Η χερσόνησος των Μεθάνων ανήκει στο ηφαιστειακό τόξο του Νοτίου Αιγαίου και αποτελείται κυρίως από ηφαιστειακά πετρώματα ενώ μόνο το νότιο τμήμα της ειναι καθαρά ασβεστολιθικό. Εμφανίζει πλούσια χλωρίδα, καθώς εντοπίστηκαν 75 οικογένειες, 316 γένη και 621 taxa, εκ των οποίων 378 αποτελούν νέες αναφορές, 38 χαρακτηρίζονται ως ενδημικά και 102 ως προστατευόμενα. Για 3 taxa (Crocus sieberi subsp. atticus, Trigonella rechingeri και Brassica cretica subsp. aegea), με την ανεύρεση τους στα Μέθανα, επεκτείνεται η περιοχή εξάπλωσής τους. Κυριαρχούν τα θερόφυτα και τα στενό- και ευρύ-μεσογειακά στοιχεία. Από τις φυτογεωγραφικές συσχετίσεις με νησιά του ηφαιστειακού τόξου του Νοτίου Αιγαίου, καθώς και με νησιά του Ιονίου και του Δυτικού Αιγαίου, βρέθηκε οτι η χερσόνησος των Μεθάνων παρουσιάζει στενότερη χλωριδική συγγένεια με τις Δυτικές Κυκλάδες. Αναγνωρίστηκαν 20 τύποι οικοτόπων, ενώ βρέθηκε οτι η οικολογική διαδοχή στην χερσόνησο των Μεθάνων εμπίπτει στο γενικευμένο μοντέλο της οικολογικής διαδοχής στις πρόσφατα δημιουργηθείσες ηφαιστειακές περιοχές. / Methana peninsula belongs to the South Aegean Volcanic Arc and is constituted mainly of volcanic rocks and only its southern part is calcareous. Methana's peninsular rich flora is comprised by 75 families, 316 genera and 621 taxa, 378 of which are new references, 38 endemics and 102 under protection status. For three taxa (Crocus sieberi subsp. atticus, Trigonella rechingeri και Brassica cretica subsp. aegea), by finding them on Methana peninsula, their distribution area is expanded. The therophytes and the Steno- and Eury-Mediterranean elements prevail. From the phytogeographic correlations with the islands of the South Aegean Volcanic Arc, as well as with some Ionian and West Aegean islands, Methana peninsula is found to have the highest floristic affinities with the Western Kikladhes complex. 20 habitat types were recognised and it was found that the ecological succession on Methana peninsula follows the generalised model of the ecological succession on recently created volcanic areas.

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή εκθέτονται η χλωρίδα των Βαρδουσίων ορέων καθώς και τα δεδομένα που προκύπτουν από την διερεύνηση – ανάλυσή της. Στο πεδίο της βλάστησης (φυτοκοινωνιολογία), έχει επιβεβαιωθεί σχεδόν το σύνολο των προηγούμενων αναφορών και έχει συμπληρωθεί με νέα δεδομένα όσο αφορά τις φυτοκοινωνιολογικές ομαδοποιήσεις. Συγχρόνως δικαιολογήθηκε και εξηγήθηκε η ύπαρξη των φυτοκοινωνιολογικών μονάδων σε σχέση με το σύνολο των οικολογικών παραγόντων που ήταν δυνατό να ληφθούν υπόψη (μικροκλίμα, εδαφικοί παράγοντες, γεωλογικό - πετρολογικό υπόστρωμα), συμβάλλοντας έτσι στην συνοικολογική προσέγγιση του θέματος. Επίσης όπου ήταν δυνατό έγινε προσπάθεια να διερευνηθεί η δυναμική εξέλιξης των περισσότερων φυτοκοινωνιολογικών ομάδων, όπως αυτή διαμορφώνεται κάτω από την επίδραση των περιβαλλοντικών μεταβλητών. Πιο κάτω ακολουθεί μια συνοπτική περιγραφή των σημαντικότερων σημείων της διδακτορικής διατριβής, καθώς και τα συμπεράσματα που μπορούν να διατυπωθούν από τα αποτελέσματα της ερευνητικής αυτής προσπάθειας. / In the present doctoral thesis the flora of Mt. Vardousia, as well as the data that have resulted from its analysis are presented. From a vegetation (plant sociology) point of view, almost all the previous reports on the mountain have been confirmed and have been enriched with new data as far as phytosociological groups are concerned. Additionally, the existence of certain phytosociological units was justified and explained based on the ecological factors that were possible to be measured (microclimate, soil, geology, geological substrate), contributing in this way to the synecological approach of the subject. Also, where feasible, an effort was done to study the dynamics of succession of most of the phytosociological groups, as they depend on various environmental variables. A concise description of the most important points of the doctoral thesis, as well as the conclusions that can be extracted from the results of this research follow.