<p>Rad se bavi ispitivanjem sintaksičko-semantičkih karakteristika relativnih rečenica u &scaron;umadijsko-vojvođanskom dijalektu s osvrtom na stanje u starosrpskom jeziku, standardnom srpskom jeziku i srpskim narodnim govorima.</p>

<p>The topic of this thesis is the syntax of free relative<br />clauses and specificational pseudoclefts, with the focus on<br />English and Serbian. It offers a unifying analysis for the<br />range of phenomena related to the syntax of free relative<br />clauses in English and Serbian, within a structure sharing,<br />or multi-dominance approach. This approach assumes the<br />existence of a particular type of displacement in syntax,<br />which is referred to as grafting, and argues for its validity<br />on theoretical and empirical ground.<br />It is argued in this thesis that grafting enables a more<br />parsimonious account of a range of phenomena related to<br />the properties of free relatives in both languages.<br />As far as the Serbian data is concerned, it has been shown<br />that the common observation about a less constrained<br />8<br />distribution of FRs in langugages with null subjects is<br />wrong, and the analysis of the relevant data is provided.<br />This thesis also provides an account of specificational<br />pseudoclefts in Serbian &ndash; determining what counts as this<br />type of construction and to what degree it matches the<br />properties of English specificiational pseudoclefts. It has<br />been argued that their derivation involves predicate<br />raising and not the question-plus-deletion analysis.<br />Finally, this work provides an important insight into the<br />nature of clausal predicates inside copular constructions<br />in English and Serbian the key properties that connect<br />them.</p> / <p>Tema ove teze je sintaksa dopunskih nominalnih klauza i<br />neodređenih generalizirajućih zavisnih rečenica u<br />engleskom i srpskom jeziku. Ovaj rad nudi zajedničku<br />analizu niza fenomena koji su karakteristični za dopunske<br />relativne klauze u engleskom i srpskom, u duhu pristupa<br />zajedničkih struktura ili vi&scaron;estruke dominacije. Ovaj<br />pristup pretpostavlja postojanje posebne vrste<br />sintaksickog spajanja konstituenata, koje se naziva i<br />kalemljenjem, a ovaj rad dokazuje njegovu validnost i<br />emprijisku zasnovanost.<br />Glavna teza ovog rada je da kalemljenje omogućava<br />jednostavnije obja&scaron;njenje niza fenomena vezanih za<br />karakterstike dopunskih nominalnih klauza u oba jezika.<br />&Scaron;to se tiče podataka iz srpskog jezika, ova teza pokazuje<br />da je pogre&scaron;na uobičajena konstatacija o slobodnijoj<br />distribuciji dopunskih nominalnih klauza u jezicima sa<br />fonolo&scaron;ki nerealizovanim subjektom, i nudi analizu<br />činjenica koje su u tom pogledu relevantne.<br />Ova teza takođe nudi analizu neodređenih<br />generalizirajućih zavisnih klauza u srpskom jeziku tako<br />&scaron;to defini&scaron;e tip konstrukicje koji se može smatrati ovom<br />vrstom klauze, kao i meru u kojoj ona deli svojstva sa<br />ovim tipom klauza u engleskom jeziku. Ovaj rad<br />obrazlaže za&scaron;to je pomeranje predikata adekvatnija<br />analiza ovih konstrukcija od analize poznate kao pitanje<br />plus brisanje. Konačno, ovaj rad nudi zanimljivo<br />zapažanje u vezi sa prirodom klauza koje imaju funkciju<br />predikata u prostim rečenicama sa glagolom biti.</p>

<p>This thesis deals with the alternation in the<br />AB position of the finite and the non-finite verb in Old English, specifically, with the alternation finite verb-final vs. finite verb-non-final embedded clauses, and the alternation object&ndash;verb (OV) vs. verb&ndash;object (VO) alternation in the non-finite verb phrase. The central proposal is that information-structural factors underlie most of the Old English word order patterns, including these alternations. What influences the surface position of the finite verb in embedded clauses is the discourse status of the proposition. Verb-final clauses are pragmatically presupposed, while non-final verb position signals pragmatic assertion. The OV/VO alterantion does not reflect competing structures/grammars, but rather focus marking strategies on the VP material, reflected in VO orders. We therefore