This report is the outcome of a case study conducted in Kathmandu, Nepal in April 2016. The purpose of the study is to investigate in the consequences of the 2015 earthquake in Nepal, from the perspective of women within socioeconomically vulnerable groups. The caste system is still practiced nearly all over Nepal and women are still facing multiple forms of discrimination. A woman belonging to the Dalits, which is the group considered to be at the bottom of the hierarchy and below the castes, have no right to control land, housing or money and are exposed to violence and forced sexual labour. The aim of the study is to shed light over how already existing discrimination leads to further examples of discrimination in the aftermath of a natural disaster and the “class-consciousness” of natural disasters. People within a society are living under different conditions and these conditions lead to different consequences when facing a natural disaster. The components of these conditions are often intertwined with each other and should therefore not be examined separately, which is why an intersectional perspective is used for this study. Furthermore, standpoint theory is used as well, to look at these issues from the viewpoint of the marginalized people of the society. Interviews were made with 6 different respondents, who are working for NGOs in and outside of Kathmandu and who through their work are coming on contact with the issues mentioned. My findings show several examples of post-earthquake consequences for women which can be linked to the strong patriarchy, the use of caste system and mistreatment from the government.

Κατά την διάρκεια της ύστερης αρχαιότητας στην Β. Πελοπόννησο, ισχυροί σεισμοί έχουν πλήξει κατοικημένες περιοχές, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές. Στην παρούσα εργασία εξετάζονται δημοσιευμένες συστηματικές ή/και σωστικές ανασκαφές, που οι ενδείξεις των ευρημάτων τους οδηγούν στο ότι συγκεκριμένες περιοχές έχουν πληγεί από σεισμούς. Πιο συγκεκριμένα, μελετήθηκαν 12 αρχαιολογικές θέσεις στην περιοχή της Β. Πελοποννήσου τη χρονική περίοδο από τον 1ο αιώνα μ.Χ έως και τον 6ο αιώνα μ.Χ. Με την παρούσα εργασία έγινε δυνατός με μεγαλύτερη ακρίβεια ο χρονικός προσδιορισμός της εκδήλωσης των σεισμικών γεγονότων σε σύγκριση με τις υπάρχουσες καταγραφές σε καταλόγους ιστορικών σεισμών ή προστέθηκαν επιπλέον σεισμικά γεγονότα ή αφαιρέθηκαν σεισμοί ανάλογα με το αν έχουν ή δεν έχουν αναγνωρισθεί στις αρχαιολογικές ανασκαφές, Συσχετίσθηκαν ρήγματα με ισχυρούς σεισμούς του παρελθόντος με βάση την γειτνίαση ή την διασπορά των καταστροφών σε αρχαιολογικές ανασκαφικές μαρτυρίες. Τέλος σύμφωνα με τα συμπεράσματα της παρούσας μελέτης, ισχυροί σεισμοί επηρέασαν την περιοχή της Β. Πελοποννήσου σε αρχαιολογικές θέσεις στον δυτικό και ανατολικό Κορινθιακό προσθέτοντας νέα στοιχειά στην χρονολόγηση και στην ένταση τους. Με βάση τα στοιχεία αυτά καταδεικνύεται ότι ο Ανατολικός Κορινθιακός παρουσιάζει συχνότερη σεισμική δραστηριότητα έναντι της δυτικής απόληξής του. / During the late antiquity in northern Peloponnesus, strong earthquakes have hit residential areas, causing considerable damage/major disasters. In the present study published systematic and / or rescue excavations are examined, whose finding evidence lead to the fact that specific regions are affected by earthquakes. More specifically, 12 archaeological sites in Northern Peloponnese have been studied from the period from the 1st century AD to the 6th century AD. In the present research the time of the occurrence of seismic activity was detected with greater precision in comparison with the existing records in the lists of historical earthquakes. Moreover, seismic activities were added or earthquakes were removed, depending on whether or not they have been identified in archeological excavations. Cracks have been associated with strong earthquakes of the past based on the vicinity or outspread of disasters in archaeological excavation evidence. Finally, according to the conclusions of this study, strong earthquakes have affected the area of North Peloponnesus, at archaeological sites in western and eastern Corinthian Gulf, adding new elements to their dating and their intensity. Based on these data it is demonstrated that the East Corinthian Gulf has more frequent seismic activity than its western part.