• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 4
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 8
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Determinação das variações das geleiras da Cordilheira Tres Cruces (Bolívia) entre 1975-2004 pela análise de imagens digitais e dados cartográficos

Ribeiro, Rafael da Rocha January 2007 (has links)
Este estudo levantou, por técnicas de sensoriamento remoto, uma área piloto (cordilheira Tres Cruces, localizada entre 67º22’–67º32’W e 16º47’–16º09’S) da cobertura de gelo boliviana. Foram examinadas as antigas posições frontais de algumas geleiras dessa cordilheira, através da análise de imagens satelitais, dados cartográficos, e pelo cálculo de mudança na espessura do gelo (diferenças de volume e elevação). O monitoramento foi efetuado entre os anos de 1975 e 2004 (29 anos) nas geleiras: Jankho Loma, San Enrique, Laramkkota, Malla Chuma, Campanani, Jacha Pacuni e c5250. No geral, a partir de 1975, as frentes das geleiras diminuíram em todas as direções, as retrações máximas e mínimas das frentes de gelo foram de 437 m (Laramkkota) e 181 m (San Enrique). O recuo médio das 7 geleiras estudadas foi de aproximadamente 12 m a-1 . Nas áreas cobertas por gelo na cordilheira, em média, ocorreu uma redução de 18% em 29 anos, ou seja, aproximadamente - 0,009 km2 a-1. Neste período a geleira c5250 foi a que teve a maior perda relativa (cerca de 50% de sua área). Por outro lado, a geleira Campanani, de maior superfície, foi a que perdeu proporcionalmente menor área (6% do total). A linha de neve foi determinada para o ano de 2004 a 5.300 m de altitude, sendo utilizada para calcular a proporção entre a superfície da área de acumulação e a área total da geleira. Todas geleiras analisadas apresentavam uma proporção da área de acumulação maior do que 60% em 2004. A análise dos modelos digitais de elevação indicou redução geral no volume de gelo durante o período, apresentando uma perda média de aproximadamente 1,55 m equivalente água a-1. A retração das massas glaciais da cordilheira Tres Cruces é consistente com o aquecimento atmosférico regional e com redução generalizada das geleiras nos Trópicos. / This study has surveyed, by remote sensing techniques, a pilot area of the Bolivian Andes ice cover, located at the Tres Cruces cordillera (67º22’–67º32’W e 16º47’–16º09’S). Analyses of satellite imagery, cartographic data and ice thickness changes estimation (differences of volume and elevation) have provided information on past front positions of some glaciers of this cordillera. Monitoring was carried out from 1975 to 2004 (29 years) for the following glaciers: Jankho Loma, San Enrique, Laramkkota, Malla Chuma, Campanani, Jacha Pacuni and c5250, including a total ice covered area of 13.7 km2. Generally, from 1975 onwards, glaciers fronts have receded, maximum and minimum ice front retreats were 437 m (Laramkkota) and 181 m (San Enrique). The mean retreat for the 7 studied glaciers was approximately 12 m a-1 . In average, these glaciers lost 18% of their total areas along 29 years (i.e., a loss of approximately of 0.009 km2 a-1). In this period, the c5250 glacier (0.48 km2 in 1975) was the one with the greatest relative loss (about 50% of its total area). On the other hand, the Campanani glacier, the largest one (4.26 km2 in 1975), was the one that lost the smallest proportional area (6% of its total area). The snow line in 2004, determined at 5,300 m of altitude, was used to calculate the proportion between the accumulation and total areas in each glacier. All studied glaciers had, in 2004, an accumulation area proportion greater than 60%. Analyses of the elevation digital models (EDMs) point to a general reduction of the ice volume during the period, in average 1.55 m water equivalent a-1. The ice masses retreat in the Tres Cruces Cordillera is concomitant to a regional atmospheric warming and with the general reduction of glaciers in the Tropics.
2

Determinação das variações das geleiras da Cordilheira Tres Cruces (Bolívia) entre 1975-2004 pela análise de imagens digitais e dados cartográficos

