La présente thèse, intitulée « Contribution à l’histoire et à l’épigraphie de la Béotie hellénistique de 335 à 167 av. J.-C. », La thèse propose une nouvelle synthèse sur certains aspects de l’épigraphie et de l’histoire de la Confédération béotienne hellénistique de 335 av. J.-C., date de la destruction de Thèbes par Alexandre le Grand, jusqu’en 171, date de la dissolution de la confédération par les Romains, et 167 av. J.-C. date de l’instauration d’un nouvel ordre oligarchique en Béotie. En dehors des ouvrages publiés par Br. Gullath en 1982 et surtout par M. Feyel en 1942, il n’existe aucune étude globale de l’histoire et de l’épigraphie de la Béotie hellénistique, alors même que plusieurs études de grande qualité sont parues depuis, notamment sous la signature de D. Knoepfler. Le réexamen des inscriptions déjà publiées et l’édition des inscriptions récemment découvertes contribuent à faire progresser notre connaissance de l’histoire et de l’épigraphie béotiennes. Le premier volume propose une nouvelle chronologie des archontes de la Confédération, qui éclaire d’un jour différent une série d’événements historiques, comme l’intégration d’Oponte au Koinon. Jointe à une étude de l’organisation politique et militaire du Koinon, elle permet de proposer une nouvelle histoire événementielle, de 335 jusqu’en 171. Le deuxième volume consiste en un choix d’inscriptions, dont 28 sont inédites et plusieurs autres n’avaient pas été réexaminées depuis le XIXe s. La thèse dans son ensemble met en évidence le perfectionnement des institutions de la Confédération béotienne, et les apports du Koinon à l’idée fédérale. / This dissertation puts forward a new synthesis of several aspects of the epigraphy and history of the Boeotian koinon from the 335 B.C. to between 171 B.C., date of the dissolution of the federation by the Romans and 167 B.C, date of the establishment of a new oligarchic regime by the Romans. Ever since M. Feyel’s major work of 1942, and to some extent the publication of B. Gullath’s 1982 piecemeal investigation into early Hellenistic Boeotia, we have not had a comprehensive treatise on the history and epigraphy of Hellenistic Boeotia, with the exception of a series of seminal studies by D. Knoepfler. The scrutiny of previously published inscriptions and the publication of new epigraphical documents in the second volume of this thesis offer novel perspectives on the study of Boeotian epigraphy and history. The first volume of the dissertation comprises a new chronology of the federal archons of Boeotia. This new chronology has important ramifications for the history of Boeotia during this period, for example for the date of the integration of the city of Opous into the Boeotian federation. The first volume also includes a new study of the political and military organisation of the Boeotian koinon and cities during the Hellenistic period, on the basis of new epigraphical material and the publication of numerous related studies. In effect, the whole results in a new history of Hellenistic Boeotia. In the second volume of this thesis one finds a selection of published and unpublished inscriptions from several Boeotian cities. More specifically, volume II includes 28 unpublished epigraphical texts as well as a fresh examination of inscriptions that in many cases have not been thoroughly studied since the 19th century. In sum, these two volumes offer a major new synthesis on the Hellenistic Boeotian koinon, one of the most developed and democratic federal organization of ancient Greece.

The history of central Greece in the fourth century BC has long been viewed through the lens of Athenian and Spartan interests which distorts the historical narrative and often misleads the reader regarding the causes and effects of events in this region. The following examination rejects this view and instead uses a regional approach to achieve new and unique understandings of major events in central Greece during the first half of the fourth century BC. The main focus of the examination is the internal developments of the Boeotian League and its interaction with the other states of central Greece. This refers to the relationship between Thebes and the other cities of Boeotia within the federal state as well as between the Boeotian League and Locris, Phocis, and Thessaly. These relationships, when assessed from a regional perspective using both literary and archaeological evidence, craft a new narrative for the political and military history of central Greece, a narrative which can be defined as ‘Boeotian.' In doing so, many long-standing ideas regarding this period will be challenged including ideological shifts within the government of Boeotia, motivations for the beginning of the Corinthian War, the historical importance of Pelopidas and Epaminondas, and the mechanisms of Boeotian supremacy in central Greece.

