• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 5
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 7
  • 5
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Avaliação de adubos orgânicos utilizados em sistemas agrícolas do agreste Paraibano

Silene Rocha Santos, Kássia 31 January 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T23:14:46Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo8681_1.pdf: 1042891 bytes, checksum: da707c99ead7c5411a08a01bbd1b3ec2 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2009 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / A produção de batata (Solanum tuberosum L.), no Agreste paraibano, destaca-se dentre os cultivos comerciais. No entanto, assim como as demais culturas, tem produções limitadas pela variabilidade climática e pela baixa fertilidade dos solos. A fertilidade do solo é mantida com a incorporação de esterco, que é adquirido de outras propriedades e até de outras microrregiões, elevando os custos de produção. Visando a redução dos custos e o aumento das produtividades, em especial a da batata, a ONG Assessoria e Serviços a Projetos de Tecnologia Alternativa (AS-PTA) tem divulgado o uso de compostos orgânicos e biofertilizantes entre os agricultores da região. Dentre os compostos utilizados, destacam-se o Adubo da Independência e o Supermagro. A maioria dos agricultores que utilizam estes compostos garante que eles melhoram a produção e a qualidade dos alimentos. Entretanto, não há dados publicados que comprovem tais observações, não há doses definidas para cada cultura e nem estudos dos efeitos residuais. Portanto, a realização de pesquisas sobre os efeitos destes fertilizantes na disponibilidade de nutrientes e na produtividade das culturas é de suma importânica. O trabalho constou de dois experimentos. O primeiro foi conduzido na área experimental da AS-PTA, com os seguintes objetivos: 1) estudar os efeitos da aplicação do Adubo da Independência, do Supermagro e do esterco nas produtividades e no acúmulo de nutrientes no feijão faveta (Phaseolus vulgaris L), na batata inglesa e no feijão macassar (Vigna unguiculata (L.) Walp); 2) verificar a melhor época de aplicação desses adubos, em relação à seqüência de culturas; e 3) avaliar os efeitos residuais das doses aplicadas. O segundo foi conduzido em casa de vegetação e teve como objetivo testar formulações do Adubo da Independência com menos ingredientes, como alternativa para reduzir o custo de confecção do adubo, mantendo as produtividades. No ensaio de campo, em 2004, não houve diferença significativa entre os tratamentos com relação à produção de grãos do feijão faveta. A incorporação de esterco proporcionou maiores produtividades de batata, nos anos de 2004 e 2006 e de feijão faveta em 2005 do que a adição do Adubo da Independência e a aplicação do Supermagro. A melhor época de incorporação dos adubos orgânicos para a produção de batatas foi por ocasião de seu plantio. O Supermagro não produziu incrementos na produtividade da batata e do feijão macassar. A aplicação de 15 t ha-1 de esterco aumentou os teores de P, K extraíveis e o pH no solo dos leirões. Em casa de vegetação, a produção da cultura teste (sorgo) não foi alterada pela retirada, na formulação do Adubo da Independência, dos ingredientes: batata doce, melaço, terra de barranco, carvão vegetal, pó de telha, farinha de ossos e fermento. As formulações com materiais orgânicos resultaram em maiores biomassas e em teores e conteúdos de P e de K no sorgo superiores ou semelhantes aos das formulações apenas com ingredientes minerais
2

Indução de mutação e seleção em Feijão-Caupi [Vigna unguiculata (L) Walp.] visando tolerância à salinidade

