Η παρούσα διατριβή αποσκοπεί στη διερεύνηση της βέλτιστης μεθόδου θεραπείας για τα ασταθή κατάγματα κάτω πέρατος κερκίδας. Προς τούτο, μετά από μια σύντομη εισαγωγή, στο γενικό της μέρος η διατριβή παρουσιάζει στοιχεία ανατομικής και κινηματικής της πηχεοκαρπικής και της κάτω κερκιδοωλενικής. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στα κατάγματα του κάτω πέρατος της κερκίδος, τα προβλήματα που προκύπτουν κατά τη θεραπεία τους και το ρόλο των κυκλοτερών συστημάτων εξωτερικής οστεοσύνθεσης (Ilizarov). Στο ειδικό μέρος της διατριβής παρουσιάζεται η κλινική μελέτη που έγινε στην Ορθοπαιδική Κλινική του Πανεπιστημίου Πατρών και αφορούσε σε ασθενείς με κατάγματα κάτω πέρατος κερκίδος που αντιμετωπίστηκαν με κυκλοτερές σύστημα εξωτερικής οστεοσύνθεσης. / Unstable distal radius fractures remain a challenge for the treating orthopaedic surgeon. We present a retrospective follow-up study (mean follow-up 12.5 months) of 20 patients with 21 unstable distal radius fractures that were reduced in a closed manner and stabilized with a nonbridging Ilizarov external fixator. Subsequent insertion of olive wires for interfragmentary compression was performed in cases with intra-articular fractures. According to the overall evaluation proposed by Gartland and Werley scoring system 12 wrists were classified as excellent, 6 as good, 2 as fair and 1 as poor. Grade II pin-tract infection in distal fracture fragment was detected in 3 wires from a total of 78 (3.8%) and in 4 half pins out of a total of 9 (44.4%). Pronation was the most frequently impaired movement. This was restricted in 4 patients (19%) in whom a radioulnar transfixing wire was applied. Symptoms of irritation of superficial sensory branch of the radial nerve occurred in 3 patients with an olive wire applied in a closed manner in the distal fragment. Ilizarov method yields functional results comparable to that of other methods whilst it avoids wrist immobilization, open reduction and reoperation for implant removal. The method is associated with a low rate of major complication and satisfactory functional outcome.

The concept of social integration has gained prominence in the social and policy debates all over the Europe. Children of immigrants, constituting a significant percentage of modern population of European Union, go through some demanding changes in their processes of social and school integration. As the number of immigrants in Greece is growing, it is of high importance to identify, examine, and understand problems that young immigrants living in this country might have. Our research investigates social and school integration of adolescents’ from Polish immigration families residing in Athens, Greece. By this project we wish to build and advance beyond the current research and contribute to existing knowledge in the field of social integration. The study is based on a qualitative research method relying on semi-structured, in–depth interviews with 12 young respondents from Greek and Polish high schools in Athens. The results indicate that the level of social integration of adolescent Poles is various and depends on the school that young people attend extracurricular activities they participate in, social networks within Greek population, parents’ socioeconomic status and Greek language competency. In case of respondents from the Group of Polish schools at Polish Embassy in Athens observed level of integration was lower, than in the group of pupils from Greek schools. / Η έννοια της κοινωνικής ένταξης έχει κερδίσει εξέχουσα θέση στις κοινωνικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις σε όλη την Ευρώπη. Τα παιδιά των μεταναστών, που αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό του σύγχρονου πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υφίστανται σε ορισμένες απαιτητικές αλλαγές κατά την κοινωνική και σχολική τους ένταξη. Καθώς ο αριθμός των μεταναστών στην Ελλάδα αυξάνεται, είναι υψηλής σημασίας ο εντοπισμός, η εξέταση, και η κατανόηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι νέοι μετανάστες που ζουν στη χώρα αυτή. Η έρευνά μας διερευνά την κοινωνική και σχολική ένταξη των εφήβων που προέρχονται από πολωνικές οικογένειες μεταναστών, οι οποίες κατοικούν στην πρωτεύουσα της Ελλάδας, Αθήνα. Στην παρούσα μελέτη προσπαθούμε να οικοδομήσουμε και να προωθήσουμε την έρευνα και να συμβάλουμε στην υπάρχουσα γνώση, στον τομέα της κοινωνικής ένταξης. Η μελέτη βασίζεται σε μια ποιοτική μέθοδο έρευνας η οποία στηρίζεται σε ημι-δομημένες, λεπτομερείς συνεντεύξεις 12 νέων ερωτηθέντων από ελληνικά και πολωνικά γυμνάσια στην Αθήνα. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο βαθμός της κοινωνικής ένταξης των εφήβων Πολωνών διαφέρει από άτομο σε άτομο και εξαρτάται από: το σχολείο, το οποίο οι νέοι συμμετέχουν, τις εξωσχολικές δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουν, τα κοινωνικά δίκτυα στον ελληνικό πληθυσμό, την κοινωνικo-οικονομική κατάσταση των γονέων τους και την ευχέρεια τους στην χρήση της ελληνικής γλώσσας. Στην περίπτωση των ερωτηθέντων από το συγκρότημα των πολωνικών σχολείων στην πολωνική πρεσβεία στην Αθήνα, παρατηρήθηκε ότι το επίπεδο της ένταξης τους ήταν χαμηλότερο, συγκριτικά με την ομάδα των μαθητών που προέρχονταν από ελληνικά σχολεία.