Ribeiro, Rafael da Rocha January 2007 (has links)
Este estudo levantou, por técnicas de sensoriamento remoto, uma área piloto (cordilheira Tres Cruces, localizada entre 67º22’–67º32’W e 16º47’–16º09’S) da cobertura de gelo boliviana. Foram examinadas as antigas posições frontais de algumas geleiras dessa cordilheira, através da análise de imagens satelitais, dados cartográficos, e pelo cálculo de mudança na espessura do gelo (diferenças de volume e elevação). O monitoramento foi efetuado entre os anos de 1975 e 2004 (29 anos) nas geleiras: Jankho Loma, San Enrique, Laramkkota, Malla Chuma, Campanani, Jacha Pacuni e c5250. No geral, a partir de 1975, as frentes das geleiras diminuíram em todas as direções, as retrações máximas e mínimas das frentes de gelo foram de 437 m (Laramkkota) e 181 m (San Enrique). O recuo médio das 7 geleiras estudadas foi de aproximadamente 12 m a-1 . Nas áreas cobertas por gelo na cordilheira, em média, ocorreu uma redução de 18% em 29 anos, ou seja, aproximadamente - 0,009 km2 a-1. Neste período a geleira c5250 foi a que teve a maior perda relativa (cerca de 50% de sua área). Por outro lado, a geleira Campanani, de maior superfície, foi a que perdeu proporcionalmente menor área (6% do total). A linha de neve foi determinada para o ano de 2004 a 5.300 m de altitude, sendo utilizada para calcular a proporção entre a superfície da área de acumulação e a área total da geleira. Todas geleiras analisadas apresentavam uma proporção da área de acumulação maior do que 60% em 2004. A análise dos modelos digitais de elevação indicou redução geral no volume de gelo durante o período, apresentando uma perda média de aproximadamente 1,55 m equivalente água a-1. A retração das massas glaciais da cordilheira Tres Cruces é consistente com o aquecimento atmosférico regional e com redução generalizada das geleiras nos Trópicos. / This study has surveyed, by remote sensing techniques, a pilot area of the Bolivian Andes ice cover, located at the Tres Cruces cordillera (67º22’–67º32’W e 16º47’–16º09’S). Analyses of satellite imagery, cartographic data and ice thickness changes estimation (differences of volume and elevation) have provided information on past front positions of some glaciers of this cordillera. Monitoring was carried out from 1975 to 2004 (29 years) for the following glaciers: Jankho Loma, San Enrique, Laramkkota, Malla Chuma, Campanani, Jacha Pacuni and c5250, including a total ice covered area of 13.7 km2. Generally, from 1975 onwards, glaciers fronts have receded, maximum and minimum ice front retreats were 437 m (Laramkkota) and 181 m (San Enrique). The mean retreat for the 7 studied glaciers was approximately 12 m a-1 . In average, these glaciers lost 18% of their total areas along 29 years (i.e., a loss of approximately of 0.009 km2 a-1). In this period, the c5250 glacier (0.48 km2 in 1975) was the one with the greatest relative loss (about 50% of its total area). On the other hand, the Campanani glacier, the largest one (4.26 km2 in 1975), was the one that lost the smallest proportional area (6% of its total area). The snow line in 2004, determined at 5,300 m of altitude, was used to calculate the proportion between the accumulation and total areas in each glacier. All studied glaciers had, in 2004, an accumulation area proportion greater than 60%. Analyses of the elevation digital models (EDMs) point to a general reduction of the ice volume during the period, in average 1.55 m water equivalent a-1. The ice masses retreat in the Tres Cruces Cordillera is concomitant to a regional atmospheric warming and with the general reduction of glaciers in the Tropics.
3

Determinação das variações das geleiras da Cordilheira Tres Cruces (Bolívia) entre 1975-2004 pela análise de imagens digitais e dados cartográficos