This thesis is a study of textile production in the Late Bronze Age, using new evidence uncovered by excavations at Ancient Eleon in Boeotia, Greece. Textile production is a nearly forgotten art. To the Mycenaeans of the Greek Late Bronze Age (ca. 1700-1100 BCE) textiles were nearly a form of currency, and a symbol of power. This thesis begins by examining the Mycenaean administration of textile production, which was systematically controlled by the palatial centres of Greece and Crete. Linear B documents record resources and workers under palatial control, and the amounts of cloth that they were expected to produce. The Mycenaean palace at Thebes was the administrative centre that controlled the region of eastern Boeotia, including sites such as Eleon. No document directly links textile production at Eleon to Thebes, but other Theban tablets and the two sites’ close proximity suggest a similar relationship to other Mycenaean centres and their dependents. Usually, ancient textiles from Greece do not survive in the archaeological record. The only evidence that remains is the Linear B archives and the tools of production. Linear B tablets have not been found at Eleon, but many spindle whorls for yarn production, loom weights for weaving, and other tools indicating the production of textiles have been recovered from the site. This thesis discusses the significance of these objects and attempts to place Eleon in the greater context of the Mycenaean textile industry. / Graduate

Η περιοχή έρευνας αποτελείται από την οροσειρά του Ελικώνα, το όρος Ξεροβούνι και τμήμα του όρους Νεραϊδολάκκωμα. Οι ορεινοί αυτοί όγκοι βρίσκονται στη Στερεά Ελλάδα και συγκεκριμένα στο νομό Βοιωτίας. Στην παρούσα εργασία εξετάζουμε τις πληροφορίες που αφορούν στο αβιοτικό περιβάλλον, όπως τοπογραφικές, γεωλογικές, κλιματικές και βιοκλιματικές. Η χλωρίδα της εξεταζόμενης περιοχής αποτελείται από 1273 taxa, από οποία τα 17 είναι Πτεριδόφυτα και τα 1256 Σπερματόφυτα. Το μεγαλύτερο μέρος των βιβλιογραφικών δεδομένων και συγκεκριμένα τα 335 από τα 448 taxa επιβεβαιώθηκαν, ενώ εντοπίστηκαν 825 νέα φυτικά taxa, αριθμός που αντιπροσωπεύει περίπου το 65% της χλωρίδας μας. Από την ανάλυση του βιοφάσματος της χλωρίδας μας προκύπτει πως το υψηλό ποσοστό συμμετοχής (35,35 %) των θεροφύτων, αντικατοπτρίζει ένα μεσογειακού τύπου κλίμα, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι η παρατεταμένη θερμή και ξηρή περίοδος. Από την άλλη μεριά το σημαντικό ποσοστό των ημικρυπτοφύτων που ακολουθεί με μικρή διαφορά (32,83%) δείχνει την ισχυρή επίδραση που ασκεί το ορεινό ανάγλυφο της περιοχής στη σύνθεση της χλωρίδας μας. Η ενότητα των Βαλκανικών γεωστοιχείων αντιπροσωπεύεται από 127 taxa (10,03%). Από αυτά, τα 72 taxa χαρακτηρίζονται ως ενδημικά Βαλκανικά, ενώ τα 55 είναι Βαλκανικά Υπενδημικά. Το ποσοστό ελληνικών ενδημικών ειδών ανέρχεται στο 9,16% της χλωρίδας των ορέων μας και αντιστοιχεί σε 116 taxa. Ο μεγάλος αριθμός ενδημικών γεωστοιχείων που καταγράφεται στην περιοχή μελέτης οφείλεται σε ένα σύνολο παραγόντων. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται: οι ποικίλες μονάδες βλάστησης που αναπτύσσονται στην εξαιρετικά εκτενή περιοχή μελέτης, η οποία εκτείνεται από το επίπεδο της θάλασσας έως την ανωδασική ζώνη, αλλά και η παρουσία οικοτόπων με ξεχωριστή οικολογία. Σημαντικό όμως ρόλο φαίνεται πώς έχει διαδραματίσει η γεωγραφική θέση της περιοχής μας και η εγγύτητα αυτής με την Πελοπόννησο, την Εύβοια, όσο και με τα χαμηλά όρη της Ανατ. Στερεάς (Γεράνεια, Κιθαιρώνας, Πατέρας) αλλά και υψηλά όρη που βρίσκονται δυτικότερα (Παρνασσός, Γκιώνα, Βαρδούσια). Πέραν των παραπάνω η παλαιογεωγραφία και η απουσία ισχυρών φυτογεωγραφικών εμποδίων αποτελούν παράγοντες που ευνόησαν τον εμπλουτισμό των ορέων που ερευνώνται με ενδιαφέροντα ενδημικά γεωστοιχεία. Μεταξύ των φυτικών στοιχείων που διαμορφώνουν την χλωρίδα της περιοχής περιλαμβάνονται 65 taxa τα οποία θεωρούνται σημαντικά λόγω της σπανιότητας και των απειλών που αυτά δέχονται. Τα 6 από αυτά ανήκουν σε μια από τις κατηγορίες ερυθρών δεδομένων του Red Data Book of Rare of Threatened Plants of Greece (Phitoς et al, 1996) Συγκεκριμένα 3 taxa χαρακτηρίζονται εύτρωτα (V), 2 σπάνια (R) και 1 κινδυνεύων (E). Επιπλέον 21 φυτικά είδη, εκ των οποίων τα 15 είναι ενδημικά, εντάσσονται σε κάποια από τις κατηγορίες ερυθρών δεδομένων της IUCN (1997). Επικρατεί η κατηγορία των σπάνιων (R) με 18 taxa, ενώ 2 taxa χαρακτηρίζονται ως εύτρωτα (V) και 1 ως απειλούμενο. Παράλληλα προχωρήσαμε σε τροποποιήσεις του status επικινδυνότητας ορισμένων στενότοπων ενδημικών ειδών, με βάση τις νέες κατηγορίες της Λίστας Ερυθρών δεδομένων και λαμβάνοντας υπόψη τόσο τα κριτήρια που υιοθετήθηκαν από τη IUCN. (IUCN, 2001), όσο και επιτόπιες παρατηρήσεις που έγιναν τόσο στην περιοχή έρευνας, όσο και σε γειτονικά όρη. Προκειμένου να διερευνήσουμε τις φυτογεωγραφικές σχέσεις του ορεινού συγκροτήματος με τις υπόλοιπες φυτογεωγραφικές περιοχές της Ελλάδας, αλλά και με τα κυριότερα όρη της Στερεάς και Πελοποννήσου χρησιμοποιήσαμε τις εξαπλώσεις των ενδημικών taxa. Έντονη λοιπόν εμφανίζεται η φυτογεωγραφική σύνδεση της περιοχής μας με την Πελοπόννησο, ενώ από τις υπόλοιπες γεωγραφικές περιοχές ξεχωρίζει το Δυτικό Αιγαίο, με την γειτονική και σε κοντινή απόσταση ευρισκόμενη Εύβοια. Τα υψηλά ποσοστά που καταγράφονται και στις δύο περιπτώσεις (76% και 49% αντίστοιχα) σχετίζονται με την παλαιογεωγραφική πορεία των παραπάνω περιοχών και συγκεκριμένα με την πρόσφατη αποχώρηση τους από την Στερεά Ελλάδα, αλλά και από την έλλειψη ισχυρών φυτογεωγραφικών εμποδίων, μιας που τόσο ο θαλάσσιος χώρος του Κορινθιακού όσο και αυτός του Ευβοϊκού δεν απομόνωσαν αποτελεσματικά τις τρεις γεωγραφικές περιοχές. Η ένταση των σχέσεων αυτών βαίνει μειούμενη με την ακόλουθη σειρά: Νότια Πίνδος, Ανατολική-Κεντρική, Βόρεια-Κεντρική Ελλάδα, Ιόνια Νησιά, Κρήτη, Κυκλάδες, Βόρεια Πίνδος κλπ. Προκειμένου να διερευνηθεί η βλάστηση της περιοχής και να διακριθούν οι επιμέρους μονάδες της, επιλέχθηκαν 358 αντιπροσωπευτικές δειγματοληψίες. Κατά τη διάρκεια της συνθετικής φάσης χρησιμοποιήθηκαν σύγχρονες μέθοδοι πολυπαραγοντικής αριθμητικής επεξεργασίας οικολογικών δεδομένων. Για την κατάταξη των δεδομένων βλάστησης χρησιμοποιήθηκε η Detrended Correspondence Analysis (DCA), με τη βοήθεια του λογισμικού πακέτου πολυπαραγοντικής ανάλυσης PC-ORD 4.19 (Multivariate Analysis of Ecological Data, version 3.0 for Windows). Η μέθοδος κατάταξης εφαρμόστηκε συμπληρωματικά με τη μέθοδο ταξινόμησης TWINSPAN. Από την επεξεργασία των δειγματοληψιών διακρίθηκαν 20 φυτοκοινωνίες, 2 υπο-φυτοκοινωνίες και 17 φυτοκοινότητες. Οι μονάδες που περιγράφονται για πρώτη φορά ανέρχονται σε 9. Από αυτές οι 3 αποτελούν νέες φυτοκοινωνίες, ενώ οι υπόλοιπες 6 μονάδες εντάχθηκαν σε ένα απροσδιόριστο