• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 2
  • Tagged with
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

The effect of nitrogen and sulphur on the nutrient use efficiency, yield and quality of canola (Brassica napus L.) grown in the Western Cape

Ngezimana, Wonder 12 1900 (has links)
Thesis (PhD(Agric))--Stellenbosch University, 2012. / ENGLISH ABSTRACT: There is an increasing demand for canola (Brassica napus L.), an emerging oilseed crop in South Africa. Canola thrives in the Western Cape. However, yet low yields are still obtained within the production areas with poor and or variable responses to nitrogen applications. Crop nutrition and specifically the contribution of sulphur (S) to nitrogen (N) use and selection of nutrient efficient genotypes can be strategies of considerable significance in increasing yields. This study investigated growth, yield and quality responses of canola to different N (0, 30, 60, 90 and 120 kg N ha-1) and S (0, 15 and 30 kg S ha-1) fertilisation rates in field trials at different localities, during the 2009-2011 period. Responses to N and S under optimum growing conditions and responses of different cultivars were investigated in unison in glasshouse trials at the Department of Agronomy of the University of Stellenbosch. Locality and growing season (year) significantly affected nutrient content in plants at flowering (90 days after planting), dry mass production as well as yield and quality of canola in field trials at five different localities during the 2009-2011 period. Growth and yield were also affected by N application rate in both field and glasshouse trials. Sulphur applications did not have an effect on vegetative growth, but rather stimulated flower and pod production in glasshouse trials and resulted in higher grain yields in field trials. Response depends largely on rainfall and S content of the soil. Highest yields were, on average, obtained with application rates of 120 kg N and 30 kg S ha-1, while glasshouse trials showed that even higher rates may be considered under optimum growing conditions. High application rates of N and S also improved water use efficiency from approximately 4-5 kg grain yield to about 8-9 kg grain yield mm-1 of rain during the growing season. Agronomic efficiencies of applied N decreases with increasing N rates and values of about 8 kg grain yield increase per kg of N applied at N rates of 120 kg N ha-1 indicated that high N rates may improve profit margins of canola as long as the cost of N is not more than eight times the producers price of canola. Agronomic efficiencies of N applications are improved if 15 kg S ha-1 is applied complimented with high rainfall, but not with applications of 30 kg S ha-1. Improved agronomic efficiencies of S applications shown at higher N rates, confirmed the dependency of S responses to sufficient availability of nitrogen. Sulphur applications, in contrast to N, resulted in an increase in oil content of the grain in field trials. Yield responses of different cultivars to nitrogen fertilisation under glasshouse conditions differed, with better responses obtained within short and medium season cultivars, than with a late maturing (long season cultivar), in spite of a better vegetative (dry mass) response of the later maturing cultivar. These results may indicate differences in the growth habit of different cultivars, but more research in this regard is needed. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Canola (Brassica napus L.), ‘n relatief nuwe oilsaadgewas wat goed aangepas is, word in ‘n toenemende mate in die produksiegebiede van die Weskaap verbou. Lae opbrengste en wisselvallige reaksies teenoor stikstofbemesting word egter verkry ten spyte van die gewas se hoë stikstofbehoefte en dit mag moontlik aan swaweltekorte toegeskryf word. In hierdie ondersoek is die groei-, opbrengs- en kwaliteitsreaksie van canola teenoor verskillende N (0, 30, 60, 90 en 120 kg N ha-1) en S (0, 15 en 30 kg S ha-1) bemestingspeile in droëland proewe op verskillende lokaliteite bestudeer gedurende die 2009-2011 groeiseisoene. Reaksies teenoor N en S onder optimale groeitoestande en vir verskillende cultivars is in glashuisproewe van die Departement Agronomie van die Universiteit van Stellenbosch, uitgevoer. Die chemiese samestelling van die plante tydens blomstadium (90 dae na plant), asook droëmateriaal produksie, graanopbrengs en kwaliteit het betekenisvol verskil tussen die lokaliteite, maar lokaliteitsverskille is ook deur die seisoene beïnvloed. Die ontwikkeling, groei en graanopbrengs van die canola is ook beïnvloed deur die stikstofbemestingspeile in beide die veld en glashuisproewe. Swawelbemesting het nie die vegetatiewe groei van canola beïnvloed nie, maar het blom en peulproduksie in glashuisproewe en graanopbrengste in veldproewe verhoog. Die reaksie van canola teenoor die swawelbemesting is grootliks bepaal deur die swawelinhoud van die grond asook klimaatsfaktore soos reënval. In die algemeen is die hoogste canola opbrengste in veldproewe met toedienings van 120 kg N en 30 kg S ha-1 verkry, maar glashuisproewe het getoon dat hoër toedieningspeile nodig mag wees onder optimale groeitoestande soos in besproeiingsgebiede. Hoë toedieningspeile van N en S het veroorsaak dat die waterverbruiksdoeltreffendheid toegeneem het van 4-5 kg graanopbrengs per mm reën tot sowat 8-9 kg graan opbrengs per mm reën. Agronomiese doeltreffendheid van toegediende stikstofbemesting het afgeneem met toenemende N peile, maar waardes van ongeveer 8 kg opbrengsverhoging per kilogram N toegedien met stikstofpeile van 120 kg ha-1, toon dat hoë N toedieningspeile mag steeds winsgrense verhoog mits die prys van een kilogram N nie meer is as agt maal die produsente prys van canola is nie. Agronomiese doeltreffendheid van stikstofbemesting is verhoog deur ook 15 kg S per hektaar toe te dien, maar nie deur die toediening van 30 kg S ha-1 nie. Die agronomiese doeltreffendheid van S toedienings het slegs by die gelyktydige toediening van hoë stikstoftoedienings toegeneem, wat die wisselwerking tussen N en S ten opsigte van graanopbrengs bevestig. In teenstelling met stikstof het swawel toedienings die olie-inhoud van canola in die veldproewe verhoog. In glashuisproewe is gevind dat kort en medium groeiseisoen cultivars, ten spyte van ‘n groter vegetatiewe reaksie van die lang groeiseisoen cultivars, groter opbrengsreaksies teenoor stikstof- en swawelbemesting toon. Meer navorsing word egter in hierdie verband benodig.
2