Gazzaneo, Luiz Rodrigo Saldanha January 2007 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T18:04:39Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo6201_1.pdf: 935777 bytes, checksum: abbbae3a893accb9906e59dc10916cfa (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2007 / O feijão-caupi [Vigna unguiculata (L.) Walp.] é uma importante cultura para a economia e nutrição dos povos de países em desenvolvimento, em especial para a população do Nordeste brasileiro. Apesar da sua capacidade de cultivo nas mais diversas condições de solo e clima (rusticidade), é uma cultura que ainda sofre com grandes perdas de produção devido a danos causados por fatores bióticos e abióticos. A salinização de solos, fenômeno originado em parte pelo manejo incorreto do solo e irrigação, cresce e afeta, principalmente, as zonas áridas e semi-áridas do globo, sendo um dos maiores limitantes da expansão do cultivo do feijão-caupi nessas áreas. Devido a seu alto potencial produtivo, nutricional e variabilidade genética, se apresenta como promissor material para programas de melhoramento genético. Novas ferramentas e abordagens não-convencionais no melhoramento vegetal (marcadores moleculares, mutagêneses, etc.) podem auxiliar o processo de obtenção de novas cultivares. O presente trabalho avaliou indução de mutação via radiação gama e a seleção in vivo e in vitro em V. unguiculata cv. IPA 206, visando tolerância à salinidade (NaCl). Os resultados do trabalho mostraram que a dose de 258 mM foi identificada como ideal para a seleção in vitro, permitindo selecionar 12 plantas tolerantes em 3000 sementes inoculadas. Na seleção in vivo foi possível identificar quatro plantas tolerantes à concentração de 60 mM de NaCl. Tais resultados atestam que a indução de mutação, em especial a utilização de raios gama, aliada às técnicas de cultivo e seleção in vitro ou in vivo podem gerar plantas com novas características agronômicas de grande interesse em feijão-caupi
3

Determinação do período anterior à interferência das plantas daninhas na cultura do feijão-caupi (Vigna unguiculata (L.) Walp) em solo de várzea no estado do Amazonas

Oliveira, Odiluza Maria Saldanha de 26 February 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2015-04-11T13:56:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DISSERTACAO-ODILUZA DE OLIVEIRA.pdf: 463456 bytes, checksum: 4659db769076ee8a7caffb16c2fd8abe (MD5) Previous issue date: 2010-02-26 / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Amazonas / This study aimed to determine the period of Weed on three cultivars of cowpea (Vigna unguiculata (L.) Walp) in floodplain in the State of Amazonas. The sowing of cowpea was in October 2007 in the conventional system. The experimental design was a randomized complete block with four replications, arranged in subplots. The plots consisted of eleven periods of coexistence between cowpea and weeds at 0, 7, 14, 21, 28, 35, 42, 49, 56, 63 and 70 days after sowing, after these periods, weeds were removed weekly.. Subplots were placed cultivars EV x 91-2E-2, IPEAN V69 e BR8 Caldeirão. The interference of weeds throughout the life cycle of cowpea reduced the final stand, the number of pods per plant, weight of 1000 grains. The yield of genotypes EV x 91-2E-2, BR8 Caldeirão, IPEAN V69, was reduced by 59,78; 68,18 and 90.18% respectively. The period before the interference was 0 to 5 days after sowing for the cultivar BR IPEAN V69 while for the cultivars BR8 Caldeirão and EV x 91-2E-2 was 6 and 7 of, respectively. / Este trabalho teve o objetivo de determinar o período de convivência das plantas daninhas com três genótipos de feijão-caupi (Vigna unguiculata (L.) Walp) em solo de várzea no Estado do Amazonas. A semeadura do feijão-caupi foi em outubro de 2007 no sistema convencional. O delineamento experimental foi o de blocos casualizados com quatro repetições, arranjados em subparcelas. As parcelas foram constituídas por onze períodos de convivência entre o feijão-caupi e as plantas daninhas de 0, 7, 14, 21, 28, 35, 42, 49, 56, 63 e 70 dias após sua semeadura, depois desses períodos, as plantas daninhas foram eliminadas semanalmente por capina. Nas subparcelas foram colocados os genótipos EV x 91-2E-2, IPEAN V69 e BR8 Caldeirão. A interferência das plantas daninhas durante todo o ciclo de vida do feijão-caupi reduziu o estande final, o número de vagens por planta, o peso de 1000 grãos. A produtividade dos genótipos EV x 91-2E-2, BR8 Caldeirão, BR IPEAN V69 foi reduzida em 59,78; 68,18 e 90,18%, respectivamente. O Período anterior a interferência foi de 0 a 5 dias após a semeadura para o cultivar IPEAN V69. Para os genótipos BR8 Caldeirão e EV x 91-2E-2 foi 0 a 6 e 7 DAS, respectivamente.
4

