Ύστερα από μια σύντομη εισαγωγή, σχετική με τις καταβολές του μύθου της Ηλέκτρας και της επιλογής του οίκου των Ατρειδών ως θέμα, θα ακολουθήσει ένας συνοπτικός συσχετισμός των ομοιοτήτων-διαφορών των νεότερων έργων, με το αρχαίο ελληνικό πρότυπό τους. Στη συνέχεια, θα μελετηθεί η "ανακατασκευασμένη" πλοκή ως αντανάκλαση του κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος και του προσωπικού ύφους γραφής του κάθε συγγραφέα. Δεδομένης της τεράστιας έκτασης του θέματος, θα δοθεί έμφαση στον χειρισμό του φόνου, καθώς και στο ζήτημα της τραγικότητας στις νεότερες εκδοχές. / -

O ρόλος της Ηλέκτρας σε σχέση με το θέμα της μητροκτονίας όπως αναπτύσσεται σκηνικά στις προσεγγίσεις του Δημήτρη Ροντήρη, του Καρόλου Κουν, του Ανδρέα Βουτσινά, του Μιχαήλ Μαρμάρινου και του Δημήτρη Μαυρίκιου. / Sophokles Helektra and the matricide at the directions of Ronthris, Koun, Boutsinas, Marmarinos, Mayrikios.

Ο Μίνως Βολανάκης ήταν ένας σημαντικός σκηνοθέτης της ελληνικής θεατρικής σκηνής, παρότι δεν απασχόλησε ακόμη τους μελετητές του θεάτρου. Τα βιβλιογραφικά κενά και η δράση του, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, οδήγησαν στην εκπόνηση της παρούσας μελέτης, η οποία επικεντρώνεται στον τρόπο προσέγγισης του αρχαίου ελληνικού δράματος από τον Βολανάκη.Στόχος της εργασίας ήταν η μελέτη τριών παραστάσεων αρχαίας τραγωδίας, της Ηλέκτρας του Σοφοκλή (1975) και της Μήδειας του Ευριπίδη (1976) για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και του Οιδίποδα Τυράννου του Σοφοκλή (1982) για το Εθνικό Θέατρο, και η εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τον τρόπο προσέγγισης της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας από τον σκηνοθέτη. Ένα από τα θέματα που μελετήθηκαν ήταν η επιλογή του σκηνοθέτη να αναθέτει στις παραστάσεις του τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πολύ γνωστούς ηθοποιούς, χωρίς να έχουν απαραίτητα προηγούμενη εμπειρία στην αρχαία τραγωδία και χωρίς να προβληματίζεται ιδιαίτερα για το αν ήταν καλή η υπόκρισή τους. Τέλος, εξετάστηκε η ενδεχόμενη συμβολή του Μίνωος Βολανάκη στον εκσυγχρονισμό των παραστάσεων της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στην Ελλάδα. / Minos Volanakis was a popular director of the greek theatre scene, though he has not yet attracted the scholars of theater. The literature gaps and his action, both in Greece and abroad, led to the preparation of this study, which focuses on how Volanakis approached the ancient Greek drama. The aim of my work was to study three performances of ancient tragedy, Sophocles' Electra (1975) and Medea of Euripides (1976) for the State Theater of Northern Greece and Oedipus Rex by Sophocles (1982) for the National Theatre, and draw conclusions about how the director approached the ancient Greek tragedy. One of the issues studied was the director's choice to delegate the leading roles of his performances to well-known actors, who had not necessarily have previous experience in the ancient tragedy. The next issue studied was that he did not particularly worry whether their acting was good enough. To conclude, I studied the possible contribution of Minos Volanakis in the modernization of performances of ancient Greek tragedy in Greece.