Thesis (B. Ag. Sci.(Hons.))--University of Adelaide, 1961. / Includes bibliographical references (leaves 67-70).

Thesis (B. Ag. Sci.(Hons.))--University of Adelaide, 1961. / Includes bibliographical references (leaves 131-135).

Thesis (Ph. D.)--University of Wisconsin--Madison, 1944. / Typescript. Vita. eContent provider-neutral record in process. Description based on print version record. Includes bibliographical references (leaves 47-48).

Thesis (Ph.D.)(Metallurgical Engineering)--University of Pretoria, 2006. / Includes summary. Includes bibliographical references. Available on the Internet via the World Wide Web.

M.Tech. (Ceramics) / The research project attempts to fill a void by assembling data dealing with a comprehensive range of South African clay and glaze materials, suited to the needs of the studio potter, and recording test results. South African kaolins, ball clays, fireclays, miscellaneous clays, grogs, bentonites, felspathic materials, alkaline earths, silica, refractory materials (other than clays) and mineral pigments are dealt with. A limited selection of foreign materials, frequently referred to in studio-potter publications, was also used in comparative tests. The materials are recorded with reference to the ultimate analysis, seger formula, proximate analysis (where applicable), properties and results of trials using the materials in clay bodies and/or glazes. It was demonstrated that South African materials are largely of good quality e.g. kaolin, felspars and silica. Variability of clay supplies because of lack of stockpiling and blending practices, especially by small suppliers, is often a problem. When the composition of glaze materials and trials indicated that imported equivalents were superior because of variability of local supplies or poor grade material, then substitutes were tested using South African materials. Basic clay bodies and glazes covering a wide temperature range from Egyptian Paste, low-fired wares such as raku, terracotta-and-white-earthenwares, stoneware and soft-porcelain bodies and glazes are dealt with giving a brief outline of the requirements for each type. Suggestions of suitable South African materials for their composition are made. Trials and results are recorded. The knowledge gained of South African materials available and a study of the materials enables the studio potter to utilize local materials with awareness and confidence

No description available.

No description available.

