Η βρουκέλλωση είναι μια ζωονόσος η οποία προκαλείται από είδη του γένους Brucella το οποίο έχει το φυσικό του υπόδοχο σε διάφορα κατοικίδια ζώα. Η Brucella melitensis είναι το πιο παθογόνο από τα 6 είδη του γένους και απομονώνεται πιο συχνά στο γενικό πληθυσμό. Παρά το γεγονός ότι η βρουκέλλωση στα ζώα έχει τεθεί υπό έλεγχο σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες και έχει ελαττωθεί σημαντικά ο αριθμός των κρουσμάτων στους ανθρώπους, παραμένει μεγάλο πρόβλημα στα κράτη γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα, ειδικότερα σε αγροτικές και κτηνοτροφικές περιοχές. Η Ελλάδα είναι ένα από τα Μεσογειακά κράτη στα οποία η βρουκέλλωση ενδημεί και προκαλεί σοβαρό πρόβλημα υγείας όπως επίσης και οικονομικό σε συγκεκριμένες αγροτικές περιοχές. Μια μελέτη ασθενών-μαρτύρων πραγματοποιήθηκε σε μια αγροτική περιοχή του Νομού Αχαΐας στη Δυτική Ελλάδα με σκοπό να εξετάσει τους παράγοντες κινδύνου για τη νόσο. Οι μετέχοντες στη μελέτη ήταν 414 (7,2% του πληθυσμού της εξετασθείσης περιοχής ). Οι ασθενείς (n=140) επιλέχθηκαν βάσει κλινικών και εργαστηριακών κριτηρίων. Όλα τα κρούσματα της νόσου διεγνώσθησαν μεταξύ της περιόδου Ιανουαρίου 1997 και Μαρτίου 1999 είτε από ιατρούς του Κέντρου Υγείας Ερυμάνθειας (ο τοπικός υγειονομικός σταθμός) είτε από ιδιώτες ιατρούς. Δύο κριτήρια ήταν βασικά για να θεμελιωθεί η διάγνωση της νόσου. Το πρώτο ήταν η παρουσία κλινικών συμπτωμάτων (πυρετός, καταβολή, αρθραλγία, γενικευμένοι μυϊκοί και αρθρικοί πόνοι κ.α.) και το δεύτερο ήταν η θετική αντίδραση Wright σε τίτλο 1/160 ή μεγαλύτερο. Για κάθε ασθενή αντιστοιχούν 2 μάρτυρες ίδιου φύλου και ηλικίας (± 3 έτη). Η επιλογή των μαρτύρων έγινε μεταξύ εκείνων που παρουσιάστηκαν στο Κέντρο Υγείας για άλλες νόσους άσχετες με τη βρουκέλλωση. Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν μέσω προσωπικών 82 συνεντεύξεων από τον ίδιο ιατρό και αναλύθηκαν μέσω της μεθόδου της λογιστικής παλινδρόμησης. Η συνολική ετήσια επίπτωση της νόσου στην περιοχή υπολογίστηκε 10,86/1000 κατοίκους. Λαμβάνοντας την κατηγορία «όχι ιδιοκτησία ζώων » και «όχι επαφή με ζώα» ως κατηγορία αναφοράς, ο ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου ήταν ο τραυματισμός κατά τη διάρκεια της γέννας των ζώων (OR =24,3, CI95%: 8,8-67,5) ακολουθούμενο από την απουσία στάβλων (OR = 14.4, CI95% : 4.7 – 44.1), την ιδιοκτησία χοίρων (OR = 13.1, CI95%: 3.1 – 56.3), των αιγών (OR = 12.2, CI95% : 2.9 – 51.7) και των προβάτων (OR = 10.9, CI95%: 2.6 – 46.2). Μετά από την πολυμεταβλητική ανάλυση οι παράγοντες κινδύνου που τελικά διαπιστώθηκαν ήταν ο τόπος κατοικίας (OR=1.8, CI95% : 1.1-3.1), η επαγγελματική ενασχόληση με τα ζώα (OR=2.4, CI95%: 1.2-4.8), η απουσία στάβλων (OR=9.1, CI95%: 2.2-38.7) και ο τραυματισμός κατά τη διάρκεια της γέννας των ζώων (OR=11.2, CI95% : 3.2-39.1). Η κατανάλωση τυριού από παστεριωμένο γάλα ή η κατανάλωσή του σε χρονικό διάστημα άνω των τριών μηνών από την παρασκευή του βρέθηκε να αποτελεί προστατευτικό παράγοντα (OR=0.27, CI95%: 0.11-0.67). Η μείωση της επίπτωσης της βρουκέλλωσης στα ζώα είναι απαραίτητη για την προστασία των ανθρώπων από τη νόσο. Επιπλέον, πρέπει να ληφθούν αποτελεσματικά προστατευτικά μέτρα με σκοπό την εξάλειψη της νόσου. 83 / -

Η μελέτη εξετάζει την μετάδοση της βρουκέλλωσης από την πάσχουσα μητέρα στο έμβρυο, αναλύει τα κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα στην παιδική βρουκέλλωση και τα επιδημιολογικά δεδομένα της νόσου στον Ν. Αχαΐας στην διάρκεια 15 ετών από το 1986 μέχρι το 2000. Η εργασία μας δείχνει ότι η νόσος μπορεί να μεταδοθεί διαπλακουντιακά από την πάσχουσα μητέρα στο έμβρυο. Έγινε αναδρομική ανάλυση κλινικών και εργαστηριακών ευρημάτων 52 παιδιών, που νοσηλεύθηκαν στην Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Πατρών για βρουκέλλωση. Στο 50% των καλλιεργειών αίματος απομονώθηκε B. abortus. Ο πυρετός, η αρθρίτιδα και η αρθραλγία ήταν τα πιο συχνά συμπτώματα. Τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά