No description available.

No description available.

No description available.

Understanding the process of language acquisition is a challenge that many researchers spanning different disciplines (e.g. linguistics, psychology, neuroscience) have grappled with for centuries. One which has in recent years attracted a lot of attention has been in the area of non-native phoneme acquisition. Speech sounds that contain multiple phonetic cues are often difficult for foreign-language learners, especially if certain cues are weighted differently in the foreign and native languages. Greek adult and child speakers of English were studied to determine which cues (duration or spectral) they were using to make discrimination and identification judgments for an English vowel contrast pair. To this end, two forms of identification and discrimination tasks were used: natural (unedited) stimuli and another ‘modified’ vowel duration stimuli which were edited so that there were no duration differences between the vowels. Results show the Greek speakers were particularly impaired when they were unable to use the duration cue as compared to the native English speakers. Similar results were also obtained in control experiments where there was no orthographic representation or where the stimuli were cross-spliced to modify the phonetic neighborhood. Further experiments used high-variability training sessions to enhance vowel perception. Following training, performance improved for both Greek adult and child groups as revealed by post training tests. However the improvements were most pronounced for the child Greek speaker group. A further study examined the effect of different orthographic cues that might affect rhyme and homophony judgment. The results of that study showed that Greek speakers were in general more affected by orthography and regularity (particularly of the vowel) in making these judgments. This would suggest that Greek speakers were more sensitive to irrelevant orthographic cues, mirroring the results in the auditory modality where they focused on irrelevant acoustic cues. The results are discussed in terms of current theories of language acquisition, with particular reference to acquisition of non-native phonemes.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή παρουσιάζει ένα συστηματικό και συγκεκριμένο τρόπο προσέγγισης και ανάλυσης της αλλομορφίας σε θεωρητικό, ενώ παράλληλα αποδεικνύει επιτυχώς τη δυνατότητα επεξεργασίας του φαινομένου σε υπολογιστικό επίπεδο στα Ελληνικά. Προηγούμενες έρευνες δεν ασχολήθηκαν με την αλλομορφία στο σύστημα παραγωγής των Ελληνικών, ενώ οι γενικότερες προσπάθειες μηχανικής μάθησης και ανάλυσης της αλλομορφίας ήταν εξαιρετικά περιορισμένες και μερικώς επιτυχημένες στη μορφολογική ανάλυση. Αντίθετα, η παρούσα εργασία ορίζει το φαινόμενο της αλλομορφίας με αυστηρά μορφολογικά κριτήρια, καθορίζει τα περιβάλλοντα εμφάνισης και παρουσιάζει με παραδείγματα τη συστηματική συμμετοχή σε όλες τις διαδικασίες σχηματισμού λέξεων. Πιο συγκεκριμένα παρουσίασε συγκριτικά τις αλλομορφικές συμπεριφορές θεμάτων και προσφυμάτων, περιορισμούς που διέπουν την επιλογή αλλομόρφου και την πεποίθηση της προβλεψιμότητας και κανονικότητας του φαινομένου. Εξετάζοντας την αλλομορφία υπολογιστικά επισημαίνουμε την έλλειψη καθορισμένης στρατηγικής για την αντιμετώπισή της, καθώς και την επιλεκτική επεξεργασία των αλλομόρφων. Μετά την επιλογή των στρατηγικών της μηχανικής μάθησης, η αλλομορφία των παραγώγων δοκιμάστηκε αρχικά στο LINGUISTICA, το gold standard υλοποιημένο μοντέλο ΜεΜΜ, όπου ο συγκεκριμένος αλγόριθμος απέτυχε όχι μόνο να αναλύσει σωστά τις παράγωγες λέξεις, αλλά και να εντοπίσει αλλόμορφα. Επιπλέον, δοκιμάζουμε ένα επιβλεπόμενο μοντέλο Μέγιστης Εντροπίας, το AMIS, για την πρόβλεψη της αλλομορφίας των ονοματικών αλλομόρφων