Introdução: O diagnóstico precoce do câncer de mama tem tornado a biópsia do linfonodo sentinela (BLS) um método cada vez mais preconizado. Radiofármacos são usados para pesquisa e posterior BLS, porém ainda não existe um método padronizado. Uma das divergências refere-se ao tempo ideal da realização da injeção do material radioativo, que pode ser realizado no intra ou no pré-operatório. Objetivos: Comparar os resultados da BLS dos pacientes com câncer de mama submetidos à injeção intraoperatória de 99mTc-Dextran-500 em relação aos pacientes que realizaram injeção pré-operatória deste mesmo radiofármaco. Métodos: Estudo retrospectivo por meio da revisão dos prontuários de pacientes com câncer de mama invasivo que realizaram BLS com uso de 99mTc-Dextran-500, de janeiro de 2008 a agosto de 2012, em uma única instituição. Os pacientes foram divididos segundo o momento de injeção do radiofármaco na mama acometida em grupo pré-operatório (PO) e grupo intraoperatório (IO). Os pacientes que recebiam injeção pré-operatória realizavam o mapeamento linfático por linfocintilografia. Nos dois grupos, era realizada análise da axila com auxílio do gamma probe durante o ato cirúrgico. Os grupos foram analisados quanto ao estadiamento tumoral clínico, número de focos do tumor primário, invasão vascular peritumoral, presença de receptores hormonais, resultado histológico e anatomopatológico e quantidade de linfonodos (LFs) retirados. Resultados: Foram incluídos 221 pacientes (PO=81 e IO=140). O estadiamento e a histologia tumorais, o número de focos, a invasão vascular peritumoral, bem como a idade dos pacientes eram semelhantes nos dois grupos. A média de LFs retirados foi 2,07 (+-1,33) no PO e 2,20 (+-1,13) no IO. O sucesso de identificação do LS no ato cirúrgico ocorreu em 92,59% dos casos PO e 96,42% dos casos IO. A taxa de falso negativo foi 11,1% no PO e foi 7,2% no grupo IO. A comparação destes dados não mostrou diferença significativa (considerando um nível de significância de 5%). Conclusão: Não há diferença nos resultados da BLS com uso de 99mTc-Dextran-500 no tempo pré-operatório em relação ao intraoperatório. Os dois métodos apresentaram-se eficazes e seguros. A utilização das imagens linfocintilográficas não parece ter influenciado o resultado final do exame. A injeção intraoperatória apresenta melhor logística, custo financeiro menor e extingue a dor e ansiedade do paciente. Logo, esta técnica deve ser preconizada. / Background: Early diagnosis of breast cancer has turned the sentinel node biopsy (SNB) into an increasingly advocated method. Radiopharmaceuticals are used for research and subsequent SNB, but there is still no standardized method. The time of injection, for example, can be intraoperative or preoperative. Objective: Compare the results of SNB of patients with breast cancer undergone intraoperative injection of 99mTc-Dextran-500 with patients underwent preoperative injection of the same radiopharmaceutical. Methods: Retrospective study through reviewing the medical records of patients with invasive breast cancer undergone SNB using 99mTc-Dextran-500, from January 2008 to August 2012, in a single institution. Patients were divided by the type of radiopharmaceutical injection: preoperative with lymphoscintigraphy (PO) or intraoperative (IO). All were subjected to analysis of the axilla with the aid of gamma probe during surgery. We analyzed clinical tumor staging, number of foci, peritumoral vascular invasion, pathological and histological results, number of lymph nodes removed and the presence of hormone receptors. Results: 221 patients included (IO group = 140; PO group = 81). The two groups had similar pathophysiological and etiological characteristics. The average number of lymph nodes removed was IO 2.20 (+ -1.13) and PO 2.07 (+ -1.33). The sentinel limph node (SLN) was positive for metastasis in 36% of IO and 35.8% of the PO. The successful identification of SLN during surgery was 96.42% in IO and 92.59% in PO. The false negative rate was 7.2% in the IO group and 11.1% in the PO. There was no significant difference between the two groups. Conclusion: There is no difference in results between SNB using 99mTc-Dextran-500 intraoperative and preoperative. The use of intraoperative injection is effective and safe, and extinguishes the patient's pain and anxiety, improves logistics issue and costs less. Therefore, this technique can be envisaged.