Ribeiro, Rafael da Rocha January 2007 (has links)
Este estudo levantou, por técnicas de sensoriamento remoto, uma área piloto (cordilheira Tres Cruces, localizada entre 67º22’–67º32’W e 16º47’–16º09’S) da cobertura de gelo boliviana. Foram examinadas as antigas posições frontais de algumas geleiras dessa cordilheira, através da análise de imagens satelitais, dados cartográficos, e pelo cálculo de mudança na espessura do gelo (diferenças de volume e elevação). O monitoramento foi efetuado entre os anos de 1975 e 2004 (29 anos) nas geleiras: Jankho Loma, San Enrique, Laramkkota, Malla Chuma, Campanani, Jacha Pacuni e c5250. No geral, a partir de 1975, as frentes das geleiras diminuíram em todas as direções, as retrações máximas e mínimas das frentes de gelo foram de 437 m (Laramkkota) e 181 m (San Enrique). O recuo médio das 7 geleiras estudadas foi de aproximadamente 12 m a-1 . Nas áreas cobertas por gelo na cordilheira, em média, ocorreu uma redução de 18% em 29 anos, ou seja, aproximadamente - 0,009 km2 a-1. Neste período a geleira c5250 foi a que teve a maior perda relativa (cerca de 50% de sua área). Por outro lado, a geleira Campanani, de maior superfície, foi a que perdeu proporcionalmente menor área (6% do total). A linha de neve foi determinada para o ano de 2004 a 5.300 m de altitude, sendo utilizada para calcular a proporção entre a superfície da área de acumulação e a área total da geleira. Todas geleiras analisadas apresentavam uma proporção da área de acumulação maior do que 60% em 2004. A análise dos modelos digitais de elevação indicou redução geral no volume de gelo durante o período, apresentando uma perda média de aproximadamente 1,55 m equivalente água a-1. A retração das massas glaciais da cordilheira Tres Cruces é consistente com o aquecimento atmosférico regional e com redução generalizada das geleiras nos Trópicos. / This study has surveyed, by remote sensing techniques, a pilot area of the Bolivian Andes ice cover, located at the Tres Cruces cordillera (67º22’–67º32’W e 16º47’–16º09’S). Analyses of satellite imagery, cartographic data and ice thickness changes estimation (differences of volume and elevation) have provided information on past front positions of some glaciers of this cordillera. Monitoring was carried out from 1975 to 2004 (29 years) for the following glaciers: Jankho Loma, San Enrique, Laramkkota, Malla Chuma, Campanani, Jacha Pacuni and c5250, including a total ice covered area of 13.7 km2. Generally, from 1975 onwards, glaciers fronts have receded, maximum and minimum ice front retreats were 437 m (Laramkkota) and 181 m (San Enrique). The mean retreat for the 7 studied glaciers was approximately 12 m a-1 . In average, these glaciers lost 18% of their total areas along 29 years (i.e., a loss of approximately of 0.009 km2 a-1). In this period, the c5250 glacier (0.48 km2 in 1975) was the one with the greatest relative loss (about 50% of its total area). On the other hand, the Campanani glacier, the largest one (4.26 km2 in 1975), was the one that lost the smallest proportional area (6% of its total area). The snow line in 2004, determined at 5,300 m of altitude, was used to calculate the proportion between the accumulation and total areas in each glacier. All studied glaciers had, in 2004, an accumulation area proportion greater than 60%. Analyses of the elevation digital models (EDMs) point to a general reduction of the ice volume during the period, in average 1.55 m water equivalent a-1. The ice masses retreat in the Tres Cruces Cordillera is concomitant to a regional atmospheric warming and with the general reduction of glaciers in the Tropics.
4

Proyecto de comunicación visual para la recuperación y conservación del patrimonio arquitectónico del balneario de Las Cruces.

