Afin d’étudier les changements hydrologiques passés du « lac Noir » (dernière phase lacustre de la mer Noire) et l’expression de la Dernière Déglaciation en Europe centrale, des techniques analytiques variées ont été mises en œuvre sur la carotte MD04-2790 : modélisation, développement de méthodes statistiques, géochimie élémentaire et isotopique. La reconstitution de l’évolution des âges réservoir du « lac Noir » au cours des 30 derniers millénaires a permis de mieux comprendre les réponses hydrologiques du bassin aux changements climatiques (variations du niveau du plan d’eau, phases de stratification, possible déstabilisation d’hydrates de gaz). L’âge de la dernière reconnexion du « lac Noir » avec la mer Méditerranée a été révisé à 9 000 ans BP. L’interprétation des isotopes du Nd en termes de provenance des sédiments a permis de mettre en évidence que les pulses d’eaux de fonte arrivant dans le « lac Noir » au cours de l’événement de Heinrich 1 provenaient de la désintégration de la calotte fennoscandinave. Un mécanisme régional d’interactions climatiques entre lacs proglaciaires et atmosphère a été proposé pour expliquer l’organisation temporelle particulière des pulses d’eaux de fonte. Nos résultats renforcent le paradigme de Denton qui suggère que des stades prolongés sont nécessaires au passage du mode climatique glaciaire au mode interglaciaire. / In order to study the past hydrologic changes of the Black Sea “Lake”, various analytical techniques were applied to study the core MD04-2790: modelling, development of statistical approaches, elemental and isotopic geochemistry. The reconstructed reservoir age changes of the Black Sea “Lake” were interpreted in terms of the hydrologic responses of the lake to glacial/deglacial climate changes (water level change, water column stratification, possible chlatrate dissociation). Calendar age of the Black Sea “Lake” last reconnection to global ocean was also revised to 9,000 yr BP. Finally, drastic changes in εNd values strongly suggest that sediments deposited in response to Deglacial Water Pulses (DWP) during Heinrich Event 1 (HE1) originated from the Fennoscandian Ice Sheet (FIS), providing the first direct evidence that the Black Sea “Lake” recorded the collapse of the FIS. The peculiar temporal organisation of DWPs suggests outbursts of proglacial lakes into Dniepr catchment as well as regional climatic interactions between proglacial lakes and atmosphere. The HE1-timing of the DWPs occurrence would indicate that FIS was involved in the N-Atlantic circulation reduction that shifted Earth climatic machine towards interglacial conditions in accordance with Denton’s paradigm.

Réinscrivant le processus d’intégration européenne dans une Histoire de la Guerre froide et post-Guerre froide et plus généralement dans une histoire européenne plus longue que le seul XXe siècle, cette thèse explore l’histoire des relations de la Commission européenne avec la périphérie sud-orientale du continent. La longue période chronologique étudiée permets de mettre en exergue les « forces profondes » qui se tiennent derrières les actions de l’exécutif de la CEE/UE dans une région critique pour l’Europe. Pour se faire, nous nous sommes basés sur les archives de la Commission européenne, du Conseil, du Département d’État américain, des Ministères des affaires étrangères français et britannique, de la bibliothèque de Cluj-Napoca en Roumanie et d’entretiens.Divisée en quatre parties, chacune se centrant sur une période chronologique, ce travail analyse l’action de la Commission face aux changements qui ont bouleversé l’Europe du Sud-est entre 1960 et 2010. L’adaptation constante de la politique de la Commission, de la « doctrine de l’Association » à la Synergie de la Mer Noire, nous ont amené à développer l’idée d’une Süd-ost politik qui se met en place dès le début des années 1960. Cependant, contrairement à l’Ostpolitik de Bonn, il ne s’agit pas pour Bruxelles d’aller vers les États communistes du Sud-est européen ou l’Union soviétique, mais plutôt de lutter contre leur influence. La Süd-Ost politik communautaire est clairement anticommuniste et antirusse.La Communauté fait barrage à Moscou en étendant le modèle de la démocratie libérale capitaliste dans la zone autour des Détroits. La situation stratégique d’Athènes, d’Ankara et plus tard de Tbilissi ou Kiev n’est pas oubliée par Bruxelles. Ainsi, la Commission s’inscrit dans une plus longue histoire, son action fait écho à la lutte entre Paris, Londres et Saint-Pétersbourg pour le contrôle des Détroits, aux tentatives des États de la région de copier les modèles nationaux d’Europe de l’Ouest et à la politique orientale des Puissances occidentales après 1918.Cependant, la Commission doit ménager des État membres qui lui rappellent sans cesse que ces actions doivent rester limitées aux traités. L’Avis sur la Grèce en 1976 marque le point culminant de ce débat entre Conseil et Commission. Parallèlement, au cours des années 1970, Bruxelles veille à ne pas laisser émerger dans sa périphérie des organisations qui pourraient la concurrencer. Il en sera ainsi de la Conférence pour la coopération et la sécurité en Europe et de son volet méditerranéen mais aussi de la Coopération Balkanique.Si la chute de l’Union soviétique fait naitre des hésitations sur la conduite à suivre vis-à-vis de l’Europe du Sud-est et sa nouvelle extension vers le Caucase et dans les anciennes républiques soviétiques. Bien vite la Commission revient à sa politique d’extension du modèle européen. Cependant, le centre des préoccupations communautaire n’est plus la Grèce ou la Turquie. Avec l’effondrement de l’Empire soviétique, le champ d’action de la Communauté -devenue Union- s’est élargi à l’ensemble de la Région Mer