Introdução: O diagnóstico precoce do câncer de mama tem tornado a biópsia do linfonodo sentinela (BLS) um método cada vez mais preconizado. Radiofármacos são usados para pesquisa e posterior BLS, porém ainda não existe um método padronizado. Uma das divergências refere-se ao tempo ideal da realização da injeção do material radioativo, que pode ser realizado no intra ou no pré-operatório. Objetivos: Comparar os resultados da BLS dos pacientes com câncer de mama submetidos à injeção intraoperatória de 99mTc-Dextran-500 em relação aos pacientes que realizaram injeção pré-operatória deste mesmo radiofármaco. Métodos: Estudo retrospectivo por meio da revisão dos prontuários de pacientes com câncer de mama invasivo que realizaram BLS com uso de 99mTc-Dextran-500, de janeiro de 2008 a agosto de 2012, em uma única instituição. Os pacientes foram divididos segundo o momento de injeção do radiofármaco na mama acometida em grupo pré-operatório (PO) e grupo intraoperatório (IO). Os pacientes que recebiam injeção pré-operatória realizavam o mapeamento linfático por linfocintilografia. Nos dois grupos, era realizada análise da axila com auxílio do gamma probe durante o ato cirúrgico. Os grupos foram analisados quanto ao estadiamento tumoral clínico, número de focos do tumor primário, invasão vascular peritumoral, presença de receptores hormonais, resultado histológico e anatomopatológico e quantidade de linfonodos (LFs) retirados. Resultados: Foram incluídos 221 pacientes (PO=81 e IO=140). O estadiamento e a histologia tumorais, o número de focos, a invasão vascular peritumoral, bem como a idade dos pacientes eram semelhantes nos dois grupos. A média de LFs retirados foi 2,07 (+-1,33) no PO e 2,20 (+-1,13) no IO. O sucesso de identificação do LS no ato cirúrgico ocorreu em 92,59% dos casos PO e 96,42% dos casos IO. A taxa de falso negativo foi 11,1% no PO e foi 7,2% no grupo IO. A comparação destes dados não mostrou diferença significativa (considerando um nível de significância de 5%). Conclusão: Não há diferença nos resultados da BLS com uso de 99mTc-Dextran-500 no tempo pré-operatório em relação ao intraoperatório. Os dois métodos apresentaram-se eficazes e seguros. A utilização das imagens linfocintilográficas não parece ter influenciado o resultado final do exame. A injeção intraoperatória apresenta melhor logística, custo financeiro menor e extingue a dor e ansiedade do paciente. Logo, esta técnica deve ser preconizada. / Background: Early diagnosis of breast cancer has turned the sentinel node biopsy (SNB) into an increasingly advocated method. Radiopharmaceuticals are used for research and subsequent SNB, but there is still no standardized method. The time of injection, for example, can be intraoperative or preoperative. Objective: Compare the results of SNB of patients with breast cancer undergone intraoperative injection of 99mTc-Dextran-500 with patients underwent preoperative injection of the same radiopharmaceutical. Methods: Retrospective study through reviewing the medical records of patients with invasive breast cancer undergone SNB using 99mTc-Dextran-500, from January 2008 to August 2012, in a single institution. Patients were divided by the type of radiopharmaceutical injection: preoperative with lymphoscintigraphy (PO) or intraoperative (IO). All were subjected to analysis of the axilla with the aid of gamma probe during surgery. We analyzed clinical tumor staging, number of foci, peritumoral vascular invasion, pathological and histological results, number of lymph nodes removed and the presence of hormone receptors. Results: 221 patients included (IO group = 140; PO group = 81). The two groups had similar pathophysiological and etiological characteristics. The average number of lymph nodes removed was IO 2.20 (+ -1.13) and PO 2.07 (+ -1.33). The sentinel limph node (SLN) was positive for metastasis in 36% of IO and 35.8% of the PO. The successful identification of SLN during surgery was 96.42% in IO and 92.59% in PO. The false negative rate was 7.2% in the IO group and 11.1% in the PO. There was no significant difference between the two groups. Conclusion: There is no difference in results between SNB using 99mTc-Dextran-500 intraoperative and preoperative. The use of intraoperative injection is effective and safe, and extinguishes the patient's pain and anxiety, improves logistics issue and costs less. Therefore, this technique can be envisaged.

