Από τα δεδομένα μιας ποιοτικής προσέγγισης του φαινομένου της εισαγωγής και πιθανής ενσωμάτωσης των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνίας στο μάθημα της ιστορίας (σχολικό έτος 2009-2010) προκύπτει ότι η δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν ανταποκρίνεται στις τάσεις και προκλήσεις που σημειώθηκαν και σημειώνονται στο χώρο της παιδείας σε παγκόσμιο επίπεδο. Ανάγκες εκσυγχρονισμού και ευριζωνικότητας παραμένουν ανικανοποίητες. Έτσι, αναδεικνύονται παραδοσιακές μορφές συμβολικού ελέγχου που φαίνεται να κυριαρχούν στο σύγχρονο εκπαιδευτικό χώρο. Ακόμα και σημαντικές πρωτοβουλίες προώθησης της αλλαγής (net book) φαντάζουν στα μάτια των εκπαιδευτικών «αυθαίρετες» εκφράσεις εξουσίας χωρίς αποτέλεσμα. Όσοι εκπαιδευτικοί τόλμησαν την αλλαγή βίωσαν την ανάγκη ξεπαγώματος μιας ισχυρά δομημένης εκπαιδευτικής πρακτικής στο πλαίσιο ανέτοιμων εγκαταστάσεων και συνειδήσεων για την αποδοχή του εμβλήματος της εποχής. Συμπερασματικά λοιπόν, η παγίωση μιας εκπαιδευτικής καινοτομίας δεν εξασφαλίζει μαθησιακά αποτελέσματα με διχοτομήσεις του τύπου κλειστό/ανοικτό σχολείο αντίθετα απαιτείται συντονισμός και συλλογική δράση. / It can be elicited from the qualitative data that the quadric education doesn’t correspond to the tendencies and the challenges that take place in the field of education worldwide. The need for update remains unsatisfied. As a result traditional forms of symbolic control emerge and seem to dominate in the current educational area. Even important initiatives that promote change (net book) have been treated by the educators as arbitrary and ineffective expressions of authority. On the other hand some of those who presumed to launch this change they faced a deeply rooted educational practice underlined by the lack of facilities and the lack of consciousness which in turn discourage the need for change. Concluding, the consolidation of an educational novelty doesn’t provide learning outcomes with dichotomies such as open or close school but on the contrary coordination and collective action is needed.