σε επίπεδο θεμάτων και επιθημάτων. Ο ΑλλοMantIS καταφέρνει να επιτύχει μία state-of-the-art επίδοση και θέτει τις αρχικές βάσεις για την υπολογιστική πρόβλεψη των αλλομορφικών αλλαγών. Για την τελική υπολογιστική προσέγγιση της αλλομορφίας προτείνουμε ένα συνδυαστικό μοντέλο, το οποίο θα συνδυάζει διαφορετικές στρατηγικές, αυτής της χρήσης των αλλο-κανόνων σε συνεργασία με το μοντέλο χαρακτηριστικών για την πρόβλεψη της αλλομορφίας. Θεωρούμε ότι η παρούσα διατριβή καλύπτει και παρουσιάζει με συστηματικότητα την υπολογιστική αντιμετώπιση της αλλομορφίας στην παραγωγή της ΚΝΕ κρίνοντας με βάση τα αποτελέσματα των πειραμάτων. / This thesis presents a systematic approach and analysis of allomorphy, while successfully demonstrates the possibility of treating the phenomenon in computational level in Greek. Previous research did not deal with allomorphy at the derivation process of Greek, while the overall efforts of morphology learning and analysis of allomorphy was extremely limited and partially successful in morphological analysis. In contrast, our work analyses the phenomenon of allomorphy with strict morphological criteria, defines the morphological environments of allomorph participants and presents examples of systematic participation in all word formation processes. More specifically, there are presented the allomorphic behavior of stems and derivational suffixes, restrictions governing the allomorphs selection and proofs of predictability and regularity of the phenomenon. We highlight the lack of defined computational strategy for dealing with allomorphy and the selective treatment of allomorphs. We test the allomorphy of derived words initially with LINGUISTICA, the gold-standard UML model. This model’s algorithm not only fails to analyze properly the derived words, but also to identify allomorphy. In addition, we test a supervised maximum entropy model (AMIS), which help us to predict the nominal allomorphy of stems and derivational suffixes. We build AlloMantIS, which manages to achieve a state-of-the-art performance and establish a solid ground for the computational prediction of allomorphic changes. Finally we propose a combination computational model for allomorphy, which combines different strategies that use allomorphic rules in cooperation with a model of characteristics for predicting allomorphy. We believe that this thesis is covered and presented a systematic theoretical and computational treatment of allomorphy in Modern Greek derivation based on the results of experiments.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να δώσει μια ανάλυση των ρημάτων ψυχικού πάθους της Νέας Ελληνικής βασισμένη σε δύο σημαντικούς παράγοντες: α) την συντακτική πραγμάτωση των ορισμάτων του κατηγορήματος και β) την μορφολογία της φωνής του ρήματος. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζω την κατηγορία ρημάτων ψυχικού πάθους που παρουσιάζει την εναλλαγή μεταξύ των δύο συντακτικών δομών Object Experiencer και Subject Experiencer με ταυτόχρονη εναλλαγή στην μορφολογία της φωνής του ρήματος μεταξύ της ενεργητικής και της μεσοπαθητικής. Το βασικό ερώτημα στο οποίο επιχειρώ να απαντήσω είναι εάν οι δομές Subject Experiencer με μεσοπαθητική μορφολογία στο ρήμα αποτελούν παθητικοποιημένες δομές των αντίστοιχων δομών Object Experiencer με ενεργητική μορφολογία στο ρήμα. Αρχικά, στο κεφάλαιο 1 συζητώ το πρόβλημα σύνδεσης των θεματικών ρόλων και των συντακτικών θέσεων που εμφανίζουν τα ρήματα ψυχικού πάθους γενικά, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τα ρήματα ψυχικού πάθους της Νέας Ελληνικής εκδηλώνουν αυτό το πρόβλημα. Στο πλαίσιο αυτό υποστηρίζω ότι ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να μελετηθεί είναι η μορφολογία της φωνής του ρήματος. Έπειτα, στο κεφάλαιο 2 που αποτελεί το θεωρητικό πλαίσιο, παρουσιάζω