Thesis (A.M.)--University of Chicago. / Typewritten. Includes bibliographical references. Also available on the Internet.

Thesis (Ph. D.)--University of Chicago Divinity School, June 1997. / Includes bibliographical references. Also available on the Internet.

Thesis--Zürich. / Bibliography: p. xvi-xxix.

Diss. / Vita. Filmed with: Reiz, F.W. / De prosodiae Graecae accentus inclinatione -- Remy, A.C. / Disquisitio de Arato Sicyonio -- Spengel, M.A. / De versuum creticorum usu Plautino -- Sachse, E.G. / Quaestionum Lysiacarum specimen -- Roemheldt, G. / Quaestiones de Aeschinis oratione Contra Ctesiphontem -- Raumer, F. von / Ueber die Poetik des Aristoteles und sein Verhl̃tniss zu den neueren Dramatikern -- Rebling, O. / Observationes criticae in L. Annaeum Senecam patrem -- Toelken, E.H. / De Phidiae Jove Olympio observationes -- Sanneg, P. / De schola Isocratea pars prior -- Sauppe, G.A. / Appendicula ad Xenophontis editionem stereotypam continens annotationem criticam in scripta minora -- Stahlberg, K. / Commentationis de L. Attii vita et scriptis particula -- Weicker, G. / De Sophocle suae artis aestimatore -- Stieve, F. / De rei scenicae apud Romanos origine dissertatio -- Werner, E.J.M. / De Senecae philosophia dissertatio -- Schrd̲er, W. / De primordiis artis historicae apud Graecos et Romanos -- Palsson, A. / Historik inledning till Demosthenes tal Om den falska beskickningen -- Mohr, G.A. / De infinitivo historico -- Nerrlich, P. / De Jove Homerico : partis prioris caput I ... -- Pelliccioni, C. / Commentariis doctorum virorum in Sophoclis Oedipum Regem epimetron -- Sauerwein, G. / Ostenditur, qui loci in superstite Nubium ([Nepholon]) comoedia e priore earundem Nubium recensione ... -- Otto, G. / Quaestiones de Promethei Aeschyleae re scaenica -- Orges, W. / Comparatio Platonis et Aristotelis librorum de republica -- Mohnike, G.C.F. / Kleanthes der Stoiker -- Lange, K.W. / Commentationis de Sophoclis vita particula -- Winter, J. / De Jove Homerico -- Wiechmann, G.R. / Platonis et Aristotelis de arte rhetorica doctrinae inter se comparatur -- Werner, P.J.E.E. / quae fuerit Xenophontis de rebus publicis sententia exponatur -- Weland, A. / De praecipuis parodiarum Homericarum scriptoribus apud Graecos. Includes bibliographical references.

Thesis (Ph. D.)--Johns Hopkins University, 1897. / "Literature": p. vii.

Thesis (Ph. D.)--Johns Hopkins University, 1897. / "Literature": p. vii.

Thesis (Ph. D.)--University of Wisconsin--Madison, 1972. / Typescript. Vita. eContent provider-neutral record in process. Description based on print version record. Includes bibliography.

Habilitationsschrift--Bonn. / Errata slip inserted. Includes indexes. Includes bibliographical references (p. [203]-210).

Habilitationsschrift--Bonn. / Errata slip inserted. Includes indexes. Bibliography: p. [203]-210.

Στην παρούσα εργασία εξετάζονται οι τρόποι με τους οποίους ο Πλάτων χρησιμοποίησε τον αρχαϊκό επικό ποιητή Ησίοδο κατά την πρώιμη και μέση περίοδο του φιλοσοφικού του έργου. Κύριο αντικείμενο εστίασης της ερευνητικής διαδικασίας απετέλεσαν οι διάλογοι στους οποίους απαντούν παραθέσεις ησιόδειων στίχων, καθώς και αναφορές (όχι verbatim παραθέσεις) που αφορούν είτε τον ίδιο τον ποιητή είτε πτυχές του έργου του. Παρουσιάζει ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι μεν παραθέσεις είναι ειλημμένες πρωτίστως από τα Έργα και Ημέραι, οι δε αναφορές στον ποιητή και σε θέματα των επών του από τη Θεογονία. Πιθανότατα ο διδακτικός –και άρα γνωμολογικός– χαρακτήρας των Έργων ευθύνεται για αυτήν τη διαφορά προσέγγισης των δύο επών από την πλευρά των ομιλούντων προσώπων στους πλατωνικούς διαλόγους: ιδιαίτερα οι σοφιστικοί κύκλοι στην κλασική Αθήνα συνήθιζαν να κάνουν χρήση απομονωμένων από τα αρχικά συμφραζόμενα φράσεων από το συγκεκριμένο διδακτικό έπος. Αυτές οι φράσεις, πλέον, είχαν αποκτήσει τη βαρύτητα γνωμικών. Συχνότατα ο Πλάτων στηλίτευσε την ανωτέρω πρακτική των σοφιστών, οι οποίοι τις περισσότερες φορές παρουσιάζονται από τον συγγραφέα να επικαλούνται την ποιητική αυθεντία του Ησιόδου (δευτέρου μετά τον Όμηρο) προκειμένου να προσδώσουν κύρος σε μια φιλοσοφικώς αναληθή πρόταση. Κατά ένα γενικό σχήμα, και η θεογονική ποίηση του Ησιόδου επικρίνεται από τον Πλάτωνα. Η κορύφωση της φιλοσοφικής δριμύτητας απέναντι στην αρχαϊκή θεογονική σκέψη εντοπίζεται στο δεύτερο βιβλίο της Πολιτείας, όπου ο Σωκράτης υποστηρίζει διαρρήδην ότι ο Ησίοδος εξιστόρησε το πιο μεγάλο και ηθικά επιβλαβές ψέμα, όταν αφηγείτο τις πράξεις βίας κατά τα στάδια διαδοχής της θεϊκής βασιλείας. Τέτοιοι στίχοι πρέπει να θεωρηθούν καθ’ ολοκληρίαν αποβλητέοι από την ιδεατή εκπαίδευση των φυλάκων της Καλλίπολης˙ προβάλλουν μια εικόνα της θεϊκής σφαίρας που πόρρω απέχει από τον πλατωνικό πανάγαθο θεό. Το υλικό της Θεογονίας φαίνεται να εκτιμάται από τον Πλάτωνα μόνον όταν μας προσφέρει γενεαλογήσεις θεοτήτων με τρόπο που φαίνεται να έχει μερίδιο αληθείας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως είναι φυσικό, η φιλοσοφική έρευνα δεν μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη εξαιτίας της μεγάλης παλαιότητας των γεγονότων. Ο Πλάτων, όμως, πέρα από την αρνητική κριτική που άσκησε στον Ησίοδο, ενίοτε φαίνεται να επηρεάστηκε και από αυτόν σε όχι αμελητέο βαθμό, στο πλαίσιο ορισμένων διαλόγων. Παράδειγμα αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί τον μύθο των ανθρώπινων γενών από τα Έργα στην Πολιτεία. Τέτοιες περιπτώσεις επίδρασης του φιλοσόφου από τον αρχαϊκό ποιητή φέρουν μεγάλο ενδιαφέρον για την πληρέστερη ερμηνεία ερμηνεία του πλατωνικού έργου. / In this master thesis are examined the ways and methods with which Plato made usage of the archaic epic poet Hesiod during the early and the middle period of his philosophical work.