propose a multi-layered model of information-structure, according to which, topic/background-focus structures are represented at three different levels, whereby<br />the following types of focus are distinguished: sentence focus, predicate focus and &lsquo;new information&rsquo; focus. We also present a mechanism of their interaction and syntactic encoding in Old English. Two important insights emerge from this analysis. First, Old English is a discourse configurational language. Second, at least some discourse configurational languages do not syntactically mark each individual information-structural interpretation of sentence elements. It rather seems that the syntax reflexts IS marking of a larger constituent, leaving it to the context for specific resolutions.</p> / <p>Ova disertacija bavi se problemom alternacije u<br />IZ poziciji finitnog i nefinitnog glagola u staroengleskom, preciznije, razlikom između zavisnih rečenica u kojima je finitni glagol u poslednjoj poziciji u klauzi, i onih u kojima se finitni glagol nalazi u vi&scaron;oj poziciji, kao i alternacijom u položaju nefinitnog leksičkog glagola u odnosu na objekat (objekat-glagol, naspram glagol-objekat). Osnovna hipoteza u radu jeste da su glavni redosledi reči u staroengleskom, uključujući i navedene alternacije, rezultat uticaja informacijsko-strukturalnih faktora. Položaj finitnog glagola u zavisnim rečenicama određen je diskursnim statusom propozicije. Rečenice s glagolom na poslednjem položaju u klauzi su pragmatski presuponirane, dok su one s glagolom u vi&scaron;oj pozicji asertivne. &Scaron;to se tiče alternacije objekat-glagol/glagol-objekat, ona ne odražava sistem dvostruke gramatike, već način obeležavanja fokusa unutar glagolske fraze. Redosled glagol-objekat je markiran, u smislu da se fokus nalazi Ova disertacija bavi se problemom alternacije u poziciji finitnog i nefinitnog glagola u staroengleskom, preciznije, razlikom između zavisnih rečenica u kojima je finitni glagol u poslednjoj poziciji u klauzi, i onih u kojima se finitni glagol nalazi u vi&scaron;oj poziciji, kao i alternacijom u položaju nefinitnog leksičkog glagola u odnosu na objekat (objekat-glagol, naspram glagol-objekat). Osnovna hipoteza u radu jeste da su glavni redosledi reči u staroengleskom, uključujući i navedene alternacije, rezultat uticaja informacijsko-strukturalnih faktora. Položaj finitnog glagola u zavisnim rečenicama određen je diskursnim statusom propozicije. Rečenice s glagolom na poslednjem položaju u klauzi su pragmatski presuponirane, dok su one s glagolom u vi&scaron;oj pozicji asertivne. &Scaron;to se tiče alternacije objekat-glagol/glagol-objekat, ona ne odražava sistem dvostruke gramatike, već način obeležavanja fokusa unutar glagolske fraze. Redosled glagol-objekat je markiran, u smislu da se fokus nalazi.</p>

<p>Glavni cilj ove doktorske teze jeste da sagleda i<br />opi&scaron;e padeže kvalifikativnog značenja u<br />adverbijalnoj i adnominalnoj poziciji kao<br />koherentnu celinu. Njen glavni zadatak koji vodi<br />do postavljenog cilja jeste utvrđivanje<br />sintaksičko-semantičkih karakteristika padežnih i<br />predlo&scaron;ko-padežnih konstrukcija, kao i sličnosti,<br />odnosno razlike među njima. Da bi se utvrdilo da<br />li se o kvalifikativnosti može govoriti kao o<br />samostalnoj semantičkoj kategoriji, sagledava se<br />pitanje prelaska, odnosno me&scaron;anja<br />kvalifikativnosti s ostalim semantičkim<br />kategorijama.</p>

<p>U ovom istraţivanju bavimo se kategorijom koncesivnosti u francuskom, italijanskom i srpskom jeziku. Ovoj kategoriji pristupamo sa stanovi&scaron;ta sintakse i semantike: utvrĊujemo inventar formalnih sredstava i sintakstiĉkih postupaka kojima se koncesivnost formalizuje u posmatranim jezicima, a pritom analiziramo i semantiĉki sadrţaj tih struktura. Cilj ove studije jeste da se najpre ustanove razliĉiti postupci izraţavanja koncesivnosti na svim sintaksiĉkim nivoima, a zatim, u skladu sa kontrastivnim pristupom, da se utvrde i sistematizuju strukturne podudarnosti i nepodudarnosti u francuskom, italijanskom i srpskom jeziku, kao i da se utvrdi stemen semantiĉke ekvivalencije izmeĊu njih. Na teorijskom planu, rezultati ovog istraţivanja objedinjuju postojeća lingvistiĉka saznanja o ovoj problematici, a na praktiĉnom planu moguća je njihova primena u nastavi francuskog i italijanskog jezika kao stranih jezika, kao i u prevodilaĉkoj praksi.