Θεωρώντας τη «Μήδεια» ως μια τραγωδία λόγου, θα ερευνηθεί στην παρούσα εργασία η σχέση κυρίως της πρωταγωνίστριας με τις ποικίλες μορφές της γλώσσας συμπεριλαμβανομένου ακόμα του «λόγου», του μύθου, δηλαδή των περιπετειών της με τον Ιάσονα. Πιο συγκεκριμένα, έμφαση θα δοθεί στις μορφές του λόγου με πολιτισμικό σημασιολογικό φορτίο, όπως η ικεσία, ο όρκος, ο χρησμός, η επίκληση των θεών, η κατάρα. Ακόμα, θα εξεταστεί ο λόγος ως μέσο πειθούς καθώς και οι τρόποι πειθούς, δηλαδή ο λόγος ως ρητορικό φαινόμενο. Ιδιαίτερη αναφορά θα γίνει στον κατ’ εξοχήν ευριπίδειο ρητορισμό που διέπει τον αγώνα λόγου. Επίσης, μέσα από τη γλώσσα των ηρώων θα βγάλουμε συμπεράσματα για το χαρακτήρα τους και τις ψυχολογικές τους διακυμάνσεις. / -