• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 104
  • 46
  • 7
  • 1
  • Tagged with
  • 166
  • 166
  • 124
  • 71
  • 41
  • 39
  • 39
  • 29
  • 28
  • 23
  • 22
  • 20
  • 20
  • 20
  • 20
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
91

Mutation analysis of the promoter region of CYBRD1, HFE, LTF, HAMP and SLC40A1 in a Tuberculosis cohort

Sittmann, Margarete 04 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: Tuberculosis (TB) is an epidemic disease characterised by wet, persistent coughing, weight loss, fever, fatigue, and blood in the sputum. It has been reported that one in every three individuals is currently infected with Mycobacterium tuberculosis, the causative agent of TB, and that 10% of them will develop the active disease. The high prevalence and low penetrance of this disease has resulted in increased research performed to ascertain what factors play a role in susceptibility to M. tuberculosis infection. Some factors known to play a role in a minority of cases may include: HIV infection, diabetes, alcohol abuse and old age, but racial differences in susceptibility have also been observed. However, the influence of genetic factors is gaining popularity in current research. M. tuberculosis requires iron to proliferate, which it must appropriate from its host. For this reason the genes involved in the metabolism of iron in the human host are of particular interest when considering susceptibility to M. tuberculosis infection. In order to determine whether the expression of these genes may influence disease susceptibility, the promoter region of the CYBRD1, HAMP, HFE, LTF and SLC40A1 genes have been targeted for investigation. The aim of this study was to determine whether DNA variation in the promoter region of these genes involved in iron metabolism is associated with M. tuberculosis susceptibility. The study cohort consisted of 49 TB patients and 51 healthy, unrelated, population-matched controls, all of whom were Black, Xhosa-speaking individuals. Initially, 15 patient samples were randomly selected for exploratory screening, utilising semi-automated bi-directional sequencing analysis. In this manner, 40 variants were identified of which 30 were previously described. The novel variants included CYBRD1: -849 C/G, -492 A/G, -454 C/T, -397 A/C; HAMP: -323 C/T; HFE: -561 A/G, -331 A/C; and LTF: -1377 T/G, -457 T/C, -437 C/G. A number of loci demonstrated a statistically significant difference in allele and genotype frequencies, and in iron parameter levels when comparing the patient and control groups and for each variant separately. In silico analyses revealed the creation and/or abolishment of several transcription factor binding sites (TFBSs) due to the presence or absence of certain identified variants. The change in the composition of TFBSs in the promoter region may lead to differential expression of the gene. This study served as a pilot investigation to identify promoter region variants in the candidate genes involved in iron metabolism, in TB patients. The results presented here indicate that the identified variants (-1813 C/T, -1459 T/C, -238 A/G, -166 C/G [CYBRD1]; -561 A/G [HFE]; -1470 C/T, -1355 G/C and -1098 G/A [SLC40A1]) could possibly contribute to the increased absorption of iron in the TB patient group, which could subsequently increase the occurrence of pathogenic infection. The findings of this study could further aid in the elucidation of the exact mechanism(s) by which iron, its metabolism, and the genes involved affect disease susceptibility, more specifically, M. tuberculosis susceptibility. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Tuberkulose (TB) is „n epidemiese siekte gekarakteriseer deur nat, aanhoudende hoes, gewigsverlies, moegheid, en bloed in die speeksel. Dit is gerapporteer dat een in elke drie individue tans geïnfekteer is met Mycobacterium tuberculosis, die veroorsakende agent van TB, en dat 10% van dié individue die aktiewe vorm van die siekte sal ontwikkel. Die hoë voorkoms en lae effek van hierdie siekte het daartoe gelei dat meer navorsing mettertyd gedoen is om die faktore wat „n rol mag speel in M. tuberculosis infeksie, te bepaal. Sommige faktore bekend vir hul rol in „n minderheid van gevalle sluit in: MIV infeksie, diabetes, alkoholmisbruik en bejaardheid, maar etniese verskille in vatbaarheid vir die siekte is ook al waargeneem. Die waarskynlikheid van genetiese invloed op die ontwikkeling van TB word ook meer deur navorsers ondersoek. M. tuberculosis benodig yster om te vermeerder, wat dit moet bekom vanaf die gasheer. Vir hierdie rede is die gene betrokke by yster metabolisme in die menslike gasheer veral van belang vir die oorweging van vatbaarheid vir M. tuberculosis. Om te bepaal of die uitdrukking van hierdie gene moontlik „n invloed het op vatbaarheid vir die siekte, was die promoter areas van die CYBRD1, HAMP, HFE, LTF en SLC40A1 gene geteiken. Die doel van hierdie studie was om te bepaal of DNS variasie in die promoter area van hierdie gene betrokke in yster metabolisme moontlik verband kan hou met vatbaarheid vir M. tuberculosis. Die studie kohort het uit 49 TB pasiënte en 51 gesonde, onverwante, populasie-gepaarde kontroles, waarvan almal Swart, Xhosa-sprekende individue was, bestaan. Aanvanklik was 15 pasiënt monsters lukraak gekies vir ondersoekende sifting, deur die gebruik van semi-outomatiese twee-rigting volgordebepalings. Op hierdie manier is 40 variante geïdentifiseer waarvan 30 voorheen beskryf is. Die nuwe variante sluit in CYBRD1: -849 C/G, -492 A/G, -454 C/T, -397 A/C; HAMP: -323 C/T; HFE: -561 A/G, -331 A/C; en LTF: -1377 T/G, -457 T/C, -437 C/G. „n Aantal loci het statisties betekenisvolle verskille getoon in alleel en genotipe frekwensies, en in yster parameter vlakke met die vergelyking van die pasiënt groep met die kontrole groep. In silico analise het verder die skepping en/of afskaffing van verskeie transkripsiefaktor bindingsetels (TFBSs), as gevolg van die teenwoordigheid of afwesigheid van sekere variante, getoon. Die verandering in die samestelling van TFBSs in die promoter area kan lei tot differensiële uitdrukking van die geen. Dié studie het gedien as „n voorlopige ondersoek om te bepaal of promoter area variante, geïdentifiseer in kandidaat gene betrokke by yster metabolisme, „n invloed het in die ontwikkeling van TB. Die resultate wat hier gewys word dui aan dat die geïdentifiseerde variante (-1813 C/T, -1459 T/C, -238 A/G, -166 C/G [CYBRD1]; -561 A/G [HFE]; -1470 C/T, -1355 G/C and -1098 G/A [SLC40A1]) moontlik die verhoogde opname van yster kan veroorsaak, wat later die toename van die patogeniese infeksie kan veroorsaak. Die bevindinge van hierdie studie kan moontlik bydra tot die toeligting van die presiese meganisme(s) waardeur yster, yster metabolisme, en die betrokke gene vatbaarheid vir siekte, meer spesifiek M. tuberculosis vatbaarheid, beïnvloed.
92

The incidence and distribution of grapevine yellows disease in South African vineyards

