186 via the intermediate dithiane 199 installed the required methyl group and oxidation gave 206. Removal of the protecting groups gave mupirocin H 73.
5

Characterisation of woodland rhizospheric isolates of Burkholderia

Chan, Chun-Han January 2005 (has links)
No description available.
6

A search for Higgs bosons in final states with multiple tau leptons at the DZero experiment

Suter, Louise January 2013 (has links)
Two searches for the production of Higgs bosons decaying into tau and mu leptons, using data collected with the DZero detector at the Fermilab Tevatron p-bar(p)collider, are presented. A search for the pair production of doubly charged Higgs bosons in the processq-bar(q) to H^{++}H^{--}, where H^{++} decays to tau-tau, mu-mu or tau-mu lepton pairs, with an integrated luminosity of up to L= 7.0 fb^{-1}, is presented. No significant excess of data over the expected SM background is observed and the results are used to set 95\% C.L. limits on the pair production cross section of doubly charged Higgs bosons in the range 90 < M_{H^{++}} < 200 GeV. A second search for the production of the Standard Model Higgs boson in the final state tau-tau-mu+X is presented, using an integrated luminosity of L=8.6 fb^{-1}. Again no significant excess of data is observed over the background expectation and 95% C.L. limits are set on the observed cross section relative to the Standard Model prediction, in the range 100 < M_{H} < 200 GeV.
7

Μελέτη της δράσης της Pseudomonas aeruginasa στην μετάδοση του σήματος ενεργοποίησης σε ανθρώπινα μακροφάγα

