Thesis (M.A.)--University of Waterloo, 1993. / Includes bibliographical references (p. 191-211).

Οι σημερινές επιχειρήσεις λειτουργούν μέσα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό και πολύπλοκο περιβάλλον. Η υιοθέτηση συστημάτων στρατηγικής διοίκησης (strategic management) και μέτρησης απόδοσης (performance measurement), μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην αύξηση της ικανότητας τους να ανταγωνιστούν με επιτυχία σε εθνικό ή και διεθνές επίπεδο, εφόσον φυσικά αναπτυχθούν και χρησιμοποιηθούν σωστά. Κανένα υποσύστημα δεν είναι τόσο σημαντικό όσο ο στρατηγικός σχεδιασμός στην προσπάθεια των επιχειρήσεων για συνεχή βελτίωση της συνολικής τους απόδοσης. Από την άλλη πλευρά, η μέτρηση της συνολικής απόδοσης, για να συμβάλλει σημαντικά στην επιτυχία μιας επιχείρησης, πρέπει να συνδέεται άμεσα με το σύστημα της στρατηγικής διοίκησης (και το στρατηγικό πρόγραμμα). Μόνο όταν η μέτρηση της απόδοσης βρίσκεται στο επίκεντρο της στρατηγικής διοίκησης μπορεί η επιχείρηση να καταβάλλει προσπάθειες για την συνεχή βελτίωσή της. Η σύνδεση μεταξύ του συστήματος μέτρησης και βελτίωσης της συνολικής απόδοσης, του στρατηγικού προγράμματος, και των τεθέντων μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων στόχων, αποτελεί την σημαντικότερη πρόκληση για τα στελέχη των σημερινών επιχειρήσεων. Σημαντικότερο «εργαλείο» της επιχείρησης προς την επίτευξη των μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων στόχων, αποτελεί το ανθρώπινο δυναμικό της. Το ανθρώπινο δυναμικό, συνιστά καίριο παράγοντα για την επίτευξη του σκοπού μιας οργάνωσης, αφού μέσω αυτού ενεργοποιούνται τα υπόλοιπα μέρη της οργάνωσης. Η Διοίκηση Ανθρωπίνων Πόρων, έγκειται στην αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της οργάνωσης, μέσω άσκησης αποτελεσματικού management σε καθεμιά από τις επιμέρους λειτουργίες που σχετίζονται με αυτό, ούτως ώστε να επιτευχθούν αποτελεσματικότερα οι στόχοι της. Ως επιμέρους λειτουργίες ορίζονται, ο Προγραμματισμός, η Επιλογή, η Αξιολόγηση, η Εκπαίδευση και λοιπές δευτερεύουσες λειτουργίες που σχετίζονται με τους ανθρώπινους πόρους μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα επιτυχημένη πορεία του. Το Management προκειμένου να είναι επιτυχές κατά την εφαρμογή του απαιτεί συνδυασμό επιστημονικών γνώσεων, ικανοτήτων, και εμπειρίας, ενώ επηρεάζεται από τη φιλοσοφία της χρονικής περιόδου και τις δυνατότητες της οργάνωσης. Επίσης επηρεάζεται από παράγοντες έξω από την οργάνωση όπως η οικονομική και πολιτική συγκυρία κλπ. Οι σύγχρονες επιχειρήσεις, έχοντας κατανοήσει πλήρως την σημασία του ανθρώπινου παράγοντα στην περαιτέρω ανάπτυξη τους, χειρίζονται τους εργαζομένους τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποκομίζουν το μεγαλύτερο δυνατό όφελος από τις ικανότητες τους και να αποκτούν προβάδισμα έναντι του ανταγωνισμού. Προκειμένου να είναι ενήμερες για την λειτουργία και την εξέλιξη των εργασιών στο εσωτερικό τους, εφαρμόζουν συστήματα και μεθόδους αξιολόγησης απόδοσης του ανθρώπινου δυναμικού. Η διαδικασία αξιολόγησης σχετίζεται με την μέτρηση της απόδοσης των εργαζομένων της επιχείρησης για μια ορισμένη χρονική περίοδο και την σύγκριση αυτής βάσει προκαθορισμένων προτύπων