Carstens, Roleen 04 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: South Africa is ranked eighth in the world as far as international wine production is concerned and in terms of area under bearing vines South Africa is ranked 12th. In 2011 the wine industry contributed R4 204.4 million to the South African economy in state revenue from wine products. The importance of viticulture to the economy of South Africa forces the industry to limit the effect of all disease causing pathogens in order to keep their competitive edge. Aster yellows (AY) phytoplasma 16SrI-B subgroup was reported for the first time in grapevine (Vitis vinifera L. (Vitaceae)) in South Africa in 2006. Worldwide phytoplasma diseases of grapevine cause serious damage ranging from lower yields to the death of vines. The lack of knowledge about the epidemiology of AY disease makes it difficult to determine the impact of the disease on the South African wine industry. The aim of this study was to conduct surveys in disease-affected vineyards in the Vredendal region to determine the incidence and spatial distribution of the disease in a variety of cultivars. The field surveys based on visual symptoms of AY disease were confirmed by polymerase chain reaction (PCR). A survey was also conducted in and around AY-infected vineyards in search of possible alternative host plants of the phytoplasma. Spatial distribution of AY-affected vines were analysed using the PATCHY spatial analysis package. A rapid decline of AY-affected Chardonnay eventually leading to the death of vines was observed, confirming the sensitivity of Chardonnay towards grapevine yellows infections. Symptomless AY infections occurred and AY could not be detected in all symptomatic vines, which indicate uneven distribution of AY in individual vines. Molecular analyses using PCR-RFLP showed that all vines sampled in the Vredendal vicinity contained AY phytoplasma only. No phytoplasmas were present in any weeds or other possible host plants tested. Although the mean yearly disease incidences of Chardonnay (29.95%) and Chenin blanc (16.64%) were higher than Pinotage (5.80%) over the four-year survey period, there was no statistically significant difference between the disease incidences of these three cultivars. The mean yearly disease incidence showed a trend over time and the disease incidence of the first year was significantly lower than that of the other years. Chardonnay showed a cumulative disease incidence of 37.77% at the end of the 4-year study which means that Chardonnay vineyards can be 100% AY infected in ten years’ time. Spatial distribution patterns of AY-infected vines were mostly non-random with clustering of disease affected vines along and across vine rows. With the exception of one vineyard, aggregation of AY-affected vines mostly occurred on the edge of vineyards adjacent to infected vineyards. This epidemiological study gives an indication of the sensitivity of the different cultivars towards AY, the tempo of spreading and the future impact of the disease on the South African wine industry. It also contributes valuable information towards the development of a management strategy for grapevine yellows disease in South African vineyards. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Suid- Afrika is op agtste op die wêreld ranglys wat internasionale produksie van wyn aan betref, en in terme van oppervlakte onder wingerd, is Suid-Afrika 12de. In 2011 het die wynbedryf R4 204.4 miljoen tot die Suid-Afrikaanse ekonomie bygedra in staats inkomste uit wyn produkte. Die belangrikheid van wingerd tot die ekonomie van Suid-Afrika dwing die bedryf om die effek van alle siekteveroorsakende patogene te beperk, om sodoende hul kompeterende voordeel te behou. Aster vergeling (AY) fitoplasma 16SrI-B subgroep is vir die eerste keer in 2006 in wingerd (Vitis vinifera L. (Vitaceae)) in Suid-Afrika waargeneem. Fitoplasma siektes van wingerd veroorsaak wêreldwyd ernstige skade wat wissel van laer opbrengste tot die afsterf van wingerdstokke. Die gebrek aan kennis oor die epidemiologie van astervergeling siekte maak dit moeilik om die impak van die siekte op die Suid-Afrikaanse wynbedryf te bepaal. Die doel van hierdie studie was om ‘n opname te maak in siekte geaffekteerde wingerde in die Vredendal omgewing om sodoende siekte voorkoms en verspreidingspatrone van die siekte in 'n verskeidenheid van kultivars te bepaal. Die veld opnames, gebaseer op visuele simptome van aster vergeling siekte, was bevestig deur polimerase kettingreaksie (PKR). ‘n Opname is ook in en om aster vergeling geaffekteerde wingerde uitgevoer, op soek na moontlike alternatiewe gasheer plante van die fitoplasma. Verspreidingspatrone van astervergeling geaffekteerde wingerde is ontleed met behulp van die PATCHY ruimtelike analise pakket. 'n Vinnige agteruitgang van AY geaffekteerde Chardonnay, wat uiteindelik gelei het tot die afsterf van wingerde, is waargeneem, wat die sensitiwiteit van Chardonnay teenoor wingerdvergeling infeksie bevestig. Simptoomlose astervergeling fitoplasma infeksies kom voor en astervergeling fitoplasma kon nie opgespoor word in alle simptomatiese wingerdstokke nie, wat op oneweredige verspreiding van AY fitoplasma in individuele wingerdstokke dui. Molekulêre ontledings met behulp van PKR-RFLP het getoon dat alle wingerdstokke, wat in die Vredendal omgewing getoets is, slegs astervergeling fitoplasma bevat. Geen fitoplasmas was teenwoordig in enige onkruide of ander moontlike gasheer plante. Hoewel die gemiddelde jaarlikse siekte voorkoms van Chardonnay (29,95%) en Chenin Blanc (16,64%) oor die vier-jaar opname periode hoër was as dié van Pinotage (5,80%), was daar geen statisties beduidende verskil tussen die siekte voorkoms van hierdie drie kultivars nie. Die gemiddelde jaarlikse siekte voorkoms het 'n tendens oor tyd getoon, en die siekte voorkoms van die eerste jaar was betekenisvol laer as dié van die ander jare. Chardonnay het ‘n kumulatiewe siekte voorkoms van 37.77% aan die einde van die 4-jaar studie getoon, wat beteken dat Chardonnay wingerde binne 10 jaar 100% besmet kan wees met AY. Verspreidingspatrone van AY geaffekteerde wingerdstokke was meestal nie-ewekansig met bondeling van geaffekteerde wingerdstokke in en oor wingerd rye. Bondeling van AY geaffekteerde wingerdstokke het, met die uitsondering van een wingerd, meestal op die kant van wingerde aanliggend aan besmette wingerde, voorgekom. Die epidemiologiese studie gee 'n aanduiding van die sensitiwiteit van die verskillende kultivars ten opsigte van AY, die tempo van die verspreiding en die toekomstige impak van die siekte op die Suid-Afrikaanse wynbedryf. Dit dra ook waardevolle inligting by tot die ontwikkeling van 'n strategie vir die bestuur van wingerdvergeling siekte in Suid-Afrikaanse wingerde.
93

Effect of genetic variants in genes encoding two nuclear receptors (PXR and CAR) on efavirenz levels and treatment outcome in South African HIV-infected females