The influence of chemical seed treatment on germination, seedling survival and yield of canola

De Villiers, Rykie (Rykie Jacoba) 12 1900 (has links)
Thesis (MScAgric)--University of Stellenbosch, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: The influence of chemical seed treatments on the germination, seedling survival and yield of canola (cv. Varola 44) was investigated in a series of incubation studies, glasshouse experiments, as well as field trials in the canola producing areas in the Western Cape Province. Incubation experiments were conducted to compare germination and seedling growth of untreated (control) seed with that of seed treated at different application rates (0.5, 1.0 and 2.0 times the recommended) of Cruiser® and SA-combination (which consists of Thiulin® at 0.5g a.i.; Apron® at 0.0815 g a.i.; Gaucho® at 0.6125 g a.i. and Rovral® at 0.9975 g a.i.). The results indicated that seed treatment (all rates of SA-combination and highest rate of Cruiser) delayed germination and seedling growth, especially if the seed was subjected to the Accelerated Ageing Test. Glasshouse studies with pasteurised soil at different water contents, seed sources (storage periods) and planting depths confirmed the phytotoxic effects of the chemical seed treatments in the absence of soil borne pathogens. From the results it became clear that extreme water conditions (very wet or dry) increased the suppressing effect on germination and seedling growth, but that no phytotoxic reactions occurred in moist (favourable soil water conditions) soil, regardless of application rate of the chemicals used, planting depth and seed source. In a second glasshouse experiment conducted in moist soil (kept at 50% of field water capacity to prevent any toxic effects) from seven different localities that were naturally infested with pathogens, both chemicals proved to be effective where soil borne pathogens (Rhizocfonia so/ani and Pythium spp.) occurred. No clear trend could however be found due to either chemical or application rates used. Finally, field trials were conducted to study the effect of chemical seed treatments on the plant populations and yield of canola planted in different row widths (17 and 34 cm) and seeding rates (3, 5 and 7 kq.ha'). Results showed that treated seeds produced more plants.rn" and yielded more than untreated seeds at Roodebloem Experimental Farm, while the highest seeding rate produced significantly more plants.rn" (Roodebloem and Langgewens Experimental Farms), but not significantly higher yields than the lowest seeding rate at the same locality. Although row width did not have an effect on plant population, yield (Roodebloem 2003) was significantly less at the wider (34 cm) rows. As in earlier experiments, no consistent differences between the two chemicals used were found. These results clearly illustrated both the negative (in the absence of pathogens) and positive (where soil borne pathogens do occur) effects that chemical seed treatments may have on the germination, seedling growth and even yield of canola under local environmental and soil conditions. Because no significant differences were found between the chemicals used, both chemicals should be regarded as efficient. More research, especially under field conditions and with more cultivars, is needed before the registration of a chemical for seed treatment could be considered. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die invloed van chemiese saadbehandeling op die ontkieming, saailing oorlewing en opbrengs van canola (cv. Varola 44) is ondersoek in 'n reeks inkubasie studies, glashuis eksperimente en veldproewe in die canolaproduserende gebiede in die Wes Kaap Provinsie. Inkubasie eksperimente is uitgevoer om die ontkieming en saailing groei van onbehandelde (kontrole) saad te vergelyk met dié van saad wat behandel is teen verskillende dosisse (0.5, 1.0 en 2.0 keer die aanbevole) van Cruiser® en SA-kombinasie (wat bestaan uit Thiulin® teen 0.5g a.i.; Apron® teen 0.0815 g a.i.; Gaucho® teen 0.6125 g a.i. en Rovral® teen 0.9975 g a.i.). Die resultate het aangedui dat saadbehandeling (vir alle dosisse van SAkombinasie en die hoogste dosis van Cruiser) ontkieming en saailing groei vertraag, veral wanneer die saad onderwerp was aan die Versnelde Verouderings Toets. Glashuis studies met gepasteuriseerde grond by verskillende waterinhoude, saad bronne (stoor periodes) en plantdieptes, het die fitotoksiese effekte van die chemiese saadbehandelings bevestig in die afwesigheid van grondgedraagde patogene. Vanuit die resultate het dit duidelik geword dat ekstreme water toestande (baie nat of droog) die onderdrukkende effek op ontkieming en saailinggroei verhoog het, maar dat geen fitotoksiese reaksies plaasgevind het in klam (gunstige grondwater toestande) grond nie, ongeag die dosisse of chemikalieë gebruik, plantdiepte en saad bron. In 'n tweede glashuis eksperiment uitgevoer in klam grond (gehou by 50% van veldwaterkapasiteit om toksiese effekte te voorkom) van sewe lokaliteite wat natuurlik besmet was met patogene, was beide chemikalië effektief waar grondgedraagde patogene (Rhizoctonia so/ani en Pythium spp.) voorgekom het. Geen duidelike tendens is egter waargeneem vir enige van die chemikalieë of dosisse nie. Laastens is veldproewe uitgevoer om die effek van chemiese saadbehandelings op plant populasies en opbrengs te bepaal van canola geplant in verskillende rywydtes (17 en 34 cm) en saaidigthede (3, 5 en 7 kg.ha-1). Resultate het aangedui dat behandelde saad meer plante.rn" produseer en 'n groter opbrengs lewer as onbehandelde saad by Roodebloem Eksperimentele Plaas, terwyl die hoogste saaidigtheid betekenisvol meer plante.m" (Roodebloem en Langgewens Eksperimentele Plase), maar nie betekenisvol hoër opbrengste gelewer het as die laagste saaidigtheid by dieselfde lokaliteit nie. AI het rywydte nie 'n effek op plant populasie gehad nie, was opbrengs (Roodebloem 2003) betekenisvol minder by die wyer (34 cm) rye. Soos in vroeëre eksperimente is geen konsekwente verskille tussen die twee chemikalieë gevind nie. Hierdie resultate illustreer duidelik beide negatiewe (in die afwesigheid van grondgedraagde patogene) en positiewe (in die aanwesigheid van grondgedraagde patogene) effekte wat chemiese saadbehandelings op ontkieming, saailing groei en selfs opbrengs van canola onder plaaslike omgewings en grondtoestande kan hê. Omdat geen betekenisvolle verskille tussen die chemikalieë gevind is nie, moet beide chemikalieë as doeltreffend aanvaar word. Meer navorsing, veralonder veldtoestande en met meer kultivars, is egter nodig voordat die registrasie van 'n chemiese middel vir saadbehandeling oorweeg kan word.

Page generated in 0.0466 seconds