Thesis (Ph. D.)--University of Washington, 2006. / Vita. Includes bibliographical references (leaves 303-322).

Η διπλωματική εργασία «Η ζωή και το τέλος των ηρώων του Γιώργου Χειμωνά στα έργα Πεισίστρατος και Μυθιστόρημα» σκοπεύει στη διερεύνηση της ταυτότητας των λογοτεχνικών προσώπων των συγκεκριμένων αφηγηματικών έργων. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε είναι καθαρά κειμενοκεντρική, ενώ εφαρμόστηκαν σαν ερευνητικά εργαλεία κυρίως ορισμένες βασικές ψυχαναλυτικές αρχές. Συγκεκριμένα, όσον αφορά στον Πεισίστρατο, αντιμετωπίστηκε με βάση τη λακανική σύλληψη για το «στάδιο του καθρέφτη» και το Μυθιστόρημα με βάση την πεμπτουσία της φροϋδικής σκέψης περί συνύπαρξης του id, του ego και του superego στην οντότητα άνθρωπος. Ταυτόχρονα, επιχειρήθηκε, κατά το δυνατό, υφολογική ανάλυση των κειμένων, ώστε να καταδειχθεί η γλωσσική και αφηγηματική τεχνική με την οποία μορφοποιούνται οι ήρωες. Ως πρότυπο (και επιστημονικό προηγούμενο) για την ανάλυσή μου παρατίθεται η εφαρμογή του Δημήτρη Τζιόβα «Έρως και θάνατος: Η δυναμική της επιθυμίας στην αφήγηση», στην οποία έχουμε ακριβώς εφαρμογή των ψυχαναλυτικών αρχών σε έργα του Στράτη Μυριβήλη. Ο ίδιος προλογίζοντας την εφαρμογή του τονίζει ότι η ψυχανάλυση είναι κατεξοχήν αφηγηματική τέχνη, διότι ασχολείται με την ανασυγκρότηση του παρελθόντος, «μέσω της δυναμικής της μνήμης και της επιθυμίας», άποψη που καθοδήγησε το παρόν πόνημα. Βέβαια, είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο Χειμωνάς προσφέρεται για ψυχαναλυτική εφαρμογή. / -

(English) The aim of this master thesis is to analyse the fiction of Tommy Wieringa, specifically in relation to the concept of the posture developed by Jérôme Meizoz. The distinction between the internal posture and the external posture is essential in this theory. Therefore, there can arise a tension between both images of the author (i.e., in the terminology of Daniël Rovers, between auteursfiguur and figuurauteur). This thesis is based on the question if this statement is valid in case of the work of Wieringa. Keywords: Wieringa, author's posture, author's image, literary identity, self-fashioning, authorship, the literary field

The thesis has been written as part of the AHRC collaborative research project Greek Epic of the Roman Empire: A Cultural History. This project seeks to give the first cultural-historical analysis of the large, underexploited corpus of Greek epic poetry composed in the transformative period between the 1st and the 6th centuries C.E. The thesis focuses on questions of literary identity in one of the most challenging texts from this corpus, the Posthomerica by Quintus of Smyrna (c. 3rd century C.E.). My central contention is that Quintus’ mimicry of Homer represents a radically new formative poetics, suggesting a cultural movement towards mimesis, necromancy and close encounters with the past. After a detailed study of what I term the reanimating culture of imperial Greece (chapter 1), and a comprehensive reanalysis of the compositional techniques of the text (chapter 2), I identify a number of tropes of poetic identity from different ancient literary modes: programmatic proems (chapter 3), memory (4), filiation (5) and temporality (6). I show how Quintus co-opts these themes for his new poetics, to turn the symbolic toolkit of contrast imitation into a defence of writing inter-Homeric epic. This analysis insists on rethinking the nature of the relationship between the poetry of this era and that of previous aesthetic traditions: particularly, I argue against a view of the Posthomerica as Alexandrian, and see it instead pushing back against the Callimachus school of small, new poetry. Ultimately, the thesis aims to show how the Posthomerica could be pivotal for unpinning current critical assumptions about imperial Greek poetry; revealing a palpable shift in tone in the construct of the literary self.