No description available.

No description available.

No description available.

Kuwait is undergoing rapid economic growth involving substantial developments along its coastal shores and the marine environment. Many of the activities in the region are associated with oil industry, which can pollute the shores leading to contamination from oil residues, tar balls and trace metals. About 2 million barrels of oil are spilled annually from routine discharges into the Gulf, which derives mainly from dirty ballast waters and tank washing. The comprehensive literature review of hazardous substances in Kuwait’s marine environment has concluded that for the majority of these pollutants, contamination is localized around industrialised areas, and elsewhere is generally below the permitted international standards. These finding have been supported by a fieldwork. This has been conducted to assess the use of biomarkers (bile metabolites and EROD activities) for 60 fish consisting of two native species Giant sea catfish (Arius thalassinus) and (Pelates quadrilineatus) to demonstrate the potential for the concentrations of oil based contaminants present to induce detectable levels of biological effects in fish species living in Kuwait’s marine environment. Therefore, the focus of this research has shifted its attention to another anthropogenic source that chronically pollute Kuwait’s marine environment. One of the main sources of contaminants is the continuous discharge of sewage, which impacts many locations around Kuwait. Sewage is known to contain wide array of substances that could pose an ecotoxicological impact at different levels of the ecosystem. One such threat is posed by antimicrobial agents that contribute to the growing global concern surrounding the prevalence of antimicrobial resistant (AMR) bacteria. Therefore, a major theme of this research project was to conduct a novel survey of the prevalence of AMR bacteria isolated from Kuwait’s marine environment. The AMR screening, including 598 E.coli isolated from seawater and bivalves samples during summer and winter seasons against 23 frontline antibiotics, revealed that resistance was observed from a number of locations (particularly associated with sewage outlets) for the majority of antibiotics (seawater: summer 89 - 64%; winter 90 - 57% and bivalves: summer 77%; winter 88%). A baseline screening for the class 1 integron which is known to be implicated in disseminating the antimicrobial resistance among bacteria was conducted for the isolated 598 E.coli. The findings highlighted the prevalence of such molecular genetic elements especially around the sewage outlets (36% of tested E.coli). The whole genome sequencing was conducted for a representative E.coli (26 E.coli) and it showed that E.coli derived from Kuwait’s marine environment possessed a variety of genes implicated in antimicrobial resistance potential against wide spectrum of antibiotics and suggesting that genes are exchanged via the horizontal gene transfer. These observations and recording of antimicrobial resistance phenomenon support the notion that marine environment could act not only as a reservoir for antimicrobial resistance but could also play a significant role in driving it. The AMR bacteria is considered as an effective tool for monitoring the impacts of sewage pollution. Furthermore, it highlights one of the key human health risks sewage pollution poses and its assessments allows a fully integrated health assessment of Kuwait’s marine environment to be undertaken. This will ultimately lead to recommendations outlining the future monitoring and remediation requirements required by Kuwait to tackle this issue including rational antibiotics consumption and stewardship; developing effective wastewater treatment processes to improve removal efficiency of these pollutants in sewage treatment plants; more researches on this area will provide scientific information for responsible authorities to make up regulatory standards and guidelines to control environmental dissemination of these emerging contaminants.

