Το εθνικό Πάρκο Χελμού – Βουραϊκού βρίσκεται στη βόρεια Πελοπόννησο, η έκταση του είναι περίπου 544,4 Km2 και περιλαμβάνει τέσσερεις (4) Ειδικές Ζώνες Διατήρησης (Ε.Ζ.Δ.) του δικτύου Natura 2000 και 21 τύπους οικοτόπων, εκ των οποίων, δύο (2) αποτελούν οικότοπους προτεραιότητας της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ. Αρχικά η παρούσα εργασία, καταγράφει τα ελληνικά ενδημικά χλωριδικά στοιχεία του Εθνικού Πάρκου, τα οποία ανέρχονται σε 136 taxa, 33 εκ των οποίων είναι ενδημικά της Πελοποννήσου και από αυτά, τα 6 είναι τοπικά ενδημικά. Στη συνέχεια επιχειρεί την συσχέτιση των ελληνικών ενδημικών taxa με τους τύπους οικοτόπων της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, σύμφωνα με τη θέση όπου έχει αναφερθεί η παρουσία τους εντός της περιοχής μελέτης, καθώς και με τις Ειδικές Ζώνες Διατήρησης του δικτύου Natura 2000 και τις περιοχές προστασίας του Εθνικού Πάρκου όπως ορίζονται στην ΚΥΑ 40390/01-10-2009. Παράλληλα, γίνεται ανάλυση της υψομετρικής κατανομής των μελετώμενων taxa και διερευνώνται οι φυτογεωγραφικές σχέσεις του Χελμού με τα όρη της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας και της περιοχής μελέτης με τις υπόλοιπες φυτογεωγραφικές περιοχές της Ελλάδας. Επισημάνονται τα χλωριδικά στοιχεία που κατατάσσονται σε κάποια κατηγορία εξαφάνισης ή βρίσκονται σε καθεστώς προστασίας, ο συνολικός αριθμός των οποίων είναι 54 taxa. Τέλος, δημιουργείται βάση δεδομένων που περιλαμβάνει για κάθε taxon, τις συνώνυμες ονομασίες του, την περιγραφή του βιοτόπου και το εύρος των υψομέτρων στα οποία απαντάται, την εμφάνισή του σε άλλες φυτογεωγραφικές περιοχές, εκτός της Πελοποννήσου, την βιομορφή του, το καθεστώς προστασίας, την κατηγορία επικινδυνότητας εξαφάνισης στην οποία κατατάσσεται, τον οικότοπο, την Ειδική Ζώνη Διατήρησης και την Ζώνη Προστασίας του Εθνικού Πάρκου στην οποία βρίσκεται. Στη βάση δεδομένων περιλαμβάνεται, επίσης, για όσα taxa βρέθηκε σχετική πληροφορία, η γεωγραφική τους θέση στην περιοχή μελέτης καθώς και οι παρατηρήσεις των μελετητών που τα συνέλεξαν σε κάθε θέση συλλογής. / The Chelmos - Vouraikos National Park is located in northern Peloponnese, covers about 544,4 Km2 and includes four (4) Special Areas of Conservation (SAC) of Natura 2000 network and 21 habitat types, of which, two (2) are priority habitats according to Directive 92/43/EEC. Initially, this thesis catalogues the Greek endemic floristic elements of the National Park, which numbers 136 taxa, 33 of them are endemic to the area under study and six local endemics. Furthermore, it attempts to correlate the Greek endemic taxa with the habitat types of Directive 92/43/EEC, the Special Areas of Conservation of Natura 2000 network and the conservation zones of National Park, as defined in Joint Ministerial Decision 40390/01-10-2009. At the same time, it is carried out an analysis of taxa’s altitudinal distribution and the phytogeographical relationships between Chelmos and the mountains of Peloponnese and Central Greece as well as among the study area and other phytogeographical regions of Greece are investigated. The floristcs elements under the threat of extinction or under protection status are highlighted, the number of which is 54 taxa. Finally, a database is contracted, that includes for each taxon, synonyms, habitat description, altitude range, presents in other phytogeographical regions, except for the Peloponnese, life form, protection status, category of extinction risk, habitat type, the Special Areas of Conservation and the conservation zones of National Park, where it has been referred. The database includes, also, when the information exists, the geographical location and the observations of researchers who have collected it within the area under study.