Nieuwoudt, Enid 12 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: Efavirenz is an antiretroviral drug used in the treatment of HIV-positive patients as part of first line triple-highly active antiretroviral therapy. Treatment response varies among individuals and adverse drug reactions tend to occur, as a result of the variation in the rate of efavirenz metabolism among individuals. This is partly caused by genetic variation; therefore the study of genes involved in the metabolism of efavirenz, such as CYP2B6, could potentially enhance treatment success. The effect of CYP2B6 SNP 516G>T (part of the CYP2B6*6 allele) is particularly important, as individuals homozygous for the minor allele of this SNP have significantly increased efavirenz levels. Furthermore, nuclear receptors, specifically constitutive androstane receptor, encoded by NR1I3, and pregnane X receptor, encoded by NR1I2, are involved in the regulation of the genes responsible for efavirenz metabolism and could therefore indirectly influence the pharmacokinetics of efavirenz. The current study identified variants in the NR1I3 and NR1I2 genes through in silico analysis, bi-directional sequencing and literature searches. A total of nine NR1I3 and ten NR1I2 target variants were subsequently genotyped in 132 HIV-positive female patients from the Xhosa and Cape Mixed Ancestry populations. The resulting genotype and allele frequencies were statistically analysed to search for correlations between genetic variations and available efavirenz levels in hair samples, treatment outcome as measured by viral load, and the occurrence of adverse drug reactions. The minor allele of a NR1I2 5’-upstream SNP, rs1523128 (6334A>G), was significantly associated with decreased efavirenz levels. From analysis of the effect of composite SNPs, NR1I3 5’-upstream SNP rs55802895 (258G>A) in conjunction with CYP2B6*6, was significantly associated with efavirenz-levels. It was found that the minor allele of rs55802895 inhibited the effect of CYP2B6*6, resulting in normal efavirenz levels for individuals homozygous for the minor allele of both SNPs. Additionally, when the target NR1I3 and NR1I2 variants were analysed in conjunction with six SNPs from CYP1A2, CYP2A6, CYP3A4 and CYP3A5, 11 compound genotypes were shown to be statistically associated with mean EFV plasma levels. The study emphasises the complexity of efavirenz metabolism, and the importance of transcriptional regulation in xenobiotic metabolism. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Efavirenz is ‘n antiretrovirale middel wat gebruik word in die behandeling van HIV-positiewe pasiënte as deel van drievoudige hoogs-aktiewe antiretrovirale terapie. Reaksie op behandeling verskil tussen individue en nadelige newe-effekte, wat veroorsaak word deur die verskil in tempo waarteen efavirenz gemetaboliseer word, neig om voor te kom. Hierdie verskille word gedeeltelik veroorsaak deur genetiese variasie; dus kan die studie van gene betrokke by die metabolisme van efavirenz, soos CYP2B6, moontlik die sukses van behandeling verhoog. Die effek van CYP2B6 SNP 516G>T (deel van die CYP2B6*6-alleel) is veral belangrik, want individue wat homosigoties is vir die minderheids-alleel het betekenisvol hoë efavirenz-vlakke. Nukleêre reseptore, spesifiek konstitutiewe androstane reseptor, deur NR1I3 gekodeer, en pregnane X reseptor, deur NR1I2 gekodeer, is betrokke by die regulering van die gene verantwoordelik vir efavirenz-metabolisme en kan dus die farmakokinetika van efavirenz beïnvloed. Die huidige studie het variante in NR1I3 en NR1I2 identifiseer deur in silico-analise, bi-direksionele volgordebepaling en ’n literatuurstudie. Nege NR1I3 en tien NR1I2-variante in totaal is vervolglik gegenotipeer in 132 HIV-positiewe vroulike pasiënte van Xhosa en Kaapse Gemengde Afkoms populasies. Die gevolglike genotipe- en alleelfrekwensies is statisties geanaliseer om vir korrelasies tussen genetiese variasies en beskikbare efavirenz-vlakke in haarmonsters, uitkoms van behandeling gemeet in virale lading en die voorkoms van nadelige newe-effekte te soek. Daar is gevind dat die minderheids-alleel van ’n NR1I2 5’-stroomop SNP, rs1523128 (6334A>G), betekenisvol geassosieer is met ’n daling in efavirenz-vlakke. Vanuit die saamgestelde SNPs, is die NR1I3 5’-stroomop SNP rs55802895 (258G>A), tesame met CYP2B6*6, betekenisvol geassosieer met efavirenz-vlakke. Daar is gevind dat die minderheids-alleel van rs55802895 die effek van CYP2B6*6 demp, en gevolglik normale efavirenz-vlakke in individue homosigoties vir die minderheids-allele van albei SNPs veroorsaak. Addisioneel is die teiken NR1I3 en NR1I2 variante gemeenskaplik met ses SNPs van CYP1A2, CYP2A6, CYP3A4 en CYP3A5 geanaliseer en 11 gekombineerde genotipes is statisties geassosieer met gemiddelde EFV plasma vlakke. Hierdie studie beklemtoon die kompleksiteit van efavirenz-metabolisme en die belangrikheid van transkripsionele regulering in xenobiotiese metabolisme. / National Research Foundation (NRF)
94

Characterization of the mitochondrial genomes of Diuraphis noxia biotypes

De Jager, Laura-Ellen 12 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: Diuraphis noxia (Kurdjumov, Hemiptera, Aphididae) commonly known as the Russian wheat aphid (RWA), is a small phloem-feeding pest of wheat (Triticum aestivum L). Virulent D. noxia biotypes that are able to feed on previously resistant wheat cultivars continue to develop and therefor the identification of factors contributing to virulence is vital. Since energy metabolism plays a key role in the survival of organisms, genes and processes involved in the production and regulation of energy may be key contributors to virulence: such as mitochondria and the NAD+/NADH that reflects the health and metabolic activities of a cell. The involvement of carotenoids in the generation of energy through a photosynthesis-like process may be an important factor, as well as its contribution to aphid immunity through mediation of oxidative stress. The complete mitochondrial genome of global Diuraphis noxia populations was characterised using Next Generation sequencing, and was found to be 15 721bp in size and consisting of 38 genes typically found within most insects. Single nucleotide polymorphism (SNP) analyses of the genomes of nine populations revealed 125 SNPs in the protein coding genes with the majority of the SNPs occurring in the ND genes, and the least in the ND4L gene. Low SNP variant frequency was found for the atp6 and atp8 genes, which differed from other reports in the Hemiptera. Variable ND5 expression levels were observed among the biotypes, although no correlation was apparent between ND5 expression and the virulence associated with each biotype. Whereas atp6 transcription was higher in the highly virulent biotype (SAM) under normal and stressful conditions in comparison to the least virulent biotype (SA1). A significantly higher NAD+/NADH ratio was also observed for the SAM biotype under stressful conditions in comparison to the lesser virulent biotypes. UPLC-MS analysis did not reveal any lycopene or β-carotene due to low compound concentrations in the extracted samples but various hydrophobic compounds were present in different concentrations among the biotypes. The carotene desaturase expression profile revealed that SA1 had the lowest relative expression of the gene involved in carotenoid products, while SAM had the highest, under normal and stressful conditions. The results indicate that sequence conservation in mitochondrial genes are associated with key energy processes to maintain a state of homeostasis under variable conditions and that the generation of energy is a contributing factor to the virulence development of D. noxia. The results also show that carotenoids may possibly contribute to fitness of D. noxia through reactive oxygen species scavenging or the production of additional energy, but further investigation is needed for confirmation. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Diuraphis noxia (Kurdjumov, Hemiptera, Aphididae) algemeen bekend as die Russiese koringluis (RWA), is ‘n klein floëem-voedende pes van koring (Triticum aestivum L). Virulente D. noxia biotipes wat instaat is om op voorheen bestande koring kultivars te voed gaan ontwikkel voortdurend, en daarom is die identifisering van faktore wat kan bydrae tot virulensie so belangrik. Omdat energie-metabolisme ‘n sleutelrol in die oorlewing van organismes speel, kan gene en prosesse wat by die produksie en regulering van energie betrokke is belangrike bydraers tot virulensie lewer: soos onder andere mitokondria en die NAD+/NADH-verhouding wat die gesondheid en metaboliese aktiwiteit van ‘n sel reflekteer. Die betrokkenheid van karotenoïede in die produksie van energie deur 'n fotosintese-verwante proses kan 'n belangrike faktor bydraend tot luis fiksheid wees, asook die bydra daarvan tot plantluis-immuniteit deur bemiddeling van oksidatiewe stres. Die volledige mitochondriale genoom van globale Diuraphis noxia populasies is met behulp van volgende generasie DNA volgordebepaling gekarrakteriseer, en daar is bevind dat dit 15 721 bp in grootte is en uit 38 gene bestaan wat tipies binne insekte voorkom. Enkelnukleotied- polimorfisme (SNP) ontleding van die genome van nege populasies het onthul dat daar 125 SNPs in die proteïen-koderende gene voorkom, met die meerderheid van die SNPs in die ND-gene, en die minste in die ND4L-geen. Lae SNP-frekwensies is gevind vir die atp6- en atp8- gene, wat verskil van verslae oor ander Hemiptera. Veranderlike ND5-uitdrukkingsvlakke onder die biotipes is waargeneem, alhoewel geen korrelasie duidelik was tussen ND5-uitdrukking en die virulensie geassosieer met elke biotipe nie. Die transkripsie van atp6 was hoër in die hoogs virulente biotipe (SAM) onder normale en stresvolle toestande in vergelyking met die minste virulente biotipe (SA1). ‘n Aansienlike hoër NAD+/NADH-verhouding is ook waargeneem vir die SAM-biotipe onder spanningsvolle omstandighede in vergelyking met die minder virulente biotipes. UPLC-MS-analise het geen likopeen of β-karoteen geïdentifiseer nie as gevolg van lae verbinding konsentrasies in die onttrekte monsters, maar verskeie hidrofobiese verbindings was in verskillende konsentrasies tussen die biotipes teenwoordig. Die karoteen desaturase-uitdrukkingsprofiel het aangetoon dat SA1 die laagste relatiewe uitdrukking van gene betrokke by karotenoïed produksie het, terwyl SAM die hoogste relatiewe uitdrukking onder normale en spanningsvolle omstandighede het. Die resultate van die studie dui daarop dat die volgorde bewaring in mitochondriale gene verband hou met die sleutel energie prosesse om 'n toestand van homeostase onder wisselende omstandighede te handhaaf en dat die produksie van energie 'n bydraende faktor tot die ontwikkeling van virulensie in D. noxia is. Die resultate toon ook aan dat karotenoïede moontlik kan bydra tot fiksheid van D. noxia deur reaktiewe suurstofspesies te aas of deur die produksie van addisionele energie, maar verdere ondersoeke word benodig ter bevestiging.
95

