No description available.

Οι θυρεοειδικές ορμόνες (Τ3 και Τ4) είναι απαραίτητες στην ανάπτυξη, τη διαφοροποίηση και την ωρίμαση του νευρικού συστήματος. H δράση τους έχει συσχετιστεί με αλλαγές στη συμπεριφορά, ψυχικές και κινητικές δυσλειτουργίες.Η ντοπαμινεργική νεύρωση των βασικών γαγγλίων και κυρίως του ραβδωτού, είναι γνωστό ότι, παίζει κεντρικό ρόλο σ’ ένα ευρύ φάσμα κινητικών, γνωστικών και συναισθηματικών λειτουργιών.Ο υποθυρεοειδισμός προκαλεί μορφολογικές διαταραχές σε εγκέφαλο ενήλικα επίμυ, ακριβέστερα μείωση, αξονικής και δενδριτικής ανάπτυξης των νευρώνων του ραβδωτού, και τροποποιεί την ικανότητα δέσμευσης ανταγωνιστών της ντοπαμίνης. Όμως το κυτταρικό και μοριακό υπόβαθρο των ανωτέρω επιδράσεων παραμένει κατά ένα μεγάλο μέρος αδιευκρίνιστο. Κατά την διατριβή αυτή μελετήθηκε η επίδραση του υποθυρεοειδισμού στο ραβδωτό σώμα αρσενικών ενήλικων μυών στην κατάσταση του υποθυρεοειδισμού, προκειμένου να διευκρινισθεί περαιτέρω το υπόβαθρο των δράσεων των θυρεοειδικών ορμονών στο ντοπαμινεργικό σύστημα, στον ενήλικα εγκέφαλο.Με αυτοραδιογραφική μελέτη, δείχθηκε μειωμένη ποσοτική κατανομή των D2, όχι όμως και των D1,υποδοχέων ντοπαμίνης στα βασικά γάγγλια εγκεφάλου αρσενικών ενηλίκων υποθυρεοειδικών μυών συγκριτικά με τους ευθυρεοειδικούς. Με μελέτη κορεσμού και ανάλυση κατά Scatchard παρατηρήθηκε μη στατιστικά σημαντική διαφορά στη χημική συγγένεια του ανταγωνιστή των D2 υποδοχέων ντοπαμίνης [3H]-raclopride με τους υποδοχεις αυτούς. Παρατηρήθηκε επίσης στατιστικά σημαντική μείωση, 37%, στο ποσό δέσμευσης (Bmax) του ραδιενεργού προσδέτη στους D2 ντοπαμινεργικούς υποδοχείς των αρσενικών υποθυρεοειδικών μυών σε σχέση με τους ευθυρεοειδικούς. Διερευνώντας τα χαρακτηριστικά δέσμευσης των D2 ντοπαμινεργικών υποδοχέων, βρέθηκε στατιστικά σημαντικά αυξημένη η χημική συγγένεια της ντοπαμίνης σε σχέση με αυτή του ανταγωνιστή των D2 υποδοχέων ντοπαμίνης [3H]-raclopride για τη θέση υψηλής χημικής συγγένειας και μειωμένη η ποσοστιαία αναλογία των θέσεων δέσμευσης που αφορούν τη θέση υψηλής χημικής συγγένειας στο ραβδωτό σώμα υποθυρεοειδικών μυών συγκριτικά με τους ευθυρεοειδικούς. Αντίθετα στους υποθυρεοειδικούς μύες βρέθηκε μειωμένη η χημική συγγένεια στη θέση χαμηλής χημικής συγγένειας. Η ‘in vitro’ προσθήκη T3 σε ομογενοποίημα ραβδωτού σώματος εγκεφάλου αρσενικών ευθυρεοειδικών μυών προκάλεσε στατιστικά σημαντική μείωση της χημικής συγγένειας στη θέση υψηλής χημικής συγγένειας, συγκριτικά με το αντίστοιχο δείγμα ευθυρεοειδικών μυών. Επίσης, με ενεργοποίηση των Α2Α υποδοχέων αδενοσίνης μέσω του αγωνιστή των Α2Α υποδοχέων αδενοσίνης CGS 21680, παρατηρήθηκε πολλαπλάσια μείωση της χημικής συγγένειας στη θέση υψηλής χημικής συγγένειας των υποθυρεοειδικών δειγμάτων σε σχέση με τα αντίστοιχα των ευθυρεοειδικών, που σημαίνει ενισχυμένη αλληλεπίδραση των Α2Α /D2 υποδοχέων. Τέλος, τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι η επαγόμενη σύνθεση του cΑΜΡ από το SKF38393 (αγωνιστής των D1 υποδοχέων ντοπαμίνης) είναι στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη στο ραβδωτό των υποθυρεοειδικών μυών και ότι το σύστημα αλληλεπίδρασης D1/D2 υποδοχέων ντοπαμίνης στο ραβδωτό διαφέρει μεταξύ ευθυρεοειδικών και υποθυρεοειδικών μυών. Συγκεκριμένα η από το SKF38393 επαγόμενη σύνθεση του cΑΜΡ όταν αναστέλλεται υπό την παράλληλη δράση της κουινπιρόλης (αγωνιστής των D2 υποδοχέων ντοπαμίνης), παρουσιάζει στο ραβδωτό των ευθυρεοειδικών μυών μια δοσοεξαρτώμενη και αναλογική αναστολή της επαγόμενης σύνθεσης του cΑΜΡ και στο ραβδωτό των υποθυρεοειδικών μυών μια δοσοεξαρτώμενη αλλά όχι αναλογική αναστολή της επαγόμενης σύνθεσης του cΑΜΡ. Ενώ η επαγόμενη από το CGS21680 (αγωνιστής των Α2Α υποδοχέων δείχνει επίσης μεγαλύτερη επαγωγή σύνθεσης cAMP στα υποθυρεοειδικά ζώα αλλά και ενισχυμένη αλληλεπίδραση των Α2Α /D2 υποδοχέων στούς υποθυρεοειδικούς μύες, με στατιστικά σημαντικά μειωμένη σύνθεση του cΑΜΡ μόνο στους υποθυρεοειδικούς μύες. Τα αποτελέσματα της επαγόμενης σύνθεσης του cΑΜΡ πιθανόν παραπέμπουν σε τροποποιημένη δράση των G-πρωτεϊνών στους υποθυρεοειδικούς μύες. Τα αποτελέσματά μας δείχνουν επίδραση των θυρεοειδικών ορμονών στο ραβδωτό σώμα τόσο στον αριθμό των D2 ντοπαμινεργικών υποδοχέων όσο και στην μεταβίβαση σήματος μέσω των ντοπαμινεργικών υποδοχέων. Επίσης υποστηρίζουν την εμπλοκή