No description available.

This thesis explores the possibilities of doing mathematical problems involving algebra on a computer. A language is designed which allows names to occur as unknown quantities. This language has all the facilities of a general purpose language such as IMP, but is designed to be used inter-actively by a user at a console. The language also includes instructions which cause the usual algebraic operations to be applied to expressions. These operators include simplification, differentiation, but not integration. A brief survey is given of other languages in the field, with comments on their capabilities and restrictions. The second part of the thesis describes how the language is implemented. An interpreter is used. Statements of the language are analysed syntactically and then obeyed. Algebraic expressions are stored in byte arrays, using a type of prefix Polish notation. Finally the language is reviewed in the light of recent work done in the field, and suggestions are made for a further version.

The objective of this study was to examine Polish and Canadian children’s and adults’ attention to two potential cues to ironic intent: 1) interpretive perspective (addressee versus bystander), and 2) parties present (speaker, addressee, and bystander). Polish participants were 36 9- to 10-year-olds and 36 adults recruited from schools in Poland. Canadian participants were matched from an existing dataset. Participants watched 9 videos containing ironic criticisms, literal criticisms, and literal compliments. Video characters criticized/complimented a present or absent addressee either with or without a bystander in three conditions: private evaluation, public evaluation, and gossip. Participants judged speaker’s intent and humour from the addressee’s perspective, and/or the bystander’s perspective. Interpretative perspective served as a cue to verbal irony only among Canadian adults, who rated ironic criticisms more mean and more serious when interpreting these statements from the addressee’s perspective versus the bystander’s perspective. The number of parties present influenced interpretation of irony’s seriousness for Polish adults, but not their Canadian counterparts. Polish adults rated public ironic criticisms as less serious compared to private ironic criticisms, while Canadian adults rated the conditions similarly. The results show that the relevance of cues in interpreting ironic criticisms is influenced by age and culture. / October 2016

This study provides a detailed, empirically based examination of the institutional dynamics of the new parties and political groupings that have emerged Poland, the largest country of the former Soviet bloc, since the collapse of communist rule in 1989. It draws upon and utilises the models developed in the contemporary West European party literature as an analytical framework with which to examine the main parties from a structural and organisational perspective and considers how they approximate to these taxonomical ideals. It examines the six main parties and political groupings around which the Polish party system appeared to be consolidating in the run up to the 1997 parliamentary elections. The study considers: the internal distribution of power and modes of representation with the parties; the role of the party bureaucracy; the relationship between the parties and their electorates; the development of parties as membership organisations; and the relationship between parties and the state. It concludes that the new Polish parties are strong at the level of state institutions and appear capable of fulfilling their role in terms of structuring elections, institutions and recruiting elites. However, they are also likely to develop as remote and somewhat distant institutions that are weak at the societal level. Given that the nature of the links between parties and their electorates are likely to remain fairly shallow, the new parties are likely to prove less successful at aggregating societal interests and relatively ineffective in mobilising the citizenry and integrating them into the political process. The study, therefore, draws broader conclusions about the process of party development in post-communist Eastern Europe at the same time as augmenting the relatively undeveloped literature on internal party dynamics.

Poland's political fate and the plight of her exiles during the nineteenth century evoked a mixed response from various sectors of the British population. Five separate aspects of pro-Polish sympathy have been analyzed. The Literary Association's efforts to raise money for the relief of refugees resident in Great Britain were severly hampered and finally crippled by public opinion hostile to charity for foreigners in the midst of domestic distress. Agitation designed to place pressure on the Government to intervene by force in order to re-establish the independence of Poland was never sufficiently strong between 1832 and 1867 to deflect the Government from pursuing a course dictated by national interests. This has been illustrated by a study of public opinion and official policy towards the restoration of Poland during the Crimean War. The attitude of several of the more important religious denominations to the Polish question was not uniform. Roman Catholics feared the destruction of Papal possessions in the event of Polish revolutionary fervour reaching Italy; Anglo-Jewry tended to be absorbed in the problem of its own disabilities while it was difficult for the Poles as a predominantly Catholic nation to avoid giving offence to the Established Church and dissenting sects. Anglo-Polish masonic contacts produced a new form of passive Polonophilism quite distinct from the conventional pattern of demonstrative sympathy for Poland but equally futile from the political point of view. Polish experience of foreign oppression was far more relevant for Irish nationalists than for the English. A backward agrarian economy and the Roman Catholic religion also drew the two nations together. Ireland, however, could offer nothing more substantial to the Poles than moral support and in return was able to profit from sophisticated Polish theories of insurrection.