O câncer de mama (CA de mama), com exceção do câncer de pele do tipo não melanoma, é o tumor de maior incidência dentre as mulheres, sendo que no Brasil são encontrados principalmente nas regiões Sul e Sudeste. Seu principal tratamento é o cirúrgico. A disseminação do tumor pode ocorrer por via linfática, acometendo linfonodos regionais. A biópsia do linfonodo sentinela (BLNS) é um procedimento altamente relevante, é altamente sensível na identificação de metástases. A técnica de linfocintilografia (LINCT) pré-operatória é essencial, pois permite avaliar a cadeia linfática acometida e possibilita a visualização do linfonodo sentinela (LNS) durante a cirurgia. O objetivo é descrever os padrões de drenagem linfática e avaliar a contribuição da LCINT na localização dos LNS em pacientes com CA de mama. No período de março de 2009 a agosto de 2011 foram estudados 70 casos sequenciais da rotina clínica, submetidos ao tratamento cirúrgico do CA de mama com estudo do LNS através da técnica de LCINT. Na LCINT foram aplicadas 4 injeções intradérmicas contendo 37 MBq (1,0 mCi) do FITATO-Tecnécio99m, ao redor da aréola mamária. Após a localização do LNS foi realizado marcações na pele, nas incidências anterior, oblíqua e lateral, para auxiliar o cirurgião na abordagem cirúrgica ulterior, juntamente com a sonda gama intra-operatória e corante azul patente. Dos 70 casos submetidos ao estudo, todos são do sexo feminino (100%) com faixa etária entre 28 e 77 anos, média de 54 anos. O tamanho médio do tumor encontrado nos pacientes foi de 1,4 cm. Os tipos histológicos mais incidentes foram o carcinoma ductal invasivo com 45 (64,4%) pacientes, seguido de carcinoma ductal in situ com 16 (22,8%). No exame de LCINT, todos os pacientes apresentaram drenagem linfática do radiofármaco a partir do local da injeção. Em 43 (61.5%) pacientes, observamos drenagem para 1 LNS, em 21 (30%) para 2 LNS/LNNS (linfonodo não sentinela), em 5 (7%) para 3 LNS/LNNS e em 1 (1.5%) para 4LNS/LNNS. Dos 70 pacientes, 68 (97%) apresentaram drenagem linfática ipsilateral e 2 (3%) apresentaram drenagem linfática bilateral. Em relação aos territórios de drenagem linfática dos LNS/LNNS, em 68 (97%) pacientes apresentaram drenagem para a região axilar, 1 (1,5%) para a região mamária interna e 1 (1,5%) para as regiões axilar e mamária interna. Os LNS/LNNS presentes na cadeia mamária interna não foram retirados. No intra-operatório, os cirurgiões utilizaram o corante azul patente em 35 (50%) pacientes, destes o corante identificou os LNS/LNNS em 79% dos casos. A técnica de LCINT possibilitou a visualização de todos os LNS e em alguns casos não foi possível a visualização do LNNS, o qual foi localizado e retirado com a sonda gama. Com isso, a técnica de LCINT foi eficaz em 88,5% dos casos. Dos 69 pacientes submetidos à BLNS apenas 13 (18,8%) pacientes apresentaram LNS/LNNS metastáticos, sendo estes submetidos à linfadenectomia axilar. Conclui-se que o exame pré-operatório de LCINT foi muito eficiente para o estudo da drenagem linfática, visualizando os canais linfáticos, linfonodos funcionalmente ativos e seus respectivos territórios de drenagem. Por tanto, esta técnica auxiliou o cirurgião na abordagem cirúrgica juntamente com a sonda gama intra-operatória e corante azul patente para a realização da BLNS. / With the exception of non-melanoma