Noire.Pourtant, la non résolution du problème de Chypre, l’instabilité financière de la Grèce, les crises politiques turques, le maintien hors de Schengen de la Roumanie et de la Bulgarie sont des exemples des difficultés rencontrées par la Communauté dans la région.La guerre en Géorgie et l’annexion de la Crimée par la Russie à la suite de la révolution à Kiev illustrent que le processus « doux » d’inoculation des valeurs du Traité de Rome ne va pas de soi du moment que celui-ci rencontre une opposition « dure ». Nous achevons notre réflexion en nous posant la question de la capacité de l’Union et de la Commission à absorber à terme l’ensemble de la Mer Noire ce qui mettrait la Mésopotamie et l’Asie centrale en contact direct avec le processus d’intégration européenne.Il s’agit maintenant de savoir si la Mer Noire deviendra un " lac Européen". / Fitting the European integration process into the history of the Cold War and post-Cold War and more generally in European history longer than the “short” twentieth century, this thesis explores the history of relations between the European Commission and the South-Eastern outskirts of the continent. The long period studied allows to highlight the "deep forces" that stand behind the actions of the executive of the EEC / EU in such a critical region for Europe. To do so, we relied on the archives of the European Commission, the Council, the U.S. State Department, the British and French Ministries of Foreign Affairs, the library of Cluj-Napoca University in Romania and interviews.Divided into four parts, each focusing on a period of time, this work analyses the actions of the Commission to address the changes that have transformed the region between 1960 and 2010. The continuous adaptation of the policy of the Commission, from the "doctrine of Association” to the Black Sea Synergy, led us to develop the idea of a Süd-ost politik that was already designed in the early 1960s. However, unlike the Ostpolitik of Bonn, Brussels did not go toward the communist states of South-Eastern Europe or the Soviet Union, but rather prevent their influence. The Community’ Süd-Ost politik was clearly anti-communist and anti-Russian.This is the main continuity: the European Community had to block Moscow by extending the model of capitalist liberal democracy in the area around the Straits. The particular strategic situation of Athens, Ankara and later Tbilisi or Kiev is never forgotten by Brussels. In this, the Commission is part of a longer history, its action echoes the struggle between Paris, London and St. Petersburg for the control of the Turkish Straits, attempts by states in the region to copy Western European domestic models and the Eastern policy of the Western powers after the First World War.However, the Commission had to deal with the Member States that constantly reminded Brussels that its actions should remain within the framework of the Treaties. The Opinion on Greece in 1976 marks the culmination of the debate between the Council and Commission. Meanwhile, during the 1970s, the EEC executive carefully took care to stop the emergence of organizations in its periphery that could compete with the Community. This will be the Conference for Security and Cooperation in Europe and its Mediterranean component but also the Balkan Cooperation.In 1991, when the Soviet Union collapsed, the Commission was uncertain of what to do with South Eastern Europe and its new extension to the Caucasus and the former Soviet republics. The Commission quickly returned to its systematic policy of extending the European model. However, the centre of community concerns was not Greece or Turkey. With the collapse of the Soviet Empire, the scope of the Community –became Union- expanded to the entire Black Sea region.However, the failure to resolve the Cyprus problem, the financial instability of Greece that threatens the entire euro zone, political crises in Turkey, the decision to keep out of Schengen space Romania and Bulgaria are examples of the difficulties faced by the Community in the region.The war in Georgia and the annexation of Crimea by Russia following the revolution in Kiev illustrate that the “soft” inoculation process of the values of the Rome Treaty does not come by itself as long as it meets a “hard” opposition.We conclude our discussion by asking the question of the capacity of the Union and its Commission to absorb eventually the whole Black Sea basin, which would put Mesopotamia and Central Asia in direct contact with the European integration process.The question is now whether the Black Sea will eventually become a “European lake

Cette thèse concerne l’étude de la structure géologique de la Crimée orientale et de son prolongement en mer, le fossé Sorokin, dans le but de reconstruire l'évolution tectonique de la marge, inversée, au nord de la Mer Noire Orientale. Ces recherches ont été initiées car l’âge Trias supérieur-Jurassique inférieur des roches les plus anciennes, de type flysch, seraient en fait Albien (Crétacé inférieur) soit 60 à 110 millions d'années plus jeune. Force d'observations sur le terrain, de datations micropaléontologiques, d’une analyse structurale, avec une recherche des paléo-champs de contraintes, d'une analyse de profils de sismiques réflexion de la marge, notre étude permets de réactualiser et de clarifier la géologie de la Crimée orientale. Les principaux résultats de cette thèse sont les suivants : 1) grâce à nos nouvelles datations, les sédiments turbiditiques du Crétacé inférieur ont une plus grande répartition géographique; 2) deux formations de flysch ont été identifiées, l’une du Crétacé inférieur et l’autre du Trias supérieur-Jurassique Moyen (Groupe Tauric); 3) une carte structurale de la Crimée orientale a été réalisée