This research explores the civic and political participation of Polish migrants in Northern Ireland from a transnational perspective. Examining how migrants construct belonging at multiple scales, it emphasises the role of place in shaping their civic and political participation, attitudes and interests. Despite a significant body of work examining the experiences of Polish migrants in the UK, their civic and political participation remains under-explored. Moreover, given Northern Ireland's status as a relatively recent immigration destination, little is known about how migrants engage in politics and civil society in the region. Employing a mixed methods approach that entailed in-depth interviews, an online survey and ethnographic participant observation, this research elicits a range of insights regarding migrants' motivations for participation in civil society, in formal politics and in political parties. It also sheds light on the barriers to participation which they experience. Drawing on Thomas's (2002) idea of a 'contract' as a means through which claims to citizenship are articulated, the research develops the idea of a 'place-based contract' to conceptualise how migrants construct belonging to civic and political communities, and how this shapes and facilitates their civic and political engagement. I argue that participation is facilitated by a sense of belonging to place which has legal, personal and societal dimensions, and which includes both practical and emotional elements. Highlighting how this process operates across multiple scales, I argue for the need to 'rescale the polity' in order to pay closer attention to how migrants form attachments to place at a scale 'below' the nation-state and how this facilitates engagement in different forms of civic and political activity. As such, the research urges that greater attention be paid to the geographical context in which politics is practised, as well as focusing on the interconnections between migration, political participation, citizenship, identity, belonging and place.

The goal of the following project is to probe into the early knowledge of the syntactic and the pragmatic components of language at the syntax-pragmatics interface, as exemplified by discourse-related elements such as object clitics. Object clitics, in addition to allowing for cross-linguistic generalizations, provide an insight into the early clause structure and the mechanisms which constrain the syntax-pragmatics interface. Cross linguistic variation has been found to be limited and well-governed, and has been attributed to the underlying syntactic mechanism, such as the Unique Checking Constrain or a number of pragmatic constraints operative in the child's grammar such as inability to mark referentiality. In addition, this study explores a theory which attempts to integrate the acquisition of syntax and pragmatics by attributing early non-finite structures in child grammar to a maturational discourse linking mechanism. The present project seeks to validate the claims of the above theories by offering new data and a novel perspective. The empirical part presents the results of one pilot study based on naturalistic language production by a monolingual Polish child age 2;1 - 2;9, and three data elicitation experiments conducted with 53 monolingual Polish children age 2;9 - 5;10. the clitic production experiment composed of two types of data. The pilot study establishes the relative age of clitic production. The data elicitation experiments focus on clitic production, clitic comprehension and knowledge of Principle B, as well as clitic referentiality resolution in pragmatically infelicitous contexts. It is shown that Polish children do not produce clitics from the beginning. It is concluded based on group and individual results that comprehension of objects clitic precedes production and that production is unlikely without comprehension. It is shown that age is a significant factor in clitic comprehension, production and referentiality resolution. It is demonstrated that Polish children exhibit early knowledge of Principle B. Also, it is suggested that children who produce object clitics are more likely to resolve clitic referentiality in pragmatically infelicitous contexts.

No description available.

<p>Niniejsza praca powstała podczas mojego pobytu na studiach na Uniwersytecie Sztokholmskim w ramach programu Socrates/Erasmus. Będąc w Sztokholmie uświadomiłam sobie, jak ważne jest dla mnie miejsce, z którego się wywodzę i w którym spędziłam większość mojego dotychczasowego życia. Wiąże mnie z nim niezliczona ilość wspomnień, przeżyć, doświadczeń, rodzinnych przekazów, tradycji. Uzmysłowiłam sobie również, jak dużą rolę w moim życiu odgrywają ludzie, z którymi do tej pory obcowałam i których obecność w moim rodzinnym mieście sprawia, że to miejsce jest tak bliskie mojemu sercu.</p><p>Dlatego, żeby wypełnić pustkę spowodowaną w życiu codziennym brakiem mojej rodziny i atmosfery miasta Mysłowic, skąd pochodzę, postanowiłam zbliżyć się poprzez literaturę do obszaru, z którego wywodzi się cała moja rodzina – do Górnego Śląska. W pierwszej kolejności, przy wyborze tematu pracy, pomyślałam o Horście Bienku – niemieckim i zarazem śląskim prozaiku urodzonym i wychowanym w innym górnośląskim mieście – w Gliwicach. Pisarz ten napisał wiele książek tematycznie związanych z krainą swojego dzieciństwa. Moją uwagę jednak przykuło jego najważniejsze dzieło, gliwicka tetralogia, która oddaje obraz Górnego Śląska, jego mieszkańców i atmosferę w nim panującą w czasie trudnym dla tego rejonu, ponieważ w przeddzień wybuchu, i w czasie trwania drugiej wojny światowej.</p><p>Najbardziej zainteresowała mnie pierwsza część cyklu – „Pierwsza Polka”, ponieważ w tej książce odnalazłam taki Górny Śląsk, jaki znam z opowieści mojej babci i jej starszych sióstr. Poza tym, wnikliwa analiza powieści, jak również zawartego w niej tła historycznego, pomogła mi jeszcze lepiej zrozumieć specyfikę tego miejsca, jego starszych mieszkańców oraz wydarzeń, jakie rozgrywały sie na tej ziemi.</p><p>Górny Śląsk to miejsce niezwykłe, na jego terytorium przez wieki mieszkali obok Niemców Polacy, Czesi, Żydzi. To tu na przestrzeni wieków nieustannie mieszały się różne kultury, ponieważ Śląsk w swej historii stale zmieniał przynależność państwową. Wciąż zmieniały się jego granice, ale ludzie pozostawali ci sami i pomimo trudnej sytuacji politycznej, wielonarodowości mieszkańców i wielokulturowości tej ziemi, potrafili utworzyć swoistą, wlaściwą im tylko wspólnotę. Obraz tej tak dobrze funkcjonującej symbiozy można właśnie odnaleźć w powieści „Pierwsza Polka”.</p><p>Dla mnie jednak najistotniejsza była odpowiedź na pytanie, czy Górny Śląsk jest dla bohaterów książki tym samym, czym jest dla Horsta Bienka, mojej babci, nawet całej mojej rodziny – małą ojczyzną.</p><p>„Pierwsza Polka” jest dla Bienka podróżą w niezapomniany świat jego dzieciństwa, dla mnie, to podróż do moich korzeni, krainy moich przodków, o której tyle słyszałam w rodzinnych opowieściach i o której będę w przyszłości opowiadać moim dzieciom i wnukom. Studia nad lekturą powieści połączyły dla mnie historię mojej rodziny ze światem dzieciństwa autora. Opowieści mojej babci o jej rodzicach, rodzeństwie, wujach czy dziadkach przestały być czymś nierealnym, ulotnym – znalazły swoje potwierdzenie na stronach „Pierwszej Polki”.</p><p>Chciałabym złożyć najserdeczniejsze podziękowania mojemu promotorowi – profesor Ewie Teodorowicz-Hellman, za rozbudzenie moich zainteresowań regionem, z którego pochodzę, inspiracji do napisania tej pracy, a także za poświęcony mi czas i za dyskusje nad poszczególnymi rozdzialami, które ostatecznie złożyły się na niniejszą pracę.</p><p>Dziękuję również pani dr Janinie Gesche, która pomogła mi w zebraniu materiałów.</p>

