Die intrauterine Wachstumsrestriktion des Feten hat eine persistierende chronische intrauterine Hypoxie und eine Kreislaufzentralisation zu Gunsten lebenswichtiger Organe zur Folge. In den letzten Jahren wurde zunehmend die postnatale kardiale und zerebrale Adaptation IUGR-Frühgeborener erforscht. Über die postnatale Nierenfunktion IUGR-Frühgeborener existieren bisher nur wenige und zum Teil kontroverse Aussagen. Die vorliegende Studie vergleicht die postnatale Nierenfunktion 23 IUGR-Frühgeborener mit intrauteriner Perfusionsstörung mit 24 AGA-Frühgeborenen ohne pränatale Perfusionsstörung über einen Zeitraum der ersten 14 Lebenstage hinsichtlich klinischer und dopplersonografischer Parameter. Dopplersonografisch waren bei Frühgeborenen mit intrauteriner Perfusionsstörung postnatal ein erhöhter Pulsatilitäts- und Resistenzindex sowie erniedrigte Flussgeschwindigkeiten der Arteria renalis nachweisbar. Eine signifikant geringere Urinausscheidung und vermehrte Ödembildung im Vergleich zu AGA-Frühgeborenen waren die Folge. Aufgrund der verminderten Nierenperfusion benötigten SGA-Frühgeborene häufiger Dopamin zur Unterstützung der renalen Perfusion. Neben der postnatal bestehenden renalen Minderperfusion durch die intrauterine Wachstumsrestriktion war auch die pulmonale Situation beeinträchtigt. SGA-Frühgeborene wurden häufiger und über einen längeren Zeitraum maschinell beatmet. Zusammenfassend persistiert die bei IUGR-Feten bekannte Minderperfusion der Niere postnatal, so dass sowohl diagnostische als auch therapeutische Konsequenzen in die neonatologische Praxis einfließen sollten. Das Ziel ist, ehemals IUGR-Frühgeborenen ein weitgehend komplikationsarmes Leben zu ermöglichen.

Die intrauterine Wachstumsrestriktion des Feten hat eine persistierende chronische intrauterine Hypoxie und eine Kreislaufzentralisation zu Gunsten lebenswichtiger Organe zur Folge. In den letzten Jahren wurde zunehmend die postnatale kardiale und zerebrale Adaptation IUGR-Frühgeborener erforscht. Über die postnatale Nierenfunktion IUGR-Frühgeborener existieren bisher nur wenige und zum Teil kontroverse Aussagen. Die vorliegende Studie vergleicht die postnatale Nierenfunktion 23 IUGR-Frühgeborener mit intrauteriner Perfusionsstörung mit 24 AGA-Frühgeborenen ohne pränatale Perfusionsstörung über einen Zeitraum der ersten 14 Lebenstage hinsichtlich klinischer und dopplersonografischer Parameter. Dopplersonografisch waren bei Frühgeborenen mit intrauteriner Perfusionsstörung postnatal ein erhöhter Pulsatilitäts- und Resistenzindex sowie erniedrigte Flussgeschwindigkeiten der Arteria renalis nachweisbar. Eine signifikant geringere Urinausscheidung und vermehrte Ödembildung im Vergleich zu AGA-Frühgeborenen waren die Folge. Aufgrund der verminderten Nierenperfusion benötigten SGA-Frühgeborene häufiger Dopamin zur Unterstützung der renalen Perfusion. Neben der postnatal bestehenden renalen Minderperfusion durch die intrauterine Wachstumsrestriktion war auch die pulmonale Situation beeinträchtigt. SGA-Frühgeborene wurden häufiger und über einen längeren Zeitraum maschinell beatmet. Zusammenfassend persistiert die bei IUGR-Feten bekannte Minderperfusion der Niere postnatal, so dass sowohl diagnostische als auch therapeutische Konsequenzen in die neonatologische Praxis einfließen sollten. Das Ziel ist, ehemals IUGR-Frühgeborenen ein weitgehend komplikationsarmes Leben zu ermöglichen.

