No description available.

Στην εργασία αυτή προσπαθούμε να προσεγγίσουμε την περίοδο της Ιταλικής Κατοχής στα Επτάνησα, από τον Απρίλιο του 1941 ως το Σεπτέμβριο του 1943,όχι από τη συνήθη πλευρά των στρατιωτικών και πολιτικών γεγονότων, αλλά από τη σκοπιά της καθημερινής ζωής στα νησιά και τον τρόπο που οι αρχές κατοχής προσπάθησαν να εφαρμόσουν το σχέδιό τους για την προσάρτηση των νησιών στην Ιταλική επικράτεια.Συγκεκριμένα επικεντρωθήκαμε στο προπαγανδιστικό πλαίσιο εντός του οποίου κινήθηκαν οι αρχές, επιθυμώντας να αφελληνίσουν τις συνειδήσεις των κατοίκων, άλλοτε μέσω της πειθούς και άλλοτε μέσω της βίας και της καταπίεσης. Η εργασία χωρίζεται σε 4 ενότητες: η πρώτη περιλαμβάνει το θεωρητικό πλαίσιο, τα μεθοδολογικά και ερευνητικά ζητήματα και τους εννοιολογικούς προσδιορισμούς. Η δεύτερη ενότητα καταγράφει το ιστορικό πλαίσιο πριν από την ιταλική κατάληψη των Επτανήσων και αφορά γεγονότα του Μεσοπολέμου στη Ευρώπη και την Ελλάδα, τα οποία προετοίμασαν το Β΄Π Π και ανέδειξαν το Φασισμό, ο οποίος επρόκειτο να εμπλέξει πολεμικά, στα ιμπεριαλιστικά του σχέδια, ολόκληρη σχεδόν την ανθρωπότητα. Η τρίτη ενότητα περιλαμβάνει τα αντιστασιακά κινήματα των πολιτών και τις περιπτώσεις συνεργασίας Ελλήνων με τον κατακτητή. Η τέταρτη ενότητα περιλαμβάνει τα αποτελέσματα της έρευνας που διενεργήθηκε σε πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές, τα καθαυτό ιστορικά δεδομένα και την εξαγωγή των συμπερασμάτων μας. Ακολουθεί η καταγραφή της σχετικής βιβλιογραφίας, ελληνόγλωσσης και ξενόγλωσσης. Ειδικότερα μελετήσαμε τα τεκμήρια που απηχούσαν την προπαγανδιστική πολιτική των Ιταλών, επικεντρώνοντας περισσότερο στο θέμα της αγωγής των νέων, η οποία εξετάστηκε και με τη στενή έννοια του εκπαιδευτικού συστήματος και με την ευρύτερη της διαπαιδαγώγησης. Ανακαλύψαμε ότι στη βάση της της πολιτικής των Ιταλών βρίσκεται το ιδεολόγημα της ιστορικής συνέχειας της παρουσίας τους στα Επτάνησα, το οποίο εξυπηρετούσε εξαρχής τη σκοπιμότητα της διαμόρφωσης μιας ανθελληνικής εθνικής συνείδησης, αρχικά στους νέους και κατόπιν σε ολόκληρο τον πληθυσμό. Οι αναφορές στο παρελθόν και η προβολή ενός καλύτερου μέλλοντος, σε επίπεδο ατομικό και συλλογικό, αποτέλεσαν τα κύρια μέρη της τακτικής τους. Η μετάδοση της επιλεκτικά ιεραρχημένης και κατάλληλα διαμορφωμένης γνώσης από τους εκπαιδευτικούς - υποστηρικτές του φασισμού- θα μπορούσε να φέρει εις πέρας το σχέδιο των αρχών.Όλα αυτά σε συνδυασμό με το στραγγαλισμό της οικονομίας των νησιών και την τελεία εξαθλίωση του πληθυσμού,ο οποίος θα έπρεπε να εμπιστευτεί το πατερναλιστικό κράτος πρόνοιας των Ιταλών Φασιστών, προκειμένου να επιβιώσει. / In this project wy try to approach the Italian occupation of the Ionian Islands from April 1941 till September 1943, not the military and the political events, but the everyday lives on the islands and the way the authorities used wishing to remove the Greek idenity of the consciousness of people,sometimes by persuasion and sometimes through violence and oppression. The project is divided in four units. The first involves the theoretical framework, the methodological research iusses and concept definitions. The second unit refers to the historical framework of the Ionian Islands before the Italian occupation, and has to do with events of the interwar in Europe and in Greece which prepared World War II and distinguished Fascism, which was going to involve in its imperialistic prans almost all humanity. The third unit includes resistance movements of people and cases of cooperation with the conqueror. The fourth unit contains the results of research which was carried out from primary and secondary sources, the historical facts and our conclusion. A reference of the Greek and foreign bibliography which were used follows. We mainly studied the presumption which reflected the propagandist policy of the Italians, focused more on the issue of treatment for young people, which was examined in a close conception of the educational system and the wider education. We discovered that the ideology of the historical continuation of their presence in the Ionian Islands is found in the basis of the Italian policy, which from the beginning served the feasibility of building the anti-hellenic national consciousness, firstly to the young people and later on all the population. A reference in the past and a showing of a better future in an individual and association level consisted the main parts of their tactics. The spread of the selective hierarchy and suitably formed knowledge from the educators-supporters of fascism could accomplish the plan of the authorities. All this in combination with the strain of economy of the islands and the total improverishment of the population who would have to trust the paternalistic providence-state of the Italian fascism so as to survive.