skin cancer, the Breast cancer (breast CA) is the most incident cancer in women. In Brazil, the breast CA is more often found in South and Southeast regions. The main treatment of breast CA is the surgery. The main pathway for the tumor spreading is the lymphatic system, which may affect the regional lymph nodes. The sentinel node biopsy (SLNB) is of considerable importance, once it has a high sensitivity in identifying metastases. The technique of preoperative lymphoscintigraphy (LINCT) is essential because it allows evaluating the lymphatic drainage chain and enables the visualization of sentinel lymph node (SLN) during surgery. We aim here to describe the lymphatic drainage patterns and to evaluate the contribution of LCINT to the location of SLN in patients with breast CA. We evaluated 70 patients sequentially selected from the clinical routine, between march 2009 and august 2011, and that underwent the surgical treatment for breast CA, including the usage of the technique of LCINT for the SLN location. The LCINT were performed by the injection of four periareolar intradermal injections containing 37 MBq (1.0 mCi) of the radiopharmaceutical PHYTATE-99m-Technetium. Based on the LCINT images, we performed skin marks in the dermal projections of the SLN in all anterior/posterior, oblique and lateral views. Additionally, the gamma probe and blue dye were used to help surgeons in the surgical location of the SLN. All of the 70 patients of our study were female, ranging from 28 to 77 years, mean 54 years. The average tumor size was 1.4 cm. The most commonly found histological types were invasive ductal carcinoma (45 patients, 64.4%), followed by the in situ ductal carcinoma (16 patients, 22.8%). All LCINT procedures were well succeeded in demonstrating at least one SLN in our sample of patients. We observed lymphatic drainage for only one SLN in 43 patients (61.5%), for 2 SLN/SLNN in 21 (30%) (non sentinel lymph node), for 3 SLN/SLNN in 5 (7%) and for 4 SLN/SLNN in one patient (1.5%). From the 70 patients, 68 (97%) exhibited ipsilateral and 2 (3%) exhibited bilateral lymphatic drainage. Concerning the lymphatic territories, 68 patients (97%) exhibited drainage to SLN/SLNN in the axillary region, 1 patient (1.5%) in the internal mammary region and another patient (1.5%) in both axillary and internal mammary regions. The two SLN/SLNN found in the internal mammary chain were not removed. Complimentary to the LCINT, the surgeons used blue dye in 35 patients (50%), which enabled them to identify the SLN/SLNN in 79% of cases. On the other hand, LCINT allowed the visualization of all SLN (100%). In some cases, in which was not possible to visualize the SLNN, these ones were found by the use of the gamma probe. Thus, the LCINT technique was effective to localize the SLN in 88.5% of cases. From the 69 patients who underwent SLN biopsy, only 13 patients (18.8%) exhibited metastatic infiltration of the SLN/ SLNN. All these patients were submitted to the axillary dissection. We conclude that the preoperative LCINT was very effective for the study of lymphatic drainage, enabling the visualization of the lymphatic channels, functionally active nodes and their drainage areas. Therefore, this technique helped surgeons in the surgical approach with intraoperative gamma probe and patent blue dye for SLNB.

