Thesis (Ph. D.)--University of New South Wales, 2005. / Also available online.

Thesis (Ph. D.)--University of Texas at Austin, 2003. / Supervisor: David W. Fowler. Vita. Includes bibliographical references. Available also from UMI Company.

Thesis (M.S.)--Oregon State University, 1987. / Typescript (photocopy). Includes bibliographical references (leaves 135-139). Also available on the World Wide Web.

A project report submitted to the Faculty of Engineering, University of the Witwatersrand, Johannesburg, in partial fulfilment of the requirements for the degree of Master of Science in Engineering. Johannesburg, 1998 / Aggregate stiffness is known to influence the magnitude of creep of concrete. The purpose of this research project was to quantify the influence of aggregate stiffness on the measured and predicted long-term creep behaviour of plain concrete. Basic and total creep tests were conducted on concrete specimens of two different strength grades for each of three different commonly used South African aggregate types (quartzite, granite and andesite). In addition, elastic modulus tests Were conducted on cores of the aggregate types considered. The test results revealed that no correlation exists between the creep of concrete and the stiffness of the included aggregate. These results appear to be attributable to the stress-strain behaviour of the aggregate/paste interfacial zone, in the case of aggregates with an elastic modulus in excess of 70 GPa. The experimental basic and total creep values from this investigation were compared with those predicted for each mix at the corresponding ages by the BS 8110 (1985), ACI 209 (1992), AS 3600 (1988), CEB-FIP (1970), CEB-FIP (1978), CEB-FIP (1990) and the RILEM Model B3 (1995). This comparison indicated that the results predicted by each model vary widely and that no correlation exists between the magnitude of the aggregate stiffness and the creep strains predicted by each model. / MT2017

No description available.

This study investigates the use of polyvinyl chloride (PVC) as a partial substitute of natural aggregates in concrete as fine and coarse aggregates. Concrete was prepared by replacing natural aggregates with equal volume of grinded PVC, with volume replacement ratio as 10%, 50% for fine and then 10% and 50% for coarse aggregates. Experiments were performed to investigate the wet density, workability (measured by slump test), compressive strength, elastic modulus, and water absorption of concrete. After checking the particle distribution (sieve analysis), wet density, workability, and compressive strength, since compressive strength of coarse PVC concrete was much less than that of the reference concrete it was decided to continue the investigation using only the fine partial replacements. The results showed that the wet density of concrete gradually decreased with the increase of PVC content, and workability increased with the increase of PVC. Compressive strength decreased by 13 to 20% for fine PVC and 25 to 31% for coarse PVC concrete, as PVC content increased. Also, it was realized that with the increase of PVC content, elastic modulus decreased by 8.7% for 10% fine PVC while 30% for 50% coarse PVC concrete, and water absorption decreased by 27% for 10% fine PVC concrete and 36% for the 50% fine PVC. It is not advisable to replace aggregates with PVC for achieving reference strength of 40 MPa with water to cement ratio. After studying many probabilities of using the PVC aggregates, it was decided to work on the possible maximum and minimum percentages of substitution, where it was chosen to be 10 and 50%.