Ross Meza, Natalia January 2004 (has links)
Este proyecto surge de la necesidad de la educación e información de la población -ya sea de los veraneantes y nuevos propietarios-, para que de esta manera se tome conciencia de la urgencia de conservar, preservar y valorar esta riqueza patrimonial que aun queda en una ciudad en las cuales se tejió parte del pasado de nuestro país.
5

Park Cerro de las Tres Cruces

Magan, Jose Luis January 1993 (has links)
The high cost of land generates an inner growth in the cities in South America. In Cali, Colombia this growth has created a dense landscape with few open areas appropriated for the outdoor recreation of Cali's inhabitants.Calehos prefer to develop projects on flat surfaces. However, every day more residential projects are being developed in the foot of the hills that surround Cali, leaving the areas undeveloped in the upper part of the mountains.A landscape architect can preserve these green areas for the enjoyment of the Calehos, providing at the same time a solution for the present problems of erosion and landscape destruction. / Department of Landscape Architecture
6

Mineralogía y Geoquímica de Sedimentos del Río Cruces en la Provincia de Valdivia, Chile

Mulet Bunder, Javiera Pía January 2011 (has links)
Geóloga / El Santuario del río Cruces, ubicado en la XIV Región de Los Ríos, es parte de un sistema estuarino de tipo tectónico y dominado por mareas, formado producto de la subsidencia del terreno como consecuencia del terremoto de Valdivia de 1960. La cuenca del río Cruces drena una superficie de 3233 km2 y tiene un desarrollo total de 125 km de NE a SO, formando un valle aluvial encajonado entre riberas con numerosos meandros que dejan islas y humedales. Esta cuenca se desarrolla encajada en rocas y depósitos correspondientes a depósitos cuaternarios de origen glacio-fluvial y fluvio-estuarino; sedimentitas marinas y continentales del Mioceno; rocas intrusivas del Paleozoico y Cretácico, y rocas metamórficas del Paleozoico-Triásico. Los sedimentos fluvio-estuarinos se caracterizan por su heterogeneidad en composición, selección y tamaño de grano; esta variabilidad es función de características globales como la geología, relieve, clima y extensión del área drenada, y de procesos locales como la litología, hidrodinámica, geomorfología y posiblemente factores antropogénicos. De esta manera, el objetivo de este estudio fue caracterizar la sedimentología, mineralogía y geoquímica de los sedimentos del río Cruces. Esto, con el fin de entender los procesos sedimentarios predominantes en el sistema fluvio-estuarino del río Cruces, condicionados por la evolución geomorfológica y estratigráfica propia de la cuenca sedimentaria, como consecuencia de la recuperación post-subsidencia del terreno en 1960. Para esto se muestrearon testigos de sedimentos obtenidos del lecho del río Cruces (6 testigos entre 35 y 48 cm) y de sus tributarios San José y Pichoy (2 testigos de 47,8 y 45 cm, respectivamente). La sedimentología y mineralogía se estudió mediante las propiedades físicas de los sedimentos (porcentaje de agua, densidad aparente y susceptibilidad magnética), granulometría láser y análisis de espectrometría infrarroja (FTIR). En tanto, la caracterización geoquímica de los sedimentos se estudió estadísticamente a partir de los resultados del análisis geoquímico de 177 muestras, a través del análisis de distribución de frecuencia, componentes principales y redes neuronales artificiales. En general, la variabilidad de las propiedades sedimentológicas, mineralógicas y geoquímicas sugieren un importante control litológico, donde el material clástico, caracterizado por la media granulométrica (fracción arena muy fina a media) y una mayor densidad aparente, se asocia a la variabilidad de los elementos Si, Ca, Na, Mg, Ni, Ti, Cr, Ba y ±Zn. Por otro lado, la fracción sedimentaria fina (<63 µm) dominada por una mineralogía arcillosa, generalmente de mayor susceptibilidad magnética másica y con un alto porcentaje de agua, se asocia a la variabilidad de los elementos Al, Fe, K y P y de los metales trazas Li, V, Co, Mn, Cu, Co, Sc, Y y ±Zn. Esto como producto de la alta capacidad catiónica de las arcillas y partículas coloidales. Además, los elementos Cl y S se muestran asociados, revelando la influencia del agua marina o de pesticidas y/o fertilizantes. Las secuencias de los sedimentos fluvio-estuarinos muestran la evolución del sistema mediante la progradación de facies, producto del ajuste post-subsidencia, reflejada en el aumento abrupto o paulatino de la media granulométrica y del porcentaje de líticos en los sedimentos más superficiales. A escala local, en cada testigo sedimentario se observan secuencias estratigráficas propias de cada contexto geomorfológico (bancos cercanos al canal principal, derrame de llanura, barras de punta y barras mareales). La variabilidad de la composición geoquímica de los sedimentos es explicada por factores naturales dado que éstos presentan una geoquímica conforme a la esperada en lutitas, rocas basálticas, barros fluviales, sedimentos estuarinos y a los criterios de calidad de sedimentos, a excepción del cromo, y en menor proporción, del cobre. Debido a que los metales trazas se asocian principalmente a la fracción limo-arcillas, se recomienda caracterizar la variabilidad de la composición geoquímica de la fracción fina (<63 µm), de manera de disminuir la influencia de la granulometría en la variabilidad de la composición geoquímica de los sedimentos.
7