Pyramiding of rust resistance genes in wheat utilizing male sterility mediated marker-assisted recurrent selection

Springfield, Lezaan Sevone 12 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: Wheat production is globally affected by several different wheat rust diseases. The rust diseases can effectively be controlled by the deployment of multiple resistance genes that confer durable resistance. One of the most effective strategies to incorporate resistance genes is by the implementation of recurrent mass selection as it maximizes opportunities for gene pyramiding. The implementation of a recurrent mass selection program in wheat can effectively be enhanced with the use of genetic male sterility and the incorporation of maker assisted-selection (MAS). The aim of the study was to pyramid wheat rust resistance genes in wheat lines by utilizing a male sterile mediated marker-assisted recurrent selection breeding (MS-MARS) scheme. An existing segregating MS-MARS base population and resistance donor lines carrying genes of interest (Sr26, Sr35 and Sr45) were used as female and male crossing parents. Potential markers for the genes of interest were first identified and validated on the male population. PCR based markers tested for Sr26 and Sr45 easily distinguished between resistant and non-resistant plants in the study, while markers tested for the detection of Sr35 and Sr45 in most instances failed to do so. The identified Sr26 marker (Sr26#43) was successfully added to the SU-PBL’s standardized marker set in a multiplex reaction. The standardized marker set and the co-dominant PCR marker for Sr45 were used to screen male and female populations before and after cross-pollination. Several wheat rust resistance genes were present in various frequencies in both male and female populations prior to the first crossing cycle, except Sr26 and Sr45. Increases in gene frequencies and combinations were obtained after the first crossing cycle, highlighting the effectiveness of the MS-MARS breeding strategy to improve gene frequencies of desirable genes. Two MS-MARS crossing cycles were successfully completed and large numbers of hybrid seeds were produced in a short period of time by selecting male sterile plants based on distinct characteristics induced by the dominant male sterility gene. Future studies will include the wide deployment of Sr26 and Sr45 in the MS-MARS breeding program as markers are now available and can be included in the SU-PBL’s standardized marker set for the effective detection of these genes, the development of gene-specific markers for Sr35 to ascertain the presence of the gene in the MS-MARS population and the specific selection of male sterile plants with wide open glumes to maximize outcrossing rates. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Koring produksie word wêreldwyd aansienlik deur koringroes siektes geaffekteer. Die siektes kan doeltreffend beheer word deur die ontplooing van veelvuldige weerstandsgene, wat langdurige weerstand tot gevolg het. Een van die mees doeltreffendste strategieë om weerstandsgene in n koring plant te inkorporeer is deur die implementering van herhalende massa seleksie (HMS), siende dat dit geleenthede vir geen stapeling maksimaliseer. Die implementering van 'n HMS program in koring kan effektief aangewend word met behulp van genetiese manlike steriliteit en merker bemiddelde seleksie (MBS). Die doelwit van hierdie studie was om veelvuldige koringroes weerstandsgene in koring lyne te stapel met behulp van die manlik steriliteits merker bemiddelde herhalende seleksie (MS-MBHS)-telingsskema. ‘n Gevestigde segregerende MS-MARS basis populasie en donor lyne, wat die gene (Sr26, Sr35 en Sr45) van belang dra, was onderskeidelik as vroulike en manlike kruisingsouers gebruik. Potensiële molekulêre merkers vir die gene van belang was eers geidentifiseer in literatuur en op die donor lyne getoets, voordat dit vir die opsporing van die gene in die nageslag gebruik was. Polimerase ketting reaksie (PKR)-gebaseerde merkers wat getoets was vir Sr26 en Sr45, kon maklik tussen weerstand en nie-weerstandbiedende plante in die studie onderskei, terwyl ander merkers vir die opsporing van Sr35 en Sr45 nie so doeltreffend was nie. Die geidentifiseerde Sr26 merker was suksesvol bygevoeg tot die SU-PBL se gestandardiseerde merkerpaneel, in ‘n multipleks reaksie. Die gestandardiseerde merkerpaneel en die ko-dominante PKR merker vir Sr45 was gebruik om die manlike en vroulike populasie te analiseer vir die teenwoordigheid van verskeie weerstandsgene voor en na kruisbestuiwing. Merker analise het die teenwoordigheid van verskeie koringroes weerstandsgene in verskillende frekwensies in beide die manlike en vroulike populasie voor die eerste kruising siklus aangedui. Sr26 en Sr45 was egter afwesig in beide populasies. ‘n Toename in geen frekwensies en kombinasies was waargeneem na die eerste kruising siklus. Dit het gevolglik die doeltreffendheid van die MS-MARS teling strategie beklemtoon. Twee herhalende kruising siklusse was suksesvol voltooi en groot hoeveelhede bastersaad was verkry vanaf steriele plante wat geselekteer was op grond van unieke eienskappe wat hulle vertoon as gevolg van die manlike steriliteits geen. Toekomstige studies sluit in, die groot skaalse gebruik van Sr26 en Sr45 in die MS-MARS teelprogram aangesien merkers nou beskikbaar is en gebruik kan word in die MS-MARS teelprogram vir die doeltreffende opsporing van hierdie gene, die ontwikkeling van ‘n geen-spesifieke merker vir Sr35 om die teenwoordigheid van die geen in die MS-MARS populasie vas te stel, en die selektering van manlike steriele plante met wyd oop kaffies om kruisbestuiwing te verhoog.
96

Genetic characterisation of fungal disease resistance genes in grapevine using molecular marker technology