qui permet de mettre en évidence une phase d'extension durant le Crétacé et deux phases compressives durant le Cénozoïque ; 4) ces deux phases compressives (Paléocène-Eocène inférieur et Oligocène-Pliocène moyen) sont confirmées par l’interprétations de 8 profils sismiques en mer qui ont été corrélés avec un forage (Subbotina 403) ; 5) la réalisation de deux transects Terre-Mer permettent de comprendre les structures liées à l'inversion de la marge ; 6) l'analyse des paléo-champs de contraintes révèle plusieurs régimes tectoniques liées aux développement des structures tectoniques; 8) finalement cette thèse propose un vision nouvelle de l'évolution tectonique de la marge nord de la mer Noire orientale, qui subit une inversion depuis le Paléocène, en présentant des cartes de reconstitutions de son évolution depuis le Trias supérieur. / This study is focused on the main structural features of the Eastern Crimean Mountains (CM) and of their closest offshore, with a purpose to derive and reconstruct the tectonic evolution of the northern inverted margin of the Eastern Black Sea. This study was inspired because the Late Triassic-Early Jurassic age of the oldest exposed flysch-like rocks (so-called Tauric Group) “was” defined as 60 to 110 my younger, namely as the Albian (Middle Cretaceous).The aim of this thesis was to obtain by field observations, new dating of rocks, structural analysis, stress-field analysis and seismic interpretation allowing reconsidering the geology of the CM. The main findings of the thesis are: (1) the Lower Cretaceous sediments have a much wider spatial distribution in the Eastern CM; (2) the presence of two flysch units of different age: the youngest flysch unit of the Early Cretaceous age and the oldest, the Tauric Gp and Middle-Jurassic flysch; (3) the structural analysis in the Eastern CM resulted in new structural geological map of the Eastern CM and showed the evidence of extensional tectonics during the Cretaceous and of compressional structures during the Cenozoic; (4) two-stage compression: 1) during the Paleocene-Early Eocene and 2) during the Oligocene-Middle Pliocene were confirmed by interpretation of seismic lines offshore, correlated with the “Subbotina-403” well; (5) both geological and geophysical data in the on-and- off shore transects evidence connection of structures in the northern inverted Black Sea margin; (6) the paleostress analysis of the brittle fault-slip data allow distinguishing of several tectonic regimes responsible for the developments of main tectonic structures of the study area; (8) finally, this thesis presents a new vision of the tectonic evolution of the northern inverted part of the Eastern Black Sea illustrated with paleotectonic maps providing the reconstruction for each main stage of its geological history since the Late Triassic.

Deep ventilation of the Black Sea is inhibited by a sharp salinity gradient within the upper water column, resulting in a shallow anoxic interface at around 100 &ndash / 200 m depth. Understanding biological and chemical processes within the boundary region between oxic and anoxic waters is fundamental to comprehend the biogeochemical response of the Black Sea to climate forcing. The structure and depth of the chemocline is largely determined by the physical processes which transport surface waters to depth. Here we investigate how the structure and stability of the upper water column responds to changes in climatic forcing over interannual to multidecadal time-scales. We report results from two hydrodynamic model reanalysis. The first, extending from 1971-1993 assimilates CTD data. The second, extending from 1992-2001, assimilates altimetry data. Model results are validated against CTD and satellite data and consistency between modeled surface properties and observations is demonstrated. A problem with the data assimilation scheme of the 1992 -2001 model run is identified, which results in model drift and an unrealistic water column structure at intermediate depths. Model results indicate a warming trend of 0.7 &deg / C in sea surface temperature and a freshening trend of 0.4 in sea surface salinity between 1971 and 2001, with an associated increasing trend in the stability of the seasonal thermocline and a declining trend in surface mixed layer depth of 6.3 m. Trends are superimposed on a distinct multiannual variability characterized by relatively warm and saline conditions between 1971 and 1984, relatively cool and fresh conditions between 1985 and 1993 and warm and fresh conditions post-1993. The period between 1985 and 1993 corresponds to higher NAO and EA/WR index values although these indices do not exhibit a similar ~decadal scale variability. Higher frequency interannual variability in water column characteristics is related to the NAO and EA/WR atmospheric indices. Despite the cool conditions prevalent during the 1990s, the persistent freshening trend caused a reduction in the density of mixed layer waters throughout the study period. A positive feedback is proposed between increasing SSTs, reduced vertical mixing and freshening of the surface layer which further increases the stability of the upper water column. CIL characteristics typically mirrored surface temperature characteristics and varied considerably between the relatively warm period during the early part of the study and the subsequent cool period. The mean thickness and temperature of the CIL between 1971 and 1981 were ~39 m and ~7.5 &deg / C respectively, as compared to ~47 m and ~7.4 &deg / C between 1982 and 1993. Freshening of the upper water column also resulted in an increase in the stability maxima that exists at the base of the CIL, suggesting reduced ventilation of the upper water column during winter.