απόδοσης. Η διαδικασία αξιολόγησης αποτελείται συνήθως από τρία βήματα: α) την ανάλυση της θέσης εργασίας, β) τον καθορισμό των προτύπων αποτελεσμάτων και γ) την επιλογή των κατάλληλων μεθόδων αξιολόγησης. Οι μέθοδοι αξιολόγησης που χρησιμοποιούνται από τις σύγχρονες επιχειρήσεις δεν είναι ίδιες σε κάθε περίπτωση. Ποικίλουν ανάλογα με το στυλ διοίκησης και τις πολιτικές και τακτικές που ακολουθεί μια επιχείρηση, όπως επίσης και με τις ανάγκες και την προσωπικότητα των εργαζομένων που απασχολούνται σε αυτήν. Μεταξύ των δημοφιλέστερων και πιο συχνά χρησιμοποιούμενων συγκαταλέγονται οι μέθοδοι: αφηγηματικής έκθεσης, βαθμίδων αξιολόγησης, κρίσιμων συμβάντων, αξιολόγησης με τη συμβολή ειδικού, κατάταξης σε βαθμολογημένη κλίμακα, τα κέντρα αξιολόγησης , κυκλικής αξιολόγηση 360 μοιρών και άλλες. Η διαδικασία μέτρησης της συνολικής απόδοσης εξοπλίζει τα στελέχη της επιχείρησης με ένα τέτοιο πληροφοριακό σύστημα ανατροφοδότησης που οδηγεί στην συνεχή βελτίωσή της μέσα από την τακτική αξιολόγηση των εφαρμοζόμενων στρατηγικών της. Η αναπληροφόρηση των αποτελεσμάτων στους εργαζόμενους, που πραγματοποιείται συνήθως μέσω συνεντεύξεων αξιολόγησης απόδοσης, αποτελεί το σημείο σταθμό στην διαδικασία της αξιολόγησης, που θα σημάνει την επιτυχή ή όχι έκβασή της. Παρά τα πολλαπλά οφέλη που μπορεί να αποκομίσει η επιχείρηση από τις πληροφορίες και τα στοιχεία που αντλούνται κατά την διενέργεια των συνεντεύξεων και γενικότερα της διαδικασίας αξιολόγησης, αρκετά συχνά κατά την φάση αυτή προκαλούνται διαμάχες και προστριβές μεταξύ των αντιπαραβαλλόμενων μερών που εμφανίζονται κυρίως με την μορφή σύγκρουσης απόψεων και μπορεί να στοιχίσουν σε βάρος της αποδοτικότητας και της ανάπτυξης της επιχείρησης. Οι συγκρούσεις αυτές, που εκφράζονται συνήθως μέσω της στάσης άμυνας και της διαφωνίας, ενώ αποδίδονται κατά κύριο λόγο στην έλλειψη αντικειμενικότητας και αξιοπιστίας του συστήματος αξιολόγησης, στην αποφυγή ανάληψης ευθυνών, στην αδυναμία συμμετοχής των εργαζομένων στην λήψη αποφάσεων, σε ελλιπή εκπαίδευση - μειωμένες ικανότητες των αξιολογητών και σε χαμηλού επιπέδου πληροφόρηση σχετικά με την απόδοση των εργαζομένων. Παρόλα αυτά αρκετές φορές οι αιτίες των συγκρούσεων δεν είναι τόσο ξεκάθαρες και χρήζουν περισσότερης προσοχής και βαθύτερης αναζήτησης. Για το λόγο αυτό η αποτελεσματική αντιμετώπιση μιας σύγκρουσης προϋποθέτει σε πρώτο στάδιο την διάγνωση και την κατανόηση της και σε δεύτερο την παρέμβαση. Ως σύγκρουση, ορίζεται επί το πλείστον το αποτέλεσμα διαφωνίας μεταξύ του μέλους ή των μελών μιας οργάνωσης, που εμπλέκονται σε αντιφατικούς και ανταγωνιστικούς ρόλους και δραστηριότητες, επιδιώκοντας αντικρουόμενους στόχους. Σε κάθε περίπτωση, για τον βέλτιστο χειρισμό μιας σύγκρουσης απαιτείται προηγουμένως η διάγνωση και η κατανόηση των γενεσιουργών αιτιών της. Οι κυριότερες πηγές μιας ενδο-επιχειρησιακής σύγκρουσης προέρχονται από: συγκρουόμενους στόχους, διαφορές κύρους και κοινωνικής θέσης, οριζόντια διαφοροποίηση, χαμηλό βαθμό τυπικότητας, αλληλεξάρτηση των καθηκόντων, αβεβαιότητα, κακή επικοινωνία και παρανόηση πληροφοριών, σπανιότητα των πόρων, πολιτιστικές διαφορές – διαφορές στην κουλτούρα, διαφωνίες σχετικά με την οργανωτική δομή, σφαίρα