<br />GraĊa za ovo istraţivanje ekscerpirana je iz dela napisanih na francuskom jeziku, i njihovih objavljenih prevoda na italijanski i srpski jezik.<br />U prvom delu rada daje se pregled teorijskih stavova francuskih, italijanskih i srpskih lingvista o kategoriji koncesivnosti, kao i o njenom odnosu sa drugim semantiĉkim kategorijama, pre svega sa kategorijom kauzalnosti. U drugom delu rada navodi se inventar konstrukcija i leksiĉkih sredstava kojima se koncesivnost iskazuje u tri posmatrana jezika. Pri tom se pravi poseban osvrt na upotrebu glagolskih naĉina u zavisnim koncesivnim reĉenicama. Centralni deo rada predstavlja deo u kome se ustanovljeni inventar analizira na primerima iz korpusa. Pri tom se posebna paţnja posvećuje onim sredstvima za koja korpus beleţi upotrebe koje do sada nisu zabeleţene u literaturi. Zakljuĉna razmatranja sistematizuju dobijene rezultate, i ukazuju na mogućnosti daljih istraţivanja u ovom domenu.</p> / <p>This research deals with the category of concessionality in French, Italian and Serbian. This category is approached from the point of view of syntax and semantics: the research establishes the inventory of formal means and syntactic procedures by which concessionality is formalized in the languages being analyzed, while the semantic content of these structures is also analyzed in the process. The goal of this study is to first identify various procedures for expressing concessionality at all syntactic levels and then, in accordance with the contrastive approach, to determine and systematize the structural congruences and incongruences in French, Italian and Serbian, as well as to determine the level of semantic equivalence among them. At the theoretical level, the results of this study merge the existing linguistic knowledge on this issue, while at a practical level they enable its application in teaching French and Italian as foreign languages, as well as in doing professional translation.<br />The corpus for this research was complied from literary titles written in French, as well as from their published translations into Italian and Serbian.<br />The first part of the thesis provides an overview of theoretical approaches to the category of concessionality by various French, Italian and Serbian linguistcs, as well as of its relationship with other semantic categories, in particular with the category of causality. The second part enumerates the inventory of constructions and lexical means by which concessionality is being expressed in the three languages being analyzed. In doing so, a particular focus is placed on the use of the verbal category of mood in subordinate clauses of concession. The central part of the thesis is the one in which the identified inventory is analyzed on the examples from the corpus. In this part, a special attention is given to the means found in the corpus the use of which has so far not been mentioned in reference titles. Concluding remarks systematize the results and point at possible directions for further research in this field.</p>

<p>Studija REKCIJA GLAGOLA U GRČKOM I SRPSKOM JEZIKU sa gramatičkim rečnikom nastala je iz potrebe da se uporedi rekcija glagola u ovim jezicima i zatim predstavi u prvom takvom rekcijskom rečniku. Smatramo da je veoma bitna izrada rečnika glagolske rekcije za jezike koji su flektivni, tj. imaju razvijenu deklinaciju i složene paradigmatske odnose, jer će on biti od velike pomoći strancima pri usvajanju jezika. Upravo ta leksikografska i gramatička obrada rekcijskih odnosa u glagolskim frazama omogućiće strancu da bolje savlada važeća sintaksička i leksičkosemantička pravila jezika koji uči. Isto tako i izvorni govornik mora biti potpuno upoznat sa morfosintaksičkim pravilima udruživanja reči u svom jeziku, tačnije sa aktuelnom rekcijom maternjeg jezika. Budući da je rekcija grčkih i srpskih glagola nedovoljno istražena oblast i da nedostaju kontrastivne studije ova dva jezika, neophodni su istraživački poduhvati sa takvom tematskom i metodičkom orijentacijom. Dodajmo tome da mnogi rezultati dosada&scaron;njih istraživanja nisu mogli biti &scaron;ire prihvaćeni, jer nisu objavljivani u zasebnim knjigama ili specifičnim priručnicima, već u periodičnim publikacijama. Stoga ovakva analiza sa konfrotacionog aspekta, predstavlja doprinos proučavanju rekcije u oba jeziku, tačnije detaljnom sagledavanju rekcijskih sposobnosti glagolskih reči savremenog grčkog i srpskog jezika. Tu su izložena morfosintaksička pravila koja se tiču udruživanja glagola ne samo sa imenskim padežnim dopunama već i sa drugim tipovima dopuna. Analiza i razvrstavanje rekcijskih modela urađeni su na osnovu korpusa sačinjeno od primera sa vi&scaron;e od 650 grčkih glagola, za koje su dati odgovarajući ekvivalenti u srpskom jeziku.