It is generally assumed that when natural habitat is converted to human-dominated cover such area is “lost” to its native species. Extinctions will ensue. The literature generally assumes that species are extirpated as natural area is reduced, following the well-known species-area relationship (SAR). However, SARs have consistently over-estimated species losses resulting from conversion of natural habitat to human-dominated land covers. We hypothesize that the overestimation occurs because these area-based models assume that converted habitat is “lost”, eliminating all species. However, in the real world, conversion of natural land cover to human-dominated cover frequently produces new land covers, different from the original habitat, but not necessarily completely inhospitable to biodiversity. We evaluated the responses of total avian richness, forest bird richness and open habitat bird richness to remaining natural area within 991 quadrats, each 100 km2, across southern Ontario. Total bird species richness does not follow SAR predictions; rather, the number of bird species peaks at roughly 50% natural land cover. The richness of forest birds does follow the usual SAR power-law as a function of forested area. In contrast, richness of birds that prefer open-habitat does not increase monotonically with either natural- or human-dominated land cover. However, we can partition human-dominated land cover into an “available human-dominated” component and “lost” habitat. Richness of open-habitat species relates to the amount of available human-dominated cover. Distinguishing three habitat types (natural, available human-dominated, and lost) permits accurate predictions of species losses in response to natural habitat conversion.

Modern information systems strive to provide effective use of resources. Supplied with analysis tools, geographical information systems (GIS) can serve its stakeholders with minimal requirements. In this study, GIS capabilities were employed for Turkish Flora. Data related with the threatened plants that are indigenous to Turkey were gathered from the relevant literature and reshaped into a dataset in which spatial locations were represented in a geographically referenced format. Afterwards, this output was used to investigate the affects of different factors on the distribution patterns of these plants by means of functions of GIS and multivariate analysis. At last, overlay analysis was employed in order to reveal the congruence between official protection reserves, spatial locations of the plants in danger and areas of importance for other elements of wildlife specifically birds. Outcomes of the study is three-fold. First of all, a simple algorithm was established which can be used in the formation of a unified database of widely distributed floristic data in Turkey. Geographically referenced data and the analysis results produced in the study is another value added for Turkish botanics. From another perspective, effectiveness of GIS in handling different types of non-standard data were scrutinized. Overlay analysis of locations of the plants and the protection reserves constituted the managerial aspect of the study by pointing large gaps in the actual protection coverage and proposing candidate regions for official reserve choices of the future. In essence, GIS was deemed to be an effective tool for parties working on non-standard spatial data.

The water and coal samples from the Manisa-Soma-DeniS region were studied on the basis of their basic characteristics, inorganic and organic parameters. Coal samples were determined as low-quality lignite. They have high concentrations of arsenic, uranium and lead. The organics in the coal samples are of aliphatic hydrocarbons and their derivatives (alkanes and alcohols), methyls, phthalates, naphtalenes and benzenes. They are inactive and low in concentrations. Water samples have basic characteristics within the range of drinking waters. They also have high arsenic and uranium concentrations indicating a possible leaching. Their organic compounds are similar to those in the coal samples. However, these organic compounds are not as toxic as those found in endemic samples and their concentration is also very low. Therefore, they are considered not to be a potential for Balkan Endemic Nephropathy (BEN)-disease. On the basis of the findings of this study, the area can be concluded as non-endemic region.

Thesis (Ph. D.)--University of Hawaii at Manoa, 1982. / Bibliography: leaves 184-198. / Microfiche. / xi, 198 leaves, bound ill., maps 29 cm

Thesis (Ph. D.)--University of Wyoming, 2006. / Title from PDF title page (viewed on April 16, 2008). Includes bibliographical references.

Diss. (sammanfattning) Stockholm : Karol. inst., 2002. / Härtill 6 uppsatser.

Thesis (M.Ed. (Education)) - Rhodes University, 2009. / Submitted in partial fulfillment of the requirements for the degree of Master of Education.

Thesis (M.S.)--University of Delaware, 2005. / Principal faculty advisor: Dewey M. Caron, Dept. of Entomology & Wildlife Ecology. Includes bibliographical references.