επιρροής, οργανωτικές αδυναμίες. Ανάλογα με την προέλευσή τους οι συγκρούσεις μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε συγκρούσεις που εμφανίζονται στο ίδιο το άτομο, ή σε συγκρούσεις μεταξύ ατόμων ομάδων και οργανώσεων. Η διαδικασία της σύγκρουσης εξελίσσεται κατά βάση σε έξι διαδοχικά στάδια: α) συνειδητοποίηση της σύγκρουσης, β) σκέψεις και συναισθήματα (ανάλυση - ερμηνεία της), γ) προθέσεις (αποφάσεις για μελλοντική δράση), δ) συμπεριφορά (οι προθέσεις γίνονται πράξη), ε) αντίδραση του άλλου μέλους και στ) αποτελέσματα (εξεύρεση λύσης – αδιέξοδο). Η διοίκηση μιας επιχείρησης καλείται κάθε φορά να αντιμετωπίσει με τον αποτελεσματικότερο τρόπο μια σύγκρουση επιλέγοντας, ανάλογα με την περίσταση, την πλέον καταλληλότερη μέθοδο διαχείρισής της. Η διαχείριση της σύγκρουσης δεν αναφέρεται οπωσδήποτε στην εξάλειψη, αποφυγή ή μείωση της σύγκρουσης αλλά στην ελαχιστοποίηση των μη λειτουργικών χαρακτηριστικών (εμποδίζουν την απόδοση) της με την ταυτόχρονη στην ενίσχυση των λειτουργικών της στοιχείων (βελτιώνουν την απόδοση). Οι εναλλακτικοί τρόποι διαπραγμάτευσης μια σύγκρουσης είναι η ενσωμάτωση στόχων (integrating), η παραχώρηση (obliging), η επιβολή (dominating), η αποφυγή (avoiding) και ο συμβιβασμός (compromising) , ενώ προκύπτουν από τον συνδυασμό δύο διαστάσεων: α) ενδιαφέρον για τους ατομικούς στόχους (χαμηλός–υψηλός βαθμός), β) ενδιαφέρον για τους στόχους τρίτων (χαμηλός–υψηλός βαθμός). Ανάλογα με την σημασία που αποδίδεται από την διοίκηση και τους αξιολογητές σε κάθε συγκρουσιακό φαινόμενο, όπως και της επιτακτικότητας επίλυσής του για την επιχείρηση, επιλέγεται και ο αντίστοιχος τρόπος αντιμετώπισης Παρόλα αυτά, επιδιωκόμενος στόχος των σημερινών επιχειρήσεων, κατά το στάδιο της αξιολόγησης ανθρώπινου δυναμικού, δεν αποτελεί η επιτυχής και μόνο αντιμετώπιση ενός συγκρουσιακού φαινομένου αλλά και η ελαχιστοποίηση ή αποφυγή επανεμφάνισής του, όπως επίσης και η εξασφάλιση της μελλοντικής αποδοτικότητας των εργαζομένων και της επιχείρησης. Σημαντικότεροι παράγοντες προς αυτή την κατεύθυνση, είναι υιοθέτηση ικανοτήτων συναισθηματικής νοημοσύνης και η επαρκής εκπαίδευση των αξιολογητών, όπως επίσης και η καλλιέργεια κλίματος επικοινωνίας και η ένταξη συμμετοχικών διαδικασιών των εργαζομένων στην διαδικασία αξιολόγησης. Αξιολογητές με υψηλά επίπεδα συναισθηματικής νοημοσύνης έχουν την δυνατότητα να αναγνωρίζουν πιθανές εντάσεις και να τις κατευνάζουν προτού εξελιχθούν σε συγκρούσεις, επικίνδυνες για την πορεία του οργανισμού. Επίσης, η ενσωμάτωση της ανοιχτής και αβίαστης επικοινωνίας στην διαδικασία αξιολόγησης δίνει την δυνατότητα αμφίδρομης ανταλλαγής και έκφρασης ιδεών σκέψεων και συναισθημάτων όπως επίσης και την δυνατότητα απολογισμού και αιτιολόγησης μιας ορισμένης εργασιακής συμπεριφοράς. Κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα υγιές και ειρηνικό κλίμα που χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια και κίνητρα για περαιτέρω εργασιακές επιδόσεις. Τέλος, η συμμετοχική προσέγγιση της όλης διαδικασίας δίνει την δυνατότητα συμμετοχής των εργαζομένων στην λήψη αποφάσεων για το καθορισμό μελλοντικών στόχων ή ακόμα και στο καθορισμό ή επαναπροσδιορισμό των προτύπων και των μεθόδων αξιολόγησης, εξασφαλίζοντας