Λαγουμιντζής, Γεώργιος 27 June 2007 (has links)
Το γένος Pseudomonas ανήκει στην οικογένεια Pseudomonadaceae και περιλαμβάνει πολλά είδη. Το συχνότερο είδος ψευδομονάδας που προκαλεί νόσο στον άνθρωπο είναι η Pseudomonas aeruginosa. Η P.aeruginosa είναι ένα Gram αρνητικό, αυστηρά αερόβιο βακτηρίδιο, το οποίο αναπτύσσεται στους 37-42οC και καλλιεργείται σχετικά εύκολα σε κοινά θρεπτικά υλικά. Η P. aeruginosa έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα σημαντικότερα και σοβαρότερα ευκαιριακά παθογόνα βακτηρία, τα οποία είναι υπεύθυνα για νοσοκομειακές λοιμώξεις σε διάφορες ειδικές ομάδες ασθενών όπως ανοσοκατασταλμένα άτομα, άτομα με κυστική ίνωση (cystic fibrosis), ασθενείς με νεοπλασίες, κ.α. Οι λοιμώξεις που προκαλεί η P. aeruginosa χαρακτηρίζονται σοβαρές και επικίνδυνες αφενός μεν γιατί προκαλεί νόσο σε άτομα ήδη επιβεβαρυμένα από άλλες καταστάσεις, αφετέρου δε γιατί εμφανίζει ανθεκτικότητα στα περισσότερα αντιβιοτικά. Ο τρόπος με τον οποίο η P. aeruginosa ασκεί την παθογόνο δράση της είναι πολύπλοκος και δεν έχει διευκρινισθεί επακριβώς. Διάφοροι κυτταρικοί παράγοντες αλλά και εξωκυττάρια προϊόντα θεωρούνται υπεύθυνα για την έκφραση της παθογόνου δράσης του μικροοργανισμού. Οι πιο σημαντικοί κυτταρικοί παράγοντες είναι: ο λιποπολυσακχαρίτης, οι φίμπριες, οι πρωτεΐνες της εξωκυττάριας μεμβράνης, ο εξωκυττάριος πολυσακχαρίτης (Slime), καθώς επίσης και ο βλεννώδης πολυσακχαρίτης (αλγινικό οξύ) που σχετίζεται με τα βλεννώδη στελέχη. Επίσης διάφορα εξωκυττάρια προϊόντα-παράγοντες τα οποία θεωρούνται υπεύθυνα για τη λοιμογόνο δράση του βακτηρίου, είναι διάφορα ένζυμα και κυρίως το Εξωένζυμο-S και η Εξωτοξίνη-A. Στους μηχανισμούς άμυνας του ξενιστή έναντι της P. aeruginosa τα μακροφάγα που προσελκύονται στην εστία της λοίμωξης παίζουν το σπουδαιότερο ρόλο. Οι κυτταροκίνες που παράγονται από τα ενεργοποιημένα μακροφάγα καθορίζουν την έκταση της βλάβης και την έκβαση της λοίμωξης. Σε πειραματικά μοντέλα σήψης από P. aeruginosa η παραγωγή του παράγοντα νεκρώσεως όγκου (TNF-α) σε μικρά ποσά έχει συσχετισθεί με προστασία σε σοβαρές λοιμώξεις, ενώ η υπερπαραγωγή του οδηγεί σε σηπτικό σοκ. Η ρύθμιση της παραγωγής του TNF-α αντικατοπτρίζει τη ρύθμιση της ενεργοποίησης του μακροφάγου. Διαφορετικοί υποδοχείς επιφανείας όπως οι TLR’s, συμβάλουν στην αναγνώριση του μικροβίου και την επακόλουθη ενεργοποίηση του μακροφάγου. Τα ενδοκυττάρια γεγονότα που σχετίζονται με τη μετάδοση του σήματος ενεργοποίησης στα μακροφάγα δεν είναι απόλυτα αποσαφηνισμένα. Πρώιμα συμβάντα ενεργοποίησης των μακροφαγων που ρυθμίζουν την παραγωγή του TNF-α, είναι η ενεργοποίηση των MAP κινασών. Η οικογένεια των MAPK’s περιλαμβάνει 3 κινάσες: την p38, την Erk1,2 και την JNK, που έχουν ταυτοποιηθεί ως πιθανοί θεραπευτικοί στόχοι σε πειραματικά μοντέλα σήψης. Η διαδοχική φωσφορυλίωση υποστρωμάτων ενεργοποιεί διάφορους μεταγραφικούς παράγοντες, χαρακτηριστικότεροι των οποίων είναι ο NF-κΒ και ο AP-1, ο οποίοι συμμετέχουν στη μεταγραφή των γονιδίων των κυτταροκινών που εκφράζονται στη διάρκεια της σηπτικής καταπληξίας. Σημαντικότερη από αυτές είναι ο TNF-α. Η ρύθμιση της παραγωγής του TNF-α είναι αντιπροσωπευτικός στόχος μελέτης των μηχανισμών που διέπουν την ενεργοποίηση των μακροφάγων. Αυτή η ρύθμιση γίνεται τόσο στο επίπεδο