<p>Tematem i celem mojej pracy jest przedstawienie siedemnastowiecznego utworu – mesjady Szymona Gawłowickeigo pt. „Jezus Nazareński, Syn Oyca Przedwiecznego Wcielony; albo Ieruzalem niebieska przezeń wyzwolona, do pożytku duchownego opisana...”, który powstał w Warszawie w 1686 roku.</p><p>Mesjady to zapomniany i przez wieki pomijany przez badaczy temat, więc głównym zadaniem mojej pracy jest krótkie przybliżenie gatunku literackiego, jakim jest mesjada oraz szczegółowe przedstawienie jednej z nich. Aby dobrze pokazać zagadnienie, posłużyłam się analizą gatunkową i tematyczną utworu. Praca ma charakter opisowo-analityczny. Jak już wspomniałam, skoncentruję sie jedynie na utworze Szymona Gawłowickiego, jednak dwa wcześniejsze rozdziały poświęcę na tło historyczno–literackie oraz cechy charakterystyczne gatunku literackiego, do którego zaliczane są mesjady.</p><p>Metoda, odwołująca się do teorii gatunku mesjady, umożliwiła mi nie tylko pokazać mesjadę jako siedemnastowieczny gatunek literacki, ale także dokładnie zanalizować utwór „Jezus Nazareński, Syn Oyca Przedwiecznego Wcielony; albo Ieruzalem niebieska przezeń wyzwolona, do pożytku duchownego opisana...”. Teorii gatunku mesjady poświęcony jest cały III rozdział pracy. Natomiast dzięki przyjęciu metody opisowej mogłam poszerzyć pracę i pokazać w niej ważniejsze wydarzenia historyczno–kulturowe, które miały wpływ na powstawanie tego typu utworów w XVII wieku. Obie metody okazały się zadowalające</p><p>i pozwoliły mi zrealizować wyznaczone cele, jakimi były: krótka chrakterystyka epoki, przybliżenie gatunku mesjady oraz analiza utworu Szymona Gawłowickiego. Jako przykład mesjady siedemnastowiecznej wybrałam dzieło tego autora spośród innych mesjad XVII w.</p><p>z kilku powodów. „Jezus Nazareński, Syn Oyca Przedwiecznego Wcielony; albo Ieruzalem niebieska przezeń wyzwolona, do pożytku duchownego opisana...” jest uważany przez badaczy za jedną z lepszych mesjad w literaturze polskiej. Nazwisko Gawłowickiego jest poza tym często wspominane przy komparatystycznych badaniach nad „Rajem utraconym”</p><p>i „Rajem odzyskanym” Johna Miltona. Mam nadzieję, że w przyszłości moja kolejna praca na temat mesjad rozwinie się właśnie w tym kierunku.</p><p>Praca na temat mesjad pozwoliła mi na zgłębienie tego, jakże mało znanego</p><p>w historii literatury polskiej tematu, oraz na lepsze zrozumienie tego niezwykle różnorodnego okresu literackiego, jakim jest epoka baroku.</p><p>Chciałabym bardzo serdecznie podziękować mojemu promotorowi – profesor Ewie Teodorowicz–Hellman za poświęcony mi czas, konsultacje oraz liczne wskazówki w czasie pisania pracy.</p>