As trevas em Trevisan: por uma releitura do mito vampírico / The darkness in Trevisan: a re-reading of the vampire myth

Bordoni, Rita de Cássia 25 May 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-28T19:58:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rita de Cassia Bordoni.pdf: 5300151 bytes, checksum: 4531ab9467e1da9cccbd6862ad92c533 (MD5) Previous issue date: 2011-05-25 / Secretaria da Educação do Estado de São Paulo / The main objective of this research is, by means of a comparative method, to do a critical analysis of O vampiro de Curitiba (The vampire from Curitiba) from Dalton Trevisan. This analysis will try to answer a core question: How can Dalton Trevisan rebuild one of the most ancient myths of the human culture the vampire one? To answer this problematic question, we have thought about three hypotheses: 1) The vampire myth is demystified in a parodical way, revealing his two faces: hero and victim; 2) The demystification is done through a sense of emptiness which can be observed in: the narrative, the hero and the narrator as well as in the discourse categories and all of this on the border between fiction and non-fiction; 3) The vampire myth demystification generates a social criticism effect in a time that life in the urban centers is in degeneration. The parody concept that we chose to guide the novel&#8223;s analysis was taken from Bakhtin (1998) and Hutcheon (1985). These authors leaded us to a conclusion that Trevisan takes off the mythical vampire&#8223;s aura. As he does this in the text, he transforms the myth in an unsacred one through resources like: love cannibalism and death, using the sex desire as his via cruces. In his trajectory in Curitiba, he allegorically configures the city as an urban Hades, in an attitude to criticize the values of a society in decomposition, the literary patterns in tension against the urban litter , which is characterized as a non-literary discourse / O objetivo dessa pesquisa é, por meio de um método comparativo, realizar a análise crítica do corpus - O vampiro de Curitiba, de Dalton Trevisan, que buscará responder a uma questão nuclear: como Dalton Trevisan reconstrói literariamente um dos mitos ancestrais da cultura humana o mito do vampiro? Para responder a essa problemática, lançamos três hipóteses: 1) O mito do vampiro é desmistificado parodicamente, revelando a sua face bifronte: a de herói e a de vítima; 2) A desmistificação se faz por meio do esvaziamento tanto de categorias da narrativa, como as do herói e do narrador, quanto do discurso, na fronteira entre o literário e o não-literário; 3) A desmistificação do mito do vampiro gera um efeito de crítica social em termos da degeneração da vida nos centros urbanos. A análise do livro à luz do conceito de paródia de Bakhtin (1998) e Hutcheon (1985), levou-nos à conclusão de que o autor retira a aura do vampiro mítico, dessacralizando-o por meio do canibalismo amoroso e da morte, fazendo do desejo sexual a sua via crucis. Na sua trajetória por Curitiba, acaba por configurá-la alegoricamente como um Hades urbano, numa atitude de crítica seja aos valores de uma sociedade em decomposição, seja aos padrões literários confrontados com o lixo urbano de discursos frontalmente não-literários
8

Development and use of introgression populations for the detection of QTL related to important agronomic traits in eggplant