Efeitos de estirpes de Rizóbio em cultivares de Caupi do agreste Paraibano

de Lucena Vieira, Carolina January 2007 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T23:17:08Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo9128_1.pdf: 550202 bytes, checksum: 28c3246e376fb56bce5fc9929ae0d424 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2007 / A resposta de cultivares locais de caupi à inoculação com estirpes de rizóbios recomendadas pelas instituições de pesquisa e extensão, ainda não está bem estabelecida. Quatro estirpes rizobianas (BR2001, BR3267, EI6 e NFB700) foram avaliadas em seis cultivares (Sedinha, Corujinha, Canapu, Sempre verde, Azul e IPA-206) tradicionalmente plantadas no Agreste Paraibano. Num experimento conduzido em casa de vegetação foram usados vasos de Leonard, com substrato estéril e as plantas, colhidas 40 dias após germinação. BR 3267 e BR 2001 foram as estirpes mais efetivas com todas as variedades, resultando em nodulação, teores e conteúdos de N maiores que os obtidos com EI 6 e NFB 700. Entretanto, quanto à biomassa das plantas, só BR 2001 diferiu significativamente das duas últimas estirpes. NFB 700 e EI 6 apresentaram efeitos positivos apenas com Sedinha e em relação a duas variáveis: número de nódulos e biomassa de parte aérea. IPA-206 não nodulou com EI 6 e mostrou os mais baixos valores de biomassa, teores e conteúdos de N. Em geral, Sempre Verde e Sedinha foram as variedades com os melhores resultados, destacando-se Sempre Verde com boas respostas a inoculação com todas as estirpes
5

Epidemiological study of Tuberculosis in Macassar camp

Mohammed, Ashraf January 1995 (has links)
Magister Scientiae (Medical Bioscience) - MSc(MBS) / The aim of this study was to determine and evaluate the prevalence of TB infection, active TB cases and the risk factors associated with TB infection in Macassar Camp in Macassar (about 40 km from Cape Town on the False Bay coast, with a population of 369). The study design of this epidemiological study was a cross sectional study with a descriptive and an analytic component A comparison between the Mantoux, TB ELISA and X-ray screening tests was performed first. A description of the origin, discovery, characteristics and pathology associated with Mycobacterium tuberculosis as well as the development of the TB epidemic on a global, national and local level, is given. TB was first described to give a South African perspective of the TB epidemic and both the "Virgin Soil" and "Non-Virgin Soil" theory of TB was reviewed. Secondly, ~he TB infection rate in Macassar Camp and the risk factors as well as the determinants of TB infection with regards to overcrowding, ventilation, primary food subsistence level rating (PFSL), social class and employment status were evaluated The third aspect of the study compares prevalence/incidence rates of TB to clinical diagnosis with regards to the symptomatology, radiographs, sputum microscopy, bacteriology and Mantoux test. Lastly the Mantoux test was compared with the TB ELISA test with regards to diagnosis of infection, in new and past confirmed TB cases. The first part of the survey involved the measurement of openable window area and the floor area of each Camp dwelling (to determine if ventilation was within required limits), during the administration of a household questionnaire which was designed to determine the number of occupants, rooms, income, food expenditure per household in the Camp. A personal questionnaire was administered to all Macassar Camp residents to elicit information on demography, knowledge and attitudes to TB, history of past TB, TB contacts, alcohol intake and smoking habits, occupation and BCG status. The Mantoux test were performed on consenting Camp residents in addition to the collection of 5 ml of blood for the TB ELISA tests. The Camp residents heights and weights were recorded prior to the miniature mass chest radiographs being taken. The 'TB suspects' sputa were collected for the microscopy and bacteriological examination. A review of the clinical records of TB patients in the Macassar/Stellenbosch area was also undertaken. The response rate to the household questionnaire was 60 from 63 (95,2%) dwelling units. Whereas the response rate to the personal questionnaire was 296 (80,2%). As for the Mantoux and TB ELISA tests the response rate was 209 (56,6%). Of the 60 dwelling units, 43 (71,7%) were calculated (according to . Batsons Index) to be crowded and 16 (26,7%) dwelling units had an overall ventilation of less than 5% (below the required regulation). There were significantly (p<0,005) more male than female smokers and only 78 (34,2%) of the residents regarded themselves as non-smokers. A similar trend was noted with regards to the alcohol intake of the residents, where only 86 (37,7%) regarded themselves as teetotallers, with significantly more (p=0,003) male than female alcohol consumers. Females sc6red significantly (p=0,002) better than the males with regards to TB knowledge and awareness. Only 199 (67,2%), residents indicated that they had had BeG vaccination. Of the 296 residents responding to the survey, there were 83 children aged 14 years or less. And only 74 of these children were confirmed to have been vaccinated with BeG, resulting in a 89,2% BeG coverage. Two (4,7%) of the 43 children aged 14 years or less were determined to be malnourished on the basis of Z-scores (below -2SD) taking into account height for age as well as weight for height.
6

