Στην παρούσα μελέτη πραγματοποιήθηκε εκτίμηση της τοξικότητας των τελικών
εκροών πριν και μετά το στάδιο της απολύμανσης (με τη χρήση της μεθόδους της
χλωρίωσης) από το σταθμό βιολογικής επεξεργασίας των αστικών αποβλήτων της Πάτρας με
την χρήση βιοδεικτών (biotest). Η μελέτη των τοξικών επιπτώσεων αυτών των εκροών και
από τα δύο στάδια πραγματοποιήθηκε σε οργανισμούς-Βιοδείκτες τόσο των γλυκών όσο και
αλμυρών υδάτων, όπως οι οργανισμοί Thamnocephalus platyurus και Artemia franciscana
(με τη μορφή βιοτέστ Thamnotoxkit F και Artoxkit MTM αντίστοιχα), όσο και σε φυτικά είδη,
όπως τα Sorghum saccharatum, Lepidum sativum και Sinapis alba (με τη μορφή
Phytotoxkit). Επιπλέον έγινε ανίχνευση του μικροβιακού φορτίου πριν και μετά το στάδιο της
χλωρίωσης, για την εκτίμηση της αποτελεσματικότητας της μεθόδου απολύμανσης των
εκροών, καθώς και χημική ανάλυσή τους. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσας
μελέτης, οι τελικές εκροές υγρών αποβλήτων που καταλήγουν στο στάδιο της απολύμανσης,
με τη μέθοδο της χλωρίωσης παρουσιάζουν μεγάλες διακυμάνσεις τόσο στις φυσικοχημικές
παραμέτρους και στη συγκέντρωση βαρέων μετάλλων που μετρήθηκαν, όσο και στην
τοξικότητα που μπορεί να επιφέρουν στους οργανισμούς που χρησιμοποιήθηκαν. Τα
αποτελέσματα της παρούσας μελέτης έδειξαν την αποτελεσματικότητα της μεθόδου όσο
αφορά τη μείωση του μικροβιακού φορτίου των τελικών εκροών. Αντίθετα, η μελέτη
τοξικότητας των τελικών εκροών με τη χρήση οργανισμών τόσο του γλυκού όσο και του
αλμυρού νερού (Thamnocephalus platyurus και Artemia franciscana αντίστοιχα), καθώς και
σε φυτικούς οργανισμούς (Sorgum saccharatum, Sinapsis alba και Lepidum sativum) έδειξε
σημαντικές εποχικές μεταβολές στην επαγωγή τοξικών φαινομένων. Συγκεκριμένα, οι εκροές
(μετά το στάδιο της χλωρίωσης effluents) φαίνεται να είναι λιγότερο τοξικές για τους
οργανισμούς του αλμυρού νερού, συγκριτικά με τις τοξικές επιπτώσεις που προκαλούν οι
εκροές πριν το στάδιο της χλωρίωσης (influents). Αντίθετα, οι εκροές που προκύπτουν μετά
το στάδιο της χλωρίωσης παρουσιάζουν μεγαλύτερη τοξικότητα σε οργανισμούς του γλυκού
νερού, σε σχέση με τις επιπτώσεις που προκαλούν οι εκροές πριν το στάδιο της χλωρίωσης,
ενώ παρατηρήθηκε σημαντική αναστολή της αυξητικής ικανότητας των ειδών Sorgum
saccharatum και Sinapsis alba σε κάθε περίπτωση.
Συμπερασματικά, από τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης, φαίνεται η
αποτελεσματικότητα της μεθόδου απολύμανσης των τελικών εκροών, όσο αφορά την
απαλλαγή τους από μολυσματικούς παράγοντες, αλλά αναδεικνύονται τα προβλήματα
τοξικότητας που μπορεί να επιφέρουν οι τελικές εκροές σε οργανισμούς των τελικών
υδάτινων αποδεκτών (γλυκό και αλμυρό νερό), καθώς και η αναποτελεσματικότητα της
χρήσης των τελικών εκροών σε δραστηριότητες όπως η άρδευση, λόγω της αναστολής που
προκαλεί η χρήση τους σε φυτικούς οργανισμούς. / In this study was estimated the toxicity of the final effluents before and after the stage of disinfection (using the method of chlorination) in the wastewater treatment plant of Patras
using bioindicators (biotest).The study of the toxic effects of these effluents and of the two
stages was performed on organisms bioindicators both in freshwater and salt water, such as
Thamnocephalus platyurus and Artemia franciscana (in the form of biotest Thamnotoxkit F
and Artoxkit MTM respectively) and on plant species such as Sorghum saccharatum, Lepidum
sativum and Sinapis alba (in the form of Phytotoxkit). Moreover the treated effluents were
tested for microbiological parameters before and after the stage of chlorination, to assess the
effectiveness of the method of disinfection of effluents, and also a chemical analysis was
performed. According to the results of this study, the final effluents of wastewater that end in
the process of disinfection, with the method of chlorination, vary widely both in
physicochemical parameters and heavy metals that were measured, and as well the toxicity
that can cause to organisms used. The results of this study showed the effectiveness of the
method as regards reducing the microbial load of the final effluents. Instead, the study of final
effluents toxicity using organisms of both fresh and saltwater (Thamnocephalus platyurus and
Artemia franciscana, respectively) and in plant organisms (Sorgum saccharatum, Sinapsis
alba and Lepidum sativum) showed significant seasonal changes in the induction of toxic
reactions. Specifically, the effluents (after-chlorination effluents) seem to be less toxic for
organisms of salt water, compared with the toxic effects caused by effluents before the stage
of chlorination (influents). However, the effluents after the stage of chlorination are toxic in
freshwater organisms compared to the effects caused by effluents before the stage of
chlorination, while there was significant inhibition of growth capacity of species Sorgum
saccharatum, Sinapsis alba in each case.
In conclusion, the results of this study show the effectiveness of the method of
disinfection of final effluents, as regards the discharge from contaminants, but highlighted the
problems of toxicity that the final effluents can cause to organisms in the final water receiver
(fresh and salty water), and the inefficiency of using of final effluents in activities such as
irrigation, due to the inhibition caused by their use in plant organisms.
| Identifer | oai:union.ndltd.org:upatras.gr/oai:nemertes:10889/5163 |
| Date | 03 April 2012 |
| Creators | Κονταλή, Ματίνα |
| Contributors | Νταϊλιάνης, Στέφανος, Kontali, Matina, Νταϊλιάνης, Στέφανος, Φραγκοπούλου, Αικατερίνη, Λυμπεράτος, Γεράσιμος |
| Source Sets | University of Patras |
| Language | gr |
| Detected Language | Greek |
| Type | Thesis |
| Rights | 12 |
| Relation | Η ΒΚΠ διαθέτει αντίτυπο της διατριβής σε έντυπη μορφή στο βιβλιοστάσιο διδακτορικών διατριβών που βρίσκεται στο ισόγειο του κτιρίου της. |
Page generated in 0.0133 seconds