<br />Rad se sastoji iz pet većih autonomnih celina. U prvom poglavlju (Uvodna razmatranja) određuje se osnovni okvir ovog istraživanja sa predmetom, ciljevima, tumačenjem teorijsko-metodolo&scaron;kog pristupa i opisom korpusa (rekcijskih rečnika i priručnika savremenog grčkog i srpskog jezika).<br />U drugom poglavlju (Pregled literature) dat je osvrt na relevantnu stranu literaturu vezanu za glagolski rod i dijatezu, valentnost predikata konfrontiranih jezika, rekciju glagola, kao i za druga gramatička učenja o udruživanju glagola sa dopunama. Tu se prezentuju op&scaron;teprihvaćeni zaključci o poliedarskom fenomenu rekcije i dopunama.<br />Treće poglavlje (Uporedna analiza rekcije grčkih i srpskih glagola) bavi se paralelnim izražavanjem i značenjem dopuna u obama jezicima, daju se rekcijski modeli i vr&scaron;i se njihova analiza. Zatim se analitičko razvrstavanje glagola sprovodi u skladu sa njihovim značenjskim potencijalom; na kraju sledi prezentiranje primećenih tendencija vezanih za upotrebu dopuna i ukazivanje na didaktičke i metodičke aspekte ovog rada.<br />U četvrtom poglavlju (Zaključna razmatranja) izvode se zaključci na osnovu rezultata istraživanja, postavljenih principa i teorijskih razmatranja o sistematskom formalizovanju sintaksičkih odnosa, ali i unutarrečeničnih konstituenata.<br />Zasebnu celinu u radu, odnosno peto poglavlje (naslovljeno Rekcijski rečnik), čini rečnička obrada rekcije grčkog i srpskog jezika. Najpre u glavnim crtama se ilustruje struktura obrađenih glagolskih lema, a onda se određuju najučestalija značenja, daju ekvivalentni primere na srpskom jeziku, doslovne i opisne prevode glagolskih leksema u odgovarajućem kontekstu. Ovo je prvi takav rečnik glagola za grčki jezik.</p>

<p>Ova disertacija predstavlja ispitivanje modalnih glagola i kategorije modalnosti u okviru pravnog funkcionalnog stila i teorije prevođenja. Naime, engleski modali proučavaju se na korpusu pravnih dokumenata Evropske unije sa akcentom na prevodne ekvivalente u srpskom jeziku. Modali se proučavaju prvenstveno kao eksponentni deontičke modalnosti u okviru koje se pripisuju značenja obaveze, naredbe, zabrane, dozvole, zahtjeva i slično, &scaron;to je u skladu sa semantikom pravnog diksursa koji je podložan modalizaciji.<br />Modali se proučavaju na korpusu dokumenata Evropske unije, s jedne strane zbog činjenice da su pravne zakonitosti institucionalizovane u okviru Evropske unije ne&scaron;to drugačije normirane od uobičajenog pravnog registra anglosaksonskog pravnog sistema, a s druge strane zbog aktuelne situacije u pogledu evrointegracija i potrebe usklađivanja domaćeg zakonodavstva sa zakonodavstvom Evropske unije, a samim tim i prevođenja velikog broja dokumenata sa engleskog na srpski jezik i obrnuto. Interesovanje za proučavanje modalnih glagola u okviru pravnog funkcionalnog stila javilo se zbog kompleksnosti upotrebe modalnih glagola u savremenom engleskom jeziku, ali i zbog niza pravila koja ih prate u okviru jezičke politike Evropske unije i niza problema sa kojima se prevodioci suočavaju prilikom prevođenja pravnih dokumenata. Pravni tekstovi podliježu značajnim ograničenjima zbog specifične terminologije i odgovarajućih sintaksičkih struktura, a budući da prevodioci najče&scaron;će nijesu pravnici neophodno je istaći sve specifičnosti prevođenja pravnih propisa sa akcentom na modalnim glagolima.