Thesis (MBA (Business Management))--University of Stellenbosch, 2007. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Grondhervorming en dit wat daarmee gepaard gaan, is een van die hoekstene van die normalisering van ons samelewing en is sedert 1994 deel van die transformasieproses. Die huidige regering gaan uit van die oortuiging dat blywende vrede nie verkry kan word sonder dat dié ongelykhede reggestel word nie. Is daar ‘n antwoord op Suid-Afrika se ongelyke grondbesit, en kan kontrakboerdery 'n rol speel in die oorbrugging van die probleme? Een van die belangrikste aspekte van die regstelling van die ongeregtighede van die verlede, is die uitwissing van armoede, en in hierdie verband is Landbou 'n belangrike rolspeler. Ten einde armoede te bestry en werk te skep, moet die toekomstige generasie bemagtig word deur eienaarskap te versprei. Die Wet op Inheemse Grond van 1913, die Inheemse Trust- en Grondwet van 1936, en die Groepsgebiedewet van 1950 het swart Suid-Afrikaners die geleentheid ontneem om plaaseenhede te besit en te bedryf in die blanke gebiede van Suid- Afrika wat, soos ons almal weet, verreweg die grootste gedeelte van die land asook die meer produktiewe boerderygrond uitgemaak het. Die grondhervormingsproses streef om die erfenis van hierdie wette ongedaan te maak. Sedert die Suid-Afrikaanse grondhervormingsprogram in 1994 van stapel gestuur is, heers daar groot debat oor die beleid, implementeringstrategieë en die impak van sodanige pogings op landbougrond, die lewens van die bevoordeeldes, en die Suid-Afrikaanse ekonomie. Met die toename in skaal en kompleksiteit van grondhervorming het dit al hoe moeiliker vir die Regering geword om die proses te monitor en te evalueer. Dit is nou alombekend dat, behalwe vir kwantitatiewe aanwysings, daar baie leemtes bestaan in die inligting oor grondhervorming. In die lig van die veranderende aard van wêreld-landbou- en voedselmarkte en die voortspruitende behoefte vir vertikale integrasie van die voedselverskaffingskettings, het hierdie werkstuk ten doel om die rol van kontrakboerdery as 'n instelling te ondersoek, ten einde die voortgesette deelname te verseker van kleinboere in ontwikkelende lande in die markte vir hoëwaarde produkte. Die klem val spesifiek op die Suid-Afrikaanse omstandighede vir grondhervorming. Die werkstuk bespreek die teoretiese rasionaal van kontrakboerdery, en illustreer hoe dié vorm van boerdery aangewend kan word om markmislukkings en a-simmetriese informasieprobleme te oorkom. / ENGLISH ABSTRACT: Land reform and associated matters are some of the cornerstones of the normalizing of our society and have been part of the transformation process since 1994. The present regime is of the conviction that lasting peace cannot be achieved without such unequalities being addressed. Is there an answer to unequal ownership of land in South Africa, and can contract farming play a role in bridging these problems? One of the most important aspects of the unrighteousness of the past, is poverty and in its eradication, agriculture is an important role player. In order to combat poverty and create jobs, the future generation must be empowered by ownership of the economy. The Indigenous Land Act of 1913, The Indigenous Trust and Land Act of 1936, and the Group Areas Act of 1950 deprived Black South Africans of the opportunity to own and run farming units within the white areas of South Africa that, as we all know, formed by far the largest part of the land as well as the more productive farming land. The land reformation process strives to annul the legacy of those laws. Since the South African land reform program was started in 1994, a heated debate has raged about the policy, implementation stategies, and impact of such efforts on agricultural land, the lives of the beneficiaries, and the South African economy. With the increase in scale and complexity of land reform, it became more and more difficult for the regime to monitor and evaluate the process. It is now common knowledge that, except for qualitative indications, many shortcomings are apparent in the information on land reform. In light of the changing nature of world agricultural and food markets and the subsequent need for vertical integration of the food-supply chains, this study aims at investigating the role of contract farming as an institution, in order to ensure the continued participation of small farmers in developing countries in the markets for high-value products. The emphasis falls specifically on the South African conditions for land reform. This study describes the theoretical rationale of contract farming, and illustrates how this form of farming can be applied to overcome market fiascos and assimmetrical information problems.