Thesis (MSc.(Pharmacology)--Faculty of Health Sciences)-University of Pretoria, 2002.

Η χλωρίδα της Κύπρου περιλαμβάνει περί τα 1910 taxa. Από αυτά, τα 143 είναι αποκλειστικά ενδημικά (ποσοστό ενδημισμού ~7,4%). Τα περισσότερα από τα ενδημικά φυτά της Κύπρου εντοπίζονται στις δύο οροσειρές του νησιού, την οροσειρά του Τροόδους, όπου φιλοξενούνται 94 ενδημικά φυτά, του Πενταδάχτυλου με 56, καθώς και στη χερσόνησο του Ακάμα, όπου απαντούν 33 ενδημικά taxa. Αρκετά από τα φυτά της Κύπρου, θεωρούνται σπάνια και απειλούμενα και εντάσσονται, σύμφωνα με την IUCN σε κατηγορίες απειλής. Ο αριθμός των σπανίων ειδών που περιλαμβάνονται στο “Κόκκινο Βιβλίο” της χλωρίδας της Κύπρου ανέρχεται σε 328 taxa. Μέχρι σήμερα, έχουν μελετηθεί κυτταρολογικά περίπου μόνο 280 taxa (~14,7%) της χλωρίδας της Κύπρου. Στην παρούσα εργασία πραγματοποιήθηκε κυτταρολογική μελέτη σε 25 σπάνια, ενδημικά, απειλούμενα και ενδιαφέροντα φυτικά είδη της κυπριακής χλωρίδας. Τα φυτά συλλέχθηκαν από διάφορες περιοχές του νησιού και καλλιεργήθηκαν στον ερευνητικό βοτανικό κήπο του Πανεπιστημίου Πατρών. Πραγματοποιήθηκε κυτταρολογική ανάλυση των taxa και συγκεκριμένα, προσδιορισμός του χρωμοσωματικού αριθμού και της μορφολογίας του καρυοτύπου. Επί πλέον, όπου αυτό κατέστη δυνατόν, παρατίθεται το καρυογράμμα, το ιδιογράμμά και τα μορφομετρικά δεδομένα των χρωμοσωμάτων τους. Η ανάλυση των καρυοτύπων των μελετηθέντων ειδών, έγινε σε ημιμόνιμα παρασκευάσματα, με την τεχνική της σύνθλιψης (squash technique) και χρώση Feulgen. Επίσης, δίνονται, για τα μελετηθέντα είδη, χάρτες της γεωγραφικής τους εξάπλωσης στο νησί, στοιχεία για τις ταξινομικές τους σχέσεις και την οικολογία τους και γίνονται προτάσεις για την παρακολούθηση, διατήρηση και διαχείριση τους. Από τα 25 taxa, που μελετήθηκαν κυτταρολογικά στην παρούσα μελέτη, 4 αναφέρονται ως ενδημικά, δύο εκ των οποίων, εντάσσονται και σε κατηγορία απειλής, 10 επίσης, ανήκουν σε κατηγορία απειλής, σύμφωνα με τα δεδομένα του “Κόκκινου Βιβλίου” της χλωρίδας της Κύπρου και τα υπόλοιπα 10 δεν ανήκουν σε καμία από τις δύο ομάδες, αλλά, παρουσίασαν κυτταρολογικό ενδιαφέρον. Ειδικότερα, σε 2 από τα 25 είδη της μελέτης αυτής (Taraxacum aphrogenes και Crypsis factorovskyi), δίνεται ο χρωμοσωματικος τους αριθμός, ο καρυότυπος τους και στοιχεία της μορφολογίας των χρωμοσωμάτων τους, για πρώτη φορά. Επίσης, στο είδος Bellevalia nivalis, ο ένας από τους δύο πληθυσμούς που μελετήθηκαν κυτταρολογικά, έδωσε 2n = 16 + 1B και ο άλλος 2n = 16 χρωμοσώματα. Η παρουσία Β-χρωμοσώματος, αναφέρεται για πρώτη φορά στο είδος αυτό. Από την παρουσία, του Β-χρωμοσώματος και σε συνδυασμό με τα διαφορετικά επίπεδα πολυπλοειδίας (B. trifoliata 2n = 8), μπορούμε να υποθέσουμε ότι το γένος βρίσκεται σε ενεργή χρωμοσωματική διαφοροποίηση. Για το ενδημικό και συγχρόνως Τρωτό (VU) είδος της χλωρίδας της Κύπρου, Taraxacum aphrogenes (2n = 4x = 32), δίνεται για πρώτη φορά ο χρωμοσωματικός αριθμός και ο καρυότυπος του. Το είδος είναι τετραπλοειδές, με τα περισσότερα χρωμοσώματα του είναι μετακεντρικά (m). Στο Crypsis factorovskyi, το οποίο αναφέρεται επίσης ως Τρωτό (VU) είδος της κυπριακής χλωρίδας, η μορφολογία του καρυοτύπου είναι 2n = 10m + 2m-SAT + 6sm + 2st = 20 και δίνεται για πρώτη φορά. Επιπροσθέτως σε 11 από τα μελετηθέντα taxa (Achillea maritima, Aegilops bicornis, Bellis sylvestris, Delphinium peregrinum, Epipactis veratrifolia, Ipomoea