Mangino, Giulio 28 October 2022 (has links)
Tesis por compendio / [ES] La berenjena (Solanum melongena L.) es uno de los cultivos comerciales de hortalizas solanáceas más importantes que se cultiva ampliamente en Asia y la región del Mediterráneo. A pesar de su importancia económica, la disponibilidad de poblaciones experimentales y herramientas genómicas para el mejoramiento es aún muy limitada en comparación con otros cultivos importantes. Debido a la alteración progresiva del ecosistema global por el cambio climático, las plantas están constantemente expuestas a condiciones ambientales estresantes que impactan negativamente en su productividad. El cuello de botella genético ocurrido durante la domesticación de la berenjena, que limita la disponibilidad de recursos genéticos para su mejoramiento genético, hace que este cultivo sea extremadamente vulnerable al cambio climático, por lo que se requieren nuevas estrategias para reducir su erosión genética. En este contexto, los parientes silvestres de los cultivos (CWRs) han demostrado ser un recurso genético válido para la mejora vegetal, ya que su uso permite ampliar la diversidad genética de los cultivos y, en paralelo, desarrollar variedades mejoradas adaptadas al cambio climático. Para lograr este objetivo, en esta tesis doctoral informamos sobre el desarrollo y la evaluación de materiales avanzados de berenjena obtenidos mediante el uso de parientes silvestres. En el primer capítulo, realizamos una evaluación fenotípica en dos ambientes de un conjunto de 16 ILs de berenjena con introgresión de S. incanum, un pariente silvestre. Se evaluaron diecisiete caracteres agronómicos para comparar el rendimiento de las ILs con el parental recurrente e identificar QTLs para los caracteres investigados. Encontramos diferencias morfológicas significativas entre los parentales, y el híbrido resultó heterótico para los caracteres de vigor. A pesar de que la interacción entre genotipo y ambiente (G x E) resultó significativa para la mayoría de los caracteres, en general las ILs mostraron pocas diferencias fenotípicas con el progenitor receptor, incluso en presencia de grandes fragmentos de introgresión del progenitor silvestre. Se encontraron valores de heredabilidad bajos a moderados para los caracteres agronómicos. En total, detectamos diez QTLs estables, dos de los cuales estaban relacionados con caracteres de planta y cuatro para caracteres de flor y fruto. En general, las introgresiones de S. incanum mejoraron los valores medios de la mayoría de los caracteres de planta y flor, y disminuyeron el de los caracteres de fruto. Para tres QTLs relacionados con la longitud del pedicelo del fruto y con el peso del fruto, encontramos evidencia de sintenia con otros QTLs identificados previamente en poblaciones de berenjena. Siete QTLs eran nuevos, de los cuales cuatro relacionados con la altura de la planta, con la espinosidad del cáliz de la flor y con la longitud del pedicelo del fruto no colocalizaron con ningún QTL previamente identificado en las poblaciones de berenjena, y tres relacionados con el diámetro del tallo, con la longitud del pedúnculo y del estigma, fueron los primeros identificados en berenjena para estos caracteres. En el segundo capítulo, el conjunto de IL de berenjena con introgresiones de S. incanum se evaluó para la forma del fruto en dos ambientes. Específicamente, realizamos un fenotipado detallado de los frutos de los parentales, del híbrido y de las ILs utilizando 32 descriptores morfológicos de la herramienta fenómica Tomato Analyzer. Se encontraron grandes diferencias morfológicas en los frutos de los parentales, y el híbrido presentó valores negativos de heterosis para muchos de los caracteres de forma del fruto, siendo fenotípicamente más cercano al parental S. incanum. Para la mayoría de los descriptores de forma del fruto observamos diferencias significativas entre las ILs y el parental receptor, incluso en presencia de pequeños fragmentos de introgresión del parental silvestre. A pesar de que la contribución del ambiente y la... / [CAT] L'albergínia (Solanum melongena L.) és un dels cultius comercials d'hortalisses solanácees més importants que es cultiva àmpliament a Àsia i la regió del Mediterrani. Malgrat la seua importància econòmica, la disponibilitat de poblacions experimentals i eines genòmiques per al millorament és encara molt limitada en comparació amb altres cultius importants. A causa de l'alteració progressiva de l'ecosistema global pel canvi climàtic, les plantes estan constantment exposades a condicions