κατά συνέπεια την μεγαλύτερη αξιοπιστία και ακρίβεια της όλης διαδικασίας, την μέγιστη ικανοποίηση των εργαζομένων και την δέσμευσή τους για υψηλότερες επιδόσεις. Εν κατακλείδι, είναι γεγονός ότι οι συγκρούσεις αποτελούν σύνηθες φαινόμενο για τις σύγχρονες επιχειρήσεις ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που εμπλέκεται ο ανθρώπινος παράγοντας, και δη στην διαδικασία αξιολόγησης ανθρώπινου δυναμικού, όπου έρχονται σε αντιπαράθεση διαφορετικοί στόχοι, φιλοδοξίες πιστεύω και πεποιθήσεις των αντιπαραβαλλόμενων πλευρών και τίθενται στο επίκεντρο συζητήσεων κρίσιμα θέματα για την αποδοτικότητα και το μέλλον των εργαζομένων και των επιχειρήσεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις η διοίκηση καλείται για άλλη μία φορά, να λάβει τον πρώτο λόγο, επιλέγοντας τα βέλτιστα μέτρα αντιμετώπισης, ελαχιστοποίησης ή πρόληψης της σύγκρουσης, και μετατρέποντάς την, όταν είναι εφικτό, σε ευκαιρία για πρόοδο και μάθηση. / -

Aims: The aims of this thesis were twofold. First, to review the literature on parental locus of control and its role in psychological outcomes for parents who have a child with an intellectual disability (ID). Second, a research study aimed to explore levels of parental subjective wellbeing in a specific group of these parents: those who have a child with profound and multiple intellectual disabilities (PMID). More specifically, whether two different types of parental cognition, parental locus of control and recognition of positive gains of having a child with PMID, were predictive of parental subjective wellbeing. Method: A systematic review of the literature was conducted to address the first aim. For the research study, a single sample of parents and family caregivers (n=101) completed three quantitative self-report questionnaires as part of a within-participant, cross-sectional survey design. These included the Positive Gain Scale, a modified version of the Parental Locus of Control Scale, and the Warwick-Edinburgh Mental Wellbeing Scale . Results: The systematic review highlighted the influence of parental locus of control and other parental cognitions on parent and family psychological outcomes. The research study revealed that parental subjective wellbeing in this group of parents (N= 101) was lower than in the general population. Multiple regression analysis revealed that parental locus of control significantly predicted parental subjective wellbeing (β= -.279, t(2,99)= 9.419, p= .005), accounting for around 8% of the variance in WEMWBS scores, R2= .081, F(2,99)= 5.474, p= .006. Conclusions and implications: Although the systematic review and the research study highlighted the importance of parental locus of control for parents of children with ID, the results of the study suggest that other factors are also involved in influencing subjective wellbeing of parents of children with PMID. They also indicate a potential role for psychological intervention for parents and families with a focus on adjusting beliefs and expectations and promoting an internal parental locus of control. However, further research exploring the emotions and experiences of this group of parents is needed.