Veikondis, Rene 12 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: The aim of this study on grapevine was to genetically characterise, validate and map the reported fungal disease resistance genes of Pölöskei Muskotály (PM), Kishmish Vatkana (KV) and Villard Blanc (VB) in South Africa using QTL analysis. These fungal resistant parents were crossed with other varieties that have desirable fruit qualities in an effort to combine fungal disease resistance with desirable fruit qualities in a single variety. The genetic basis of PM’s resistance to downy and powdery mildew has not been investigated before. It does however have VB in its pedigree so the assumption was made that the same QTL/genes present in VB contribute to this resistance. KV’s resistance to powdery mildew reportedly originates from the REN1 gene located on chromosome 13. VB’s powdery and downy mildew resistance is conferred by QTL present on chromosome 15 and chromosome 18 respectively and has been reported in numerous studies. The study populations comprised of 124 F1 PM x Regal Seedless plants, 16 F1 PM x G4-3418 plants, 14 F1 PM x Sunred Seedless plants, 158 F1 Sunred Seedless x KV plants and 250 F1 VB x G1-6604 plants. DNA was extracted from the leaves and all plants were screened using microsatellite markers. Phenotypic evaluations of downy and/or powdery mildew resistance were performed on the appropriate populations. The molecular data was used to generate linkage maps and combined with phenotypic data to perform QTL analysis. From the molecular data generated for the three PM populations it was determined that the F1 progeny inherited almost exclusively maternal alleles, and could not be used in a mapping study. These populations were eliminated from the study and PM will be used as a pollen donor in future. Molecular data from the Sunred Seedless x KV cross was used to generate a linkage map for chromosome 13 comprising eight markers and spanning 45.6 cM. When combined with the data from two powdery mildew phenotypic screens a QTL peak spanning the REN1 gene on chromosome 13 of KV was identified. This locus explains between 44.8% and 57.7% of the phenotypic variance observed. The molecular data from the VB x G1-6604 cross was used to generate partial linkage maps for chromosome 15 and 18. Eleven markers were mapped on chromosome 15 spanning 56.4 cM, and ten markers were mapped on chromosome 18 spanning 101.8 cM. When the chromosome 15 linkage map was combined with the data from two powdery mildew phenotypic screens a QTL associated with powdery mildew resistance was identified on chromosome 15 that explains between 18.9% and 23.9% of the phenotypic variance observed. Likewise a QTL associated with downy mildew resistance was identified on chromosome 18 when the chromosome 18 linkage map was combined with data from two downy mildew phenotypic screens. This QTL explains between 19.1% and 21.2% of the phenotypic variance observed. This study succeeded in genetically characterising the fungal disease resistance genes of two different sources of grapevine and provided exclusionary information on a third resistance source for future breeding applications. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van hierdie studie in wingerd was om die genetiese komponent van die swamweerstandsgene van Pölöskei Muskotály (PM), Kishmish Vatkana (KV) and Villard Blanc (VB) in Suid-Afrika te karakteriseer en die teenwoordigheid daarvan te bevestig deur ʼn Kwantitatiewe Eienskap Lokus (KEL) benadering te volg. In ʼn poging om swamweerstand en goeie vrugeienskappe te kombineer in ʼn enkel variëteit is die weerstandige variëteite met vatbare variëteite gekruis wat goeie vrugeienskappe besit. Die genetiese basis van PM se weerstand teen donsskimmel en witroes is nog nie vantevore bestudeer nie. VB is een van sy voorgeslagte en daar is aangeneem dat dieselfde KEL/gene waarskynlik verantwoordelik is vir die weerstand. Dit is gerapporteer dat KV se witroesweerstand afkomstig is van die REN1 geen op chromosoom 13. Vele publikasies rapporteer VB se weerstand teen witroes en donsskimmel Beide die witroes- en donsskimmelweerstand word oorgedra deur KEL teenwoordig op chromosome 15 en 18 onderskeidelik. Die populasies gebruik in hierdie studie het bestaan uit 124 F1 PM x Regal Seedless plante, 16 F1 PM x G4-3418 plante, 14 F1 PM x Sunred Seedless, 158 F1 Sunred Seedless x KV plante en 250 F1 VB x G1-6604 plante onderskeidelik. Blare is versamel vir DNS isolasie en genotipering met mikrosatellietmerkers. Al drie populasies se weerstand teen donsskimmel en/of witroes is fenotipies geëvalueer. Die molekulêre data is gebruik om genetiese koppelingskaarte op te stel en gekombineer met die fenotipiese data om KEL analise uit te voer. Die molekulêre data van die drie PM populasies het daarop gedui dat die F1 nageslag amper uitsluitlik moederlike allele geërf het en kon gevolglik nie gebruik word in die studie nie. Die PM populasies is uitgesluit uit hierdie studie en PM sal voortaan as stuifmeelskenker gebruik word. Molekulêre data van die Sunred Seedless x KV kruising is gebruik om ʼn koppelingskaart vir chromosoom 13 op te stel wat 45.6 cM lank is en agt merkers bevat. Die KEL analise van die koppelingskaart en twee fenotipiese datastelle vir witroes het ʼn KEL piek geïdentifiseer wat oor die lengte van die REN1 geen-interval strek. Hierdie lokus is verantwoordelik vir 44.8% tot 57.7% van die fenotipiese variasie wat waargeneem word. Molekulêre data van die VB x G1-6604 kruising is gebruik om gedeeltelike koppelingskaarte vir chromosome 15 en 18 op te stel. Elf merkers karteer op die chromosoom 15 kaart van 56.4 cM en tien merkers karteer op die chromosoom 18 kaart van 101.8 cM. KEL analise van chromosoom 15 se koppelingskaart en twee witroes fenotipiese datastelle het ʼn KEL geïdentifiseer wat 18.9% tot 23.9% van die fenotipiese variasie verduidelik. ʼn KEL is ook op chromosoom 18 geïdentifiseer wat 19.1% tot 21.2% van die fenotipiese variasie verduidelik met die gekombineerde analise van chromosoom 18 se koppelingskaart en twee donsskimmel fenotipiese datastelle. Hierdie studie het die genetiese komponent van die swamweerstandsgene van twee Vitis variëteite suksesvol gekarakteriseer en bevestig. Waardevolle telingsinligting oor die derde variëteit is ook onthul.
97

Cytochrome P450 polymorphisms : relevance in two South African disease populations

