Στην προσπάθεια προσέγγισης της Αλκμήνης του Ευριπίδη βρίσκεται κανείς αντιμέτωπος με ανυπέρβλητες δυσκολίες για διάφορους λόγους. Πρώτον, για τον λόγο ότι τα σωζόμενα αποσπάσματα δεν είναι μόνο πενιχρά -περιορισμένα σε αριθμό και ολιγόστιχα-, αλλά και ελάχιστα αποκαλυπτικά εξαιτίας κυρίως του χαρακτήρα τους: αποτελούν, σχεδόν στην ολότητά τους, παραθέματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αξιοπιστία τους. Πιο συγκεκριμένα, δεκατέσσερα από τα δεκαεννέα αποσπάσματα είναι ανθολογημένα από τον Στοβαίο, δύο περιέχονται σε Σχόλια στους Βατράχους και δύο ακόμη συγκαταλέγονται σε λεξικογραφικά λήμματα, ενώ μόνο ένα προέρχεται από κείμενο παπύρου. Το τελευταίο, όμως, δεν σώζεται σε κατάσταση τέτοια που να μας οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα. Το υλικό μας, συνεπώς, είναι δυσμεταχείριστο και, αν όχι παραπλανητικό, πάντως όχι ιδιαιτέρως διαφωτιστικό. Δεύτερον, προβλήματα παρουσιάζονται και σε σχέση με άλλες πηγές, από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε μαρτυρίες -αν και όχι ανεπιφυλάκτως- για την Αλκμήνη, δηλαδή τις αγγειογραφίες, που πιθανώς σχετίζονται με κάποιο τρόπο με το δράμα, και δύο έργα του Πλαύτου, κυρίως τον Rudens και λιγότερο τον Amphitruo. Τέλος, ένα πρώτο πεδίο έρευνας σχετικά με την πραγμάτευση ενός υλικού από τον δραματικό ποιητή, στο οποίο αναζητούνται συνήθως ερείσματα, είναι το μυθολογικό υπόστρωμα. Στην περίπτωσή μας όμως και στο πεδίο αυτό ανακύπτουν ερωτήματα που μένουν χωρίς οριστική απάντηση. Στην συνέχεια, και πριν από τον αναλυτικό σχολιασμό των αποσπασμάτων, θα επιχειρηθεί η εξέταση της συμβολής καθεμιάς από τις πηγές που προαναφέραμε στην μελέτη της Αλκμήνης, εκκινώντας από την σχέση του ευριπίδειου δράματος με την μυθολογική παράδοση. Κατόπιν, θα προχωρήσουμε στην διερεύνηση των δύο άλλων πηγών πληροφόρησης, πρώτα των αγγειογραφιών και, έπειτα, των έργων του Πλαύτου. Ευελπιστούμε να πλησιάσουμε, έστω λίγο, σε αυτό που ο West προσδιορίζει ως έναν από τους στόχους της κριτικής των κειμένων: να οριοθετήσουμε τους χώρους της αβεβαιότητας σε σχέση με το συγκεκριμένο κείμενο. / This study aims at reconstructing Euripide's "Alkmene" or at least, given the difficulty of the issue, to determine the space of uncertainties regarding this tragedy. In this perspective, we will draw material from the mythological tradition, the Greek-vase paintings and Plautus' Rudens.