Thesis (MBA)--Stellenbosch University, 2001. / ENGLISH ABSTRACT: Researchers at the Graduate School of Business of the University of Stellenbosch raised their concerns about the accuracy of inflation adjustment estimates. This led to research by Hanekom (1992), Marais (1992), Ozrovech (1992), Laack (1994) and an article by Hamman and Smit (1994). Hanekom, Marais, Ozrovech and Loock investigated alternative methods of calculating the average age of fixed assets for South African companies. They came to the conclusion that approximations of inflation adjustments by means of simplified formulas are inaccurate and should be discontinued. Alternative methods are time-consuming, data dependent and contain various assumptions that may lead to inaccurate results. Based on the findings and recommendations of the above-mentioned authors to develop company-specific inflation adjustment models, this study project will attempt to investigate the behaviour of the average age of fixed assets as calculated by the formula: Average age (year n) = Accumulateddepreciation (n) Depreciation(for year n) Various conditions that influence this specific calculation will be simulated in spreadsheet models. The behaviour of the approximated average age will then be explained by means of the results obtained from the spreadsheet simulations, as well as a mathematical formula that will be deducted from the simulated spreadsheet models. The understanding of the behaviour of the estimation of the average age of fixed assets and the conditions that influence this estimation might help to establish possible patterns that would assist with the development of companyspecific inflation adjustment models. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Navorsers aan die Nagraadse Bestuurskool van die Universiteit van Stellenbosch het hulle twyfel uitgespreek oor die akkuraatheid van inflasieregstellingskattings, wat gelei het tot navorsing deur Hanekom (1992), Marais (1992), Ozrovech (1992) en Loock (1994) en 'n artikel deur Hamman en Smit (1994). Hanekom, Marais, Ozrovech en Loock het alternatiewe metodes ondersoek om die berekening van die gemiddelde ouderdom van vaste bates vir Suid Afrikaanse maatskappye te doen. Die slotsom was egter dat die berekening van die waardes met behulp van eenvoudige formules onakkuraat is en eerder gestaak moet word. Alternatiewe metodes is tydrowend, afhanklik van die beskikbaarheid van inligting, en vereis aannames wat tot moontlike onakkurate antwoorde kan lei. Na aanleiding van bogenoemde skrywers se gevolgtrekkings, en aanbevelings om maatskappy-spesifieke modelle te ontwikkel om inflasieaanpassings te doen, sal hierdie studie poog om die gedrag van die gemiddelde ouderdom van vaste bates soos dit bereken word deur die volgende formule, te ondersoek: Gemiddelde ouderdom (jaar n) = Opgehoopte waardevermindering (n) Waardevermindering (vir jaar n) Verskillende toestande wat die berekening beïnvloed sal deur middel van sigblad modelle gesimuleer word. Die gedrag van die geraamde gemiddelde ouderdom sal dan verduidelik word aan die hand van die sigblaaie sowel as 'n afgeleide wiskundige formule vir die berekening van die waarde. lndien die verskillende toestande en faktore wat die berekening van die gemiddelde ouderdom van vaste bates beïnvloed, verstaan en verduidelik kan word, kan moontlike patrone geïdentifiseer word wat sal help met die ontwikkeling van meer spesifieke modelle vir inflasie-aanpassings van maatskappye.