Το Βορειοανατολικό Αιγαίο Πέλαγος αποτελεί θαλάσσια περιοχή στην οποία εισρέουν σημαντικές ποσότητες 137Cs μέσω της θαλάσσιας κυκλοφορίας, με προέλευση από την Μαύρη Θάλασσα. Τα Στενά των Δαρδανελίων αποτελούν την βασική οδό αποκάθαρσης της Μαύρης Θάλασσας από 137Cs και την κύρια πύλη εισόδου 137Cs στο ελληνικό αλλά και στο ευρύτερο Μεσογειακό θαλάσσιο περιβάλλον, μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Chernobyl το 1986. Με σκοπό την μελέτη της οριζόντιας διασποράς και της κατακόρυφης κατανομής 137Cs στην υδάτινη στήλη του Βορειοανατολικού Αιγαίου Πελάγους, πραγματοποιήθηκαν δύο δειγματοληψίες, η μία στην αρχή της ψυχρής περιόδου και η δεύτερη στην αρχή της θερμής. Σε κάθε δειγματοληψία ελήφθησαν δείγματα από 12 σημεία του θαλάσσιου χώρου, τα οποία ήταν κατανεμημένα σε τρεις υδάτινες στήλες. Σε κάθε μια από τις υδάτινες στήλες ελήφθησαν δείγματα από τέσσερα επίπεδα βάθους, 5 m, 20 m, 45 m και 65m. Κατά τις δειγματοληψίες πραγματοποιήθηκε επιτόπιος εμπλουτισμός του 137Cs με χρήση δειγματολήπτη ανοικτού πελάγους τύπου Challenger Oceanic εφοδιασμένου με φυγοκεντρική αντλία μεγάλου όγκου τύπου MarkIIΙ. Από ένα σημείο και μόνο κατά την χειμερινή δειγματοληψία, ελήφθη επιπλέον δείγμα για τον προσδιορισμό του 137Cs με την ραδιοχημική μέθοδο της AMP συγκαταβύθισης. Ο προσδιορισμός 137Cs στο θαλασσινό νερό με εφαρμογή της μεθόδου του επιτόπιου εμπλουτισμού, περιελάμβανε την εργαστηριακή παρασκευή 48 συνολικά εμποτισμένων με κατάλληλο ιοντοανταλλάκτη φίλτρων, την δειγματοληψία στο πεδίο μελέτης με χρήση του δειγματολήπτη ανοιχτού πελάγους, την εργαστηριακή επεξεργασία και εν τέλει αποτέφρωση των διεβρεγμένων με θαλασσινό νερό φίλτρων και την ανάλυση της συλλεγόμενης τέφρας με διάταξη φασματομετρίας-γ. Όσον αφορά στον προσδιορισμό 137Cs στο δείγμα θαλασσινού νερού με την μέθοδο της ΑΜΡ συγκαταβύθισης, περιελάμβανε συλλογή του δείγματος και εργαστηριακή ραδιοχημική επεξεργασία η οποία κατέληγε πάλι σε ανάλυση με διάταξη φασματομετρίας-γ. Η διάταξη φασματομετρίας-γ που χρησιμοποιήθηκε διέθετε ανιχνευτή υπερκαθαρού γερμανίου (HPGe) σχετικής απόδοσης 90 % και διακριτικής ικανότητας 2,1 keV στην ενέργεια 1,33 MeV της φωτοκορυφής του 60Co. O ανιχνευτής ήταν συνδεδεμένος με αναλυτή τύπου Canberra Genie 2000 που διέθετε 16.000 κανάλια. Η ανάλυση του φάσματος έγινε με χρήση του λογισμικού Canberra Genie 2000. Προηγήθηκε βαθμονόμηση της ενέργειας του συστήματος σε περιοχή 2.000 keV σε 8.000 κανάλια και βαθμονόμηση της απόδοσής του. Το μέσο επίπεδο συγκέντρωσης ενεργότητας 137Cs στην υδάτινη στήλη πάχους 70 m της περιοχής με βάση τις μετρήσεις της χειμερινής δειγματοληψίας προσδιορίσθηκε σε (5,5 ± 2,7) Bq/m3, το αντίστοιχο με βάση τις μετρήσεις της θερινής δειγματοληψίας σε (5,4 ± 3,2) Bq/m3 και το αντίστοιχο με βάση όλες τις μετρήσεις χειμερινής και θερινής δειγματοληψίας σε (5,4 ± 3,0) Bq/m3. Ο δραστικός χρόνος ημιζωής του 137Cs στο Βορειοανατολικό Αιγαίο προσδιορίσθηκε για το χρονικό διάστημα 1999-2006 σε 5,4 y και ο αντίστοιχος οικολογικός σε 6,6 y. Όσον αφορά στην οριζόντια διασπορά του 137Cs, προέκυψε ποιο ανομοιόμορφη με βάση τα δεδομένα της χειμερινής δειγματοληψίας, σε σχέση με εκείνη που προέκυψε από τα δεδομένα της θερινής. Η κατακόρυφη κατανομή του 137Cs στην υδάτινη στήλη της περιοχής προέκυψε να ακολουθεί το γενικό πρότυπο των υψηλότερων τιμών επιφανειακά και χαμηλότερων σε μεγαλύτερα βάθη. Το φαινόμενο παρατηρήθηκε εντονότερο την θερμή περίοδο. Η επιφανειακή στιβάδα αυξημένων τιμών συγκέντρωσης ενεργότητας 137Cs έχει την θερμή περίοδο πάχος της τάξης των 10 m ενώ την ψυχρή το αντίστοιχο πάχος είναι της τάξης μεγέθους των 40 m. Στην υποκείμενη θαλάσσια στιβάδα οι τιμές συγκέντρωσης ενεργότητας 137Cs προέκυψαν σταθεροποιημένες σε χαμηλότερα επίπεδα με βάση τα δεδομένα και των δύο δειγματοληψιών. Διερευνήθηκε η δυνατότητα χρήσης του 137Cs ως ιχνηθέτη μελέτης διεργασιών στο τοπικό θαλάσσιο περιβάλλον και προέκυψε ισχυρή συσχέτιση της συγκέντρωσης ενεργότητας 137Cs με τις φυσικοχημικές παραμέτρους που καθορίζουν την ευστάθεια της υδάτινης στήλης, την αλατότητα, την θερμοκρασία και την πυκνότητα σt, με βάση τα δεδομένα και των δύο δειγματοληψιών. Τέλος ανεδείχθη ο πρωτεύοντας ρόλος της εισροής της υδατικής παροχής της Μαύρης Θάλασσας και της κύριας θαλάσσιας επιφανειακής κυκλοφορίας στην διαμόρφωση του ραδιολογικού καθεστώτος στην υδάτινη στήλη της περιοχής. / -