ambientals estressants que impacten negativament en la seua productivitat. El coll de botella genètic ocorregut durant la domesticació de l'albergínia, que limita la disponibilitat de recursos genètics per al seu millorament genètic, fa que aquest cultiu siga extremadament vulnerable al canvi climàtic, per la qual cosa es requereixen noves estratègies per a reduir la seua erosió genètica. En aquest context, els parents silvestres dels cultius (CWRs) han demostrat ser un recurs genètic vàlid per a la millora vegetal, ja que el seu ús permet ampliar la diversitat genètica dels cultius i, en paral·lel, desenvolupar varietats millorades adaptades al canvi climàtic. Per a aconseguir aquest objectiu, en aquesta tesi doctoral presentem el desenvolupament i l'avaluació de materials avançats d'albergínia obtinguts mitjançant l'ús de parents silvestres. En el primer capítol, realitzem una avaluació fenotípica en dos ambients d'un conjunt de 16 IL d'albergínia amb introgresions de S. incanum, un parent silvestre. Es van puntuar dèsset caràcters agronòmics per a avaluar el rendiment de les ILs en comparació amb el parental recurrent i identificar els QTL per als caràcters investigats. Trobarem diferències morfològiques significatives entre els parentals, i l'híbrid va resultar heteròtic per als caràcters de vigor. A pesar que la interacció entre genotip i ambient (G x E) va resultar significativa per a la majoria dels caràcters, en general les ILs van mostrar poques diferències fenotípiques amb el progenitor receptor, fins i tot en presència de grans fragments d'introgresió del progenitor silvestre. Es van trobar valors de heredabilitat baixos a moderats per als caràcters agronòmics. En total, detectarem deu QTL estables, dos dels quals estaven relacionats a caràcters de planta i quatre per a caràcters de flor i fruit. En general, les introgresions de S. incanum van millorar els valors mitjos de la majoria dels caràcters de planta i flor, i van disminuir el dels caràcters de fruit. Per a tres QTL relacionats amb la longitud del pedicel del fruit i amb el pes del fruit, trobem evidència de sintenia amb altres QTLs identificats prèviament en poblacions d'albergínia. Set QTL eren nous, dels quals quatre estaven relacionats amb l'altura de la planta, amb la espinositat del calze de la flor i amb la llargària del pedicel del fruit no van colocalitzar amb cap QTL prèviament identificat en les poblacions d'albergínia, i tres relacionats amb el diàmetre de la tija, amb la llargària del peduncle i de l'estigma, van ser els primers reportats en albergínia per a aquests caràcters. En el segon capítol, el conjunt de IL d'albergínia amb introgresions de S. incanum es va avaluar per a la forma del fruit en dos ambients. Específicament, realitzarem un fenotipado detallat dels fruits dels parentals, de l'híbrid i de les ILs utilitzant 32 descriptors morfològics de l'eina fenómica Tomato Analyzer. Es van trobar grans diferències morfològiques en els fruits dels parentals, i l'híbrid va presentar valors negatius de heterosis per a molts dels caràcters de forma del fruit, sent fenotípicamente més pròxim al parental S. incanum. Per a la majoria dels descriptors de forma del fruit observarem diferències significatives entre les ILs i el parental recipient, fins i tot en presència de xicotets fragments d'introgresió del parental silvestre. A pesar que la contribució de l'ambient i la interacció G × E van ser significatives per a quasi tots els descriptors, trobem que els seus... / [EN] Eggplant (Solanum melongena L.) is one of the most important commercial solanaceous vegetable crops grown widely in Asia and Mediterranean region. Despite its economic importance, the availability of experimental populations and genomic tools for breeding is still very limited compared to other major crops. Due to the progressive alteration of global ecosystem by climate change, plants are constantly exposed to stressful environmental conditions that impact negatively on their productivity. The genetic bottleneck occurred during eggplant domestication, which limits the availability of genetic resources for its genetic improvement, makes this crop extremely vulnerable to climate change, and, therefore, new strategies are needed for reducing its genetic erosion. In this context, crop wild relatives (CWRs) have demonstrated to be a valid genetic resources for plant breeding, as their use allows to broaden the genetic diversity of the crop and, in parallel, develop improved varieties adapted to climate change. To achieve this objective, in this