• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 3
  • Tagged with
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Se construire en lisant : les petits héros ordinaires de Marie Desplechin

Fouche, Marietjie 03 1900 (has links)
Thesis (MA (Modern Foreign Languages))--University of Stellenbosch, 2008. / Résumé La littérature de jeunesse est continuellement considérée comme un outil pédagogique indispensable, un moyen efficace pour éduquer les jeunes. Cependant, un roman de jeunesse ne peut pas atteindre son objectif d’enrichir les jeunes lecteurs s’ils ne s’amusent pas en le lisant. Il est donc essentiel que les auteurs de jeunesse créent des textes qui plaisent en premier lieu aux lecteurs, des textes qui captent leur intérêt. Si les lecteurs ne sont pas capables de s’identifier entièrement aux thèmes qu’un auteur aborde, son langage ou les personnages qu’il met en scène dans son histoire, le texte ne retiendra pas leur intérêt et l’auteur ne parviendra pas à les enrichir. Cette étude se concentre sur les romans pour jeunesse de Marie Desplechin afin de déterminer dans quelle mesure les petits héros ordinaires dans ses romans peuvent encourager et aider les lecteurs préadolescents (âgés de sept à quinze ans) à se construire d’une façon progressive. Opsomming Kinder- en jeugliteratuur word gereeld as `n ideale opvoedkundige medium beskou aangesien dit gebruik kan word om die jeug aan die wêreld en al sy fasette bloot te stel. `n Outeur kan egter slegs daarin slaag om `n boodskap aan die jong lesers te kommunikeer indien die leesproses `n genotvolle ervaring is en indien die jong lesers met die karakters, die temas en die taalgebruik in `n roman kan identifiseer. Hierdie studie fokus op Marie Desplechin se kinder- en jeugromans om te bepaal in watter mate die doodgewone kinders in haar stories preadolessente lesers (tussen die ouderdom van sewe tot vyftien jaar) kan aanmoedig om die struikelblokke in hulle bestaan deur middel van selfkennis en selfkritiek te oorkom en hulle lewenskwaliteit sodoende te verbeter.
2

Reflets narcissiques dans l oeuvre de Jack-Alain Leger / Narcissistic reflections in the life of Jack-Alain Leger