Στη παρακάτω διπλωματική εργασία, δύναται να περιγραφούν τα τεχνικο-γεωλογικά χαρακτηριστικά που μπορούν να ταξινομήσουν και να πιστοποιήσουν βραχώδη υλικά, κατόπιν εργαστηριακών δοκιμών, ως κατάλληλα (ή μη κατάλληλα), για συγκεκριμένες χρήσεις ως αδρανή υλικά. Η συγκεκριμένη εργασία, αναφέρεται για χρήσεις αδρανών υλικών σε έρμα σιδηροδρομικών γραμμών. Επίσης, γίνεται εκτεταμένη θεωρητική αναφορά στις φυσικές- μηχανικές, χημικές, γεωμετρικές και άλλες ιδιότητες, που παρουσιάζουν τα υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αδρανή, καθώς και περιγραφή των εργαστηριακών δοκιμών, όπως προβλέπονται από τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς (ΕΝ)περί καταλληλότητας αδρανών υλικών και που βρίσκονται σε συνάφεια με τις νομοθεσίες του Ελληνικού Κράτους για το θέμα αυτό. Μια άλλη πτυχή του θέματος που περιγράφεται, είναι οι λατομικές ζώνες (λατομεία), όπου είναι ο χώρος που γίνεται μαζική λήψη υλικού, απευθείας από το υγιές τμήμα της βραχόμαζας, που προορίζεται για χρήση αδρανών υλικών και εξετάζονται οι περιορισμοί που προκύπτουν βάσει της Ελληνικής νομοθεσίας στο θέμα αυτό, που αφορούν άμεσα αστικές και κατοικημένες περιοχές, καθώς και περιβαλλοντικές πτυχές του όλο θέματος. Εργαστηριακά, η παρακάτω διπλωματική εργασία, βασίζεται στην λήψη δείγματος από βραχώδες υπερβασικό υλικό (διαβασικά πετρώματα), το οποίο εξετάστηκε πετρογραφικά και εργαστηριακά βάσει των πιο πάνω Ευρωπαϊκών Κανονισμών και στην συνέχεια συγκρίνονται με τα προβλεπόμενα όρια της κάθε εργαστηριακής δοκιμής που αναφέρονται ως εργαστηριακά όρια χρήσης αδρανών υλικών σε έρμα σιδηροδρομικών γραμμών. Αυτή η διαδικασία πραγματοποιείται, ώστε να γίνει δυνατή η πιστοποίηση του συγκεκριμένου υλικού ως κατάλληλο ή ακατάλληλο για την συγκεκριμένη χρήση. Όλες οι διαδικασίες και εργαστηριακές δοκιμές, πραγματοποιήθηκαν στο χώρο του εργαστηρίου Τεχνικής Γεωλογίας ,στο τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Συγκεκριμένα πάρθηκαν 4 δείγματα όμοιου υλικού(διαβασικό) από κοινή πηγή (Πολύκαστρο- Κιλκίς) βάρους: ΔΕΙΓΜΑ (7)=17.775KG, ΔΕΙΓΜΑ (8)=16.345KG, ΔΕΙΓΜΑ (9)=19,490KG και ΔΕΙΓΜΑ (10)=17.231ΚG. Έπειτα, πραγματοποιήθηκαν οι πιο κάτω εργαστηριακές δοκιμές, στο εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας του τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστήμιου Πατρών. (α)Κοκκομετρική Ανάλυση (β)Δείκτης Μορφής (γ)Δείκτης Πλακοειδούς (δ)Δείκτης Los Angeles (ε)Δείκτης micro- Deval Tα αποτελέσματα που πρόεκυψαν, εμφανίζονται στη διπλωματική εργασία στα Παραρτήματα 1, 2, 3, 4, 5. Γίνετε επίσης σύγκριση των εργαστηριακών αποτελεσμάτων με τα αντίστοιχα κατάλληλα όρια και το αποτέλεσμα εμφανίζεται στην ενότητα ‘’Συμπεράσματα’’ της εργασίας. Τέλος γίνεται γεωμορφολογική και γεωλογική αναφορά της περιοχής(Ν.Κιλκίς), από όπου πάρθηκαν τα δείγματα και περιγράφεται συνοπτικά η γεωτεκτονική ζώνη όπου ανήκει. / -

Στα πλαίσια αυτής της μεταπτυχιακής διατριβής γίνεται μελέτη των ασβεστολίθων του Νομού Αχαΐας ως αδρανή για κατασκευαστικές και περιβαλλοντικές εφαρμογές. Πραγματοποιήθηκε συλλογή δειγμάτων, μικροσκοπική και μακροσκοπική μελέτη τους, πλήθος εργαστηριακών φυσικομηχανικών και χημικών δοκιμών με σκοπό τον προσδιορισμό της καταλληλότητάς τους ως αδρανή, παρασκευή και πετρογραφική μελέτη σκυροδεμάτων από τα υπό μελέτη αδρανή καθώς και προσομοίωση όξινου υδατικού διαλύματος και εξουδετέρωσή του με τη χρήση των ασβεστολίθων. / -