Στόχο της παρούσας διατριβής αποτέλεσε η διερεύνηση των αβιοτικών και βιοτικών παραγόντων που ελέγχουν τη χωροχρονική κατανομή δύο βασικών συστατικών του πλαγκτικού συστήματος στο βορειοανατολικό Αιγαίο, του μεσοζωοπλαγκτού και των ιχθυονυμφών. Η περιοχή μελέτης παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς χαρακτηρίζεται από αυξημένα επίπεδα παραγωγικότητας, συγκριτικά με τον ολιγότροφο χαρακτήρα της ανατολικής Μεσογείου, και ως εκ τούτου υψηλή συγκέντρωση ιχθυοαποθεμάτων (κυρίως μικρών πελαγικών ψαριών). Τα χαρακτηριστικά αυτά θεωρείται ότι σχετίζονται με την τοπογραφία της περιοχής (εκτεταμένη υφαλοκρηπίδα), την εισροή ποταμών αλλά κυρίως με την έντονη μέσης κλίμακας υδρολογική πολυπλοκότητα (μέτωπο Λήμνου, αντικυκλώνας Σαμοθράκης), που επάγει η εισροή και κυκλοφορία του χαμηλής αλατότητας νερού της Μαύρης Θάλασσας (<30 psu), στα 20-30 επιφανειακά μέτρα της υδάτινης στήλης. Η μελέτη της κατανομής και σύνθεσης του μεσοζωοπλαγκτού (σε κατακόρυφη και οριζόντια διάσταση) πραγματοποιήθηκε σε ένα εκτεταμένο δίκτυο σταθμών κατά τη διάρκεια τριών περιόδων θερμοστρωμάτωσης (Ιούλιος 2003– Σεπτέμβριος 2003 – Ιούλιος 2004), ενώ των ιχθυονυμφών κατά το μήνα Ιούνιο των ετών 2003 έως 2006. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το απόθεμα του μεσοζωπλαγκτού στο Β.Α. Αιγαίο βρέθηκε μεγαλύτερο σε σχέση με εκείνο που αναφέρεται για άλλα ελληνικά πελαγικά νερά (Ιόνιο, νότιο Αιγαίο), κλειστούς και ημίκλειστους κόλπους καθώς και για ορισμένες παράκτιες και πελαγικές περιοχές της Δυτικής Μεσογείου. Σημαντικό κομμάτι της βιοκοινότητας, ειδικά στο επιφανειακό στρώμα επίδρασης του νερού της Μαύρης Θάλασσας, αποτέλεσαν ηθμοφάγες ομάδες όπως τα κλαδοκεραιωτά, οι κωπηλάτες και τα βυτιοειδή. Το Σεπτέμβριο 2003 η αλατότητα στην περιοχή βρέθηκε υψηλότερη κατά δύο μονάδες σε σχέση με τον Ιούλιο του ίδιου έτους, αντανακλώντας ενδεχομένως τη μικρότερη εισροή του νερού της Μαύρης Θάλασσας (πλούσιο σε διαλυτό οργανικό άνθρακα), και η αφθονία των ηθμοφάγων ομάδων ήταν σημαντικά μειωμένη την περίοδο αυτή σε σχέση με τον Ιούλιο 2003. Η χρονική αυτή διακύμανση στο απόθεμα του μεσοζωοπλαγκτού φάνηκε να σχετίζεται τόσο με τη διαφοροποίηση της επίδρασης του νερού της Μαύρης Θάλασσας στην περιοχή, όσο και με τα χαρακτηριστικά της βιολογίας των οργανισμών (π.χ. εποχικός κύκλος). Τον Ιούλιο 2004 το νερό της Μαύρης Θάλασσας περιορίστηκε κυρίως στο ανατολικό τμήμα της θρακικής υφαλοκρηπίδας, εγκλωβιζόμενο σε μια αντικυκλωνική δομή γύρω από τη Σαμοθράκη περίπου 50 km διαμέτρου, και οι τιμές αφθονίας και βιομάζας βρέθηκαν ιδιαίτερα αυξημένες (διπλάσιες έως και τριπλάσιες) συγκριτικά με το 2003. Σημαντικό παράγοντα διαφοροποίησης των ποσοτικών χαρακτηριστικών του μεσοζωοπλαγκτού (αφθονία & βιομάζα) αλλά και διαμόρφωσης διακριτών συναθροίσεων ειδών κωπηπόδων και κλαδοκεραιωτών αποτέλεσε το βάθος. Τα επιφανειακά νερά, που δέχονταν την άμεση επιρροή του νερού της Μαύρης Θάλασσας, εμφανίστηκαν περισσότερο παραγωγικά με ιδιαίτερη σύνθεση ειδών, των οποίων οι συναθροίσεις αποτέλεσαν ευαίσθητους δείκτες της οριζόντιας ωκεανογραφικής ετερογένειας. Αλλαγές στην παροχή και κυκλοφορία του νερού της Μαύρης Θάλασσας φάνηκε να προκαλούν μέσης κλίμακας υδρολογική (μέτωπα, στρόβιλοι) και βιολογική πολυπλοκότητα στην περιοχή, η οποία βρέθηκε να αντανακλάται περαιτέρω στη δομή και κατανομή των ζωοπλαγκτικών συναθροίσεων τόσο στο οριζόντιο επίπεδο όσο και στο κατακόρυφο. Συγκεκριμένα, τα υδρολογικά μέτωπα αποτέλεσαν περιοχές αυξημένων τιμών φθορισμού και μεσοζωοπλαγκτικής βιομάζας και ο αντικυκλώνας της Σαμοθράκης αποτέλεσε ιδιαίτερο βιογεωχημικό ενδιαίτημα, χαρακτηριζόμενο από αυξημένες τιμές συνολικής αφθονίας και ιδιαίτερη σύνθεση βιοκοινότητας μεσοζωοπλαγκτού. Εκτός από τη σημασία των φυσικών παραγόντων στην κατανομή του μεσοζωοπλαγκτού, βιολογικές αλληλεπιδράσεις, όπως ο ανταγωνισμός και η θήρευση φάνηκε επίσης να παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των παρατηρούμενων προτύπων κατανομής. Η χωρική ετερογένεια στην κατανομή των πληθυσμών του μεσοζωοπλαγκτού φάνηκε να αντικατοπτρίζει τη σημασία των οικοφυσιολογικών χαρακτηριστικών των ειδών και του εύρους μεγέθους των τροφικών σωματιδίων. Σε αντίθεση με το μεσοζωοπλαγκτόν, η μέση αφθονία του συνόλου των ιχθυονυμφών καθώς και των μεμονωμένων ταξινομικών κατηγοριών τους στην περιοχή του Β.