imperati, Lotus cytisoides, Matthiola tricuspidata, Mentha aquatica, Mesembryanthemum nodiflorum, Phyla nodiflora), δίνονται κυτταρολογικά δεδομένα για πρώτη φορά, σε κυπριακούς πληθυσμούς. Από τα ανωτέρω αναφερθέντα είδη τα Achillea maritima (2n = 18), Aegilops bicornis (2n = 14), Delphinium peregrinum (2n = 16), Epipactis veratrifolia (2n = 40), Ipomoea imperati(2n = 30), Lotus cytisoides (2n = 14), Matthiola tricuspidata (2n = 14) και Phyla nodiflora (2n = 36), είναι όλα διπλοείδή taxa. Για τα είδη, Bellis sylvestris (2n = 36), Mesembryanthemum nodiflorum (2n = 36) και Mentha aquatica (2n = 96) αναφέρονται πολυπλοειδείς χρωμοσωματικοί αριθμοί. Τα δύο πρώτα, είναι τετραπλοειδή και το τρίτο οκταπλοειδές. Ο χρωμοσωματικός αριθμός καθώς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, η μορφολογία του καρυοτύπου, των υπολοίπων ειδών που μελετήθηκαν κυτταρολογικά, έχει αναφερθεί και κατά το παρελθόν. Εν τούτοις, λόγω του ιδιαίτερου κυτταρολογικού ενδιαφέροντός τους εξετάσθηκαν νέοι πληθυσμοί των ειδών: Allium roseum, Anacamptis pyramidalis, Arum dioscoridis, Bellevalia trifoliata, Centaurea aegialophila, Colchicum troodi, Cyclamen cyprium, Ornithogalum chionophilum, Pancratium maritimum, Scilla morrisii και Tulipa agenensis. Συγκεκριμένα, το Allium roseum, 2n = 4x = 32, εντάσσεται στην κατηγορία απειλής Τρωτό (VU) για την χλωρίδα της Κύπρου. Η Anacamptis pyramidalis (2n = 72), αποτελεί ένα οκταπλοειδές είδος και προστατεύεται από την Σύμβαση CITES. Η μελέτη του πολυπλοειδούς καρυοτύπου του Arum dioscoridis (2n = 28), οδήγησε στην υπόθεση της αλλοπολυπλοειδούς προέλευσης του. Από την μελέτη καρυοτύπων της Bellevalia trifoliata (2n = 8), διαπιστώθηκε διαφορετικός αριθμός SAT-χρωμοσωμάτων από τις μέχρι σήμερα αναφορές. Η Centaurea aegialophila (2n = 22), η οποία προστατεύεται από την ελληνική νομοθεσία, περιλαμβάνεται στο κατάλογο απειλούμενων ειδών της IUCN 1993. Από την κυτταρολογική της μελέτη προέκυψε διπλοειδής χρωμοσωματικός αριθμός με τα περισσότερα χρωμοσώματα να είναι μετακεντρικά (m). To ενδιαφέρον είδος Colchicum troodi, χαρακτηριστικό είδος της μόνο της Ανατολικής Μεσογείου, αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο της χλωρίδας της Κύπρου. Από την κυτταρολογική του μελέτη προέκυψε ο εξαπλοειδής χρωμοσωματικός αριθμός 2n = 6x = 54. Το εθνικό φυτό της Κύπρο, Cyclamen cyprium, είναι πολυπλοειδές με χρωμοσωματικό αριθμό 2n = 30. Tο Ornithogalum chionophilum, αποτελεί επίσης ένα από τα ενδημικά είδη της Κύπρου. Μελετήθηκαν κυτταρολογικά δύο πληθυσμοί του και έδωσαν τον ίδιο χρωμοσωματικό αριθμό 2n = 20. Το Pancratium maritimum, ανήκει στην κατηγορία απειλής, Σχεδόν Απειλούμενα (ΝΤ) και κατά την κυτταρολογική του μελέτη βρέθηκε διπλοειδές (2n = 22). Η ενδημική για την Κύπρο Scilla morrisii, εντάσσεται στην κατηγορία απειλής Κρισίμως Κινδυνεύον (CR) και από την κυτταρολογική της ανάλυση βρέθηκε ο χρωμοσωματικός αριθμός 2n = 12. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του καρυοτύπου της είναι: η δευτερογενής περίσφιξη που παρουσιάζει ένα ζευγάρι ομολόγων υπομετακεντρικών (sm) χρωμοσωμάτων και η παρουσία δορυφόρων στο μικρότερο σε μέγεθος ζευγάρι ομολόγων, επίσης, υπομετακεντρικών (sm) χρωμοσωμάτων. Τέλος στο Κινδυνεύον (ΕΝ) είδος Tulipa agenensis, βρέθηκε ο χρωμοσωματικός αριθμός 2n = 24. Η μορφολογία του καρυοτύπου του δίδεται για πρώτη φορά σε κυπριακό πληθυσμό. Συμπερασματικά, η παρούσα μελέτη, των 25 σπανίων ενδημικών και ενδιαφερόντων ειδών της χλωρίδας της Κύπρου, με την χρήση της κλασσικής τεχνικής χρώσης των χρωμοσωμάτων, μπορεί να αποτελέσει ένα μικρό κομμάτι στον δρόμο για μια ολοκληρωμένη κυτταρολογική μελέτη της κυπριακής χλωρίδας. / The flora of Cyprus consists of around 1910 taxa, 143 of which are exclusive endemic taxa (~7.4% of the indigenous flora). Most of the endemic plant species of Cyprus are located in the two mountain ranges of the island. These are the mountain range of Troodos and the Pentadachtylos mountain range, where 94 and 56, respectively, endemic plant species can be found. Apart from these, 33 endemic taxa flourish in the Akamas peninsula. Some of the Cyprus plant species are considered to be rare and threatened and are allocated, into threat categories, according to the IUCN criteria. The number of rare species, that is included in the “Red Data Book” of the Cyprus flora amounts to 328 taxa. Until now, only about 280 taxa (~14.7%) of the Cyprus flora, have been karyologically studied. In the present study, 25 rare, endemic, threatened and interesting plants of the island were karyologically examined. The plants were collected from several regions and were cultivated in the experimental garden of the University of Patras. A karyotype analysis of the taxa was implemented, focusing specifically on the determination of the chromosome number and the morphology of the karyotype. Moreover, wherever possible, the karyogram, idiogram and morphometric data of their chromosomes, were given. The karyotype analysis of the investigated species has been made in semi-permanent preparations, using the squash technique and applying the Feulgen stain. In addition, distribution maps for Cyprus, elements of their taxonomic relationships and their ecology, are given for these taxa. Finally, proposals are made, regarding monitoring, conservation and management, as well. Out of the 25 taxa, that presented karyological interest and were, thus, hereby studied, 4 are reported as endemic, 2 of which, are also included in an IUCN threat category, according to the “Red Data Book” of the flora of Cyprus. Another 10 are also included in an IUCN threat category. More specifically, in 2 out of the 25 species used in this study (Taraxacum aphrogenes and Crypsis factorovskyi), the chromosome number, karyotype and elements of the chromosomes morphology, are given for first time. Furthermore, regarding the species Bellevalia nivalis, the two populations that were karyologically studied, demonstrated 2n = 16 and 2n = 16 + 1B chromosomes, repectively and the presence of B-chromosome, is being reported for first time in this species. For the endemic, Vulnerable (VU) species, Taraxacum aphrogenes (2n = 4x = 32), the chromosome number and karyotype morphology are given for first time. The species is tetraploid, most of its chromosomes being metacentric (m). As for Crypsis factorovskyi, that is also reported as a Vulnerable (VU) species of the Cyprus flora, the karyotype morphology is 2n = 10m + 2m-SAT + 6sm + 2st = 20, also given for the first time with this study. Additionally, for the Cypriot populations of 11 of the studied taxa, i.e. Achillea maritima, Aegilops bicornis, Bellis sylvestris, Delphinium peregrinum, Epipactis veratrifolia, Ipomoea imperati, Lotus cytisoides, Matthiola