The play milieu at creches in Macassar

Kruger, Maria Elizabeth 12 1900 (has links)
Thesis (MOccTher)--Stellenbosch University, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: Play is widely acknowledged as a cornerstone of childhood development. Its significance stretches beyond developing cognitive abilities and school readiness to the development of social skills, emotional expression and well-being. The milieu, or environment, is recognized as highly influential with regards to occupational performance; the play environment is therefore also of great importance to child development. However, there is a lack of knowledge regarding the assessment of this play environment, especially in a developing country context. This study therefore focuses on the play environment at South African crèches, specifically with regards to assessing the environmental factors impacting children’s play, namely play space, play objects, play time and play mates (including caregivers). The National Guidelines of ECD Services in South Africa had already set standards relating to play space, play time and caregiver ratio’s at crèches. Criteria for play objects were established as part of this study through an extensive literature review. These criteria were then applied in a quantitative, cross-sectional descriptive survey at registered crèches in Macassar, a community in the Cape Flats outside Cape Town. The survey results indicated that crèches complied to play space and play time regulations, but that not all crèches complied with the regulations regarding caregiver-child ratio’s and play object adequacy. The crèches especially lacked in gross motor play objects. These findings emphasize the importance of establishing practical criteria and guidelines for all aspects of the play environment and enforcing those standards at day care crèches. The study also provides a useful framework for measuring the adequacy of the play environment at South African crèches. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Spel is ‘n belangrike hoeksteen in kinderontwikkeling en het ‘n noemenswaardige impak op kognitiewe ontwikkeling, skoolgereedheid, die ontwikkeling van sosiale vaardighede, uitdrukking van emosies en algemene welstand. Die milieu, of omgewing, word wyd aangeslaan vir die invloed wat dit op arbeidsverrigting uitoefen en die spelomgewing is daarom belangrik. Daar is egter ‘n tekort in kennis aangaande die spel omgewing, veral in die konteks van ‘n ontwikkelende land soos Suid-Afrika. Hierdie studie bestudeer dus die spel omgewing in Suid-Afrikaanse dagsorgsentrums. Speel-spasie, speeltyd, speelgoed en speel-maats vorm saam die omgewingsfaktore wat op die spel omgewing impakteer en die studie fokus dus op hierdie vier faktore. Die Nasionale Riglyne vir Voorskoolse Kinder Ontwikkeling in Suid Afrika het reeds standaarde gestel ten opsigte van die vewagte fisiese spasie, speeltyd en die getal kinders tot versorgers (versorger-kind verhouding) by Suid Afrikaanse dagsorg sentrums. Kriteria wat meet of daar voldoende speelgoed beskikbaar is vir kinders se optimale ontwikkeling is na aanleiding van ‘n literatuurstudie ontwikkel. Hierdie kriteria, tesame met die kriteria wat deur die Nasionale Riglyne gestel is, is gebruik om die spelomgewing by dagsorg-sentrums in die Macassar gemeenskap op die Kaapse Vlaktes net buite Kaapstad te meet d.m.v ‘n beskrywende opname. Volgens die sensus resultate voldoen die dagsorgsentrums wel aan kriteria ten opsigte van fisiese spasie en beplande speeltyd, maar ontbreek hulle ten opsigte van die versorger-kind verhouding. Die resultate dui ook aan dat al die dagsorg-sentrums nie voldoende speelgoed gehad het om die volle spektrum van kinderontwikkeling te dek nie. Hulle het veral ontbreek in speelgoed vir grof-motoriese spel. Die studie beklemtoon die belang van praktiese en spesifieke riglyne en standaarde sowel as die implementering van hierdie standaarde. Die studie verskaf ook ‘n raamwerk wat gebruik kan word in die assesering van die spel omgewing in ‘n ontwikkelende konteks, sowel as om toekomstige intervensies te lei.
7