Staebler, Marie-Anne 12 1900 (has links)
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: Jack-Alain Léger committed suicide on 17 July 2013 at the age of 66, leaving behind him a large amount of work that has not formed the object of any academic study, not even partially. Many articles have been written about the author but none about his novels. Léger was especially known for his multitude of pseudonyms, his manic-depressive tendencies, his conflicts with all his editors, his homosexuality, the controversy linked to the alias Paul Smaïl or for his Islamophobia, his hatred towards his biological father and towards an alleged brother who died before his birth but also for his literary talent, his wide erudition and his brilliant and provocative mind. Underneath these characteristics hides an author whose work, that appears incoherent at first sight, reflects a profound reflection on the aesthetic, the essence and the ultimate purpose of art. Although Léger’s art involves the domain of aestheticism, it is also intended to subvert and oppose a society that limits imagination and individual potential by imposing a uniform identity. In this way, Léger illustrates in all his works the separation and alienation of the self through the dead child motive, emphasizing his refusal to acknowledge having been born as an alienated self. Lost in the ambiguity of an image that had not been received by society, Léger wanders in the infinite game of mirrors like Narcissus searching for an ideal self and an ideal beauty in the lake’s waters where he gazes upon his reflection. In this multidisciplinary research, I will study the entirety of Léger’s work in the light of the notion of narcissism and the multiple reflections that it includes. The narcissistic force that serves as a fermenting agent for the creation of Léger’s work is developed through a literary, sociological, psychoanalytical and philosophical interpretation. The final chapter discusses the elements these different perspectives have in common and they are drawn together in the concept of tertiary narcissism, as a mechanism of self-protection and self-recreation which is, however, not without danger as revealed in the tale of Narcissus. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Jack-Alain Léger het op 17 Julie 2013 in die ouderdom van 66 selfmoord gepleeg. Hy laat ‘n talryke oeuvre agter wat nog nie die onderwerp gevorm het van ‘n akademiese ondersoek nie, selfs nie gedeeltelik nie. Die skrywer word wel dikwels genoem in artikels en tekste maar nie sy werk nie. Léger was veral bekend vir sy verskeidenheid pseudonieme, sy bipolêre tendense, gedurige konflik met sy uitgewers, sy homoseksualiteit, die polemiek rondom die gebruik van die pseudoniem Paul Smaïl of sy Islamofobie, die haat vir sy pa en vir ‘n putatiewe broer wat voor geboorte dood is – maar ook vir sy literêre talent, sy uitgebreide kennis en sy briljante uitdagende gees. Onder al hierdie eienskappe is daar egter ook ‘n skrywer waarvan die oeuvre met die eerste oogopslag onsamehangend mag voorkom maar in werklikheid ‘n diep besinning inhou oor estetika, die essensie en die einddoel van kuns. Alhoewel Léger se kuns raak aan die veld van estetika, is die bedoeling daarvan ook subversief en gemik teen ‘n samelewing wat die verbeelding probeer hok slaan en die individu se potensiaal beperk deur die oplegging van ‘n eenvormige identiteit. Só illustreer Léger in sy werk die afsondering en die vervreemding van die self deur die motief van die dooie kind ; die versinnebeelding van sy weiering om gebore te word as ‘n vervreemde self. Verlore in die dubbelsinnigheid van ‘n beeld wat nie deur die samelewing ontvang kon word nie, dwaal Léger tussen die oneindige spel van spieëls soos Narcissus wat ‘n ideaal soek van homself en van skoonheid in die water van die meer waarin hy staar na sy beeld. Hierdie multidissiplinêre studie ondersoek Léger se oeuvre in sy geheel in die lig van die begrip van narcissisme en die veelvoudige weerspieëlings daarvan. Die narcissistiese krag as gis vir Léger se kreatiewe werk word ingeknie in ‘n literêre, sosiologiese, psigoanalitiese en filosofiese ontleding. In die laaste hoofstuk, bespreek ek dit wat hierdie verskillende perspektiewe in gemeen het en verwerk dit deur die konsep van ‘n tersiêre narcissisme, ‘n meganisme van beskerming en selfherskepping want nietemin ook sy eie gevaar inhou, soos dit onthul word in die verhaal van Narcissus. / RESUME: Jack-Alain Léger qui s’est donné la mort le 17 juillet 2013 à l’âge de 66 ans laisse derrière lui une oeuvre considérable qui n’a pas - même partiellement - fait l’objet d’études. Bien des articles ont été écrits sur l’auteur même mais aucun sur ses romans. Léger était surtout connu pour sa multitude de pseudonymes, sa tendance maniaco-dépressive, ses conflits avec tous ses éditeurs, son homosexualité, les controverses liées au pseudonyme de Paul Smaïl ou à son islamophobie, sa haine de son géniteur et d’un frère putatif mort avant sa naissance mais aussi pour son talent littéraire, son érudition, son esprit brillant et provocateur. Au-delà de ces attributs se dissimule un écrivain dont l’oeuvre qui paraît au premier abord incohérente reflète une réflexion profonde sur l’esthétique, sur l’essence et les finalités de l’art. Si l’art de Léger touche au domaine de l’esthétisme, il se veut aussi subversif et s’oppose à une société qui restreint l’imagination et les potentialités de chacun en imposant une uniformisation de l’identité. Léger illustre ainsi dans toute son oeuvre la séparation et l’aliénation du moi par le motif de l’enfant mort soulignant son refus de naître à un moi aliéné. Perdu dans l’ambiguïté d’une image qui n’a pas été capturée par le social, Léger erre dans le jeu infini des miroirs tel Narcisse qui cherche un idéal de soi et de beauté dans l’eau du lac où il se mire. Cette recherche multidisciplinaire explore l’intégralité de l’oeuvre de cet auteur à la lumière de la notion du narcissisme et des multiples reflets que celui-ci englobe. La force narcissique en tant que ferment du travail de création de Léger sera mise en valeur par l’interprétation littéraire, sociologique, psychanalytique et philosophique. Au chapitre final, je relèverai ce que ces différentes perspectives analytiques ont soulevé de commun et synthétiserai cela par le concept du narcissisme tertiaire, un mécanisme de protection et de recréation de soi qui n’est cependant pas sans danger comme nous le révèle le conte de Narcisse.
3