Les travaux présentés dans cette thèse ont pour but de mettre en lumière certains enjeux de justice organisationnelle qui émergent dans le cadre des évaluations annuelles du personnel de l’Armée de l’air. A travers plusieurs approches méthodologiques qualitatives et quantitatives, nous montrons dans un premier temps comment la justice distributive prédomine lorsqu’il s’agit pour les militaires de rendre compte de leur sentiment de justice globale lors des notations. Nous élargissons ensuite ces considérations à une série de variables en lien avec le travail, l’organisation et le leadership. Nos résultats montrent que c’est essentiellement autour du chef et de son commandement que se jouent les principales problématiques de justice. Enfin, nous avons reconduit les mêmes investigations après que le système de notation dans l’Armée de l’air ait changé. Nous montrons que l’incertitude autour du nouvel outil d’évaluation a tendance à revaloriser l’importance du sentiment de justice procédurale, tandis que la focalisation sur le chef comme objet du sentiment de justice des militaires a tendance à s’atténuer. / The studies conducted in this thesis aim to highlight certain issues of organizational justice which emerge in the annual evaluations conducted on French Air Force personnel. Based on several quantitative and qualitative methodological perspectives, we first demonstrated how distributive justice prevails when it comes to military personnel reporting their perception of overall justice during evaluation periods. We then expanded these considerations to a series of variables related to the work, the organization and the leadership of this personnel. Results show that the major justice issues revolve essentially around the authority figure and leadership.Finally we conducted the same investigations after the air force’s personnel evaluation system changed. We demonstrated that the uncertainty surrounding the new evaluation tool tends to strengthen the role of perceptions of procedural justice, while mitigating focus on the authority as an object of justice.

The last General Valuation in Cyprus, in 1980, took about twelve years to be completed by the Lands and Surveys Department. The comparison method was adopted and no computerised (mass appraisal) method or tool was used to assist the whole process. Although the issue of mass appraisal was raised by Sagric International, who had been invited to Cyprus as consultants, and recently by DataCentralen A/S with the development of a mass appraisal system based on regression analysis, there has been little literature and no research directly undertaken on the problems and the analysis of immovable property taxation in Cyprus and the development of an artificial neural networks valuation system for houses and apartments. The research project approached the issue of property taxation and mass appraisal through an investigation into Cyprus's needs for an up-dated tax base for equitabileness and for an assessment system capable of performing an effective revaluation at a certain date, with minimum acceptable mean error, minimum data and minimum cost. Investigation within Cyprus and world-wide indicated that this research project is a unique study in relation to Cyprus's property taxation and the development of a computer assisted mass appraisal system based on modular artificial neural networks. An empirical study was carried out, including prototyping and testing. The system results satisfy IAAO criteria for mass appraisal techniques, compare favourably with other studies and established a framework upon which future research into computer assisted mass appraisal for taxation purposes can be developed. In conclusion, the project has contributed significantly to the available literature on the immovable property taxation in Cyprus and the development of a computer assisted mass appraisal system for houses and apartments based on modular artificial neural network method. The proposed approach is novel not only in the context of Cyprus but also world-wide.

