- / -

Η εργασία αυτή κινείται στα όρια της μορφολογίας με τη σύνταξη και έχει ως απώτερο στόχο να προσδιορίσει τη θέση της μορφολογίας στο πλαίσιο της γραμματικής. Οι δομές που μελετώνται, τα χαλαρά πολυλεκτικά σύνθετα (βλ. Ράλλη, 2005, προσεχώς), έχουν τη μορφή [Ε Ο] και [Ο Ο σε γενική]. Ανήκουν στην κατηγορία των συνθέτων και ορίζονται ως μορφολογικοί σχηματισμοί. Σε αντίθεση όμως με τα κλασικά σύνθετα, εμφανίζουν συντακτικά χαρακτηριστικά. Στο πλαίσιο επομένως ενός δομικού συνεχούς (Ράλλη 2005) οι σχηματισμοί αυτοί θα μπορούσαν να τοποθετηθούν εντός της μορφολογίας, στα όρια όμως με τη σύνταξη. Στην εργασία αυτή θα αναλυθούν οι ξεχωριστές ιδιότητες των χαλαρών πολυλεκτικών συνθέτων και θα διαφοροποιηθούν τόσο από τις ονοματικές φράσεις, όσο και από τις ενδιάμεσες δομές. Η διαφοροποίηση των τριών ειδών δεν αποκλείει όμως την κοινή αναπαράστασή τους, με τη μορφή σχεδίων παραγωγής λέξεων, σε ένα ιεραρχημένο δομησιολόγιο, έτσι όπως προτείνεται από το θεωρητικό πλαίσιο της Δομησιακής Γραμματικής (Construction Grammar, Booij 2005). Στο ίδιο δομησιολόγιο εντάσσονται και οι σχηματισμοί της μορφής [Ο Ο σε ονομαστική], για τους οποίους υποστηρίζεται ότι βρίσκονται σε διαδικασία γλωσσικής αλλαγής και συγκεκριμένα μορφολογοποίησης. / The main object of my assignment is the analysis of loose multi-word compounds in Greek. There are two possible structures of multi-word compounds in Greek. So they appear combinations of adjective and noun, for example «μαύρη λίστα» (black list) and combinations of a noun in nominative and an other one in genitive, for example «μηχανικός αυτοκινήτων» (engineer of cars). It is argued that multi-word compounds are object of morphological analysis because they share a lot of common characteristics with the classical one-word compounds. I could mention their non compositional meaning. At the same time they share some syntactic features or properties. These compounds consist of two words like a syntactic construction. There is also agreement or inflection. So the object of this work is considered to be the interaction between morphology and syntax, because multi-word compounds in Greek are morphological constructions, in which syntax has some kind of authority. In this analysis are used some tests in order to distinguish similar formations, like noun phrases or compound-like phrases. Even though these kinds of structures do not belong in morphology, are represented in the same way in a hierarchical construction. The same fact occurs also for structures, which consist of two nouns both in nominative, for example «άνθρωπος αράχνη» (man spider). This kind of structure is considered to be under morphologization.