ιεραρχικό επίπεδο Ταξινομικού συστήματος, αυτό της κοινότητας. Οι νεοπροσδιοριζόμενες φυτοκοινωνίες εντοπίζονται σε κάθετα ασβεστολιθικά βράχια, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των κοινοτήτων απαντώνται σε περιοχές όπου η βλάστηση έχει σημαντικά αλλοιωθεί, εξαιτίας της δράσης του ανθρώπινου παράγοντα, από τα βάθη των αιώνων έως σήμερα. Συγκεκριμένα οι περισσότερες νέες φυτοκοινότητες εντοπίζονται στον ανωδασικό χώρο αλλά και στον ξηρό θερμο-μεσογειακό όροφο βλάστησης. Διαδοχή και εξέλιξη των μονάδων βλάστησης Στην ενότητα αυτή παραθέτουμε την δυνητική επικρατούσα καθώς και την υφιστάμενη βλάστηση ανά όροφο βλάστησης. Παράλληλα σχολιάζουμε την φυτοδυναμική πορεία της βλάστησης κάτω από τη δράση των όποιων αρνητικών επεμβάσεων που ασκούνται στην περιοχή έρευνας. Διερευνήθηκαν οι κυριότερες επεμβάσεις και οι επιπτώσεις αυτών στα οικοσυστήματα της περιοχής έρευνας. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η παρουσία μεταλλείων βωξίτη, οι εκτεταμένες διανοίξεις δασικών δρόμων, οι πυρκαγιές, η βόσκηση, οι εκχερσώσεις, η παράνομη λειτουργία ανεξέλεγκτων χώρων διάθεσης απορριμμάτων κλπ. Αξιολογήθηκαν 77 taxa τα οποία κρίθηκαν ότι εμφανίζουν σημαντικό ενδιαφέρον, είτε λόγω του περιορισμένου αριθμού και των σημαντικών κινδύνων που αυτά διατρέχουν, είτε για την ιδιαίτερη φυτογεωγραφική σημασία που κάποια από αυτά εμφανίζουν. Σε γενικές γραμμές η περιοχή έρευνας εμφανίζει εξαιρετική έως μεγάλη αξία για την διατήρηση ενός μεγάλου αριθμού από τα παραπάνω είδη. Από την αξιολόγηση 15 τύπων οικοτόπων, που εμφανίζονται στην περιοχή μας προέκυψαν τα ακόλουθα: Υψηλό βαθμό συνολικής αξιολόγησης έλαβαν τα ευμεσογεικά βράχια και τα βραχώδη πρανή των υψηλών κορυφών. Ακολουθούν τα δάση φυλλοβόλων δρυών και Κεφαλληνιακής Ελάτης, ενώ ικανοποιητική σημασία έχουν οι μονάδες βλάστησης του ανωδασικού χώρου, οι πρινώνες, τα δάση αριάς, καθώς και αυτά της ελιάς και χαρουπιάς. Παράλληλα προχωρήσαμε και στην αξιολόγηση της περιοχής στο σύνολο της, χρησιμοποιώντας τόσο εδώ όσο και στις αξιολογήσεις φυτικών ειδών και οικοτόπων μια σειρά ευρέων αποδεκτών κριτηρίων. Τέλος επισημαίνονται οι κυριότερες διαχειριστικές δράσεις που αποβλέπουν στη διατήρηση και προστασία των φυσικών οικοσυστημάτων αλλά και στην ανάδειξη της περιοχής. / The mountains Elikonas, Xerovouni ands Neraidolakkoma are situated in the south-central part of Sterea Ellada Department. In the present thesis we examine the information concerning the abiotic environment, such as the topography, the geology, the climate and the bioclimate. The flora of the study area consists of 1273 taxa, out of which 116 are Greek and 72 Balkan endemics. In the framework of the doctoral thesis we analyze the life form spectrum and the chorological spectrum of our flora. Moreover, we look into the plant geographical relations of the mountainous complex with other regions in Greece as well as with the main mountains of Sterea Ellada and of Peloponnese. The phytosociological research resulted to the distinction of 20 associations and 17 communities. Among them, 3 new associations and 6 new communities are described. Furthermore, elements of ecological succession of the vegetation units are juxtaposed, as well as the most critical human threats. Finally, we evaluate a significant number of vegetal elements, the habitats under observation, but also the research area in its total.