Texte remanié de: Diss.--Fachbereich Altertumswissenschaften--Berlin--Freie Universität, 1996. / Notes bibliogr. Index. Résumé en anglais et en grec.

Texte remanié de: Thesis Ph. D.--College university of New York. / Bibliogr. p. 155-162. Index.

Texte remanié de: Dissertation--Philosophische Fakultät--Münster--Westfälische Wilhelms-Universität, 2002. / Notes bibliogr.

Texte remanié de: Dissertation--Hamburg--Fachbereich Architektur der Hoschschule für bildende Künste, 2001. Titre de soutenance : Monument und Landschaft - das Bismarckdenkmal am Starnberger See als Wendepunkt der Denkmalsarchitektur um 1900. / Bibliogr. p. 182-185. Index.

Thesis--Lund. / Summary in English. Includes bibliographical references (p. 249-255).

Η εκπόνηση της Διατριβής Διπλώματος Ειδίκευσης με τίτλο «Η Εφαρμογή των Ενεμάτων στην Αποκατάσταση των Μνημείων» είχε ως στόχο τη συνοπτική προσέγγιση και παρουσίαση της σύνθεσης και της εφαρμογής των ενεμάτων στην αποκατάσταση των μνημείων. Η εργασία αυτή δεν αποσκοπεί να προτείνει πρακτική λύση στο θέμα της αποκατάστασης των μνημείων με τη χρήση των ενεμάτων, καθώς κάτι τέτοιο δε θα ήταν εύκολο να πραγματοποιηθεί στα πλαίσια μιας μεταπτυχιακής εργασίας. Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας προσδιορίζεται η έννοια του ενέματος και της τεχνικής του και γίνεται και μια συνοπτική ιστορική αναδρομή στη χρήση τους από την αρχή της εμφάνισης τους στα Ρωμαϊκά μνημεία, μέχρι και σήμερα με την εμφάνιση των νέων υλικών. Το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται στις κατηγορίες των ενεμάτων. Συγκεκριμένα διαχωρίζονται με βάση τη σύνθεσή τους στα πολυμερή και στα υδραυλικά και γίνεται λεπτομερή αναφορά στα υλικά που απαρτίζουν τη σύνθεσή τους. Στο τρίτο κεφάλαιο καθορίζονται οι επιθυμητές ιδιότητες των ενεμάτων στις τρεις τους φάσεις, την υγρή, κατά τη διάρκεια της πήξης τους και μετά τη στερεοποίηση τους, ενώ στο τέταρτο γίνεται η ανάλυση των ιδιοτήτων αυτών, με κυριότερη την ενεσιμότητα, και των παραγόντων που τις επηρεάζουν. Επιπρόσθετα αναλύονται και τα μηχανικά χαρακτηριστικά των ενεμάτων και της λιθοδομής με βάση πειραματικά αποτελέσματα που πραγματοποιήθηκαν σε δοκίμια στο εργαστήριο, δηλαδή αντοχή σε θλίψη και σε εφελκυσμό, καθώς και η συνάφεια που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Στο πέμπτο κεφάλαιο αναφέρονται τα κριτήρια σχεδιασμού των υδραυλικών ενεμάτων σε συνδυασμό με τα βασικά δεδομένα που επηρεάζουν το σχεδιασμό τους και τονίζονται οι απαιτούμενες έρευνες και μελέτες που πρέπει να γίνονται προκειμένου να είναι σωστός ο σχεδιασμός τους. Συγχρόνως γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο ρόλο που παίζουν τα ενέματα στη στερέωση των μνημείων καθώς και των προτερημάτων και των μειονεκτημάτων που έχει η εφαρμογή τους. Στο έκτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι μέθοδοι εφαρμογής τους, με κυριότερη την εισαγωγή ενεμάτων υπό πίεση, και τα υλικά και ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούνται. Στο έβδομο παρατίθενται παραδείγματα εφαρμογής ενεμάτων σε μνημεία με πιο σημαντικά, τον Παρθενώνα, την Ι.Μ Δαφνίου, τον Όσιο Λουκά στη Βοιωτία και την Αγία Ειρήνη στην Αθήνα. Στις εφαρμογές αυτές τονίζεται ο στόχος και τα κριτήρια σχεδιασμού της κάθε επέμβασης αλλά και οι λόγοι που οδήγησαν στην τελική επιλογή της σύνθεσης των ενεμάτων. Επιπλέον γίνεται και μια απλή αναφορά και σε άλλα μνημεία που χρησιμοποιήθηκαν ενέματα όπως είναι στη Θεσσαλονίκη. Τέλος αναφέρονται τα γενικά συμπεράσματα και οι προβληματισμοί που προέκυψαν από τη Διατριβή Διπλώματος Ειδίκευσης. Μέσα από την παρούσα έρευνα προκύπτει ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της χρήσης των ενεμάτων είναι ότι αποτελούν επέμβαση μη ορατή η οποία επιτυγχάνει την επισκευή και ενίσχυση της λιθοδομής των μνημείων με τη μικρότερη δυνατή διατάραξη και χωρίς αλλαγή του αρχικού φορέα. Αυτό σημαίνει πως διατηρούνται στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό οι υπάρχουσες παραμορφώσεις και κάθε ιστορική πληροφορία του μνημείου, χωρίς να αλλοιώνεται η εξωτερική του μορφή και συγχρόνως επιτυγχάνεται η αποκατάσταση της συνέχειας μεταξύ των ρηγματωμένων και αποδιοργανωμένων τμημάτων της λιθοδομής ή του αρχιτεκτονικού μέλους με ταυτόχρονη βελτίωση της αντοχής του φορέα. Παρόλο που η χρήση τους ενδείκνυται κυρίως λόγω του ότι είναι επέμβαση μη ορατή που δεν αλλοιώνει την εξωτερική μορφή του μνημείου, το θέμα των ενέσεων δεν έχει εξαντληθεί ερευνητικά. Υπάρχουν ακόμα θέματα που πρέπει να εξετασθούν και που έχουν να κάνουν με πραγματικά δεδομένα, δηλαδή με τη συμπεριφορά του ενέματος μετά την εφαρμογή τους σε μνημεία. Για το λόγο αυτό η σύνθεση και η συμπεριφορά των ενεμάτων εξακολουθεί να ερευνάται και να βελτιώνεται. Αυτό σημαίνει πως η πραγματοποίηση όλων των απαιτούμενων δοκιμαστικών εφαρμογών και ελέγχων πριν και κατά τη διάρκεια του έργου είναι απαραίτητο να περιλαμβάνονται στο συνολικό σχεδιασμό των εργασιών στερέωσης και αποκατάστασης των μνημείων. / This progect refers to grouting as a method for the repair of masonry monuments.More specific the meaining of the word grouting is being analysed, the types of the grout and some applications in the monuments of masonry