Αντικείμενο της εργασίας αποτελεί η ανάπτυξη ανισότροπου μη γραμμικού καταστατικού μοντέλου υλικού, που περιλαμβάνει την πρόβλεψη της έναρξης και προοδευτικής διάδοσης της βλάβης, για την προσομοίωση της μηχανικής συμπεριφοράς πολύστρωτων διατάξεων από ινώδη σύνθετα υλικά υπό κυκλική φόρτιση. Το καταστατικό μοντέλο χρησιμοποιεί ως δεδομένα εισόδου τη μηχανική συμπεριφορά της στρώσης υπό κυκλική εντατική κατάσταση σταθερού εύρους και προβλέπει τη διάρκεια ζωής και την εναπομένουσα δυσκαμψία και στατική αντοχή οποιασδήποτε πολύστρωτης διάταξης υπό πολυαξονική κυκλική φόρτιση μεταβλητού εύρους. Στο πλαίσιο της εργασίας διεξήχθησαν πειράματα για την ανάπτυξη καταστατικών μοντέλων που περιγράφουν την μηχανική συμπεριφορά της στρώσης υπό κυκλική φόρτιση, στις κύριες διευθύνσεις της, επεξεργάστηκαν πειραματικά δεδομένα, παρήχθησαν τα καταστατικά μοντέλα και αναπτύχθηκε κώδικας για την προσομοίωση. Τα μοντέλα της μηχανικής συμπεριφοράς της στρώσης υπό κυκλική εντατική κατάσταση παρουσιάστηκαν λεπτομερώς, όπως προέκυψαν από την επεξεργασία δεδομένων από 304 πειράματα, στατικά και κοπωτικά. Εισήχθησαν νέα καταστατικά μοντέλα για την αναπαράσταση της μηχανικής συμπεριφοράς της στρώσης υπό κυκλική φόρτιση, για τις ιδιότητες που δεν υπήρχαν διαθέσιμα ή που τα διαθέσιμα κρίθηκαν μη ικανοποιητικά. Η μέθοδος είχε δύο εφαρμογές. Στην μία θεωρήθηκε ομογενές εντατικό πεδίο και ο υπολογισμός της εντατικής κατάστασης έγινε με τις υποθέσεις της κλασικής θεωρίας πολύστρωτων πλακών. Η άλλη ήταν σε εμπορικό κώδικα πεπερασμένων στοιχείων. Διεξήχθη εκτενής ποιοτική ανάλυση ευαισθησίας της μεθόδου για να διαπιστωθεί ποιοί παράγοντες επηρεάζουν περισσότερο τα αποτελέσματα. Η εγκυρότητα της μεθόδου επιβεβαιώθηκε από ιδιαίτερα εκτενή σύγκριση των προβλέψεων και των δύο εφαρμογών της με πειραματικά δεδομένα: 785 πειράματα διαφόρων πολύστρωτων διατάξεων υπό διάφορες συνθήκες φόρτισης. / An anisotropic non-linear constitutive model implementing progressive damage concepts to predict the residual strength/stiffness and life of composite laminates subjected to multi-axial variable amplitude cyclic loading, FADAS, was presented. The in-plane mechanical behaviour in the principal directions of the uni-directional ply under cyclic loading was also comprehensively presented and implemented in the constitutive model. Stiffness degradation and static or fatigue strength of any multi-directional stacking sequence can be predicted. Two implementations of the method were developed. In the first, homogenous stress field was considered and the cyclic load sequence was simulated cycle by cycle. The second was in a commercial FE code. Strength and stiffness degradation were modelled using simple and cost-effective schemes, while the failure criterion of Puck along with post-failure behaviour of the material, were implemented. An extensive qualitative sensitivity analysis was performed to determine the factors affecting more the simulation results. The method was exhaustively validated by almost entirely reclaiming a huge experimental database, consisting of various laminates under various loading conditions.

Πειραματική διεκπεραίωση 24 υποστυλωμάτων ορθογωνικής διατομής με μεγάλο λόγο πλευρών 3:1 και 4:1, κατασκευασμένα υπό κλίμακα, ενισχυμένα με ινοπλισμένα πολυμερή άνθρακα και εφαρμογή σχετικών προσομοιωμάτων υπάρχουσας βιβλιογραφίας. / Experimental procedure of 24 large-scale column specimens 3:1 and 4:1 reinforced with carbon fiber polymers CFRP and comparison of the test results with those calculated from the existing models of large-scale columns.