Α. Αιγαίου κατά την διάρκεια της τετραετούς έρευνας (2003-2006), δεν παρουσίασε σημαντική χρονική διαφοροποίηση. Οι ιχθυονύμφες των επιπελαγικών ειδών αποτέλεσαν το σημαντικότερο συστατικό της βιοκοινότητας, με κυρίαρχο είδος το Engraulis encrasicolus (γαύρος), είδος του οποίου η κορύφωση ωοτοκίας συμπίπτει χρονικά με την περίοδο δειγματοληψίας. Η οριζόντια κατανομή των ιχθυονυμφών στην περιοχή ήταν ετερογενής και φάνηκε να ελέγχεται από τη συνεργιστική δράση παραμέτρων που επιδρούν στο απόθεμα των γεννητόρων καθώς και φυσικών και βιολογικών διαδικασιών που επιδρούν στη πλαγκτική φάση των απογόνων τους. Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των παρατηρούμενων ιχθυονυμφικών προτύπων κατανομής βρέθηκε να παίζουν εξελικτικές προσαρμογές των ειδών σε μεγάλη κλίμακα χρόνου, όπως είναι η στρατηγική αναπαραγωγής και το περιβάλλον διαβίωσης. Ως εκ τούτου, το βάθος αλλά και ενδείξεις των τροφικών συνθηκών στην κολώνα του νερού (π.χ. συγκέντρωση ζωοπλαγκτού, φθορισμός) εξήγησαν σε σημαντικό βαθμό τη χωρική διαφοροποίηση της σύνθεσης της βιοκοινότητας των ιχθυονυμφών. Η κυκλοφορία επίσης του νερού της Μαύρης Θάλασσας φάνηκε σε πολλές περιπτώσεις να επηρεάζει σημαντικά τη διαμόρφωση της οριζόντιας κατανομής τους, είτε συμβάλλοντας στην κατακράτηση τους κοντά στα πεδία ωοτοκίας, ή, προκαλώντας τη διασπορά τους μακριά από αυτά. Η αντανάκλαση της οριζόντιας ωκεανογραφικής ετερογένειας στις συναθροίσεις των συγκεκριμένων μεροπλαγκτικών οργανισμών, παρότι λιγότερο έντονη σε σχέση με τις ολοπλαγκτικές ομάδες του μεσοζωοπλαγκτού, ήταν επίσης εμφανής. Η υψηλή συμμετοχή στη βιοκοινότητα των ιχθυονυμφών, πελαγικών ειδών, που κατά την ενήλικη φάση είναι άμεσα επηρεαζόμενα από μεταβολές που πραγματοποιούνται στο ανώτερο στρώμα της υδάτινης στήλης (όπου επιδρά το νερό της Μαύρης Θάλασσας), φαίνεται να είχε σημαντική συμβολή σε αυτό. / The main aim of the present study was directed towards an understanding of the agents (abiotic and biotic) that shape the spatiotemporal distribution patterns of two fundamental components of the northeastern Aegean Sea (NEA) planktonic food web, namely mesozooplankton and fish larvae. The study area is of great scientific interest due to its relatively increased local productivity levels, comparatively to the highly oligotrophic eastern Mediterranean, hence its importance as a fishing ground, especially for fisheries targeting small pelagic fish. These characteristics are considered to be associated with local topographic features (extended continental shelf), riverine inflow, but mainly the high hydrological complexity (development of fronts and eddies) which is induced by the inflow and advection of low salinity Black Sea waters (BSW) at the upper part of the water column (surface 20-30 m). Mesozooplankton group composition and distribution patterns were examined both in horizontal and vertical plane in an extended sampling grid, during three stratification periods (July 2003 – September 2003 – July 2004). Four broad scale ichthyoplankton surveys were carried out (June 2003, 2004, 2005, 2006) over a station grid similar to that of mesozooplankton sampling, in order to investigate the major distribution and abundance patterns of fish larvae in the area. According to this study, the overall mesozooplankton standing stock in the NEA was found higher than those typically reported for other Mediterranean ecosystems, including hellenic pelagic waters and various closed or semi-closed gulfs as wells as some western Mediterranean pelagic and coastal regions. During all sampling periods, filter feeding taxa i.e. cladocerans, doliolids, appendicularians consisted an important element of mesozooplankton group composition particularly at the upper water column (directly influenced by the BSW). In September 2003, when surface salinity was 2 psu higher than July 2003 (probably reflecting lower BSW inflow in the area), the abundance values of these zooplankters decreased considerably. This temporal variation seemed to be related not only to differentiation in BSW (rich in dissolved organic carbon) influence, but also to species specific biological characteristics (e.g. seasonal cycle). In July 2004, BSW circulation was mainly restricted in the eastern part of the Thracian shelf and the abundance and biomass values in the area were significantly increased (2-fold up to 3-fold