Gerber, Jaclyn 12 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: With knowledge of the human genome increasing constantly we are continually faced with new and potentially groundbreaking methods for managing, treating and/or identifying diseases and predisposition to diseases and conditions at a genetic level. The human cytochrome P450 (CYP) super-family of genes code for enzymes that can participate in metabolism of drugs and foreign chemicals and in steroid synthesis and metabolism. Mutations in these genes may contribute to clinically relevant diseases. In this study, the effects of mutations within four CYP genes were evaluated in two South African disease groups - variegate porphyria and breast cancer. Variegate porphyria (VP) has an unusually high incidence in South Africa due to the R59W founder mutation in the protoporphyrinogen oxidase (PPOX) gene that causes a disruption in the haem biosynthetic pathway. VP presents with variable clinical symptoms and has a relatively low penetrance. It is expected that environmental factors and modifier genes play a role in the clinical expression of VP. CYP genes are implicated as candidate modifier genes for the expression of VP due to the function they have in metabolising many drugs contraindicated in porphyria patients, and the necessity of haem binding to the apoprotein to produce a functional CYP enzyme. This is the first study to investigate CYPs as possible modifier genes for VP clinical expression. Six CYP polymorphisms (CYPIAlml, CYPIAlm2, CYPIA2 - 734 C>A, CYPIBI 8372 A>C, CYP2D6*3, CYP2D6*4), associated with four CYP loci, were genotyped in a VP population and a suitable control population. The results observed are suggestive of CYPIAlml and CYPIBI playing a role as modifiers for the clinical expression of VP as they were significantly associated (P<O.05) with the presence ofVP related symptoms. Breast cancer is one of the leading causes of death in women due to cancer. It is believed that breast cancer may be the result of co-participation between common DNA alterations and environmental exposures. Polymorphisms in enzymes involved with the metabolism of environmental exposures, such as the cytochrome P450 enzymes, are therefore expected to play an aetiological role in breast cancer. Two groups of South African breast cancer patients (Caucasian and of mixed ancestry) and population-matched controls were genotyped for four CYP polymorphisms (CYPIAlml, CYPIAlm2, CYPIA2 -734 C>A and CYPIBI 8372 A>C). This represents the first investigation of the potential role of CYPs as breast cancer risk modifiers in the two South African populations. Significant differences were observed (P<O.003) in genotype and allele frequencies between the breast cancer patients and controls for the CYPIBI 8372 A>C polymorphism in the population of mixed ancestry. Vast differences in allele frequencies were also observed between the two groups of breast cancer populations. These results emphasize the importance of population-based risk assessment when genetic testing and counselling for complex disease susceptibility is offered. The results of this study provide the first evidence suggesting a role for CYPs in modifying the clinical expression of VP and in acting as risk factors for developing breast cancer in a South African population. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Met die konstante toename van kennis oor die mensgenoom kom ons voortdurend te staan voor nuwe metodes vir die beheer, behandeling en/of identifikasie van siektes en vatbaarheid vir siektes op 'n genetiese vlak. Die mens sitochroom P450 geensuperfamilie kodeer vir ensieme betrokke in die metabolisme van medisyne en ander chemiese stowwe en steroïed-sintese en -metabolisme. Mutasies in hierdie gene kan 'n bydrae lewer tot kliniese relevante siektes. In hierdie studie is die effek van mutasies in vier sitochroom gene bestudeer in twee Suid-Afrikaanse siekte groepe, variegate porfirie en borskanker. Variegate porfirie (VP) het 'n besonderse hoë frekwensie in Suid-Afrika as gevolg van die R59W stigter-mutasie in die protoporfirinogeen oksidase (PPOX) geen. Hierdie mutasie lei tot 'n versteuring in die heem biosintese padweg. VP presenteer met variërende kliniese simptome en het 'n betreklike lae penetrasie. Daar word vermoed dat omgewingsfaktore en kandidaat modifiserende gene 'n rol speel in die kliniese beeld van VP. Sitochroom P450 gene is geïdentifiseer as kandidaat modifiserende gene as gevolg van hulle rol in die metabolisme van verbode medikasie vir porfirie pasiënte, asook die binding van heem aan die apoproteïen wat noodsaaklik is vir die produksie van funksionele sitochroom P450 ensiem. Hierdie is die eerste studie wat sitochroom P450 gene as moontlike modifiserende gene vir die kliniese uitdrukking van VP ondersoek. Ses sitochroom P450 polimorfismes (CYPIAlml, CYPIAlm2, CYPIA2 -734 C>A, CYPIBI 8372 A>C, CYP2D6*3, CYP2D6*4) is ondersoek in beide 'n VP populasie en 'n geskikte kontrole populasie. Die resultate suggereer 'n rol vir CYPIAlml en CYPIBI in die modifisering van die kliniese uitdrukking van VP aangesien hulle betekenisvolle assosiasie (P<O.05) met die voorkoms van VP-verwante simptome getoon het. Borskanker IS een van die vernaamste oorsake van kankersterftes onder vroue. Borskanker IS waarskynlik die resultaat van interaksie tussen algemene DNSveranderinge en omgewings-blootstelling. Daar word dus verwag dat polimorfismes in ensieme betrokke by die metabolisme van omgewingselemente, soos byvoorbeeld die sitochroom P450 ensieme, 'n etiolgiese rol in borskanker sal speel. Die genotipes van twee groepe Suid-Afrikaanse borskanker lyers (Kaukasiërs en van gemengde herkoms) en populasie-passende kontroles is bepaal vir vier sitochroom P450 polimorfismes (CYPIAlml, CYPIAlm2, CYPIA2 -734 C>A, CYPIBI 8372 A>C). Hierdie studie verteenwordig die eerste ondersoek na die potensiële rol van sitochroom P450s as risiko-modifiserende faktore vir borskanker in die twee populasies. Betekenisvolle verskille (P<O.003) in genotipe en allele frekwensies is waargeneem tussen die borskanker lyers en kontroles vir die CYPIBI 8372 A>C polimorfisme in die gemengde herkoms populasie. Beduidende verskille in alleel frekwensies is ook waargeneem tussen die twee borskanker populasies. Hierdie resultate beklemtoon die belangrikheid van populasie gebaseerde risiko-beraming wanneer genetiese toetse en voorligting vir komplekse siekte-vatbaarheid aangebied word. Die resultate van hierdie studie bied die eerste getuienis dat sitochroom P450s 'n rol kan speel in die modifisering van die kliniese beeld van VP en ook kan optree as as risiko faktore vir die ontwikkeling van borskanker in 'n Suid-Afrikaanse populasie.
98

Genetic improvement of growth rate in rainbow trout (Oncorhynchus mykiss)

Brink, Daniel 12 1900 (has links)
Dissertation (PhD (Agric))--University of Stellenbosch, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: A breeding programme aimed at the genetic improvement of growth rate of rainbow trout was initiated in 1988 by the Department of Genetics, University of Stellenbosch, in collaboration with the local trout producer's organisations. The first phase of the breeding programme included the collection, evaluation and selection of the best available genetic material from 13 different genetic groups (nine local and four overseas) to make up two separate base populations as odd and even year-groups. This was done to establishment a base population with high genetic merit and variation at the onset of the breeding programme. Statistically significant and commercially valuable genetic differences in terms of weight and length gain were detected between the various hatchery groups. The next two generations of the breeding program included a series of single and double crosses in order to increase the levels of genetic variation in the base populations, and to investigate possible heterosis and specific and general combining ability among the crosses. Significant levels of heterosis (6.7% to 9.6%) and general combining ability was found for weight and length gain during consecutive growth stages. No evidence was found for specific combining ability among the crosses. The crossing of selected offspring from the original genetic groups followed by the application of intensive multi-stage selection for growth rate within progeny groups has led to the establishment of second and third generation parental populations with higher levels of genetic variation and improved individual genetic merit with regard to growth rate. The exploitation of non-additive genetic variation within the base populations through crossbreeding and heterosis during the early stages of the selection programme was delayed in favour of the utilization of additive genetic variance through a procedure of multi-stage selection that incorporated high intensities of selection within and between family groups. The estimation of genetic parameters during the fourth generation on the basis of a hierarchical half-sib family structure confirmed the presence of high levels of additive genetic variation within the respective populations/year-groups. High heritability values in the range of 0.40 to 0.53 were recorded for body weight and length at 150 days. Genetic correlations between the traits were also high, in the range of 0.74 to 0.82. The cumulative realized response of 50% in body length for the EVEN year-group after six generations of selection (8.3% per generation), and the 33% for the ODD year-group after five generations of selection (6.6% per generation) confirms the efficiency of the multi-stage selection procedure to exploit the available additive genetic variation for growth rate within the respective populations. The programme is still ongoing, entering its 7th generation in 2004 and is supplying about 50-60% of commercial material through direct supplies of broodstock, ova and fingerlings and indirect supplies via multiplier stations (commercial hatcheries). The programme was the first of its kind in relation to aquaculture species in the Southern African region, and has since initiated the introduction of programmes of genetic improvement in three other indigenous species, namely tilapia (Oreochromis mossambicus), African catfish (Clarias gariepinus) and abalone (Haliotis midae). / AFRIKAANSE OPSOMMING: ‘n Teelprogram gerig op die verbetering van groeitempo in reënboogforel is in 1988 ingestel onder toesig van die Departement Genetika aan die Universiteit van Stellenbosch, in sameweking met die plaaslike forelprodusenteverenigings. Die eerste fase van die teelprogram behels die versameling, evalasie en seleksie van die beste beskikbare genetiese materiaal vanuit, 13 verskillende genetiese groepe (nege plaaslike en vier van oorsee) om twee basispopulasies te ontwikkel in elk van die gelyke en ongelyke jaargange. Die doel daarvan was om ’n basispopulasie met hoë genetiese meriete en variasie te ontwikkel met die aanvang van die teelprogram gerig op genetiese verbetering, deur middel van seleksie. Statisties betekenisvolle en ekonomies belangrike genetiese verskille in massa- en lengtetoename is aangetref, tussen die onderskeie genetiese groepe. Die daaropvolgende twee generasies binne die teelprogram behels die uitvoering van ’n reeks enkel- en dubbelkruisings ten einde ’n verdere toename in genetiese variasie in die basispopulasies te bewerkstellig, sowel as om die voorkoms van heterose en algemene, sowel as spesifieke kombinerings-vermoë tussen die kruisings te bepaal. Betekenisvolle vlakke van heterose (6.7% tot 9.6%) sowel as algemene kombineringsvermoë, is aangetref ten opsigte van massa- en lengtetoename in opeenvolgende groeifases. Daar kon geen aanduiding van betekenisvolle, spesifieke kombineringsvermoë gevind word nie. Die kruising van geselekteerde nageslag vanuit die oorspronklike genetiese groepe, gevolg deur ‘n multi-fase seleksiemetode vir groeitempo binne nageslaggroepe, het bygedra tot die ontwikkeling van ‘n tweede en derde generasie broeipopulasie wat beskik oor hoër vlakke van genetiese variasie en verbeterde individuele meriete ten opsigte van groeitempo. Die benutting van nie-additatiewe genetiese variasie binne die basispopulasies deur middel van kruisteling en heterose tydens die vroee stadium van die teelprogram is uitgestel ten gunste van die benutting van additatiewe genetiese variasie deur middel van ‘n multi-fase seleksiemetode, wat berus het op die toepassing van hoë vlakke van seleksie-intensteit binne en tussen familiegroepe. Die beraming van genetiese parameters tydens die vierde generasie het die voorkoms van hoe vlakke van additatiewe variasie binne die onderskeie jaargroepe bevestig. Hoë oorerflikhede van 0.40 tot 0.53 is beraam vir ligaamsmassa en -lengte op die ouderdom van 150 dae. Genetiese korrelasies tussen die kenmerke was ook hoog met waardes van 0.74 tot 0.82. Die saamgestelde gerealiseerde seleksierespons van 50% vir liggaamslengte vir die “EVEN”-jaargroep na afloop van ses generasies van seleksie (8.3% per generasie) en die 33% van die “ODD”-jaargroep na afloop van vyf generasies van seleksie (6.6% per generasie) het die doeltreffendheid van die multi-fase seleksiemetode bevestig ten opsigte van die benutting van die additatiewe variasie vir groeitempo binne die onderskeie basispopulasies/jaargroepe. Die teelprogram duur steeds voort en sal die 7de generasie in 2004 bereik. Die program voorsien nagenoeg 50-60% van die kommersiele materiaal vanuit direkte voorsiening van teelmaterial, eiers en vingerlinge asook die indirekte voorsiening via kommersiële teelstasies. Die teelprogram was die eerste van sy soort met betrekking tot akwakultuurspesies in Suider Afrika en het bygedra tot die implimentering van programme van genetiese verbetering in drie inheemse spesies, naamlik die tilapia (Oreochromis mossambicus), die baber (Clarias gariepinus) en die perlemoen (Haliotis midae).
99