La femme fatale : une reconsideration d'un archetype negatif

Laubser, Liza-Marie 12 1900 (has links)
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2012. / ENGLISH ABSTRACT: The stereotypical figure of the femme fatale as irresistible seductress, who inevitably brings about death, is well known. This figure is nevertheless strangely absent from Afrikaans literature. This is what makes the appearance of the character of Nicolette in André Brink’s novel, The Ambassador (1963), so remarkable. Not only is she a complex femme fatale, she also adds a new dimension to the cliché. The striking similarities between Nicolette and Kathe, the female protagonist in Henri-Pierre Roché’s novel Jules et Jim (1953), justify a comparative study between these two novels. Although both of them bring about death, it seems that the presence of these femme fatale characters has positive rather than negative consequences. Contrary to the stereotypical evil temptress, Nicolette and Kathe are more natural, spontaneous and unpredictable – apparently free from the constricting qualities of the bloodthirsty femme fatale. In this comparative study, the image of the femme fatale is investigated through the close examination of its role and function in Jules et Jim and The Ambassador. By examining the philosopher René Girard’s theories on mimetic desire, violence and sacrifice as well as Georges Bataille’s ideas on eroticism and death, the nature of the femme fatale in these two novels is analysed in order to determine to what extent the image of the femme fatale as negative archetype could be reconsidered. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die stereotipiese figuur van die femme fatale as onweerstaanbare verleidster wat noodwendig die dood teweegbring, is alombekend. Tog blyk daar 'n opvallende afwesigheid van dié gevaarlike karakter in die Afrikaanse letterkunde te wees. Dit is waarom die verskyning van die karakter van Nicolette in André P. Brink se roman, Die Ambassadeur (1963), so merkwaardig is. Nie net is Nicolette 'n komplekse femme fatale karakter nie, maar bring sy ook 'n nuwe dimensie tot die geykte stereotipe. Dit is dan veral die treffende ooreenkoms tussen Nicolette en Kathe, die vroulike protagonis in Henri-Pierre Roché se roman Jules et Jim (1953), wat 'n vergelykende studie tussen hierdie twee romans regverdig. Alhoewel albei die dood teweegbring, blyk dit dat die teenwoordigheid van hierdie femme fatale karakters eerder positiewe as negatiewe gevolge het. Anders as die stereotipiese bose verleidster, is Nicolette en Kathe meer natuurlik, spontaan en onvoorspelbaar – oënskynlik vry van die beperkende eienskappe van die bloeddorstige femme fatale. In hierdie vergelykende studie word die beeld van die femme fatale ondersoek deur die rol en funksie daarvan in Jules et Jim en Die Ambassadeur in diepte te bestudeer. Deur die filosoof René Girard se teorieë oor mimetiese begeerte, geweld en offergawe asook Georges Bataille se idees oor erotisme en die dood te ondersoek, word die aard van die femme fatale in hierdie twee romans vergelykend ontleed om sodoende te bepaal tot watter mate die beeld van die femme fatale as negatiewe argetipe heroorweeg kan word. / RESUME: La figure stéréotypée de la femme fatale comme séductrice irrésistible et malfaisante qui entraîne inévitablement la mort, est bien connue. Néanmoins, nous constatons une absence frappante de cette figure dans la littérature de langue afrikaans. Voilà ce qui rend d’autant plus remarquable et surprenante l’apparence du personnage de Nicolette dans le roman L’Ambassadeur d’André Brink (1963). Non seulement est-elle une femme fatale complexe, mais Nicolette apporte aussi une nouvelle dimension à la figure rebattue. Ce sont surtout les similarités évidentes entre Nicolette et Kathe, la protagoniste féminine du roman Jules et Jim d’Henri-Pierre Roché (1953), qui justifient une étude comparée de ces deux romans. Bien que ces deux personnages féminins provoquent la mort d’un homme, il semblerait que la présence de ces femmes fatales ait des conséquences positives plutôt que négatives. Contrairement au stéréotype de la séductrice maléfique, les personnages de Kathe et de Nicolette sont plus naturels, spontanés et imprévisibles – apparemment libres de toute étiquette restrictive attribuée à la femme fatale assoiffée de sang. Dans cette étude comparée nous nous pencherons sur l’image de la femme fatale en examinant son rôle et sa fonction dans les romans Jules et Jim d’Henri-Pierre Roché et L’Ambassadeur d’André Brink. En considérant les théories sur le désir mimétique, la violence et le sacrifice que propose René Girard ainsi que les idées de Georges Bataille sur l’érotisme, nous essayons enfin d’établir dans quelle mesure on pourrait reconsidérer la définition étriquée de la femme fatale comme archétype négatif.

Page generated in 1.1855 seconds