increase) compared to the previous surveys. Sampling depth played an important role in the differentiation of quantitive mesozooplankton characteristics (in terms of abundance and biomass values) but also in the formation of different copepod and cladoceran species assemblages. Surface waters, under the direct influence of BSW, were more productive and their species assemblages were sensitive tracers of horizontal oceanographic variability. Changes in the supply and flow of BSW into the NEA induced mesoscale hydrographic (fronts, eddies) and biological variability which was reflected on the structure and distribution of mesozooplankton assemblages in the horizontal and vertical plane. Frontal zones (e.g. southeastern of Lemnos) were characterized by increased fluorescence values and mesozooplankton biomass. The anticyclonic eddy over the Thracian shelf, where BSW is entrapped (Samothraki gyre), seemed to serve as a distinguished biochemical habitat with increased mesozooplankton abundance values and distinctive group composition. Besides the importance of physical parameters for zooplankton distribution in the NEA, biological interactions (e.g. competition, predation) may have played a significant role in shaping the observed distribution patterns. The hydrological heterogeneity induced by the advection of the BSW seemed to influence the qualitative and quantitative characteristics of the lower trophic levels. In turn, mesozooplankton populations presented spatial heterogeneity that reflected the importance of food size spectra and species-specific ecophysiological characteristics. Contrary to mesozooplankton community, mean abundance values of fish larvae (either as a total or for each separate taxonomic category) did not show any significant interannual difference during the four year study in the area of NEA (2003-2006). Fish larvae of epipelagic species consisted the major component of community, while a dominance of anchovy larvae was also observed due to the coincidence of the sampling period with the intensive spawning of this species. Fish larvae horizontal distribution was heterogenous and seemed to be controlled by the coupling between agents acting on the spawning stock and physical and biological processes influencing the planktonic phase of their offsprings. Fish larvae distributional patterns seemed to highly depend on species specific evolutionary adaptations, like reproduction strategy and the living habitat of the adults. Sampling depth as well as indications of water column trophic conditions (e.g. zooplankton concentration, fluorescence), explained significantly the spatial differentiation of fish larvae assemblages during all sampling periods. The circulation pattern of BSW seemed to be an important determinant of the taxonomic composition and abundance of larval fish assemblages, contributing either on larval retention near the spawning grounds, or inducing their dispersion. The assemblages of these meroplanktonic early-life stages also reflected the horizontal oceanographic heterogeneity in NEA, though less intensively comparing to other holoplanktonic zooplankters. The domination of local larval fish community by larvae of pelagic fish, that in the adult phase are directly influenced by changes taking place in the upper part of the water column (influenced by the BSW), may have contributed to this reflection.

The Batumi Seep Area, offshore Georgia, Black Sea, has been intensively cored (gravity cores and TV-guided multi-cores) to investigate the methane turnover in the surface sediments. The seep area is characterized by vigorous methane gas bubble emanations. Geochemical analyses show a microbial origin of the methane and a shallow fluid source. Anaerobic methane oxidation rapidly consumes the SO4 2- within the top 5-20 cm, but significant upward fluid advection is not indicated by the porewater profiles. Hence, the Batumi Seep Area must be dominated by methane gas seepage in order to explain the required CH4 flux from below. 1-D transport-reaction modelling constrains the methane flux needed to support the observed SO4 2- flux as well as the rate of near-surface hydrate formation. The model results correlate well with the hydro-acoustic backscatter intensities recorded and mapped bubble release sites using the sonar of a ROV.