The effectiveness with which people learn in modem organizations is increasingly emphasized in today's information and knowledge driven economy. The effectiveness of learning and the increase of expertise in a rapidly and dramatically changing economic, political and social environment is regarded as being extremely important for the success and survival of organizations. The way an individual views the process of learning influences the learner's approach to a learning opportunity and the effectiveness of the learning process concerned. An individual's awareness of his/her own learning approach and opportunities for critical and realistic reflection on his/her own behaviour is important for the development of effective learning. Opportunities for critical and realistic reflection on his/her own learning behaviour promotes a learner's ability to handle new and complex situations. The need for a reliable and valid measure for learning approaches as a means to facilitate critical and realistic reflection by a learner must be emphasized in this regard. Related to this is the need for a systems model which promotes a holistic approach to the interpretation of learning approaches and the facilitation of effective learning within organizations. The primary aim of the study was to develop a questionnaire with acceptable psychometric properties which could be used to determine the learning approaches of adults. The secondary aim of the study was to develop a systems model which indicates the relationship between learning approaches, macro- and micro-learning environment factors, personal factors and learning outcomes for organizations. A literature analysis was undertaken to develop a systems model (secondary aim) which could serve as a theoretical framework for the development of a learning approaches questionnaire. Different approaches as described in existing literature were identified, delimited and defined. The factors which influence individuals' learning approaches were investigated. A systems model of learning was developed on the basis of the literature study. This model is used to indicate the relations between learning approaches, learning environment factors, personal factors and learning outcomes. A clear and identifiable input component, a process component and an outcomes component which are interdependent and interact with one another, were identified on the basis of the literature. The study concluded that a systems model of learning provides a useful holistic framework to assist the understanding, interpretation and influencing of learning approaches and the factors which influence learning approaches. The empirical part of the study focuses on the development of a learning approaches questionnaire for adults. The learning approaches questionnaire (LAQ) which was developed consists of two sections, a learning approaches in terms of the learning content section (LAQc) and a learning approaches in terms of social orientation section (LAQs). The LAQc section consists of a deep, surface and achievement learning motive dimension and a related deep, surface and achievement strategy dimension, as well as a self-efficacy and fear-of-failure dimension. The LAQs consists of a dependent, independent, co-operative and competitive learning approach dimension. The research results demonstrated that the LAQ displays content, factor and construct validity. The factor structures of the LAQ are stable for business and tertiary learning contexts. The research results also showed that the LAQ is a reliable and unbiased measure for various language groups. The results of the empirical investigation strongly supported the systems model of learning. The grouping of learning approaches according to particular views of what learning encompasses, the mutual relations between learning approaches, as well as the situational nature of learning approaches as depicted in the systems model, were confirmed. By using the systems model of learning, the LAQ can make an important contribution to the facilitation of effective learning in organizations. / Thesis (D Com (Human Resources Management))--University of Pretoria, 2007. / Human Resource Management / unrestricted