This thesis aims to define the concept of a marine cadastre through an analysis of institutional and legal aspects of Australia’s current marine based management system. It also aims to investigate the applicability of current legal, institutional and administrative land based spatial management arrangements, including the Australian Spatial Data Infrastructure (ASDI) and cadastre, to the administration of current spatial rights, restrictions and responsibilities in the marine environment. (For complete abstract open document)

Yes / To develop high deterioration resistance concrete for marine infrastructures, two types of nano TiO2 (NT) including anatase phase NT and silica surface-treated rutile phase NT were incorporated into concrete. The fabricated NT modified concrete was then put into the marine environment for 21 months in this study. The effects and mechanisms of two types of NT on the deterioration of concrete in the marine environment were investigated from three aspects, including seawater physical and biological and chemical actions on concrete with NT. Under the seawater physical action, the exposed degree of coarse sand particles on the surface of control concrete is greater than that of concrete with NT. Owing to the microorganism biodegradation property of NT, the elimination and inhibition rates of concrete with NT on microorganisms can reach up to 76.98% and 96.81%, respectively. In addition, the surface biofilm thickness of concrete can be reduced by 49.13% due to the inclusion of NT. In the aspect of seawater chemical action, NT can increase the pH value inside concrete by 0.81, increase the degree of polymerization of C-S-H gel, and improve the interfacial transition zone between cement paste and aggregate in concrete. Compared to concrete with anatase phase NT, silica surface-treated rutile phase NT is more effective in improving the deterioration resistance of concrete in the marine environment. It can be concluded that incorporating NT can inhibit the deterioration of concrete in the marine environment.

Doctor of Philosophy(PhD) / It is only in recent decades that marine scientific research has begun to reveal the true physical characteristics and resource potential of the open ocean and deep seabed beyond national jurisdiction. A combination of factors such as the depletion of inshore fish stocks and an increase in global maritime trade has led to greater usage of the vast maritime area beyond the territorial sea and exclusive economic zone limits of the coastal states. Human activities in this area of the ocean, which covers approximately 50% of the world’s surface, have expanded to include bioprospecting, exploration for deep seabed minerals, more sophisticated marine scientific research and deep sea tourism. This rise in human activities beyond the offshore zones of coastal states poses actual and potential threats to the physical characteristics and biodiversity of the open ocean and deep sea environments. Arbitrary human intrusions into this largely unexplored marine domain have the potential to harm the intricate links between complex marine ecosystems and to erode components of marine biodiversity. This thesis examines the global and regional provisions which have been put in place to regulate the environmental impacts of human activities that occur beyond national jurisdiction. An analysis of these instruments and their implementation reveals that the current international law framework provides only minimal levels of protection for the marine environment beyond national jurisdiction. It explores several options based on the 1982 United Nations Convention on the Law of the Sea (LOSC) and the 1992 Convention on Biological Diversity (CBD) to establish a cohesive environmental protection system for the marine environment beyond national jurisdiction.

This research focuses on the discussion of how network education helps to improve marine environment. In recent years, due to the serious pollution of the environment of the sea near Taiwan, the development of education of marine environment becomes necessary. The popularity of Internet not only establishes the information system but also leads us into a new digital era of knowledge economy. The most influential impact of Internet on education is the rapid development of cyber learning. This study employs the technology of multi-media, information sharing mechanism, information alnalysis, to establish information system in the education of marine environment. The major purpose of this study is to explore the relationship of the cyber technology of distance learning and the education of marine environment. The discussion includes curricula design for cyber learning, the system of knowledge exchange in marine environment, evaluation of learning performance and the suggestion for development of informative education system in marine environment.

No description available.