Biodiversidade e efetividade de rizóbios nativos de solos do semi-árido de Pernambuco em caupi (Vigna unguiculata L. Walp)

BEZERRA, Rosemberg de Vasconcelos 03 March 2009 (has links)
Submitted by (lucia.rodrigues@ufrpe.br) on 2016-08-16T13:24:20Z No. of bitstreams: 1 Rosemberg de Vasconcelos Bezerra.pdf: 1478174 bytes, checksum: 96acc9bce248731e9f06e01af8fdbf82 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-08-16T13:24:20Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rosemberg de Vasconcelos Bezerra.pdf: 1478174 bytes, checksum: 96acc9bce248731e9f06e01af8fdbf82 (MD5) Previous issue date: 2009-03-03 / Conselho Nacional de Pesquisa e Desenvolvimento Científico e Tecnológico - CNPq / The semiarid region is characterized to show hydric deficit, high temperature and soil with salinity problem that may affect productivity of many cultivated species. The cowpea legume (Vigna unguiculata L. Walp.), have capacity to develop satisfactorily in these conditions due to its rusticity, resistance to soil salinity and to be beneficiated by the process of biological nitrogen fixation, realized by bacteria in a general sense known as rhizobia. The present work aims to estimate the diversity of cowpea rhizobia isolated from semiarid soils, by morphological characteristics; test track at high pH and salinity and select the individual that may be promising to fix nitrogen in cowpea. Results showed that takeoff of native vegetation and the establishment of monoculture crop has fundamental importance on reduction of the diversity of the cowpea rhizobia bacteria. Areas without vegetation or cropped with atriplex present low diversity, evaluated by the Margalef index, and low grade of equitability and species richness. The bacteria were more predisposed to support extreme conditions of pH in relation to sodicity and salinity, and sodicity was more detrimental in the development of bacteria. The strain NFB/REN-40 has a good potential for biological fixation of N2 in the culture of cowpea. / A região semi-árida, que se caracteriza por apresentar déficit hídrico, temperaturas elevadas e solos com problemas de salinidade, limitações estas, que afetam a produtividade da maioria das espécies cultivadas. O feijão caupi (Vigna unguiculata (L.) Walp.) possui capacidade de se desenvolver satisfatoriamente nessas condições o que se deve a sua rusticidade, resistência a problemas de salinidade do solo, e também por ser capaz de se beneficiar da fixação biológica de nitrogênio, quando em associação com bactérias chamadas coletivamente de rizóbio. O presente trabalho tem como objetivo estimar a diversidade de grupos de rizóbios através de características morfofisiológicas de rizóbios de caupi, cultivado em solos do semi-árido nordestino; testar em faixas elevadas de pH e salinidade e selecionar os isolados que possam ser promissoras em fixar nitrogênio em caupi. De acordo com os resultados obtidos pode-se inferir que a retirada da vegetação nativa e monoculturas exercem importância fundamental na diminuição da diversidade de rizóbios capazes de nodular o feijão caupi, os fragmentos de área sem cobertura vegetal e com plantio de atriplex apresentaram os menores índices de diversidade para Margalef, menores graus de equitabilidade e baixa riqueza de espécies, com relação à área teste ocupada por vegetação hiperxerofila. As bactérias tiveram maior predisposição emsuportar condições extremas de pH em relação à sodicidade e salinidade, e sodicidade foi mais prejudicial no desenvolvimento das bactérias. A estirpe NFB/REN-40 demonstrou um bom potencial para fixação biológica de N2 na cultura do feijão-caupi.

Page generated in 0.0517 seconds