Die navorsing is onderneem om die invloed van koöperatiewe leer as „n onderrigstrategie op Graad 8 wiskundeleerders se houding teenoor probleemoplossing en hul prestasie in wiskunde te bepaal. Die doelstellings van die empiriese ondersoek was: - om die houding van Graad 8 leerders teenoor wiskunde en teenoor probleemoplossing in wiskunde te ondersoek; - om die invloed van koöperatiewe leer as onderrigstrategie op die houding van graad 8 wiskunde-leerders teenoor wiskunde en teenoor probleemoplossing in wiskunde te ondersoek; en - om die invloed van koöperatiewe leer as onderrigstrategie op die prestasie van Graad 8 leerders in wiskunde te ondersoek. Deur middel van „n literatuurstudie as onderrig-leerraamwerk, is die aard van skoolwiskunde; benaderings ten opsigte van die leer van skoolwiskunde, naamlik die behavioristiese-, die kognitiewe- en die konstruktiwistiese leerbenaderings; die rol van probleemoplossing in die onderrig en leer van skoolwiskunde; asook die houding van leerders teenoor wiskunde en teenoor probleemoplossing in wiskunde, bespreek. Na aanleiding van die gebruik van direkte- en indirekte onderrigstrategieë, is die volgende elemente van koöperatiewe leer (indirekte onderrigstrategie) beklemtoon: individuele verantwoordelikheid, interpersoonlike sosiale vaardighede, positiewe persoonlike interaksie, groepvordering en positiewe interafhanklikheid. Koöperatiewe leermetodes en die implementering van koöperatiewe leer in die wiskundeklaskamer is vervolgens bespreek, asook leerders se houding teenoor koöperatiewe leer. Vir die empiriese ondersoek is „n opeenvolgende verklarende gekombineerde navorsingsmetode-ontwerp gebruik, wat bestaan het uit die insameling en ontleding van kwantitatiewe- en kwalitatiewe data in opeenvolgende fases. „n Voor-eksperimentele evaluering (voortoets) is gedoen om die eksperimentele en kontrolegroepe te vergelyk ten opsigte van hul houding teenoor wiskunde en teenoor probleemoplossing in wiskunde deur die gebruik van „n aangepaste houdingsvraelys (ATMI), asook ten opsigte van leerders se wiskundeprestasie. Die intervensie (koöperatiewe leer as onderrigstrategie) is vervolgens vir „n tydperk van sestien weke op die eksperimentele groep toegepas. Die aangepaste houdingsvraelys (ATMI) is ook tydens „n na-eksperimentele evaluering (natoets) vir beide (kontrole- en eksperimentele) groepe gebruik, asook vir die vergelyking van genoemde groepe se wiskundeprestasie. Die kwalitatiewe ondersoek is uitgevoer deur individuele gestruktureerde taakgebaseerde onderhoude met geselekteerde deelnemers van die eksperimentele groep te voer. Inligting oor leerders se houding en ervaring ten opsigte van probleemoplossing in wiskunde, hul houding teenoor koöperatiewe leer, asook hul probleemoplossingsvaardighede, is met behulp van die onderhoude bekom. Uit die resultate van die empiriese navorsing is bevind dat koöperatiewe leer as onderrigstrategie geen beduidende invloed op Graad 8 leerders se houding teenoor wiskunde en teenoor probleemoplossing in wiskunde gehad het nie. Die gebruik van koöperatiewe leer as onderrigstrategie daarenteen, het „n beduidende toename in Graad 8 leerders se prestasie in wiskunde tot gevolg gehad. / MEd (Mathematics Education), North-West University, Potchefstroom Campus, 2015