Το γένος Bellevalia, (οικογ. Hyacinthaceae), αποτελείται από βολβώδη taxa, τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερο ταξινομικό και κυτταρολογικό ενδιαφέρον. Στην Ελλάδα, οκτώ taxa του γένους έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα. Τρία από αυτά, η Bellevalia hyacinthoides, η B. brevipedicellata και η B. sitiaca είναι ενδημικά, ενώ τέσσερα, η B. dubia subsp. boissieri, η B. trifoliata, η B. romana και η B. ciliata είναι μεσογειακά στοιχεία. Επιπλέον, η B. edirnensis, γνωστή από την Ευρωπαϊκή Τουρκία ως ένα στενότοπο ενδημικό, βρέθηκε στην περιοχή του Έβρου στα πλαίσια της παρούσας μελέτης, προσθέτοντας ένα ακόμα είδος στην ελληνική χλωρίδα. Εκτός των ανωτέρω ειδών που απαντούν στον Ελλαδικό χώρο, μελετήθηκαν επιπλέον και τρία είδη της ανατολικής Μεσογείου, τα B. nivalis, B. flexuosa και B. longistyla. Πραγματοποιήθηκε ταξινομική μελέτη, χρήση της κλασσικής τεχνικής χρώσης των χρωμοσωμάτων για τον προσδιορισμό του χρωμοσωματικού αριθμού και των επιπέδων πολυπλοειδίας και στατιστική επεξεργασία των κυτταρολογικών δεδομένων, τόσο των taxa που απαντώνται στην Ελλάδα, όσο και ειδών της Ανατολικής Μεσογείου. Παράλληλα, έγινε για πρώτη φορά στο γένος Bellevalia μελέτη του γονιδιώματος με την χρήση Κυτταρογενετικής (χρώση με φθορισμό για τον εντοπισμό πλούσιων σε CG και ΑΤ ζωνώσεων), και Μοριακής Κυτταρογενετικής (in situ υβριδοποίηση φθορισμού –FISH– σε ριβοσωματικά γονίδια), καθώς και προσδιορισμού της ποσότητας του γενετικού υλικού με κυτταρομετρία ροής. Τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας απαντούν σε σημαντικά ερωτήματα, σχετικά με την ταξινόμηση και φυλογένεση του γένους, τον προσδιορισμό του γενετικού υλικού, την οργάνωση του γονιδιώματος, το είδος και την προέλευση των πολυπλοειδιών, αλλά και την διαφοροποίηση των ειδών. / Bellevalia, an attractive genus of the Hyacinthaceae family, consists of small perennial geophytes interesting from both taxonomical and karyological points of view. In Greece, eight taxa of the genus had been recorded, three of which are endemic, i.e. Bellevalia hyacinthoides, B. brevipedicellata and B. sitiaca, while the remaining four, B. dubia subsp. boissieri, B. trifoliata, B. romana and B. ciliata, are Mediterranean elements. Additionally, B. edirnensis, one of the most localized endemics of European Turkey, was found in the framework of this thesis, adding a new species to the flora of Greece. In the present thesis three East Mediterranean species have been studied: B. nivalis, B. flexuosa and B. longistyla. Τhe above mentioned taxa of the genus were studied from a taxonomical point of view, as well as cytologically, with classical karyological techniques (squash technique) in order to determine chromosome number, ploidy level and karyotype morphology. Moreover, for the Greek taxa cytogenetic (staining with fluorochrome, in order to locate GC- and AT-rich areas) and molecular-cytogenetic techniques (fluorescence in situ hybridization, -FISH- in ribosomal genes). Cytogenetic, molecular cytogenetic studies and the determination of the genome size using flow cytometry are given for the first time for the genus Bellevalia. The results by this first attempt to study Bellevalia taxa, through the implementation of cytogenetic and molecular-cytogenetic techniques and statistical analysis, besides taxonomic and classical karyomorphometric analysis, provides valuable information on the taxonomic relationships among the species, the phylogeny of the genus, the origin of polyploids, as well as on chromosomal identification, genome organization and differentiation.