Thesis (MBA)--Stellenbosch University, 1992. / ENGLISH ABSTRACT: According to AC201 of the Institute of Chartered Accountants additional depreciation should be calculated. To date only a few listed industrial RSA companies have published such amounts. Such additional depreciation amounts therefore had to be estimated. Since 1980 the Graduate School of Business of the University of Stellenbosch has estimated the average age of fixed assets by using the following formula: Accumulated depreciation: Depreciation as per most recent income statement. The above formula resulted in incorrect estimates of the average ages of fixed assets. It was thus decided to follow another method. In this study project (one of three), additional depreciation of fixed assets will no longer be estimated by means of an average age (or average acquisition date). It was decided to calculate an investment profile for fixed assets. Annually the cost price of fixed assets was divided into different year-layers which were obtained from the cash flow statements. The replacement cost for each year-layer was annually determined by means of the Production Price Index. The sum of the different year- layers resulted in the total replacement cost. Additional depreciation now becomes the difference between replacement cost and original cost, divided by the life of the fixed asset. Only a handful of listed South African industrial companies calculate depreciation on land and buildings. To enable comparison with other companies, this study project concentrated on fixed assets other than land and buildings. Depreciation of fixed assets and new fixed assets acquired, are seldomly split between land and buildings on the one hand, and other fixed assets on the other hand. As a result various amounts had to be split between the above two components. A number of practical problems emerged. Especially revaluation of fixed assets and subsidiaries bought and subsidiaries sold, created many problems. The amount of revaluation of fixed assets is normally given as a net amount, whereas the revaluation of the debit was required. Not enough information on specific assets when a subsidiary is bought or sold was supplied in the cash flow statement (and its forerunner the Statement of Source and Application of Funds). If information on fixed assets acquired was given, such information normally indicated book values, whereas cost prices were required. These three study projects resulted in an expansion of the original project. A much more detailed study had to be undertaken on revaluation. Furthermore, a complete reconciliation of both the accumulated depreciation and cost prices of other fixed assets must be done. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Addisionele waardevermindering behoort volgens RE201 van die Instituut van Geoktrooieerde Rekenmeesters bereken te word. Slegs 'n aantal industriële maatskappye in die RSA het hieraan gehoor gegee. Gevolglik moes die syfer vir die res van die industriële maatskappye beraam word. Sedert 1980 is die gemiddelde ouderdom van vaste bates deur die Nagraadse Bestuurskool van die Universiteit van Stellenbosch beraam aan die hand van die formule: Geakkumuleerde waardevermindering: Waardevermindering van die mees onlangse inkomstestaat. Die gebruik van hierdie formule het gelei tot foutiewe skattings van die gemiddelde ouderdom van vaste bates. Gevolglik is besluit om 'n ander metode te gebruik. In hierdie werkstuk (wat een van drie uitmaak) word addisionele waardevermindering van vaste bates nie meer bereken aan die hand van 'n gemiddelde ouderdom (of gemiddelde aanskafdatum) nie en 'n investeringsprofiel van vaste bates word daargestel. Die kosprys van vaste bates word dan jaarliks in verskillende jaarlae verdeel wat elk uit die kontantvloeistaat verkry is. Vir elke jaar word die jaarlaag se vervangingswaarde aan die hand van die Produksieprysindeks bereken . Die totaal van al die verskillende jaarlae word gesommeer om by die totale vervangingswaarde uit te kom. Addisionele waardevermindering raak dan die verskil tussen vervangingswaarde en oorspronklike kosprys, gedeel deur die leeftyd van die vaste bates. Aangesien slegs 'n klein persentasie van Suid-Afrikaanse genoteerde industriële maatskappye waardevermindering op grand en geboue afskryf, is slegs aandag geskenk aan ander vaste bates as grond en geboue ten einde onderlinge vergelykings tussen maatskappye te vergemaklik. Aangesien syfers vir waardevermindering van vaste bates en nuwe vaste bates gekoop heel dikwels nie onderskeid tref tussen grond en geboue aan die een kant, en ander vaste bates aan die ander kant nie, moes heelwat bedrae tussen die twee genoemde komponente geallokeer word. Heelwat praktiese probleme is ervaar. Veral herwaardasies van vaste bates en filiale gekoop en filiale verkoop het baie probleme veroorsaak. Die omvang van herwaardasies is gewoonlik 'n netto syfer terwyI die herwaardasie van die debiet benodig was. Verder was die inligting soos verskaf in die kontantvloeistaat (en voor dit die Staat van Bron en Aanwending van Fondse) dikwels onvolledig as dit kom by die verskaffing van besonderhede van watter items by die kosprys of verkoopprys van die filiaal ingesluit is. Waar inligting weI verskaf is ten opsigte van vaste bates, was dit gewoonlik slegs ten opsigte van boekwaardes, terwyl die kosprys van vaste bates verkry, inderdaad nodig was. Hierdie drie werkstukke het daartoe gelei dat die aanvanklike projek aansienlik uitgebrei moes word . Nie aIleen moet daar 'n baie meer omvattende ondersoek na herwaardasies gedoen word nie, maar ook 'n volledige rekonsiliasie van die jaarlikse geakkumuleerde waardevermindering. Hierbenewens moet die rekonsiliasie van die kosprys van vaste bates oak onderneem word.