No description available.

The purpose of the research was to investigate the causes and effects of stone decay and soiling upon Scottish market crosses, and to develop a risk assessment model for this monument type. Risk assessment methods are otherwise used in spheres of business and industry. This research is unique in exploring the possibility of applying these techniques to the study and prediction of monument degradation. Additionally, the research is the first synthesised study of market crosses since 1928. A mapping methodology was developed in order to record the condition of a sample of Scottish market crosses. Visible evidence of the erosion, soiling and conservation of these monuments was collected and analysed in relation to various associated weathering factors. A risk assessment model was then developed for predicting the future condition of such monuments. Integrated with this, intervention criteria and conservation guidelines were also produced aimed at those charged with the care of market crosses. The model was applied to a case study to assess the risk of degradation of the tested monument. The method was found to work in practice, and could be used by practitioners in the future. The methodology for the research can be summarised as follows. Based upon the literature review, hypotheses were formulated regarding the effect of various weathering factors upon decay and soiling patterns. Data for all surviving market crosses in Scotland was co11ected from archives and publications. A pro-forma and relational database were designed to hold an of the gathered data. A sample of 27 crosses was selected for detailed analysis. An increased level of data was col1ected for the sampled crosses, and a programme of intensive fieldwork was undertaken at these. Evidence for a11 visible decay, soiling and conservation treatment was mapped onto a detailed elevation sketch of each facade of every sampled cross. The decay and soiling were also classified according to intensity level and surface extent, based upon evidence from visual observation. In addition to the drafted mappings, the visited monuments were subject to a photographic survey. The collected data were analysed by interrogating the database and by applying a variety of statistical tests. A number of significant relationships were indicated between the various decay/soiling types and weathering agents. It was found that the patterns of decay, and particularly soiling, were greatly influenced by the monument characteristics, primarily due to the degree to which the stone was exposed to moisture ingress. Environmental factors were also found to have some influence, particularly the nature of the ground surface and the land-use type. Surprising1y, the leve1 of nearby traffic was found to have little effect. Climatic factors were shown to be significant in relation to a few decay/soiling types. However, the contradictory nature of these trends suggested that the ranges within Scotland may be too limited to have much real effect upon the observed variations in decay/soiling. Previous intervention was found to have some significant effects, particularly in the case of chemical stone cleaning. Risk levels for each significant relationship were calculated from the rate of occurrence and the amount of stone degradation observed in the sample. The sample risk model was developed to produce a pro-forma designed for use by practitioners involved in managing Scottish market crosses. Practitioners could use the designed system to regularly record the condition of other crosses and assess the extent to which they are at risk from decay/soiling due to various weathering agents existing at each site. Intervention criteria were also produced in order to advise the practitioner on when and how to intervene to stall the current decay or to reduce the risks of future degradation of crosses in their care. Methods were also suggested for interpreting and promoting market crosses to the public.

Thesis (M.Arch.) - Carleton University, 2006. / Includes bibliographical references (p. 160-166). Also available in electronic format on the Internet.

Thesis (Master)--İzmir Institute of Technology, İzmir, 2005. / Keywords: Archeological sites, stone, classification visual analysis, weathering forms.