<p>Увод: Туморска лимфангиогенеза је подручје активног истраживања у циљу проналаска параметара који би омогућили прецизније предвиђање понашања меланома него што то омогућавају традиционални хистолошки и клинички параметри. Иако су импресивна открића о улози лимфангиогенезе у промовисању метастазирања меланома коже, ипак су остала отворена бројна питања и још увек нису усаглашене препоруке које би биле примењиване у дијагностици и терапији. Циљ истраживања је био испитати да ли параметри лимфангиогенезе и Шилдсов индекс имају значај за прогнозу код пацијената са меланомом коже. Материјал и методе: У истраживање је укључено 100 пацијената са меланомом коже (52 без метастаза и 48 са метастазама у лимфним чворовима). За приказ ендотела лимфних судова исечци тумора су бојени имунохистохемијском методом са D2-40 антителима. Квантитативни параметри лимфангиогенезе &ndash; густина и површина лимфних судова добијени су компјутерском морфометријском анализом. За детекцију инвазије лимфних судова туморским ћелијама меланома урађено је дупло бојење D2-40 и S-100 антигена. Имунохистохемијски је испитана експресија васкуларног ендотелног фактора раста (VEGF)-C и VEGF-D у туморским ћелијама, макрофагима и фибробластима меланома. Шилдсов индекс је рачунат као логаритам производа дебљине меланома, квадриране перитуморске густине лимфних судова (ГЛС) и броја 2 за присутну лимфатичну инвазију. Резултати: Параметри који су статистички значајно доприносили појави метастаза меланома у лимфним чворовима, на униваријантној анализи, били су интратуморска ГЛС, перитуморска ГЛС, експресија VEGF-C и VEGF-D у туморским ћелијама, дебљина тумора, улцерација, дубља инвазија по Кларку, нодуларни тип меланома и мушки пол. Мултиваријантна анализа је показала да су значајни независни прогностички фактори за настанак метастаза позитивна експресија VEGF-C у туморским ћелијама, повећана дебљина тумора, повећана интратуморска ГЛС и перитуморска ГЛС. Као најјачи предиктор појаве метастаза показала се позитивна експресија VEGF-C у туморским ћелијама. Пацијенти са &lt;20% VEGF-C позитивних туморских ћелија имали су 20 пута већи ризик за развој метастаза него пацијенти са негативном експресијом. Параметри са утицајем на меланом-специфично преживљавање на униваријантној анализи су били интратуморска ГЛС, перитуморска ГЛС, експресија VEGF-C и VEGF-D у туморским ћелијама, док је мултиваријантна анализа издвојила повећану интратуморску и перитуморску ГЛС као независне факторе ризика за смртни исход. Интратуморска и перитуморска површина лимфних судова, лимфатична инвазија и експресија VEGF-C и VEGF-D у макрофагима и фибробластима нису биле значајно повезане са појавом метастаза нити са краћим меланом-специфичним преживљавањем. Ниједан параметар лимфангиогенезе није био значајно повезан са краћим преживљавањем без рецидива болести. Анализа оперативне карактеристичне криве (ROC) је показала да је Шилдсов индекс веома добар параметар за процену настанка метастаза, са сензитивношћу 81,3% и специфичношћу 75%. Већа површина испод ROC криве код Шилдсовог индекса (0,857) у поређењу са површином код других параметара, указује да је индекс најтачнији прогностички параметар за настанак метастаза, затим следи интратуморска ГЛС (површина 0,795), перитуморска ГЛС (површина 0,772), дебљина меланома (површина 0,762) и American Joint Committee on Cancer систем класификације (површина 0,752). Закључак: Истраживање туморске лимфангиогенезе идентификује нове параметре као значајније предикторе исхода болести од дебљине тумора, улцерације и осталих клиничко-патолошких параметара. Помоћу интратуморске и перитуморске ГЛС, експресије VEGF-C и VEGF-D у туморским ћелијама, као и прорачуна Шилдс индекса, може се предвидети метастатски капацитет меланома. Рутинска патохистолошка анализа меланома требало би да укључи квантитативну анализу мреже лимфних судова и семиквантитативну евалуацију експресије VEGF-C и VEGF-D у туморским ћелијама.