Delfinai yra jautrūs aplinkos sąlygoms gyvūnai. Norint išlaikyti delfinus, reikia sudaryti kuo geresnes laikymo sąlygas delfinariume, laiku nutatyti susirgimus, išsiaiškinti gaišimo priežastis. Tam reikia nustatyti individualius delfinų kraujo morfologinius ir biocheminius rodiklius bei jų kitimus susirgimų atvejais. Literatūroje daugiausia randami Atlanto (Tursiops truncatus) ir kitų rūšių delfinų įvairūs kraujo tyrimų duomenys. Tačiau nerasta duomenų apie skirtingų lyčių ir skirtingo amžiaus Juodosios jūros delfinų (Tursiops truncatus ponticus) kraujo rodiklius. Darbo tikslas – nustatyti delfinariume laikomų Juodosios jūros delfinų (Tursiops truncatus ponticus) įvairių veiksnių įtaką kraujo rodikliams ir kvėpavimo funkcijai bei atlikti susirgimų ir gaišimų priežasčių analizę. Darbo uždaviniai: 1. Nustatyti delfinariume laikomų sveikų delfinų kraujo fiziologinius morfologinius ir biocheminius parametrus, atsižvelgiant į amžių ir lytį. 2. Nustatyti baseinų dydžių (mažesnis – didesnis) įtaką delfinų patelių ir jų jauniklių kvėpavimo dažniui ir elgsenai postnataliniu periodu. 3. Išanalizuoti delfinų susirgimus ir jų dažnumą. 4. Nustatyti delfinų kraujo morfologinių ir biocheminių parametrų kitimą, atsižvelgiant į susirgimus. 5. Atlikti delfinų patologinius-anatominius, histopatologinius bei mikrobiologinius tyrimus, nustatyti gaišimo priežastis. Šis darbas praplėtė mokslines žinias apie delfinariume laikomų Juodosios jūros delfinų (Tursiops truncatus ponticus) fiziologines... [toliau žr. visą tekstą] / The aim of the thesis is to identify the influence of various factors on blood indices and breathing function of the Black sea dolphins (Tursiops truncatus ponticus) that are kept in dolphinariums and also to do analysis of the reasons of dolphins’ diseases and death. The goals of the thesis: 1. Determine the physiological morphological and biochemical parameters of the dolphins’ blood with regard to their age and sex. 2. Determine the influence of the size of the pools on the respiratory rate of dolphin females and calves during the postnatal period. 3. Analyze the diseases affecting dolphins and the frequency of their occurance. 4. Study morphological and biochemical changes in dolphins blood parameters with regard to the diseases. 5. Identify the causes of death through pathological, anatomical, histopathological and microbiological examinations. The research has broadened the scientific knowledge about the Black sea dolphins’ (Tursiops truncatus ponticus) physiological characteristics and pathological conditions. It has been found out that the size of a pool has influence over the Black sea dolphin females and calves' respiratory rate as well as behaviour. Bearing in mind that there are genetic differences among other Tursiops truncatus dolphins, in the current research healthy Black sea afalins’ blood physiological morphological and biochemical parameters have been identified with regard to their age and sex. It is the first time in Lithuania when the frequencies of... [to full text]

In this thesis, the wind-wave records obtained at three locations along the Turkish coasts (Alanya, Dalaman and Hopa) are analyzed. Probability distributions of individual wave characteristics (wave height, wave period and wave steepness) are obtained and compared with the model distributions. Goodness of fit of the observed distributions is checked by Chi-square test and Kolmogorov-Smirnov tests. Joint probability distribution of individual wave heights and periods is also studied and compared with the theoretical distributions. The relationships among various statistical wave height parameters and statistical wave period parameters are investigated and compared with the theoretical and reported values.