<br />Modalnost je semantičko-gramatička kategorija koja se izražava na različite načine u različitim jezicima, a budući da je riječ o kontrastivnom istraživanju, cilj rada je i da se kontrastivnom metodom utvrdi &scaron;ta engleski i srpski jezik imaju zajedničko kod upotrebe modalnih glagola u pravnom registru, kao i koje se razlike javljaju među njima. To znači da primarni cilj istraživanja predstavlja popisivanje svih modalnih glagola u korpusu, potom njihovu analizu sa aspekta semantike, a zatim utvrđivanje na koji način su prevedeni na srpski jezik, koje se zakonitosti javljaju u procesu prevođenja, koje tekstualne zakonitosti i ograničenja postoje s obzirom na specifičnosti kontrastiranih jezika. Budući da se u fokusu rada nalazi jedna semantički i sintaksički veoma složena kategorija u radu je primijenjen lingvističko- semantički pristup. Teorijski okvir i interpretacija značenja zasnivaju se na<br />tradicionalnoj i savremenoj literaturi o modalnosti i modalnim glagolima u ispitivanim jezicima.<br />Disertacija se posebno bavi sljedećim pitanjima: koliko različiti žanrovi, odnosno tipovi diskursa utiču na modalnost; koja vrsta modalnosti se najče&scaron;će javlja u pravnim tekstovima; koje su sličnosti i razlike između engleskog i srpskog jezika s obzirom na ovaj koncept; da li bi bilo moguće sačiniti skalu poklapanja i nepoklapanja između engleskog i srpskog na kontrastivnoj osnovi sa posebnim osvrtom na prevođenje modalnih glagola u pravnim tekstovima; kako se tipovi modalnosti prevode s jednog na drugi jezik kad su u pitanju pravni tekstovi; u kom jeziku se vi&scaron;e upotrebljavaju modalni glagoli u diskursu prava, engleskom ili srpskom; koja morfosintaksička sredstva se koriste vi&scaron;e ili manje često za izražavanje modalnosti; kako se svaki konkretni modalni glagol prevodi, da li se najče&scaron;će zamjenjuje najbližim ekvivalentom u drugom jeziku. Osnovni metodolo&scaron;ki pristup primijenjen u istraživanju je deskriptivni, s tim &scaron;to je analiza i kvalitativnog i kvantitativnog karaktera.</p>

<p>U radu se analizira funkcionisanje determinativnih<br />padežnih sistema u romanijskim govorima Starog<br />Vlaha. Razmatraju se sintaksičko-semantičke<br />karakteristike padežnih konstrukcija koje su<br />sintaksički formalizatori semantičke kategorije<br />prostornosti, a zatim i one koje su sintaksički<br />formalizatori vi&scaron;e apstraktnih semantičkih kategorija,<br />a to su: temporalnost, kvalifikativnost (u okviru nje:<br />instrumentalnost, kvalifikativnost u užem smislu,<br />propratna okolnost, kriterijum / osnov<br />kvalifikativnog tipa, komparativnost,<br />kvantifikativnost), intencionalnost, kauzalnost,<br />kondicionalnost, koncesivnost i posesivnost.<br />Posebno se sagledavaju padežne konstrukcije s<br />primarno prostornim značenjem, kao izvornim<br />domenom, koje mehanizmom metaforizacije prostora<br />nalaze svoje mesto u sistemu formalizatora navedenih<br />apstraktnih semantičkih kategorija kao ciljnih<br />domena.</p> / <p>The thesis analyses the function of<br />determinative case systems in the Romanija<br />speech of the Stari Vlah region. It deals with<br />syntactic and semantic characteristics of case<br />constructions which act as syntactic formalisers<br />of the semantic category of spatiality as well as<br />those which are syntactic formalisers of more<br />abstract semantic categories, such as the<br />following: temporality, qualificability<br />(including instrumentality, qualificability in a<br />narrower sense, concomitancy, the criterion /<br />basis of the qualificative type, comparability<br />and quantifiability), intentionality, causality,<br />conditionality, concessionality and<br />possessiveness. A special attention is devoted to<br />the case constructions whose primary meaning<br />is that of spatiality, as their source domain,<br />which then by the mechanism of<br />metaphorisation of space find their place in the<br />system of formalisers of the aforementioned<br />abstract semantic categories as their target<br />domains.</p>