Αρκετές φορές υπήρξαν επιστημονικές ανακαλύψεις που περίμεναν την δημιουργία νέων ή την βελτίωση γνωστών υλικών, προτού βρούν εφαρμογή. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, καινοτομίες στην τεχνολογία των υλικών υπήρξαν το κίνητρο για την ανάπτυξη νέων εφαρμογών και εφευρέσεων. Είναι πράγματι εντυπωσιακό το πόσα από τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα οφείλουν την ύπαρξή τους στην, τυχαία πολλές φορές, ανακάλυψη ενός πρωτοποριακού υλικού, μιας νέας μεθόδου επεξεργασίας, ή άγνωστων ιδιοτήτων σε γνώριμα υλικά. Σήμερα ο τομέας των υλικών αποτελεί ανεξάρτητο πεδίο επιστημονικής έρευνας με έντονη δραστηριότητα. Παράλληλα επιτελείται σημαντικό έργο με στόχο την αξιοποίηση από την τεχνολογία, των ερευνητικών αποτελεσμάτων της επιστήμης των υλικών. Μία άποψη της δραστηριότητας αυτής είναι η εισαγωγή σε πειραματικό επίπεδο, νέων υλικών σε γνωστές εφαρμογές. Αν και αυτό αποτελεί ένα σημαντικό βήμα, ωστόσο η υιοθέτηση ενός υλικού από την βιομηχανία με την είσοδό του στην παραγωγή, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ένας από τους πιο καθοριστικούς, ειδικά όσο αφορά εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας, είναι η δυνατότητα προσαρμογής των διαδικασιών σχεδιασμού στις συνθήκες που διαμορφώνονται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του υλικού, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις της εφαρμογής. Σε αυτό το γενικό πλαίσιο εντάσεται η παρούσα εργασία, η οποία έχει ως αντικείμενο την ανάπτυξη μεθοδολογίας σχεδιασμού, κατάλληλης για εφαρμογή σε στοιχεία από Σύνθετα Κεραμικά Υλικά Συνεχών Ινών (Continuous Fiber Ceramic Composites – CFCC’s) καταπονούμενα από θερμομηχανικά φορτία. Τα ΣΚΥ Συνεχών Ινών αποτελούν εξελιγμένη μορφή των Προηγμένων Κεραμικών Υλικών, τα οποία είναι ίσως τα πλέον ανθεκτικά υλικά σε περιβάλλοντα υψηλών θερμοκρασιών που έχουν αναπτυχθεί έως σήμερα. Τα ΣΚΥ είναι αντικείμενο συνεχούς έρευνας και ανάπτυξης και αναμένεται να επιφέρουν σημαντική πρόοδο σε πολλούς τομείς. Μία από τις πολλές εφαρμογές για τις οποίες θεωρούνται ελκυστικά, είναι οι στροβιλοκινητήρες αεροχημάτων και οι στροβιλομηχανές παραγωγής ενέργειας. Η αντικατάσταση των μεταλλικών κραμμάτων από ΣΚΥ στα «θερμά» μέρη των στροβιλομηχανών εκτιμάται ότι είναι δυνατό να επιφέρει αύξηση του βαθμού απόδοσης έως και 20% με ταυτόχρονη μείωση των εκπεμπόμενων ρύπων. Στην περιοχή αυτή εστιάζεται η παρουσίαση της προτεινόμενης μεθοδολογίας και συγκεκριμένα στον σχεδιασμό και την ανάλυση ενός πρότυπου θαλάμου καύσης στροβιλομηχανής κατασκευασμένου από ΣΚΥ. Η μεθοδολογία αυτή επιχειρεί να καλύψει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις της μοντελοποίησης των ΣΚΥ και της ανάλυσης στοιχείων κατασκευών από ΣΚΥ, που προκύπτουν από τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους στις συνθήκες λειτουργίας των στροβιλομηχανών. Ως βασικό στοιχείο της μεθοδολογίας σχεδιασμού συμπεριλαμβάνεται στην παρούσα εργασία και η λεπτομερής περιγραφή του πειραματικού χαρακτηρισμού ενός τύπου ΣΚΥ με μήτρα και ενίσχυση οξειδίων. Στην διαδικασία αυτή εισάγεται και μια πρωτότυπη μέθοδος ποσοτικού χαρακτηρισμού που στηρίζεται σε μη-καταστροφικές δοκιμές με χρήση υπερήχων. Η διαδικασία εφαρμογής της μεθόδου, όσο αφορά το πειραματικό και το υπολογιστικό μέρος της αναπτύχθηκε εξ’ολοκλήρου στα πλαίσια της παρούσας εργασίας και επιτρέπει την ανίχνευση και τον ποσοτικό προσδιορισμό ανισότροπης βλάβης σε ΣΚΥ. Η επεξεργασία των αποτελεσμάτων της διαδικασίας χαρακτηρισμού, οδηγεί στην διαμόρφωση μαθηματικού μοντέλου που περιγράφει την μηχανική συμπεριφορά του υλικού κάτω από δεδομένες συνθήκες λειτουργίας. Συγκεκριμένα, όσο αφορά τα ΣΚΥ με μήτρα και ενίσχυση από οξείδιο του αλουμινίου στα οποία εστιάζεται η εργασία, διαπιστώθηκε υποβάθμιση των ελαστικών ιδιοτήτων και της αντοχής λόγω παραμονής του υλικού σε περιβάλλον υψηλής θερμοκρασίας. Η υποβάθμιση αυτή προσδιορίστηκε ποσοτικά σαν συνάρτηση της θερμοκρασίας και του χρόνου έκθεσης. Η μεθοδολογία σχεδιασμού στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ανάλυση και προσομοίωση της λειτουργίας στοιχείων κατασκευών με την μέθοδο των Πεπερασμένων Στοιχείων. Σημαντικό μέρος της παρούσας εργασίας αφορά την ανάπτυξη υπολογιστικού κώδικα ο οποίος επιτυγχάνει την προσαρμογή του πρωτότυπου μοντέλου υλικού σε εμπορικό λογισμικό ανάλυσης με ΠΣ. Επιπρόσθετα ο υπολογιστικός κώδικας εφαρμόζει μοντελοποίηση προοδευτικής αστοχίας που περιλαμβάνει τρείς ξεχωριστούς μηχανισμούς δομικής αστοχίας. Τέλος, ο κώδικας αυτός χρησιμοποιείται στην προσομοίωση της λειτουργίας ενός τυπικού θαλάμου καύσης στροβιλομηχανής παραγωγής ενέργειας σε συνθήκες σταθερής κατάστασης (steady state), κατασκευασμένου από στρωματοποιημένο ΣΚΥ συνεχών ινών και παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της ανάλυσης. / -