Die navorsing is onderneem om die invloed van koöperatiewe leer as „n onderrigstrategie op Graad 8 wiskundeleerders se houding teenoor probleemoplossing en hul prestasie in wiskunde te bepaal. Die doelstellings van die empiriese ondersoek was: - om die houding van Graad 8 leerders teenoor wiskunde en teenoor probleemoplossing in wiskunde te ondersoek; - om die invloed van koöperatiewe leer as onderrigstrategie op die houding van graad 8 wiskunde-leerders teenoor wiskunde en teenoor probleemoplossing in wiskunde te ondersoek; en - om die invloed van koöperatiewe leer as onderrigstrategie op die prestasie van Graad 8 leerders in wiskunde te ondersoek. Deur middel van „n literatuurstudie as onderrig-leerraamwerk, is die aard van skoolwiskunde; benaderings ten opsigte van die leer van skoolwiskunde, naamlik die behavioristiese-, die kognitiewe- en die konstruktiwistiese leerbenaderings; die rol van probleemoplossing in die onderrig en leer van skoolwiskunde; asook die houding van leerders teenoor wiskunde en teenoor probleemoplossing in wiskunde, bespreek. Na aanleiding van die gebruik van direkte- en indirekte onderrigstrategieë, is die volgende elemente van koöperatiewe leer (indirekte onderrigstrategie) beklemtoon: individuele verantwoordelikheid, interpersoonlike sosiale vaardighede, positiewe persoonlike interaksie, groepvordering en positiewe interafhanklikheid. Koöperatiewe leermetodes en die implementering van koöperatiewe leer in die wiskundeklaskamer is vervolgens bespreek, asook leerders se houding teenoor koöperatiewe leer. Vir die empiriese ondersoek is „n opeenvolgende verklarende gekombineerde navorsingsmetode-ontwerp gebruik, wat bestaan het uit die insameling en ontleding van kwantitatiewe- en kwalitatiewe data in opeenvolgende fases. „n Voor-eksperimentele evaluering (voortoets) is gedoen om die eksperimentele en kontrolegroepe te vergelyk ten opsigte van hul houding teenoor wiskunde en teenoor probleemoplossing in wiskunde deur die gebruik van „n aangepaste houdingsvraelys (ATMI), asook ten opsigte van leerders se wiskundeprestasie. Die intervensie (koöperatiewe leer as onderrigstrategie) is vervolgens vir „n tydperk van sestien weke op die eksperimentele groep toegepas. Die aangepaste houdingsvraelys (ATMI) is ook tydens „n na-eksperimentele evaluering (natoets) vir beide (kontrole- en eksperimentele) groepe gebruik, asook vir die vergelyking van genoemde groepe se wiskundeprestasie. Die kwalitatiewe ondersoek is uitgevoer deur individuele gestruktureerde taakgebaseerde onderhoude met geselekteerde deelnemers van die eksperimentele groep te voer. Inligting oor leerders se houding en ervaring ten opsigte van probleemoplossing in wiskunde, hul houding teenoor koöperatiewe leer, asook hul probleemoplossingsvaardighede, is met behulp van die onderhoude bekom. Uit die resultate van die empiriese navorsing is bevind dat koöperatiewe leer as onderrigstrategie geen beduidende invloed op Graad 8 leerders se houding teenoor wiskunde en teenoor probleemoplossing in wiskunde gehad het nie. Die gebruik van koöperatiewe leer as onderrigstrategie daarenteen, het „n beduidende toename in Graad 8 leerders se prestasie in wiskunde tot gevolg gehad. / MEd (Mathematics Education), North-West University, Potchefstroom Campus, 2015

Habilitationsschrift - Freiburg i. Br. / Bibliography: p. 154-169.

El Club de Lectura UPC inició como un proyecto que buscaba crear un espacio en la universidad en el que nuestros estudiantes se sintieran felices de compartir su pasión por la lectura. Desde entonces, hemos tenido la suerte de conocer, en cada ciclo, a jóvenes que forman parte de esta comunidad universitaria orgullosos de su gusto por leer y de poder compartirlo. Los textos que leerán a continuación son únicos por el momento que vivimos, pero, también, porque las creaciones de nuestros alumnos siempre lo son. Y eso no ha cambiado. Esto es lo que mueve nuestra labor de mediadores de lectura de la universidad cada semana, cada ciclo, y queremos compartirlo con ustedes. Estamos muy contentos de los alumnos que integran el Club de Lectura este ciclo y los invitamos a conocerlos a través de sus propias palabras.

Editorial UPC / Conversaremos con los integrantes del Club de Lectura UPC sobre el significado de leer en comunidad.

