A comparative evaluation framework of instructional interventions for implementation of online training for public library staff would enable a better understanding of how to improve the effectiveness, efficiency and efficacy of training in certain training environments. This dissertation describes a quasi-experimental study of a two-week, asynchronous online training course that was provided at four levels of instructional intervention to public library staff in the United States. The course content addressed the complex issues of difficult patron policy development and situational coping techniques. The objective of the study was to develop and demonstrate a theoretically grounded, evidence-based impact evaluation framework. The framework was used to assess the relative impact of an online course for public librarians at four levels of instructional intervention. The researcher investigated the relationships between the type of e-Training instructional interventions and the short- and long-term impacts on participants' knowledge, self-efficacy, and workplace performance. The study used a longitudinal, quasi-experimental design that included a pretest, posttest and three-month delayed posttest with follow-up survey. 194 participants completed all three phases of the study. The evaluation tools measured course content related knowledge and self-efficacy at all three phases (pretest, posttest, and delayed posttest) and assessed workplace application of training at 3-month follow-up. The results of this study contributed to evaluation theory and learning theory literature applied to the online learning environment and informed public library staff online training practices and evaluation methodologies.

Cette recherche qualitative est une étude de cas sur la construction du discours pédagogique dans un processus de développement de formations en ligne. Les données furent recueillies lors d’une série d’entretiens semi-dirigés avec différents acteurs du processus de développement de ces formations en ligne et analysées à l’aide des trois règles du concept de dispositif pédagogique de Basil Bernstein, soit les règles distributives, de recontextualisation et d’évaluation. Nous relevons certaines problématiques inhérentes au processus en lien avec la qualité de l’éducation produite dans un tel contexte, la condition des travailleurs qui y œuvrent, la légitimité d’un logiciel enseignant et l’éventuel impact de tels processus sur la nature des savoirs enseignés. / This qualitative case study focuses on how pedagogical discourse is developped in an online course development process. Data was collected during a series of semi-directed interviews with different actors of this process and analyzed using the three rules of Basil Bernstein’s pedagogical device : distributive rules, recontextualisation rules and evaluation rules. We present certain problems inherent to this online course development process, including questions relating to the quality of education, the conditions of workers, the legitimacy of a teaching program and the eventual impact of such a process on the nature of knowledge which is taught.

This study showcases the perceived affordances of learning management systems (LMS)in the private sector and in the non-academic public sector. The qualitative study consisted of 9 interviews of industry professionals. The semi-structured interviews captured current practices of how LMS were utilized within their organization as well as the perceived benefits that their organization obtained by utilizing an LMS. The findings showcased that the affordance category with the highest overall frequency was Operations Management 3. The affordance type with the highest overall frequency was Operational Process OM3, and the code with the highest overall frequency was Professional Development OD1-OL.

No description available.