είχαν πιο συχνά θετικές καλλιέργειες αίματος από τα μεγαλύτερα. Η μέση διάρκεια θεραπείας στα παιδιά ήταν 28 ημέρες και περιλάμβανε συνδυασμό φαρμάκων. Δεν υπήρχαν επιπλοκές, ενώ υποτροπή εμφάνισε μόνο ένα παιδί. Από τα 52 παιδιά επανεξετάσθηκαν 47, τουλάχιστον 6 μήνες μετά το πέρας της θεραπείας και ήσαν όλα υγιή. Η επίπτωση της βρουκέλλωσης στο Νομό Αχαΐας για την χρονική περίοδο 1986 έως 2000 ήταν συνολικά 7,3, στις αστικές περιοχές 3,1, στις ημιαστικές 68,0 και στις αγροτικές 9,9/100.000 κατοίκους. Η νόσος αποτελεί μείζον πρόβλημα υγείας σε συγκεκριμένες αγροτικές περιοχές (περιοχή Χαλανδρίτσας και Τριταίας, επίπτωση 28,9). Από τους 352 ασθενείς με βρουκέλλωση 96 ήταν παιδιά ηλικίας μικρότερης των 14 ετών. Η επίπτωση στα παιδιά υπολογίζεται σε 12,4 και είναι μεγαλύτερη από αυτή των ενηλίκων, που ήταν 6,3 (p< 0,001). Τα αγόρια προσβάλλονται πιο συχνά από τα κορίτσια, η διαφορά όμως δεν είναι στατιστικά σημαντική (επίπτωση 13,9 έναντι 10,9 p>0,1). Στους άνδρες η επίπτωση είναι στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη από τις γυναίκες (8,3 έναντι 4,3, p<0,001). Εξάρσεις της νόσου εμφανίζονται κατά την διάρκεια της άνοιξης. Δεν παρατηρήθηκε σημαντική μείωση της νόσου κατά την διάρκεια της μελέτης. Συμπερασματικά, η νόσος μπορεί να μεταδοθεί και διαπλακουντιακά από την μητέρα στο έμβρυο. Η βρουκέλλωση ήταν ήπια στα παιδιά, πιθανώς επειδή συχνά οφειλόταν σε B. abortus. Στο Νομό μας η νόσος προσβάλλει πιο συχνά παιδιά από ότι ενήλικες και αποτελεί μείζον πρόβλημα υγείας σε ορισμένες αγροτικές περιοχές και στις ημιαστικές περιοχές. / The purpose of this study was to examine the transplacentally transmission of brucellosis from the affected mother to the neonate, to evaluate the clinical and laboratory findings, the treatment modalities and the final outcomes in childhood brucellosis and to analyze the epidemiological data of the disease in Achaia for the years 1986 to 2000. Our findings demonstrate that brucellosis due to B. abortus can be also transplacentally transmitted from the affected mother to the neonate. Signs, symptoms, laboratory findings, treatment modalities and final outcomes were retrospectively analyzed in 52 children with brucellosis treated in the Department of Pediatrics. B. abortus was the main pathogen isolated in 50% of positive cultures. Fever and arthritis or arthralgia, were the main symptoms. Young children had statistically significantly more often positive blood cultures than older children. Treatment with a combination of antibiotics lasted for 28 days on average. There were no complications and relapses except one among the 52 children. Out of the 52 children 47 were reexamined for brucellosis at least 6 months after the end of treatment, and all of them were healthy. The incidence of brucellosis in the Prefecture of Achaia during the period 1986 to 2000 was in total 7.3, in urban regions 3.1, in suburban 68.0 and in rural 9.9/100.000 inhabitants. Brucellosis is an important problem in concrete rural regions of the Prefecture (Chalandritsa and Tritaia, incidence 28.9). Out of the 352 patients with brucellosis 96 (27.3%) were children. The incidence of brucellosis was statistically significantly higher in children than in adults (12.4 vs 6.3, p< 0.001) and in males than in females (8.3 vs 4.3, p< 0.001). Boys are also more often affected than girls, but the difference is not statistically significant (p>0.1). Exacerbations occurred during spring. The incidence of the disease did not change during the fifteen year-period. In conclusion, brucellosis can be also transmitted transplacentally from affected mother to neonate. The disease was mild among children probably because it was mainly due to B. abortus. In the Prefecture of Achaia brucellosis affect more often children than adults and is an important problem in the suburban regions as well as in some rural-areas.