Ooreenkomstig een van die beginsels wat in die onderwys in die vooruitsig gestel word, naamlik dat onderwysers lewenslange leerders is, behoort onderwysers hulself voordurend professioneel te ontwikkel, sodat die onderwys kan getuig van kwaliteit onderrig en leer. Die Suid-Afrikaanse onderwysstelsel moet aan die diversiteit van behoeftes van leerders voldoen en vra dus ‘n kreatiewe oplossing vir onderrig en leer. Hierdie studie handel oor die rol van die departementshoof as begeleier van grondslagfase onderwysers. Navorsing verwys na ’coaching’ en kan dus direk vertaal word met 'afrigting.' Vir die doeleindes van hierdie studie hou ’coaching’ egter meer verband met begeleiding en sal dié term as vertaling dien. Navorsing in die veld van begeleiding in die onderwyssektor in Suid-Afrika blyk egter onbekend te wees. Daar blyk 'n behoefte aan bewysgebaseerde navorsing oor alternatiewe strategieë soos begeleiding te wees. Die doel van hierdie studie is om te bepaal in hoe 'n mate departementshoofde van die grondslagfase binne die wetgewing en die regsraamwerk die onderwysers kan begelei binne die beperkte tyd tot hul beskikking. Die leerteoretiese beginsels van die andragogie, wat ook elemente van die kognitiewe leerteorie bevat, is vir die doeleindes van die studie as vertrekpunt gebruik. 'n Kwalitatiewe interpretivistiese benadering is gevolg ten einde die departementshoofde en bereidwillige onderwysers van vyf privaatskole se ervarings van begeleiding te kon bepaal. Semi-gestruktureerde onderhoude is met die deelnemers gevoer. Die studie het bevind dat die departementshoofde sowel as onderwysers deurlopende begeleiding nodig ag. Die deelnemende skole pas begeleiding meestal informeel toe, sonder ‘n begeleidingsmodel. Die departementshoofde se bestuur en onderrigleierskap is ondersoek en die studie het bevind dat onderwysers ‘n groot behoefte aan monitering en kontrole van hul departementshoofde verwag. Ewekniebegeleiding word weinig toegepas en is nog ‘n onbekende strategie vir die departementshoofde. Begeleiding as deurlopende strategie vir professionele ontwikkeling word verkies bo eendagwerkwinkels, aangesien begeleiding in die skool se spesifieke behoeftes kan voorsien. Die departementshoof as onderrigleier leef die visie van die skool voor, hoofsaaklik deur gedeelde waardes. Die meeste departementshoofde maak gebruik van refleksietegnieke vir begeleiding, maar verlang meer opleiding hierin. In hierdie studie is bevind dat die grootste voordeel van begeleiding daarin lê dat dit probleemoplossende denke stimuleer en nuwe onderrigmetodes aanleer. Begeleiding het bepaalde uitdagings en ewekniebegeleiding word veral deur sommige onderwysers as intimiderend en evaluerend beskou. Die studie het ook bevind dat departementshoofde beperkte tyd vir begeleiding het. Die studie maak laastens die nodige aanbevelings vir begeleiding na aanleiding van die literatuur en bevindinge van die studie. / Dissertation (MEd)--University of Pretoria, 2014. / tm2015 / Education Management and Policy Studies / MEd / Unrestricted

Although the need for and importance of self-directed learning are well documented, studies reporting on the influence of teaching–learning strategies, fostering self-directed learning skills, are limited. The aim of this investigation was to determine and understand the impact of the implementation of cooperative base groups on the self-directed learning readiness of first-year Life Sciences students. In order to achieve the research aim, a mixed method approach was followed. During the quantitative phase, the Self-Directed Learning Readiness Scale, a cooperative base group perception questionnaire, a checklist for social skills, and the academic achievement of first-year Life Sciences students at the Potchefstroom Campus of the North-West University were analysed. In the qualitative phase of the investigation, semi-structured interviews were conducted with randomly selected first-year Life Sciences students of the experimental group. The questions in the interviews were aimed at determining the students‟ perception of cooperative base groups, how this perception contributed to their self-directed learning competencies, as well as the role that active involvement, the cooperative base group folder and personal support play in the development of self-directed learning competencies. The results of the investigation contribute to the body of knowledge on cooperative learning as it provides insight into how students experience cooperative base groups. The implementation of cooperative base groups contributes to the development of the following characteristics and skills, which are vital for becoming self-directed in one‟s learning: viewing peers as resources; being able to give and receive help; developing good social skills; being motivated to learn; and taking initiative and responsibility for learning. / MEd (Natural Sciences Education), North-West University, Potchefstroom Campus, 2015