Η παρούσα διατριβή ασχολείται με την μελέτη και την εκπαίδευση Τεχνητών Νευρωνικών Δικτύων (ΤΝΔ) με μεθόδους Βελτιστοποίησης και τις εφαρμογές αυτών. Η παρουσίαση των επιμέρους θεμάτων και αποτελεσμάτων της διατριβής αυτής οργανώνεται ως εξής : Στο κεφάλαιο 1 παρέχουμε τους βασικούς ορισμούς και περιγράφουμε τη δομή και τη λειτουργία των ΤΝΔ. Στη συνέχεια, παρουσιάζουμε μια συντομή ιστορική αναδρομή, αναφέρουμε μερικά από τα πλεονεκτήματα της χρήσης των ΤΝΔ και συνοψίζουμε τους κύριους τομείς όπου τα ΤΝΔ εφαρμόζονται. Τέλος, περιγράφουμε τις βασικές κατηγορίες μεθόδων εκπαίδευσης. Το κεφάλαιο 2 αφιερώνεται στη μαθηματική θεμελίωση της εκπαίδευσης ΤΝΔ. Περιγράφουμε τη γνωστή μέθοδο της οπισθοδρομικής διάδοσης του σφάλματος (Backpropagation) και δίνουμε αποδείξεις σύγκλισης για μια κλάση μεθόδων εκπαίδευσης που χρησιμοποιούν μονοδιάστατες ελαχιστοποιήσεις. Στο τέλος του κεφαλαίου παρουσιάζουμε κάποια θεωρητικά αποτελέσματα σχετικά με την ικανότητα των ΤΝΔ να προσεγγίζουν άγνωστες συναρτήσεις. Στο κεφάλαιο 3 προτείνουμε μια νέα κλάση μεθόδων εκπαίδευσης ΤΝΔ και αποδεικνύουμε ότι αυτές έχουν την ιδιότητα της ευρείας σύγκλισης , δηλαδή συγκλίνουν σε ένα ελάχιστο της αντικειμενικής συνάρτησης σχεδόν από οποιαδήποτε αρχική συνθήκη. Τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι η προτεινόμενη τεχνική μπορεί να βελτιώσει οποιαδήποτε μέθοδο της κλάσης της οπισθοδρομικής διάδοσης του σφάλματος. Στο επόμενο κεφάλαιο παρουσιάζουμε τη γνωστή μέθοδο Quick-Prop και μελετάμε τις ιδιότητες σύγκλισής της. Με βάση το θεωρητικό αποτέλεσμα που προκύπτει, κατασκευάζουμε μια νέα τροποποίηση της μεθόδου Quick-Prop, που έχει την ιδιότητα της ευρείας σύγκλισης και βελτιώνει σημαντικά την κλασίκη Quick-Prop μέθοδο. Στα επόμενα δύο κεφάλαια μελετάμε την εκπαίδευση ΤΝΔ με μεθόδους ολικής Βελτιστοποίησης. Πιο συγκεκριμένα, στο Κεφάλαιο 5 προτείνουμε και μελετάμε διεξοδικά μια νέα κλάση μεθόδων που είναι ικανές να εκπαιδεύσουν ΤΝΔ με περιορισμένα ακέραια βάρη. Στη συνέχεια, επεκτείνουμε τις μεθόδους αυτές έτσι ώστε να υλοποιούνται σε παράλληλους υπολογιστές και να εκπαιδεύουν ΤΝΔ με χρήση συναρτήσεων κατωφλιών. Το κεφάλαιο 6 πραγματεύεται την εφαρμογή γνωστών μεθόδων όπως οι Γενετικοί Αλγόριθμοι, η μέθοδος της προσομοιωμένης ανόπτησης ( Simulated Annealing ) και η μέθοδος βελτιστοποίησης με σμήνος σωματιδίων (Particle Swarm Optimization) στην εκπαίδευση ΤΝΔ. Επίσης, παρουσιάζουμε νέους μετασχηματισμούς της αντικειμενικής συνάρτησης με σκοπό την σταδιακή εξάλειψη των τοπικών ελαχίστων της. Στο κεφάλαιο 7 κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση της στοχαστικής μεθόδου της πιο απότομης κλίσης (stochastic gradient descent) για την εκπαίδευση ΤΝΔ ανά πρότυπο εισόδου και προτείνουμε μια νέα τέτοια μέθοδο . Η νέα μέθοδος συγκρίνεται με άλλες γνωστές μεθόδους και τα πειράματά μας δείχνουν ότι υπερτερεί. Η παρουσίαση του ερευνητικού έργου για αυτή τη διατριβή ολοκληρώνεται με το Κεφάλαιο 8, όπου προτείνουμε και μελετάμε εκτενώς μη μονότονες μεθόδους εκπαίδευσης ΤΝΔ. Η τεχνική που προτείνουμε μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε μέθοδο της κλάσης της οπισθοδρομικής διάδοσης του σφάλματος με αποτέλεσμα η τροποποιημένη μέθοδος να έχει την ικανότητα , πολλές φορές, να αποφεύγει τοπικά ελάχιστα της αντικειμενικής συνάρτησης. Η παρουσίαση της διατριβής ολοκληρώνεται με το κεφάλαιο 9 και δύο Παραρτήματα. Το Κεφάλαιο 9 περιέχει τα γενικά συμπεράσματα της διατριβής. Στο παράρτημα Α παρουσιάζουμε συνοπτικά μερικά από τα προβλήματα εκπαίδευσης που εξετάσαμε στα προηγούμενα κεφάλαια και τέλος στο Παράρτημα Β δίνουμε την απόδειξη της μεθόδου της οπισθοδρομικής διάδοσης του σφάλματος. / -

No description available.