Ο σκοπός αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι η σύγκριση της αποτελεσματικότητας της ενίσχυσης, στοιχείων από φέρουσα τοιχοποιία, με μανδύες συνθέτων υλικών, οι οποίοι αποτελούνταν από στρώσεις ανθρακοϋφάσματος, με οργανική ή ανόργανη μήτρα και με τοποθέτηση ράβδων οπλισμού, από ανθρακονήματα, μέσα στους συνεχείς αρμούς της τοιχοποιίας. Αρχικά δίνονται μορφολογικά και γενικά τεχνικά χαρακτηριστικά. Γίνεται μια σύντομη ιστορική ανασκόπηση για την τοιχοποιία και ακολουθεί ο διαχωρισμός της σε βασικές κατηγορίες. Αναφέρονται οι πρώτες ύλες των τεχνητών λιθοσωμάτων και η διαδικασία παραγωγής τους και στη συνέχεια σημειώνονται τα βασικά είδη τους, με τις συνήθεις διαστάσεις και οι τεχνικές προδιαγραφές τους. Γίνεται ακόμα αναφορά στις κατηγορίες και στις ιδιότητες των κονιαμάτων και των επιχρισμάτων που χρησιμοποιούνται. Ακολουθεί μια περίληψη της μηχανικής της τοιχοποιίας. Περιγράφεται η λειτουργία της άοπλης τοιχοποιίας και ο προσδιορισμός της αντοχής της, υπό θλιπτικά, καμπτικά και διατμητικά φορτία, κατά τον Ευρωκώδικα 6 (EC6) και Τάσιο. Περιγράφονται επίσης τα ελαστικά χαρακτηριστικά της τοιχοποιίας και ο τρόπος, με τον οποίο αυτή συμπεριφέρεται υπό οριζόντια πλευρική φόρτιση, ενώ φέρει θλιπτικά φορτία. Στη συνέχεια γίνεται περιγραφή των ενισχύσεων κατασκευών με σύνθετα υλικά. Κατηγοριοποιούνται τα σύνθετα υλικά και δίνονται οι ιδιότητες των συνθέτων ινο-πλισμένων υλικών. Αναφέρονται εν συντομία οι ιδιότητες των υλικών, ινών και ρητινών, που χρησιμοποιούνται συνήθως για την κατασκευή ινοπλισμένων πολυμερών. Ακόμα αναφέρονται τα βασικά συστήματα ενίσχυσης και οι ιδιότητες των συνθέτων υλικών. Ακολουθεί η μικρομηχανική των υλικών αυτών και οι επιπτώσεις, των περιβαλλοντικών συνθηκών, στην ανθεκτικότητά τους. Επίσης, γίνεται μια περιληπτική αναφορά στις τεχνικές ενισχύσεων δομικών στοιχείων με σύνθετα υλικά. Έπεται μια σύντομη αναφορά στις βάσεις σχεδιασμού ενισχύσεων με σύνθετα υλικά. Δίνονται οι καταστατικοί νόμοι των υλικών για οριακή κατάσταση αντοχής, τόσο για πλήρη συνεργασία όσο και για αποκόλληση του συνθέτου υλικού από την κατασκευή, και για οριακή κατάσταση λειτουργικότητας. Επίσης σχολιάζεται και το θέμα της συνάφειας των συνθέτων υλικών με το υπόστρωμα (τοιχοποιία). Ακολούθως περιγράφονται τα υλικά κατασκευής και ενίσχυσης, τα πειραματικά δοκίμια και δίνονται οι μηχανικές τους ιδιότητες. Ακόμα γίνεται περιγραφή των ειδών των δοκιμίων, που δημιουργήθηκαν, της διαδικασίας ενισχύσεώς τους, σύμφωνα με τους τρόπους που είχαν αποφασιστεί, δηλαδή με κατασκευή μανδυών και με τοποθέτηση ράβδων οπλισμού από σύνθετα υλικά. Επίσης περιγράφονται εν συντομία ο μηχανικός εργαστηριακός εξοπλισμός, που χρησιμοποιήθηκε για την εκτέλεση των πειραματικών