</p> / <p>Uvod: Tumorska limfangiogeneza je područje aktivnog istraživanja u cilju pronalaska parametara koji bi omogućili preciznije predviđanje ponašanja melanoma nego što to omogućavaju tradicionalni histološki i klinički parametri. Iako su impresivna otkrića o ulozi limfangiogeneze u promovisanju metastaziranja melanoma kože, ipak su ostala otvorena brojna pitanja i još uvek nisu usaglašene preporuke koje bi bile primenjivane u dijagnostici i terapiji. Cilj istraživanja je bio ispitati da li parametri limfangiogeneze i Šildsov indeks imaju značaj za prognozu kod pacijenata sa melanomom kože. Materijal i metode: U istraživanje je uključeno 100 pacijenata sa melanomom kože (52 bez metastaza i 48 sa metastazama u limfnim čvorovima). Za prikaz endotela limfnih sudova isečci tumora su bojeni imunohistohemijskom metodom sa D2-40 antitelima. Kvantitativni parametri limfangiogeneze &ndash; gustina i površina limfnih sudova dobijeni su kompjuterskom morfometrijskom analizom. Za detekciju invazije limfnih sudova tumorskim ćelijama melanoma urađeno je duplo bojenje D2-40 i S-100 antigena. Imunohistohemijski je ispitana ekspresija vaskularnog endotelnog faktora rasta (VEGF)-C i VEGF-D u tumorskim ćelijama, makrofagima i fibroblastima melanoma. Šildsov indeks je računat kao logaritam proizvoda debljine melanoma, kvadrirane peritumorske gustine limfnih sudova (GLS) i broja 2 za prisutnu limfatičnu invaziju. Rezultati: Parametri koji su statistički značajno doprinosili pojavi metastaza melanoma u limfnim čvorovima, na univarijantnoj analizi, bili su intratumorska GLS, peritumorska GLS, ekspresija VEGF-C i VEGF-D u tumorskim ćelijama, debljina tumora, ulceracija, dublja invazija po Klarku, nodularni tip melanoma i muški pol. Multivarijantna analiza je pokazala da su značajni nezavisni prognostički faktori za nastanak metastaza pozitivna ekspresija VEGF-C u tumorskim ćelijama, povećana debljina tumora, povećana intratumorska GLS i peritumorska GLS. Kao najjači prediktor pojave metastaza pokazala se pozitivna ekspresija VEGF-C u tumorskim ćelijama. Pacijenti sa &lt;20% VEGF-C pozitivnih tumorskih ćelija imali su 20 puta veći rizik za razvoj metastaza nego pacijenti sa negativnom ekspresijom. Parametri sa uticajem na melanom-specifično preživljavanje na univarijantnoj analizi su bili intratumorska GLS, peritumorska GLS, ekspresija VEGF-C i VEGF-D u tumorskim ćelijama, dok je multivarijantna analiza izdvojila povećanu intratumorsku i peritumorsku GLS kao nezavisne faktore rizika za smrtni ishod. Intratumorska i peritumorska površina limfnih sudova, limfatična invazija i ekspresija VEGF-C i VEGF-D u makrofagima i fibroblastima nisu bile značajno povezane sa pojavom metastaza niti sa kraćim melanom-specifičnim preživljavanjem. Nijedan parametar limfangiogeneze nije bio značajno povezan sa kraćim preživljavanjem bez recidiva bolesti. Analiza operativne karakteristične krive (ROC) je pokazala da je Šildsov indeks veoma dobar parametar za procenu nastanka metastaza, sa senzitivnošću 81,3% i specifičnošću 75%. Veća površina ispod ROC krive kod Šildsovog indeksa (0,857) u poređenju sa površinom kod drugih parametara, ukazuje da je indeks najtačniji prognostički parametar za nastanak metastaza, zatim sledi intratumorska GLS (površina 0,795), peritumorska GLS (površina 0,772), debljina melanoma (površina 0,762) i American Joint Committee on Cancer sistem klasifikacije (površina 0,752). Zaključak: Istraživanje tumorske limfangiogeneze identifikuje nove parametre kao značajnije prediktore ishoda bolesti od debljine tumora, ulceracije i ostalih kliničko-patoloških parametara. Pomoću intratumorske i peritumorske GLS, ekspresije VEGF-C i VEGF-D u tumorskim ćelijama, kao i proračuna Šilds indeksa, može se predvideti metastatski kapacitet melanoma. Rutinska patohistološka analiza melanoma trebalo bi da uključi kvantitativnu analizu mreže limfnih sudova i semikvantitativnu evaluaciju ekspresije VEGF-C i VEGF-D u tumorskim ćelijama.