Genetic mapping of adult plant stripe rust resistance in the wheat cultivar Kariega

Ramburan, Viresh Premraj 04 1900 (has links)
Thesis (PhD (Agric)) -- Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: Stripe (yellow) rust of wheat, caused by Puccinia striiformis f.sp. tritici, was first detected as a single introduction into South Africa in 1996. Two additional pathotypes have since been identified. Control of the disease may be achieved by use of genetic adult plant resistance (APR) as is present in the local cultivar 'Kariega'. The aim of this project was to understand the genetic basis of the APR in 'Kariega' to facilitate breeding of new varieties with genetic resistance to stripe rust. A partial linkage map of a 'Kariega X Avocet S' doubled haploid population covering all 21 wheat chromosomes was generated using 208 DNA markers, viz, 62 SSR, 133 AFLP, 3 RGA and 10 SRAP markers, and 4 alternative loci. The different marker techniques detected varying polymorphism, viz, overall SSR: 46%, AFLP: 7%, SRAP: 6% and RGA: 9%, and the markers produced low levels of missing data (4%) and segregation distortion (5%). A significant feature of the linkage map was the low polymorphism found in the D genome, viz, 19% of all mapped DNA markers, 11% of all AFLP markers and 30% of the total genome map distance. A region exhibiting significant segregation distortion was mapped to chromosome 4A and a seedling resistance gene for stem rust (Puccinia graminis f.sp . tritici), Sr26, mapped to chromosome 6A close to three SSR markers. The leaf tip necrosis gene, Ltn, which was also segregating in the population, mapped to chromosome 7D. Protocols for SRAP and RGA were optimised, and SRAP marker use in wheat genetic linkage studies is reported for the first time. The linkage map was used together with growth chamber and replicated field disease scores for QTL mapping. Chromosomes showing statistically significant QTL effects were then targeted with supplementary SSR markers for higher resolution mapping. The quality of disease resistance phenotypic data was confirmed by correlation analysis between the different scorers for reaction type (0.799±0.023) and for transformed percentage leaf area infected (0.942±0.007). Major QTL were consistently identified on chromosome 7D (explaining some 25-48% of the variation) and on chromosome 2B (21-46%) using transformed percentage leaf area infected and transformed reaction type scores (early and final) with interval mapping and modified interval mapping techniques. Both chromosomal regions have previously been identified in other studies and the 7D QTL is thought likely to be the previously mapped APR gene Yr 18. Minor QTL were identified on chromosomes lA and 4A with the QTL on 4A being more prominent at the early field scoring for both score types. A QTL evidently originating from 'Avocet S' was detected under growth chamber conditions but was not detected in the field, suggesting genotype-environment interaction and highlighting the need for modifications of growth chamber conditions to better simulate conditions in the field. The genetic basis of the APR to stripe rust exhibited by 'Kariega' was established by mapping of QTL controlling this trait. The linkage map constructed will be a valuable resource for future genetic studies and provides a facility for mapping other polymorphic traits in the parents of this population with a considerable saving in costs. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Streep of geelroes van koring word veroorsaak deur Puccinia striiformis f. sp tritici, en is die eerste keer in 1996 in Suid-Afrika na introduksie van 'n enkele patotipe waargeneem. Twee verdere patotipes is sedertdien in Suid-Afrika gei"dentifiseer. Beheer van die siekte word veral moontlik gemaak deur die gebruik van genetiese volwasseplantweerstand soos gei"dentifiseer in die plaaslike kultivar 'Kariega'. Die doel van hierdie studie was om die genetiese grondslag van die streeproesweerstand te ontrafel ten einde die teling van nuwe bestande kultivars moontlik te maak. 'n Verdubbelde haplo1ede populasie uit die kruising 'Kariega X Avocet S' is aangewend om 'n gedeeltelike koppelingskaart vir die volle stel van 21 koring chromosome saam te stel. Die kaart het uit 208 DNA merkers, nl., 62 SSR, 133 AFLP, 3 RGA, 10 SRAP merkers en 4 ander lokusse bestaan. Totale polimorfisme wat deur die verskillende merkersisteme opgespoor is, was as volg: SSR: 46%, RGA: 9%, AFLP: 7% en SRAP: 6%. Die mate van ontbrekende data was gering (4%) asook die mate van segregasie distorsie (5%) van 'n enkele geval wat op chromosoom 4A gekarteer is. 'n Prominente kenmerk van die koppelingskaart is die relatiewe gebrek aan polimorfiese merkers op die D-genoom, nl., slegs 19% van alle DNA merkers en 11% van alle AFLP merkers wat slegs 30% van die totale genoom kaartafstand bestaan het. Die stamroes (Puccinia graminis f. sp. tritici) saailingweerstandsgeen, Sr26, karteer op chromosoom 6A naby drie SSR merkers. Die geen vir blaartipnekrose, Ltn, karteer op chromosoom 7D. Protokolle vir SRAP en RGA merkers is ge-optimiseer en gebruik van SRAP merkers in koppelings-analise word vir die eerste keer in koring gerapporteer. Die koppelingskaart is in kombinasie met groeikamerdata en gerepliseerde veldproefdata gebruik om die gene (QTL) vir volwasseplant streeproesweerstand te karteer. Chromosome met statisties betekenisvolle QTL is met aanvullende SSR merkers geteiken om die resolusie van kartering verder te verhoog. Die kwaliteit van fenotipiese data, soos in die proewe aangeteken, is bevestig deur korrelasies te bereken tussen lesings geneem deur onafhanklike plantpataloe (0.799 ± 0.023 vir reaksietipe en 0.942 ± 0.007 vir getransformeerde persentasie blaaroppervlakte besmet). Hoofeffek QTL vir die twee maatstawwe van weerstand is deur middel van die metodes van interval QTL kartering en gemodifiseerde interval QTL kartering konsekwent op chromosome 7D (25-48% van variasie verklaar) en 2B (21-46% van variasie verklaar) ge"identifiseer. In vorige studies is aangetoon dat beide chromosome 7D en 2B QTL vir volwasseplant streeproesweerstand dra. Die 7D QTL is waarskynlik die weerstandsgeen, Yr 18. QTL met klein effekte op weerstand is op chromosome lA en 4A ge"identifiseer. Die effek van laasgenoemde geen was meer prominent in die velddata in die vroee datum van weerstandsbeoordeling. Een QTL, afkomstig van 'Avocet S', is slegs onder groeikamertoestande identifiseerbaar. Dit dui op moontlike genotipe-omgewing wisselwerking en beklemtoon die noodsaaklikheid om aanpassings te maak in groeikamertoestande vir beter simulasie van veldproeftoestande. Die genetiese grondslag van volwasseplantweerstand teen streeproes in die kultivar 'Kariega' is deur QTL kartering bepaal. Die 'Kariega X Avocet S' koppelingskaart kan as 'n waardevolle basis dien vir toekomstige genetiese ontledings van ander polimorfiese kenmerke in die populasie.
100