διαδικασιών. Στην συνέχεια γίνεται αναλυτική προσομοίωση για κάθε είδος δοκιμίου και ενίσχυσης, από όπου εξάγεται και η θεωρητική τιμή της αντοχής τους, και περιγραφή της πειραματική διαδικασίας, που ακολούθησε για τον έλεγχό τους. Ακολούθως, γίνεται σύγκριση μεταξύ των τρόπων ενίσχυσης και αναφορά των σχετικών πλεονεκτημάτων και τα μειονεκτημάτων τους, ανά κατηγορία δοκιμίων. Τέλος, δίνονται τα συμπεράσματα της εργασίας, που συνοπτικά είναι ότι η χρήση α-νόργανης μήτρας για την κατασκευή μανδυών προσφέρει, με σχετική μείωση της αντοχής, μεγαλύτερη παραμορφωσιμότητα και ικανότητα απορρόφησης ενέργειας και ότι η ενίσχυση, με τοποθέτηση ράβδων ανθρακονήματος, μέσα στους συνεχείς αρμούς της τοιχοποιίας, είναι επισφαλής, λόγω της μη ικανοποιητικής συνάφειάς τους με το συνδετικό κονίαμα, αποτελέσματα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την καλύτερη διαστασιολόγηση των ενισχύσεων με σύνθετα υλικά. Επίσης αναφέρονται κάποια θέματα που χρήζουν περαιτέρω μελέτης, όπως η τοποθέτηση των ράβδων ανθρακονημάτων σε άλλες θέσεις και διευθύνσεις, το απαιτούμενο ποσοστό ινών και η πιθανή τροποποίηση των πειραματικών διατάξεων, ώστε να πραγματοποιηθεί ακριβέστερη προσομοίωση των πραγματικών στοιχείων και φορτίσεων, μιας κατασκευής. / The purpose of this study is the comparison between the use of fibre-reinforced polymers (FRP) as strengthening materials for masonry walls with jackets of polymeric matrix (organic and inorganic) using carbon fabrics and strips (into the constant joints of masonry). First of all, is discribed the history of masorny and its categories. Then, are mentioned the first materials for bricks, the procedure for their produce and their sizes. Also, are mentioned the categories of mortar and plaster. Moreover, is discribed the mechanics of masonry according the Eurocode 6(EC6) and the professor Tasios. Furthermore, are reported the categories of composite materials and their qualities. Also, is annotated the connection between the composite materials and the masonry (substratum). Apart from this, are described the materials that were used to form and reinforce elements of masonry wall. Also, are described the types of elements of masonry wall, that were built, the procedure for their reinforcement and the mechanical equipment of the laboratory, where expirements took place. Moreover, are annotated the analytical model for every type of masonry element, from where theoritical values were taken and the experimental procedure. Furthermore, is presenced the comparison between every type of reinforcment and their advantages or disadvantages. Finally, are decribed subjects for future usage and results of this study.

- / -

- / -

- / -

- / -