Στην παρούσα διατριβή ειδίκευσης παρασκευάστηκαν πέντε νανοσύνθετα υλικά διοξειδίου του τιτανίου (στη μορφή του ανατάση) – αλλοϋσίτη σε αναλογίες 60:40, 70:30, 75:25, 80:20, 85:15 αντίστοιχα, για την περιγραφή και μελέτη των νέων βελτιωμένων χαρακτηριστικών τους και την εφαρμογή τους ως φωτοκαταλύτες στη διάσπαση αέριων ρύπων. Τα νανοσύνθετα παρήχθησαν με τη μέθοδο κολλοειδούς διαλύματος σε πήκτωμα (sol-gel) χρησιμοποιώντας αλκοξείδιο του τιτανίου (Ti(OC3H7)4) σαν διάλυμα διασποράς-επικάθισης. Οι ιδιότητες του φυσικού δείγματος αλλοϋσίτη (από τις Η.Π.Α.), καθώς επίσης και των τροποποιημένων δειγμάτων, χαρακτηρίστηκαν με τις τεχνικές περιθλασιμετρίας ακτινών Χ (XRD), υπέρυθρης φασματοσκοπίας μετασχηματισμού κατά Fourier (FTIR-ATR), ηλεκτρονικής μικροσκοπίας σάρωσης (SEM) και μέτρησης πορώδους και ειδικής επιφάνειας (BET). Επιτεύχθηκε η διασπορά των νανοσωματιδίων (3-10nm) του διοξειδίου του τιτανίου στην επιφάνεια του αλλοϋσίτη και τα αποτελέσματα της υπέρυθρης φασματοσκοπίας έδειξαν την δημιουργία δεσμών υδρογόνου μεταξύ τους. Τα τροποποιημένα δείγματα έδειξαν αύξηση της ειδικής τους επιφάνειας συγκριτικά με το φυσικό δείγμα και μεσοπορώδη δομή (5,7nm). Η μακροπορώδης δομή του αλλοϋσίτη (εσωτερικό κενό των επιμήκων κρυστάλλων) δεν ανιχνεύτηκε στα νανοσύνθετα διότι καλύφθηκε, εν μέρει, από τα νανοσωματίδια του TiO2 με αποτέλεσμα να προκύψει ένα υλικό με μικρότερο μέγεθος πόρων. Όλα τα νανοσύνθετα (και τα πέντε) έδειξαν ικανοποιητικά αποτελέσματα ως προς τη φωτοκαταλυτική τους ικανότητα στη διάσπαση αέριων ρύπων υπό την επίδραση φωτός του ορατού φάσματος αλλά και υπεριώδους ακτινοβολίας σε σύγκριση με τα αποτελέσματα που έδωσε το πρότυπο TiO2 P25. Όσον αφορά τα οξείδια του αζώτου, υπό την επίδραση της ορατής ακτινοβολίας, το νανοσύνθετο διοξειδίου του τιτανίου - αλλοϋσίτη σε αναλογία 70:30, συγκριτικά με το πρότυπο TiO2 P25, έδειξε 16,6 φορές καλύτερα αποτελέσματα ενώ υπό την υπεριώδη ακτινοβολία η φωτοκαταλυτική του ικανότητα ήταν μεγαλύτερη κατά 1,83 φορές. Στο τολουόλιο 4,8 φορές καλύτερα αποτελέσματα έδειξε το νανοσύνθετο με αναλογία 75:25. Η αυξημένη φωτοκαταλυτική δράση των νανοσύνθετων σε σχέση με τον πρότυπο φωτοκαταλύτη οφείλεται κυρίως στην καλή διασπορά των ννοκρυστάλλων ανατάση στις επιφάνειες του αλλοϋσίτη. / Five TiO2-halloysite nanocomposites (Ti-Hall 60:40, 70:30, 75:25, 80:20, 85:15) were prepared by depositing TiO2, in the form of anatase, on the halloysite surfaces using titanium isopropoxide under hydrothermal treatment at 180˚C. The nanocomposites were characterized by X-Ray diffraction (XRD), attenuated total reflection using Fourier transform infrared spectroscopy (ATR-FTIR), scanning electron microscopy (SEM) and N2 specific surface area (SSA) analysis by BET method. Good dispersion of 3-10nm TiO2 particles on halloysite external surfaces was achieved in the TiO2- halloysite nanocomposites and ATR-FTIR results showed the formation of hydrogen bonding between TiO2 and the outer surfaces of halloysite tubes. After treating with TiO2, the nanocomposites largely showed interparticle mesopores of about 5.7nm. However, the macropores of halloysite (lumen or central hole in halloysite tubes) were not detected as a result of plugging of the lumens in halloysite tubes by TiO2 nanoparticles, at least partially. These nanocomposites were tested for their photocatalytic activities in decomposing NOX gas under visible-light irradiation and UV-visible light irradiation compared to that of the standard commercial titania photocatalyst, P25. Generally the nanocomposites showed significantly increased photocatalytic activities, while the most effective nanocomposite in decomposing NOX gas was the Ti-Hall 70:30 (16.6 and 1.83 times in visible light and UV respectively) and for tolouene the Ti-Hall 75:25 (4.8 times) compared to the commercial titania. The enhanced photocatalytic activities observed in the nanocomposites are a result of the good dispersion of the TiO2 nanocrystals on the surface of the halloysite.

Includes bibliographical references. / 1 v. : / Title page, contents and abstract only. The complete thesis in print form is available from the University Library. / This thesis investigates the nature and origins of minerals of a group known as layer (sheet) silicates or phyllosilicates. It consists of a collection of research papers grouped into 3 categories: modulated layer silicates, clay silicates and the weathering of rocks and minerals, including the formation of clay minerals. Central to the research has been the use of X-ray diffraction (XRD) and high resolution transmission electron microscopy (HRTEM). All three research categories were carried out simultaneously. / Thesis (D.Sc.)--University of Adelaide, Dept. of Geology and Geophysics, 1999

Graduation date: 1995