</p> / <p>Introduction: Tumor lymphangiogenesis is a field of active research with the aim of finding parameters which would enable the more precise prediction of melanoma behavior in comparison to the prediction of traditional histological and clinical parameters. Although scientific findings about the role of lymphangiogenesis in developing cutaneous melanoma are impressive, there are unresolved questions and recommendations to be applied in diagnostics and therapy, which are still not in compliance. The aim of this research is to examine if parameters of lymphangiogenesis and the Shields Index are important for the prognosis in patients with cutaneous melanoma. Material and methods: The research included a hundred patients with cutaneous melanoma (52 without metastasis and 48 with metastasis of lymphatic nodes). To present endothelial lymphatic vessels, specimens were stained by an immunohistochemical method with D2-40 antibodies. Quantitative parameters of lymphangiogenesis &ndash; lymphatic vessel density (LVD) and area (LVA) were calculated by computer-assisted morphometric analysis. In order to detect the invasion of lymphatic vessels by melanoma tumor cells, a double staining of D2-40 and S-100 antigens was performed. The expression of vascular endothelial growth factor (VEGF)-C and VEGF-D was tested by an immunohistochemical method in tumor cells, macrophages and fibroblasts melanoma. The Shields Index was calculated as a logarithm by multiplying the melanoma thickness, square of peritumoral LVD and the number 2 for present lymphatic invasion. Results:Parameters that statistically had a significant contribution to the emergence of melanoma metastases in lymph nodes, during the univariate analysis, were intratumoral LVD, peritumoral LVD, VEGF-C and VEGF-D expression in tumor cells, tumor thickness, ulceration, deeper Clarkꞌs level of invasion, nodular type of melanoma and a male sex. The multivariate analysis showed that positive expression of VEGF-C in tumor cells, tumor thickness, increased intratumoral LVD and peritumoral LVD are significant independent prognostic factors. The most important predictor of metastases is a positive expression of VEGF-C in tumor cells. Patients with &lt;20% VEGF-C positive tumor cells were 20 times more at risk of developing metastases than patients with a negative expression. Parameters that influence melanoma-specific survival at the univariate analysis were intratumoral LVD, peritumoral LVD, VEGF-C and VEGF-D expression in tumor cells, while the multivariate analysis singled out an increased intratumoral and peritumoral LVD as independent factors of the death risk. Intratumoral and peritumoral LVA, lymphatic invasion and VEGF-C and VEGF-D expression in macrophages and fibroblasts were not significantly correlated either with the emergence of metastases or with melanoma-specific survival. Non-parameter of lymphangiogenesis was significantly related with shorter disease-free survival. The analysis of receiver operator characteristic (ROC) curve showed that the Shields Index is a very good parameter for the estimation of the appearance of metastases, with the sensitivity of 81.3% and specificity of 75%. A bigger area under the ROC curve with the Shields Index (0.857) in comparison to the area in other parameters shows that the index is the most accurate prognostic parameter for an emergence of metastases, followed by intratumoral LVD (area 0.795), peritumoral LVD (area 0.772), the thickness of melanoma (area 0.762), and the American Joint Committee on Cancer classification system (area 0.752). Conclusion: The research of tumor lymphangiogenesis identifies new parameters as significant predictors of the disease outcome more so than the parameters like tumor thickness, ulceration, and other clinical-pathological parameters. By intratumoral and peritumoral LVD, VEGF-C and VEGF-D expression in tumor cells, as well as by the calculation of Shields Index, metastatic capacity of melanoma can be predicted. A routine pathohistological analysis of melanoma should include quantitative analysis of the lymphatic vessels network and semiquantitative evaluation of VEGF-C and VEGF-D expression in tumor cells.</p>