Η συγκεκριμένη εργασία επικεντρώνεται στην εκτίμηση της καταλληλότητας κάποιων βασικών – υπερβασικών πετρωμάτων ως αδρανή υλικά για τις συγκεκριμένες χρήσεις και κυρίως για έρμα σιδηροδρομικών γραμμών υψηλών ταχυτήτων. Η έρευνα αφορούσε διαβασικά πετρώματα από υλικά λατομείου της περιοχής Πολύκαστρου του Νομού Κιλκίς καθώς και υλικά από επιλεγμένες θέσεις του Νομού Κορινθίας και συγκεκριμένα από την περιοχή Αγίων Θεοδώρων (δακιτικά πετρώματα) και την περιοχή Σχίνος (περιδοτίτες) . Στα δείγματα αυτά αξιολογήθηκε η καταλληλότητα τους με βάση τα αποτελέσματα ποιοτικού ελέγχου που περιλάμβανε όλες τις σχετικές διαδικασίες και απαιτήσεις που ορίζονται στα αντίστοιχα Ευρωπαϊκά Πρότυπα ΕΝ, συγκεκριμένα: • Γεωμετρικές ιδιότητες (δείκτες πλακοειδούς, επιμήκυνσης, μορφής και ισοδύναμο άμμου) • Φυσικές ιδιότητες (φαινόμενη πυκνότητα και υγρασία απορρόφησης) • Μηχανικές ιδιότητες (δείκτης Micro-Deval, δείκτης LAΑV, δείκτης AIV, δείκτης PSV) • Παράμετροι αντοχής βραχώδους υλικού (σκληρότητα SHV, σημειακή φόρτιση) Από τα αποτελέσματα της εργαστηριακής έρευνας διαπιστώνεται ότι η καταλληλότητα των διαβασικών πετρωμάτων από την περιοχή Πολύκαστρου του Νομού Κιλκίς είναι «οριακή» για έρμα Σιδηροδρομικών Γραμμών Υψηλών Ταχυτήτων (Σ.Γ.Υ.Τ.), σύμφωνα με τις Ελληνικές απαιτήσεις ποιότητας σιδηροδρομικών αδρανών για υψηλές ταχύτητες, λόγω κυρίως των αυξημένων τιμών του δείκτη LAAV, ενώ οι συγκεκριμένοι δακίτες και οι περιδοτίτες κρίνονται «ακατάλληλοι» για τη συγκεκριμένη χρήση. Επιπρόσθετα, από τις συσχετίσεις που δοκιμάστηκαν μεταξύ των επιμέρους ιδιοτήτων των γεωϋλικών διαφαίνονται γραμμικά αυξανόμενες σχέσεις μεταξύ των μηχανικών ιδιοτήτων (κυρίως AIV και LAΑV) με τις γεωμετρικές (κυρίως δείκτης πλακοειδούς) καθώς και με το δείκτη αντίστασης σε στίλβωση (PSV). / This paper focuses on assessing the suitability of some basic – ultrabasic rocks as aggregates for specific uses and especially for railway ballast high speed. The investigation concerned diabase rocks from quarry materials in the region of Kilkis and materials from selected parts of the county Corinth and specifically from the region St. Theodore (dacite rocks) and from the region Schinos (peridotites). In these samples evaluated their suitability based on quality control results that included all relative procedures and requirements set out in the relevant European Standards EN, specifically: • Geometrical properties ( flakiness index, elongation, shape and sand equivalent) • Physical properties ( apparent density and water absorption) • Mechanical properties ( Micro – Deval index, Los Angeles index, aggregate impact value AIV, polished stone value PSV) • Parameters strength rocky material ( Schmidt hammer value SHV, point load index) From the results of laboratory research found that the relevance of diabase rocks grom the region of Kilkis is << marginal>> for Railway Ballast High Speed ( R.B.H.S.), according to the Greek railway aggregate quality requirements for high speed, mainly due to increased results index LAAV, while the specific dacites and peridotites are conciderded << unsuitable>>for that use. In addition, from the correlations between the tested individual properties of geomaterials emerge linearly increasing relationship between the mechanical properties ( mainly LAAV and AIV) with geometrical (in particular flakiness index) and with polished stone value (PSV).

The light harvesting systems of photosynthetic organisms harness solar energy by efficient light capture and subsequent transport of the light’s energy to a chemical reaction center. Man-made optical devices could benefit by mimicking these naturally occurring light harvesting processes. Supramolecular organic nanostructures, composed of the amphiphilic carbocyanine dye 3,3’-bis- (2-sulfopropyl)-5,5’,6,6’-tetrachloro-1,1’- dioctylbenzimida-carbocyanine (C8S3), self assemble in aqueous solution to form tubular, double-walled J-aggregates. These J-aggregates have drawn comparisons to light harvesting systems, owing to their optical and structural similarities to the cylindrical chlorosomes (antenna) from green sulfur bacteria. This research utilizes optical spectroscopy and microscopy to study the supramolecular origins of the exciton transitions and fundamental nature of exciton energy transport in C8S3 artificial light harvesting systems. Two J-aggregate morphologies are investigated: well-separated, double-walled nanotubes and bundles of agglomerated nanotubes. Linear dichroism spectroscopy of flow-aligned nanotubes is used to generate the first quantitative, polarized model for the complicated C8S3 nanotube excitonic absorption spectrum that is consistent with theoretical predictions. The C8S3 J-aggregate photophysical properties are further explored, as the Stokes shift, quantum yield, and spectral line broadening are measured as a function of temperature from 77 – 298 K. The temperature-dependent emission ratios of the C8S3 J-aggregate two-band fluorescence spectra reveal that nanotube emission is well described with Boltzmann partitioning between states, while the bundles’ is not. Finally, understanding energy transport in these materials is critical for the proposed use of artificial light harvesting systems in optoelectronic devices. The spatial extent of energy transfer in individual C8S3 J- aggregate structures is directly determined using fluorescence imaging. We find that aggregate structural hierarchy greatly influences exciton transport distances: impressive average exciton migration distances of ~ 150 nm are measured along the nanotubes, while these distances increase to over 500 nm in the bundle superstructures. / text