Les deltas ont débuté leur édification il y a environ 7000 ans suite à la stabilisation du niveau de la mer. Ils offraient durant l’Antiquité une mosaïque d’environnements, plus ou moins protégés, favorables aux activités maritimes. Nous montrons que plusieurs types de ports deltaïques peuvent être identifiés en raison des différents contextes géomorphologiques offerts par les deltas. La mise en relation des résultats bio-sédimentologiques, avec les données archéologiques nous ont permis de détailler l’évolution des environnements portuaires de plusieurs sites antiques situés dans des deltas. La première étude a été menée à l’échelle du delta de la Kouban (Péninsule de Taman, Russie). Un carottage réalisé à l’extrémité orientale de la péninsule et sa comparaison avec d’autres études géoarchéologiques menées récemment dans le delta nous a permis de restituer l’évolution paléogéographique de la péninsule. Nous avons pu confirmer que cette dernière a constituée, suite à la remontée postglaciaire du niveau marin, un large archipel articulé autour de quatre îles. À Tel Akko (Baie de Haifa, Israël), notre étude nous a permis de restituer l’évolution côtière du site depuis l’Âge du Bronze. À Pollentia, cité romaine des Baléares, nous avons été en mesure de démontrer que le port était situé dans une lagune de faible profondeur située en marge distale d’un petit delta côtier. Enfin à Halmyris (Danube, Roumanie) nous avons été en mesure de démontrer que la forteresse romaine, installée sur un promontoire, était protégée des crues tout en bénéficiant d’un accès facilité au fleuve par l’intermédiaire d’un chenal secondaire au sein duquel son port aurait pu être installé. / River deltas began forming around 7000 years BP because of the stabilisation of the mean sea-level. The natural variety of wetland environments on clastic coasts, in particular deltas, explains in major part the important disparities in harbour contexts. The combination of earth sciences with archaeological tools allows us to investigate the environmental evolution of four ancient sites located on deltas. We investigate 7000 years of environmental changes on the Kuban delta (Taman Peninsula, Russia). A coring, from the eastern limit of the peninsula, and its comparison with other geoarchaeological studies undertaken on the delta, allow us to confirm that the Holocene marine transgression created an archipelago of four islands around 6000 years ago in the area of the present-day Taman Peninsula. In Antiquity, natural factors such as delta progradation and the evolution of spits and sand bars have considerably affected the landscape evolution and therefore human occupation of the peninsula. At Tel Akko, (Haifa Bay, Israel), we reconstruct the evolution of the coastal zone of the site since the Bronze Age. We propose different harbour locations over time. At Pollentia, a Roman city of Mallorca, we have been able to demonstrate that the harbour was situated in a shallow lagoon, probably dredged at the time of its foundation. At Halymris (Danube delta, Romania), our research supports the presence of a secondary fluvial-channel located close to the fortress where the harbour may have been installed. The fortress, located at the foot of a promontory, was protected from floods and provided easy access to the main channel of the river.

After falling under the power of the Russian Crown, the Northern Black Sea steppe from the end of eighteenth century crystallized as the Russian government’s prime venue for socioeconomic and sociocultural reinvention and colonization. Vast ethnic, sociocultural and even ecological changes followed.  Present study is preoccupied with the marriage of the immigrant population from the German lands who came to the region in the course of its state orchestrated colonization, and was officially categorized as “German colonists.” The book illuminates the multiple ways in which marriage and household formation among the colonists was instrumentalized by the imperial politics in the Northern Black Sea steppe, and conditioned by socioeconomic rationality of its colonization. Marriage formation and dissolution among the colonists were gradually absorbed into the competencies of the colonial vertical power. Intending to control colonist marriage and household formation through the introduced marriage regime, the Russian government and its regional representatives lacked the actual means to exert this control at the local level. On the ground, however, imperial politics was mediated by the people it targeted, and by the functionaries tasked with its implementation. As the study reveals, the paramount importance was given to functional households and sustainable farms based on non-conflictual relations between parties. Situated on the crossroads of state, church, community, and personal interests, colonist marriage engendered clashes between secular and ecclesiastical bodies over the supremacy over it. The interplay of colonization as politics, and colonization as an imperial situation with respect to the marriage of the German colonists is explored in this book by concentrating on both norms and practices. Another important consideration is the ways gender and colonization constructed and determined one another reciprocally, both in legal norms and in actual practices. Secret divorces and unauthorized marriages, open and hidden defiance, imitations and unruliness, refashioning of rituals and discourses, and desertions – a number of strategies and performances which challenged and negotiated the marriage regime in the region, were scholarly examined for the first time in this book. / År 1804 formulerade tsar Alexander I:s regering nya riktlinjer för rysk migrationspolitik. Invandrare från de krigshärjade tyska länderna skulle värvas till kolonisering av stäppen norr om Svarta havet i en omfattande kampanj orkestrerad av den ryska staten. Dessa nykomlingar, som av myndigheterna kategoriserades som “tyska kolonister,” etablerade kolonier i hela regionen inom ett par årtionden. Boken presenterar den första studien av hur äktenskap och hushållsformering användes som instrument i den ryska koloniseringspolitiken i området, och hur dessa faktorer primärt styrdes av koloniseringens socioekonomiska rationalitet. Stabila hushåll och jordbruk som genererade avkastning eftersträvades in i det längsta. Ibland ledde detta till konflikter mellan den sekulära och den andliga makten om tolkningsföreträde rörande äktenskapets upplösning och ingående. Genom analys av både normer och praxis blottläggs samspelet mellan kolonisering som politik, och kolonisering som en imperiesituation, där äktenskapet och hushållet omförhandlades i skärningspunkten mellan myndigheter, kyrkosamfund, lokalsamhälle och enskilda. Studien visar att den ryska centralmakten och dess regionala representanter saknade verktyg för att utöva den effektiva kontroll som eftersträvades över kolonistäktenskap och hushållsformering på lokal nivå. Denna slutsats stöds genom att ett antal strategier och handlingsmönster som utmanade och bidrog till att omförhandla äktenskapsregimen i regionen identifieras och diskuteras.