So called ‘video essays’ on films and cinema have gained substantial popularity on the video sharing internet site YouTube in the past years. This essay explores this relatively recent type of video production from the perspective of genre analysis in order to investigate whether a pattern of form, content and style can be identified, which would suggest the emergence of a new genre. Previous research has investigated a similar genre, the film review, by identifying its pervasive or obligatory moves or stages (Taboada, 2011; de Jong & Burgers, 2013). However, video essays seem to be a rather subjective form of communication, with a clear persuasive purpose. For this reason, linguistic elements expressing evaluation, assessment, feelings and opinions are analyzed in the following under the umbrella term for evaluative language use, that is Appraisal (White, 2015). Five video essays from different creators were chosen for the present analysis, which is focused on situational, structural, and Appraisal elements. The analysis shows that there indeed are similarities between the video essays, pertaining both to their situational context and structure, and their use of evaluative language. Several overall pervasive moves were found, which suggests that the essays follow a specific structural pattern. The evaluative language indicates an intention of persuading the viewer.

Magister Legum - LLM (Public Law and Jurisprudence) / Prior to 2010, as a result of a sluggish global economy, the amalgamation and merger procedure in South Africa was active although it was at an all-time low.1 However, in 2010, there was an increase in amalgamation and merger activity in South Africa which was more pronounced in cross-border deals in South Africa and general corporate restructurings.2 As a result of this, as well as the developed infrastructure that was placed in preparation for the FIFA 2010 World Cup, the country attracted more and more foreign markets to invest in South Africa which contributed to the increasing rate of amalgamations and mergers.3 Nevertheless, the global recession has also contributed to the increase in amalgamations and merger activity as many companies in South Africa have merged to buck the negative trend that most companies find themselves in, increase their revenue and work with each other to advance the position of the company on a par with those of its competitors. However, there are various other reasons as to why companies consolidate their assets and liabilities. Recently, Tiso Blackstar, a merged investment holding company, consolidated their assets, liabilities and skills between Blackstar Plc and Tiso Investment Holdings to expand its operations and to seek investment opportunities in Africa which is boasting with economic growth.4 The company was of the opinion that the merger would not only enhance its scale and profitability, but it would also put the group on a new growth path.5 There are many benefits in which companies may reap from amalgamations and mergers, but elucidating them is beyond the scope of this research.

Este estudo apresenta uma discussão sobre os congestionamentos, especialmente sobre os fatores estruturais, permitindo que seja visualizado o cenário para os próximos anos. Destaca a possibilidade de adoção de medidas para combater esse problema que afeta as cidades brasileiras de médio e grande portes. São citadas medidas de restrição à circulação de veículos, lembrando que, em países em desenvolvimento, esse tipo de medida enfrenta dificuldades para serem implantadas. A partir disso chama a atenção para as deseconomias que os congestionamentos imputam à sociedade, especialmente em relação ao tempo perdido. Destaca ainda a necessidade de se quantificar essas perdas, pois quando projetos de transportes são analisados, leva-se em conta sua capacidade de reduzir ou eliminar essas perdas, fazendo-se uso de indicadores, como o valor do tempo de viagem. São analisados alguns estudos brasileiros que estimaram os valores de tempo de viagem, comparando-se esses valores a fim de encontrar relações entre eles, discutindo também os fatores que influenciam a atribuição do valor do tempo de viagem. Por fim, o estudo analisa os impactos do uso do valor do tempo na avaliação de projetos, fazendo uso de cinco sistemáticas de cálculo, nas quais o valor do tempo de viagem é obtido através de fórmulas diferentes. Os resultados apresentados indicam uma diferença de mais de 69% entre o menor e o maior valor calculado. / The aim of this study is to analyse road congestion, especially considering structural aspects and the scenarios for the future. It emphasizes the possibility of using special tools for facing these problems which affect medium and biggest cities. Although traffic restrictions are major tools to face congestion, they have presented some problems when used in emerging countries. The study also consider the externalities caused by congestion, especially in terms of travel time spent on queues. The main methods for quantifying the travel time losses were identified in order to estimate the benefits coming from transport projects. Some Brazilian cases that estimate the value of travel time are analysed and the values obtained are compared in order to found relationships amongst them. The main factors affecting the value of time in each study are also considered. Finally, the impacts of the value of time on the appraisal of transport project are analysed based on five ways for calculating such impacts. Thus the value of time is obtained from the five different approaches. The results show a different of more than 69% between the smallest and the biggest value.