μεταγραφής του γονιδίου όσο και στο μετά-μεταγραφικό και μεταφραστικό επίπεδο. Συνεργασία μεταξύ των πρωτεϊνών μεταγραφής και αυτών που δεσμεύονται στη 3-UTR περιοχή του mRNA του TNF-α συμβάλουν στην εκλεκτική ρύθμιση της παραγωγής του από τα μακροφάγα. Οι μηχανισμοί που ενέχονται στην ενεργοποίηση των μακροφάγων από την P. aeruginosa δεν έχουν πλήρως μελετηθεί. Ταυτοποίηση των συγκεκριμένων μορίων-στόχων στη μετάδοση του σήματος ενεργοποίησης στα μακροφάγα συμβάλει στην κατανόηση των μηχανισμών ελέγχου της σηπτικής καταπληξίας. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η αποσαφήνιση της δράσης της P. aeruginosa στα διάφορα στάδια ενεργοποίησης των μακροφάγων όπως: α) το επίπεδο της φωσφορυλίωσης-ενεργοποίησης διαφόρων πρωτεϊνικών κινασών (π.χ. MAPK’s), β) την ενεργοποίηση-δράση μεταγραφικών παραγόντων με αντιπροσωπευτικότερους τον NF-κΒ και AP-1, και τέλος, γ) την διερεύνηση των υποδοχέων επιφανείας όπως οι Toll-like υποδοχείς στη μετάδοση του σήματος ενεργοποίησης, αλλά και σύνδεση αυτών με την ενεργοποίηση των MAPK’s. Σε επίπεδο παραγωγής TNF-α πρωτεΐνης και ενεργοποίησης μεταγραφικών παραγόντων, τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι: α) Το Slime-GLP είναι ισχυρότερος διεγέρτης από τον LPS P. aeruginosa για την παραγωγή TNF-α σε υπερκείμενα μονοκυτταρικών καλλιεργειών. β) Αυτή η διαφορετική ρύθμιση της παραγωγής πρωτεϊνικού TNF-α, αντικατοπτρίζεται και σε επίπεδο ενεργοποίησης μεταγραφικών παραγόντων. Συγκεκριμένα, το Slime-GLP μπορεί και επάγει περισσότερο την ενεργοποίηση του NF-κΒ από ότι ο LPS της P. aeruginosa και αυτή η ενεργοποίηση είναι σχεδόν ίση με αυτή που προκαλεί ολόκληρο το ζωντανό κύτταρο της P. aeruginosa. γ) Ο NF-κΒ που ενεργοποιείται με Slime-GLP αποτελείται από το ετεροδιμερές p50/p65. δ) Ο μεταγραφικός παράγοντας AP-1 ενεργοποιείται σχετικά πιο καθυστερημένα από ότι ο NF-κΒ, αλλά και σε αυτή την περίπτωση το Slime-GLP φαίνεται να είναι ισχυρότερος διεγέρτης από τον LPS P. aeruginosa. Σε επίπεδο ενεργοποίησης των MAP κινασών τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι η διαφορετική ρύθμιση της παραγωγής του TNF-α, σε επίπεδο πρωτεΐνης, μετά από διέγερση με LPS ή Slime-GLP αντικατοπτρίζεται και σε επίπεδο ενεργοποίησης των διαφορετικών MAP κινασών. Συγκεκριμένα το Slime-GLP ενεργοποιεί τις p38 και Εrk1,2 σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι ο LPS της P. aeruginosa. Η ενεργοποίηση των p38 και Erk1,2 που αποτυπώνεται με αύξηση των επιπέδων φωσφορυλίωσής τους, αντιστοιχεί και με αύξηση της ενεργότητάς τους. Η χρήση ειδικών αναστολέων έναντι των p38 (SB203580) και Erk1,2 (PD98059) μπορεί και αναστέλλει σημαντικά την παραγωγή του πρωτεϊνικού TNF-α κατά 80-95% και 60-80% αντίστοιχα. Το Slime- GLP διαφέρει από τον ομόλογο LPS της P. aeruginosa μόνο στο βαθμό της ενεργοποίησης των MAP κινασών, δηλαδή μπορεί και επάγει ισχυρότερα τις MAP κινάσες από ότι ο ομόλογος LPS. Η συμμετοχή των Toll-like υποδοχέων στη μετάδοση του σήματος αυτής της διαφορετικής ενεργοποίησης των MAP κινασών από τους LPS και Slime-GLP της P. aeruginosa, μελετήθηκε με τη χρήση ειδικών μονοκλωνικών αντισωμάτων (anti-TLR2) και (anti-TLR4). Συγκεκριμένα, η ενεργοποίηση της p38, μετά από διέγερση με Slime-GLP, μειώνεται σημαντικά παρουσία του anti-TLR2, ενώ παρουσία του anti-TLR4 η μείωση της ενεργοποίησης της p38 δεν είναι τόσο προφανής. Αντίθετα, μείωση της ενεργοποίησης της p38, όταν αυτή επάγεται από τον LPS της P. aeruginosa, παρατηρούμε μόνο στην περίπτωση που αδρανοποιούμε τον TLR4. Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν έναν μοριακό μηχανισμό με τον οποίο ο LPS και ο εξωκυττάριος πολυσακχαρίτης Slime-GLP της P. aeruginosa, χρησιμοποιούν διαφορετικούς υποδοχείς στην επιφάνεια των μακροφάγων για την διαφορετική ενεργοποίηση των MAP κινασών και τη ρύθμιση της παραγωγής του TNF-α στα ανθρώπινα μακροφάγα κύτταρα / Pseudomonas aeruginosa is an opportunistic Gram-negative pathogen that is associated with severe infections of immunocompromized or critically ill patients. P. aeruginosa infections both chronic and acute, are associated with high incidence of morbidity and mortality. Many gene products of the bacterium, involving lipolysaccharide (LPS), extracellular slime glycolipoprotein (Slime-GLP), exotoxin- A, and exoenzyme-S, contribute to the pathophysiology of P. aeruginosa infection, by stimulating different cell types of the immune system. Macrophages play a key role in execution of the innate and adaptive arms of the immune response to Pseudomonas infection. Activated macrophages exert their effects by producing several types of cytokines and/or other mediators. TNF-α an early proinflammatory cytokine produced by activated macrophages is probably the most important mediator of systemic toxicity. TNF-α production primarily by cells of monocytic lineage is a crucial event in the course of these infections. During in vivo infections with P. aeruginosa, both LPS and Slime-GLP produced by mucoid and non-mucoid strains are being released. Extracellular Slime-GLP causes systemic toxicity when administered in vivo. Signal transduction pathways and early activation intracellular events that mediate induction of TNF-α by human monocytes have been the subject of great interest by many investigators. A key component of many intracellular signaling pathways are the mitogen-activated protein (MAP) kinases. This superfamily includes the extracellular signal response kinases (ERK’s), c-jun N-terminal kinases and the p38 family of kinases. A wide range of bacterial compounds including LPS of Gram-negative bacteria, LTA and peptidoglycan of Gram-positive bacteria and Treponema components differentially activate the MAP kinase family members. Recently it has been shown that cell surface Toll-like receptor (TLR) proteins participate in the ability of the host to discriminate different LPS structural features, and/or other components of the bacterial cell. Although it is now clear that the TLR family of membrane proteins is linked to the activation of MAP kinase family members by different microbial components the subsequent pathways that lead to inflammatory mediator production are still being elucidated. The aim of our study was to delineate the molecular mechanisms leading to differential TNF-α induction by P. aeruginosa LPS and Slime-GLP, specifically theIdentification of specific molecular targets of P. aeruginosa Slime-GLP in human monocytes-macrophages may have important therapeutic implications for P. aeruginosa mediated systemic toxicity.
8