Identification and molecular characterization of three genetic variants of Grapevine leafroll-associated virus 3 (GLRaV-3) from South African vineyards and their spread in local vineyards

Jooste, Anna Elizabeth Catharina 03 1900 (has links)
Thesis (PhD (Genetics))--University of Stellenbosch, 2011. / Includes bibliography / ENGLISH ABSTRACT: Grapevine diseases, in particular virus and virus-like diseases, are threatening grapevine industries worldwide; also in South Africa. Grapevine leafroll (GLR) is one of the most important diseases of grapevines, occurring in all grape-producing countries worldwide. Grapevine leafroll-associated virus 3 (GLRaV-3) is known to be closely associated with GLR disease and occurs commonly in South African vineyards. In this study three genetic variants of GLRaV-3 were identified in vineyards of the Western Cape, South Africaby single strand conformation polymorphism (SSCP) profiles generated from a region amplified in ORF5. A specific SSCP profile could be assigned to each variant group and these wereconfirmed by sequencing of the ORF5 regions.These results demonstrated that SSCP analysis on this region in ORF5 provides a fast and reliable indication of the GLRaV-3 variant status of a plant, which in many instances showed mixed infections. The full genome sequence of one representative of each variant group i.e. isolates 621 (group I), 623 (group II) and PL-20 (group III), was determined by sequencing overlapping cloned fragments of these isolates. The sequences of genomic 5’ ends of these isolates were determined by RLM-RACE. Sequence alignment of the 5’UTRs indicated significant sequence and length variation in this region, between the three South African variant groups. Nucleotide sequence alignment of the Hsp70h and CP gene regions of these isolates with those of isolates from elsewhere in the world, followed by phylogenetic analysis, further supported the presence of three GLRaV-3 variants in South Africa, and that two or three additional variant groups occurs elsewhere in the world. We further investigated the prevalence of these three GLRaV-3 variants in mother blocksof different cultivars and from different vine growing regions, using SSCP analysis. The majority of the plants studied, were infected with the group II variant, similar to isolates 623 and GP18. The distribution of the three GLRaV-3 variants within a spatio-temporally recorded cluster of diseased plants was studied by means of SSCP profile analysis. We showed that different GLRaV-3 variants are transmitted to adjacent plants in an infection cluster. Results showed that, in some leafroll disease clusters, the variant that was present in the original GLRaV-3 infected plant of a cluster was transmitted to adjacent plants in a row and across rows. Some plants in the cluster were also infected with variants not present in the original plant. These infections could have been caused by mealybug vectors feeding on plants from surrounding areas and then infecting these plants. The scientific information generated on GLRaV-3 variants in this project contributed to the advancement of our knowledge of genetic variability and provides a basis of further epidemiology and vector-virus studies. The study showed for the first time that different GLRaV-3 variants were transmitted to adjacent plants in a row and across rows in a GLR disease cluster. The diversity detected in the 5’UTR between variants from the three genetic groups provides a platform for the further study of the biological characteristics of GLRaV-3 variants. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Wingerdsiektes, veral virus siektes, bedreig wingerd industrieë wêreldwyd, asook die Suid Afrikaanse wingerdbedryf. Rolbladsiekte is een van die belangrikste siektes op wingerd en kom wêreldwyd voor. Die virus, grapevine leafroll-associated virus 3 (GLRaV-3), word sterk geassosieer met Rolbladsiekte en kom wydverspreid voor in Suid Afrikaanse wingerde. Tydens hierdie studie is drie genetiese variante van GLRaV-3 geïdentifiseer in wingerd moederblokke in die Wes-Kaap. Die GLRaV-3 variante is geïdentifiseer met ‘n tegniek wat ‘single-strand conformation polymorphism (SSCP)’ genoem word. Die SSCP profiele was gegenereer vanaf PKR produkte van die ORF5 area op die genoom van GLRaV-3. Die geamplifiseerde produk van die ORF5 gebied is gebruik om die SSCP profiele te verkry en DNA-volgorde data in die gebied het die drie SSCP profiele gestaaf. Hierdie metode om virus variasie te bestudeer in plante is vinnig en betroubare resultate is verkry. Gemengde infeksies, wat gereeld in wingerd voorkom, kon ook met die tegniek opgespoor word. Die volledige nukleotied-volgorde van elkeen van die drie GLRaV-3 genome is volledig bepaal. Die isolate wat die drie variant groepe verteenwoordig is isolaat 621 (groep I), 623 (groep II) en PL-20 (groep III). Die nukleotiedvolgorde in die 5’UTR is bepaal met die RLM-RACE tegniek. Wanneer die 5’UTRs van die drie variante vergelyk is, het dit getoon dat daar verskille is in die volgordes en lengtes voorgekom het. Ander dele van die genoom, o.a. die dopproteïen (CP) en Hsp70 areas, is filogeneties vergelyk met isolate van regoor die wêreld. In die filogenetiese analise is bevind dat die drie GLRaV-3 variante saamgegroepeer het met ander isolate in die wêreld en dat daar elders ook twee to drie addisionele variant groepe van GLRaV-3 voorkom. Die verspreiding van die drie GLRaV-3 variante in wingerde is bestudeer in verskillende kultivars en in verskillende verbouingsgebiede. Die meerderheid van die plante in die studie was geïnfekteer met die groep II variant wat dieselfde is as isolate 623 en GP18. Die voorkoms van die drie variante in ‘n siekte cluster is bestudeer d.m.v SSCP. Die studie het gewys dat verskillende GLRaV-3 variante versprei word na aangrensende plante in ‘n ry en tussen rye. In sommige gevalle is die variant wat in die oorspronklik geïnfekteerde plant voorkom, oorgedra na naasliggende plante. Sommige van die plante in the infeksie area was ook met ander GLRaV-3 variante geïnfekteer wat moontlik deur wolluise oorgedra is vanaf naburige geïnfekteerde plante. Die wetenskaplike inligting wat tydens hierdie studie beskryf word aangaande die identifikasie van GLRaV-3 variante, dra by tot die molekulêre kennis van GLRaV-3 en verskaf ‘n basis vir verdure epidemiologiese -en insek oordragingstudies. Die studie het vir die eerste keer bewys dat verskillende GLRaV-3 variante na aanliggende plante in ‘n ry asook oor rye oorgedra word. Die diversiteit tussen die GLRaV-3 variant groepe in die 5’UTR moet verder ondersoek word en die deel van die genoom kan ‘n belangrike rol speel in die biologiese eienskappe van die variante.

Page generated in 0.1033 seconds