<p>U radu se identifikuju unutarjezicke gre&scaron;ke,<br />sistematizuju se prema jezickim nivoima i<br />tipovima, morfolo&scaron;kim i sintaksickosemantickim<br />modelima, zatim se opisuju i<br />gre&scaron;ke i uzroci njihovog nastanka (gde god je to<br />moguce). Izlažu se rezultati analize prema:<br />- jezickim nivoima,<br />- gramatickim kategorijama,<br />- ucestalosti pojavljivanja gre&scaron;aka,<br />- prvom jeziku studenata, tako ce se pokazati<br />koje gre&scaron;ke su odlika govornika samo jednog<br />polaznog jezika, a koje su zajednicke<br />govornicima razlicitih ili možda cak svih<br />polaznih jezika.</p> / <p>In the paper, intralinguistic errors are<br />identified, systematized according to linguistic<br />levels and types, morphological and syntactic<br />and semantic models. Errors are then described<br />including the causes of their occurrence (in<br />cases in which it is possible). The results of the<br />analysis are presented according to:<br />- linguistic levels,<br />- grammatical categories,<br />- frequency of error occurrence,<br />- students&#39; L1, which will indicate which<br />errors are characteristic of speakers of<br />only one L1 as well as which errors are<br />common to speakers of different or<br />possibly all the native languages</p>

<p>У овој дисертацији се бавимо семантичком категоријом<br />каузалности у француском и српском језику<br />превасходно са становишта синтаксе и семантике,<br />односно утврђивањем инвентара и описом различитих<br />синтаксичких поступака и лексичких средстава којима<br />се ова категорија формализује у два посматрана језика.<br />Циљ ове контрастивне студије је да се установе начини<br />за изражавање каузалности, те да се систематизују<br />структурне подударности, односно неподударности у<br />француском и у српском језику, да се утврди степен<br />семантичке еквиваленције између њих, као и да се<br />укаже на најбоље могуће начине транспозиције<br />семантичког односа експлицитне или имплицитне<br />каузалности из једног посматраног језика у други. На<br />теоријском плану, резултати истраживања требало би<br />да употпуне постојећа лингвистичка сазнања везана за<br />каузалне односе уопште, а посебно у француском и<br />српском језику, док би се практичне импликације<br />добијених резултата огледале како у области<br />примењене лингвистике и у настави француског као<br />страног језика, тако и у непосредној преводилачкој<br />пракси.</p> / <p>U ovoj disertaciji se bavimo semantičkom kategorijom<br />kauzalnosti u francuskom i srpskom jeziku<br />prevashodno sa stanovišta sintakse i semantike,<br />odnosno utvrđivanjem inventara i opisom različitih<br />sintaksičkih postupaka i leksičkih sredstava kojima<br />se ova kategorija formalizuje u dva posmatrana jezika.<br />Cilj ove kontrastivne studije je da se ustanove načini<br />za izražavanje kauzalnosti, te da se sistematizuju<br />strukturne podudarnosti, odnosno nepodudarnosti u<br />francuskom i u srpskom jeziku, da se utvrdi stepen<br />semantičke ekvivalencije između njih, kao i da se<br />ukaže na najbolje moguće načine transpozicije<br />semantičkog odnosa eksplicitne ili implicitne<br />kauzalnosti iz jednog posmatranog jezika u drugi. Na<br />teorijskom planu, rezultati istraživanja trebalo bi<br />da upotpune postojeća lingvistička saznanja vezana za<br />kauzalne odnose uopšte, a posebno u francuskom i<br />srpskom jeziku, dok bi se praktične implikacije<br />dobijenih rezultata ogledale kako u oblasti<br />primenjene lingvistike i u nastavi francuskog kao<br />stranog jezika, tako i u neposrednoj prevodilačkoj<br />praksi.</p> / <p>This thesis examines the semantic category of causality in<br />French and Serbian, primarily from the point of view of<br />syntax and semantics, i.e. it provides an inventory and a<br />description of different syntactic and lexical means by<br />which this category is formalized in the two observed<br />languages. The purpose of this contrastive study is to<br />establish the ways of expressing causality, to systematize<br />structural congruence, or rather incongruence in French and<br />Serbian, to determine the degree of semantic equivalence<br />between them, as well as to point to the best possible means<br />of transposition of the semantic relation of explicit or<br />implicit causality from one observed language into the<br />other. At a theoretical level, the results of the research<br />should contribute to the existing linguistic knowledge of<br />causal relations in general, and particularly in French and<br />Serbian. The results obtained should have considerable<br />practical implications not only for applied linguistics, but<br />also for teaching French as a foreign language, and for<br />translation.</p>