Συσχέτιση ιστολογικών, βιοχημικών και αιματολογικών ευρημάτων μετά απο χρήση LPS P. aeruginosa σε επίμυες wistar. Πειραματική μελέτη

Τζανακάκης, Γεώργιος 24 March 2010 (has links)
- / -
9

Mutability and survival of Pseudomonas aeruginosa in multi-species drinking water biofilm communities

Kennedy, Enyioha January 2012 (has links)
Pseudomonas aeruginosa is an important opportunistic pathogen of humans and also has the ability to form biofilms in drinking water. However, the survival, persistence and the control of this pathogen within mixed-species bacterial communities in drinking water distribution systems remains poorly understood. Strains of P. aeruginosa obtained from natural and pathogenic biofilms are often hypermutable due to defective DNA error repair systems. However, the role of mutation in determining survival and fitness of P. aeruginosa within the environment has not been explored. This work, investigated the mutability, persistence and survival of hypermutable mutS, wild type and environmental strains of P. aeruginosa within mixed species drinking water consortia and the effects of oxidative stress and water treatment practices including chlorination and UV irradiation on their mutability and persistence within these biofilms using a flow cell continuous culture system. Our results show that P. aeruginosa hypermutator strains integrated and persisted within the biofilm more readily than the wild type and environmental strains. Moreover, growth of P. aeruginosa within a multi-species biofilm led to a 5-fold increase in the mutation frequency (resistance to rifampicin, RifR) of the wild type strain compared to monospecies P. aeruginosa biofilms, suggesting that interactions within polymicrobial communities may promote genetic diversification. Our results also show that antioxidants (L-proline and N-acetyl-cysteine) had an average of 4-fold reduction effect in the mutation frequency of the wild type P. aeruginosa within the mixed species biofilms. However, the mutation frequency exhibited by the mutS strain within the biofilms is independent of oxidative stress. UV irradiation of P. aeruginosa cells, but not exposure to chlorine, led to increases in P. aeruginosa RifR mutation frequency and enhanced the persistence of surviving P. aeruginosa cells within drinking water biofilms. These findings therefore have provided new insights into mechanisms by which drinking water biofilms may harbour important pathogenic micro-organisms and how these interactions within the multispecies biofilms can enhance genetic adaptation and evolution of microbial pathogens.
10

Adaptive evolution in the Pseudomonas fluorescens Wsp signalling pathway : exploring the relationship between genetic cause and phenotypic effect

Farrell, Sam Hanno January 2013 (has links)
When provided with spatial niches by growth in static nutrient medium, Pseudomonas fluorescens diversifies through adaptive radiation into several well-defined phenotype classes. One of these classes, named wrinkly spreader (WS) for its morphology on agar medium, forms a biofilm at the air-liquid interface through mutations in one of several loci including the genes wspF and awsX. These genes code for negative regulators of di-guanylate cyclases (DGCs). These DGCs catalyse synthesis of cyclic-di-GMP, a second messenger, overproduction of which effects physiological changes leading to overproduction of a cellulose polymer and the WS phenotype. Intriguingly, a diverse range of wspF mutations leads to diversity both in colony morphology and strain fitness.In this study, I investigate genetic and fitness diversity in wrinkly spreaders with the aim of identifying the causal factors that link genetic diversity and physiological factors with diversity in fitness. I approach the subject from several directions, examining the historical context of genetic diversity in wspF and awsX, distribution of control over output in the Wsp pathway and overall fitness effects of different causal factors. I investigate the genetic basis of wrinkly spreader evolution through generation of a large number of novel WS strains and exploration of the distribution of mutations in the wspF and awsX genes. In combination with this I calculate estimates of the past rates of mutation in these genes, derived from a phylogenetic investigation of a group of orthologues. I examine the response of the Wsp pathway to change in WspF function through a novel computational analysis that is capable of revealing valuable information on control in a biological system based purely on model structure. In addition I show how this analysis can be refined through specification of broad estimates of system parameters, thereby avoiding issues related to over-reliance on specific parameter values. Finally, I investigate the fitness implications of these factors, as well as a variety of others, through assays of fitness in a group of WS strains combined with machine learning analyses of predictive relationships between protein and mutation characteristics and experimentally measured strain fitness, and consider the implications of this analysis in the context of intermediate physiological effects.I find that mutations in the WspF protein that lead to the WS phenotype tend to be located in regions of historically strong conservation, the first time that any such pattern to WS mutations has been identified. Mutations in AwsX, on the other hand, do not fit such a pattern. Computational analysis of the Wsp pathway shows that, regardless of model parameters, pathway output is always more sensitive to changes in methylesterase activity by WspF than to changes in phosphorylation of WspF, which may explain the greater frequency of mutations fixed in vivo seen in the methylesterase domain. Despite these patterns, none of a wide range of mutation and sequence-based biochemical characteristics, including local rates of past evolution and size and position of mutations, exhibited any predictive power over WS fitness. Overall, the findings in this study point towards an essential role for complex pleiotropic effects in strongly modulating the fitness effect of different mutations in wspF.

Page generated in 0.0243 seconds