doctoral thesis we reported on the development and evaluation of eggplant advanced materials obtained by using crop wild relatives. In the first chapter, we have conducted a phenotypic evaluation in two environments of a set of 16 eggplant ILs with introgression from S. incanum, a close wild relative. Seventeen agronomic traits were scored to test the performance of ILs compared to the recurrent parent and identify QTLs for the investigated traits. We found significant morphological differences between parents, and the hybrid was heterotic for vigour related traits. Although significant genotype x environment interaction (G x E) was detected for most traits, the ILs generally exhibited few phenotypic differences with recipient parent, even in the presence of large introgression fragments from the wild parent. Low to moderate heritability values were found for the agronomic traits. In total, we detected ten stable QTLs, two of which were for plant-related traits and four for both flower- and fruit-related traits. In general, S. incanum introgressions improved the performance of most plant- and flower-related traits and decreased that of fruit-related traits. For three QTLs related to fruit pedicel length and fruit weight, we found evidence of synteny to other QTLs previously reported in eggplant populations. Seven QTLs were new, of which four related to plant height, flower calyx prickles, and fruit pedicel length, did not colocalized with any previous identified QTLs in eggplant populations, and three related to stem diameter, peduncle length, and stigma length, were the first reported in eggplant for these traits. In the second chapter, the set of eggplant ILs with introgression from S. incanum was evaluated for fruit shape in two environments. Specifically, we performed a detailed phenotyping of the fruits of the parents, hybrid, and ILs using 32 morphological descriptors of the phenomics tool Tomato Analyzer. Large differences in fruit morphology were found between ILs parents, and the hybrid exhibited negative values of heterosis for many fruit shape traits, being phenotypically closer to S. incanum parent. For most fruit shape descriptors, we observed significant differences between ILs and recipient parent, even in the presence of small wild donor fragments. Although the contribution of the environment and G × E interaction were significant for almost all descriptors, we found that their effects on fruit shape were relatively low, and the observed variations in fruit shape was mainly genetically regulated. Hierarchical clustering revealed nine clusters of highly correlated traits and six ILs groups. A total of 41 QTLs were mapped. Of these, sixteen associated to Basic Measurement and Fruit Shape Index descriptors were syntenic to other previously reported in several intraspecific and interspecific eggplant populations, while twenty-five QTLs related to Blockiness, Homogeneity.... / This work was undertaken as part of the initiative “Adapting Agriculture to Climate Change: Collecting, Protecting, and Preparing Crop Wild Relatives”, which is supported by the Government of Norway. The project is managed by the Global Crop Diversity Trust with the Millennium Seed Bank of the Royal Botanic Gardens, Kew and implemented in partnership with national and international gene banks and plant breeding institutes around the world. For further information, see the project website: http://www.cwrdiversity.org/. Funding was also received from Spanish Ministerio de Economía, Industria y Competitividad and Fondo Europeo de Desarrollo Regional (grant AGL2015-64755-R from MINECO/FEDER); from Ministerio de Ciencia, Innovación y Universidades, Agencia Estatal de Investigación and Fondo Europeo de Desarrollo Regional (grant RTI-2018-094592-B-100 from MCIU/AEI/FEDER, UE); from European Union’s Horizon 2020 Research and Innovation Programme under grant agreement No. 677379 (G2P-SOL project: Linking genetic resources, genomes and phenotypes of Solanaceous crops); and from Vicerrectorado de Investigación, Innovación y Transferencia de la Universitat Politècnica de València (Ayuda a Primeros Proyectos de Investigación; PAID-06-18). Giulio Mangino is grateful to Generalitat Valenciana for a predoctoral grant within the Santiago Grisolía programme (GRISOLIAP/2016/012). / Mangino, G. (2022). Development and use of introgression populations for the detection of QTL related to important agronomic traits in eggplant [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/188916 / Compendio

Page generated in 0.042 seconds