p. 1-141 / Submitted by Santiago Fabio (fabio.ssantiago@hotmail.com) on 2013-04-23T18:34:52Z No. of bitstreams: 1 999999.pdf: 496148 bytes, checksum: c1a821a305f96f9b3d0eb52150d31b36 (MD5) / Approved for entry into archive by Maria Creuza Silva(mariakreuza@yahoo.com.br) on 2013-05-04T17:31:36Z (GMT) No. of bitstreams: 1 999999.pdf: 496148 bytes, checksum: c1a821a305f96f9b3d0eb52150d31b36 (MD5) / Made available in DSpace on 2013-05-04T17:31:36Z (GMT). No. of bitstreams: 1 999999.pdf: 496148 bytes, checksum: c1a821a305f96f9b3d0eb52150d31b36 (MD5) Previous issue date: 2007 / As diferentes definições de planejamento variam conforme o papel que o Estado exerce na formulação e implementação das políticas em um determinado momento ou conjuntura específica. Nesse estudo, o planejamento é parte de um pensamento estratégico e não um método é um modo de entender os problemas de saúde. É um processo que consiste em desenhar, executar, acompanhar e avaliar o conjunto de propostas de ação, visando intervir sobre um determinado recorte da realidade. Esse estudo busca demonstrar a realidade do planejamento institucional e teve como objetivo principal descrever e analisar o processo de planejamento na Anvisa, no período de 1999 a 2006. Para isso, foi realizada revisão documental, incluindo os produtos do processo de planejamento, quais sejam, Plano Plurianual, Contrato de Gestão, Plano Nacional de Saúde e Programação Anual. Foram realizadas entrevistas com os diretores presidentes e os coordenadores de planejamento da Agência no período estudado. Os resultados foram sistematizados tomando como referência os elementos que compõem o “postulado da coerência” formulado por Mario Testa, isto é, o propósito, método e organização em cada um dos momentos correspondentes às distintas gestões da Agência, no período. Constatou-se que, o planejamento na Anvisa apresenta certo grau de institucionalização, porém, ainda é entendida pela alta Direção apenas nos limites da sua dimensão técnica. O estudo revela que os produtos do planejamento não foram utilizados como ferramenta na gestão e que o esforço de estruturação das práticas de planejamento e programação foi interrompido após a elaboração dos referidos documentos, caracterizando apenas o cumprimento das determinações legais. É clara a separação que se estabelece entre planejamento e a execução das atividades, sem a compreensão de que o planejamento deve ser um processo permanente, como forma de garantir o êxito na elaboração e na execução das diretrizes da organização. Conclui-se que o planejamento na Anvisa não se constitui numa prática cotidiana valorizada em todos os setores. É uma ação desvinculada do orçamento e a programação, o monitoramento e a avaliação não são procedimentos reconhecidos no processo de gestão. / Salvador

Title: Aesthetic judgement from philosophical, psychological, and neuroscientific perspectives Author: Tereza Hadravová Department: Aesthetics Department Supervisor: prof. PhDr. Vlastimil Zuska, CSc. Abstract: How does science relate to aesthetics? This question usually reads as a question concerning scientific contribution to aesthetics. Philosophers are most- ly skeptical about the application of scientific results in their domain, wheras psychologists and, in recent years, neuroscientists are optimistic. In the thesis, I argue that both of these positions, in their extreme versions, impede the mutual enrichment of science and aesthetics. The starting-point of the thesis is George Dickie's radical claim that no scientific information has ever been relevant for aesthetics. The claim, I argue, is firmly embedded in the aftermath of logical positivism: it is related to the e↵ort to "rescue" aesthetics from progressive eli- mination. As a consequence, most of analytic aesthetics discourse has ignored psychologically informed conception of aesthetic judgement, including some fine distinctions that such a conception enables, e.g. the di↵erence between judgements about pleasure and aesthetic judgements. The distinctions are further elaborated and, in the last part of the thesis, the results of this elaboration are...