των θυρεοειδικών ορμονών στην αλληλεπίδραση των ντοπαμινεργικών υποδοχέων με τους υποδοχείς αδενοσίνης σε μεμβρανικό επίπεδο καθώς και σε επίπεδο δευτερογενών μηνυμάτων, δείχνοντας ενισχυμένη αλληλεπίδραση των Α2Α /D2 υποδοχέων στους υποθυρεοειδικούς μύες. / Thyroid hormones (T3 and T4) are necessary in differentiation and development but also in the maturation of the central neural system. Their action has been connected with alterations in behavior, as well as with psychological and movement disorders. It is known that the dopaminergic (DA) innervation of the basal ganglia, and in particular of the striatum, plays a central role in most movement, cognitive and emotional functions. Hypothyroidism induces morphological alterations, and more precisely, reductions in the axonal and dendritic sprouting of striatal neurons of adult rat brain and also modifications in the ability of dopamine antagonists’ ligand-binding. However, the underling mechanisms involved at the cellular and molecular level remain unidentified. Aim: In the current dissertation, we studied the effect of hypothyroidism in the striatum of adult, male Balb-c mice, in order to get a better understanding on the underling mechanism(s) of the effect of thyroid hormones on the DAergic system in adult brain. Results: Autoradiography showed a quantitative reduction in the level of D2 receptors in the basal ganglia of adult, male, hypothyroid mice versus that in eythyroid mice. Saturation studies revealed a non- statistically significant alteration in the chemical affinity of D2 receptor antagonist [3H]-raclopride for these receptors. However, a statistically significant reduction (37 %) in Bmax of the radiolabeled ligand was observed in D2 dopaminergic receptors of the hypothyroid mice versus the euthyroid. Similar studies on the pharmacological profile of D2 DAergic receptor binding, showed a statistically significant increase in the binding affinity of dopamine versus [3H]-raclopride, at the high affinity site, and a reduction in the percentage of the binding sites in this site, in the striatum of male, adult hypothyroid mice versus eythyroid. The opposite effect was observed in the low affinity site, where we showed a reduction in the binding affinity. Furthermore, the “in vitro” addition of T3 in striatal homogenates of male, adult euthyroid brain resulted in a statistically significant reduction in the binding affinity, of the high affinity site, compared to euthyroid samples. Also, by activation of A2A adenosine receptors through application of the CGS21680 agonist, a statistically significant reduction was observed in the binding affinity, when at the high affinity site, of the hypothyroid compared to eythyroid samples. Finally the effect of hypothyroidism in the induction of cAMP synthesis was also examined. Our data showed that the SKF38393 (a D1 dopamine receptor agonist)-driven cAMP synthesis is statistically significant in the striatum of adult, male hypothyroid mice and that the D1/D2 interaction system of dopamine receptors is different between euthyroid and hypothyroid mice. This means that when SKF38393-driven cAMP synthesis is suppressed by quinpirole (a D2 dopamine receptor agonist), a dose dependent inhibition is observed in the striatum of euthyroid mice, which is similar, but not proportional to the inhibition observed in the striatum of hypothyroid mice. While the CGS21680 (a Α2Α adenosine receptror agonist)- driven cAMP synthesis is statistically significant in the striatum of adult, male hypothyroid mice versus to euthyroid and that the A2A/D2 interaction system of adenosine/dopamine receptors is different between euthyroid and hypothyroid mice. Only in hypothyroid mice the A2A-diven cAMP synthesis is statistically suppressed in a dose dependent manner, by costimulation of D2.receptors. Conclusions: Our results show the effect of thyroid hormones on the number of DAergic receptors level and on their signal transduction levels, after dopamine receptors activation in the striatum of adult, male mice. These observations mark the involvement of thyroid hormones in the interactions of the DAergic receptors with the adenosinergic receptors, both at the receptor-receptor and the signal transduction level.