tricuspidata, Mentha aquatica, Mesembryanthemum nodiflorum, Phyla nodiflora, karyological data are given for the first time. From the aforementioned taxa, Achillea maritima (2n = 18), Aegilops bicornis (2n = 14), Delphinium peregrinum (2n = 16), Epipactis veratrifolia (2n = 40), Ipomoea imperati (2n = 30), Lotus cytisoides (2n = 14), Matthiola tricuspidata (2n = 14) and Phyla nodiflora (2n = 36), are all diploid. Concerning the species Bellis sylvestris (2n = 36), Mesembryanthemum nodiflorum (2n = 36) and Mentha aquatica (2n = 96), polyploid chromosome numbers are reported: the first two are tetraploid and the third is octaploid. Due to their particular karyological and conservation interest, new populations of the following species were also examined: Allium roseum, Anacamptis pyramidalis, Arum dioscoridis, Bellevalia trifoliata, Centaurea aegialophila, Colchicum troodi, Cyclamen cyprium, Ornithogalum chionophilum, Pancratium maritimum, Scilla morrisii and Tulipa agenensis, even though they have been karyologically studied from Cyprus in the past. Specifically, Allium roseum, 2n = 4x = 32, is reported as Vulnerable (VU) for the flora of Cyprus. Anacamptis pyramidalis (2n = 72), constitutes an octaploid species and is protected by the CITES Convention. The study of the polyploid karyotype of Arum dioscoridis (2n = 28), conclusion, of its allopolyploidy origin. The karyotypic study of Bellevalia trifoliata (2n = 8), revealed a new number of SAT-chromosome, for the species. Centaurea aegialophila (2n = 22), which is protected by the Greek legislation, is included in the IUCN 1993 list of threatened species. Its karyological study showed a diploid chromosome number, consisting of mostly metacentric chromosomes (m). The interesting species Colchicum troodi, which is a characteristic species, restricted to the Eastern Mediterranean, constitutes a significant element of the flora of Cyprus. Its karyological study revealed a hexaploid chromosome number, 2n = 6x = 54. The species, considered as the national plant of Cyprus, Cyclamen cyprium, is polyploid, with a chromosome number of 2n = 30. Ornithogalumchionophilum, also constitutes one of the endemic species of Cyprus. Two of its populations were studied karyologically, and resulted in the same chromosome number: 2n = 20. Pancratium maritimum, belonging to the Near Threatened (NT) IUCN threat category, was found to be diploid (2n = 22). The karyological analysis of the Cypriot endemic, Scilla morrisii, included in the Critically Endangered (CR) threat category revealed a chromosome number of 2n = 12 and the main characteristics of its karyotype are the appearance of a secondary constriction in a pair of homologous submetacentric (sm) chromosomes and the presence of satellites in the smallest pair of homologous submetacentric (sm) chromosomes. Finally, the Endangered (EN) species Tulipa agenensis, was found to possess a chromosome number of 2n = 24. The karyotype morphology of its Cypriot population is given to it for first time. In conclusion, the present study of the 25 rare, endemic and interesting species of the flora of Cyprus, with the use of the classical karyological methodology (squash technique) with Feulgen staining, can be regarded as a small but significant contribution in the effort to advance the karyological study of the Cypriot flora.