α) τις σημαντικότερες συντακτικές αναλύσεις που έχουν προταθεί για την ερμηνεία της συμπεριφοράς των ρημάτων αυτών και, β) τις ιδιότητες και ερμηνείες της μεσοπαθητικής μορφολογίας της φωνής στην Νέα Ελληνική που αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την μελέτη των ρημάτων αυτών. Στο κεφάλαιο 3 επεκτείνω την κατηγοριοποίηση που έχει προταθεί για τα ρήματα ψυχικού πάθους, με βάση την συντακτική προβολή των ορισμάτων του κατηγορήματος και την μορφολογία της φωνής στα ρήματα αυτά και συζητώ την συντακτική συμπεριφορά κάθε κατηγορίας. Στο κεφάλαιο 4 εξετάζω σε βάθος μια συγκεκριμένη κατηγορία ρημάτων ψυχικού πάθους της Νέας Ελληνικής η οποία παρουσιάζει την εξής συμπεριφορά: τα ρήματα αυτά μπορούν να εμφανίζουν την εναλλαγή μεταξύ Object Experiencer και Subject Experiencer συντακτικών δομών, η οποία συνοδεύεται από εναλλαγή στην ρηματική μορφολογία της φωνής. Αρχικά, ελέγχω την δυνατότητα συντακτικής παθητικοποίησης των Object Experiencer ρημάτων κι έπειτα, εξετάζω την ερμηνεία των δομών Subject Experiencer με ρήμα μεσοπαθητικής μορφολογίας. Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι μια Subject Experiencer δομή με ρήμα μεσοπαθητικής μορφολογίας μπορεί να έχει α) την παθητική δομή και ερμηνεία, και σε αυτή την περίπτωση παράγεται από την αντίστοιχη Object Experiencer ενεργητική δομή, β) την μέση δομή και ερμηνεία, όταν το ποιητικό αίτιο παραλείπεται και, γ) την αυτοπαθή δομή και ερμηνεία όταν η προθετική φράση που εμφανίζεται σε αυτή δηλώνει την αιτία. Αυτό εξαρτάται από την θέση στην όποια παράγεται το μεσοπαθητικό μόρφημα στην βαθεία δομή, στην παρουσία η όχι προσαρτήματος και στο είδος του προσαρτήματος αυτού. Στο κεφάλαιο 5 κάνω μια ανασκόπηση όλης της εργασίας και συνοψίζω τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την ανάλυση που έγινε στο τέταρτο κεφάλαιο. / The purpose of the present study is to provide an analysis of the psych verbs in Modern Greek which is based on two significant factors: a) the syntactic realization of the arguments of the predicate and b) the voice morphology of the verb. More specifically, I am examining a particular category of the Greek psych verbs: the category that involves at the same time an alternation between two syntactic structures, the Object Experiencer and the Subject Experiencer structures and an alternation between the active and the mediopassive voice morphology. The basic question which I will try to answer is whether the Subject Experiencer structures with the mediopassive voice morphology on the verb are the passivized forms of the corresponding Object Experiencer structures with the active voice morphology on the verb. First of all, in the first chapter I am discussing the linking problem between thematic roles and syntactic positions that the psych verbs generally pose, as well as the way in which this problem is manifested by the Greek psych verbs in particular. In this context, I claim that a very important factor that has to be investigated is the voice morphology of the verb. Moreover, in chapter 2, that is the theoretical background of the present study, I am presenting a) the most important syntactic analyses that have been proposed for the explanation of the behavior of these verbs and b) the properties and interpretations of the mediopassive voice morphology of the verb in Modern Greek that is a very significant factor for the study of these verbs. In chapter 3 I am expanding the categorization of the psych verbs that has been proposed, on the basis of the syntactic projection of the arguments of the predicate and the voice morphology of these verbs and I am discussing the syntactic behavior of each category. In chapter 4 I am examining in deep a specific category of psych verbs in Modern Greek which presents the following behavior: these verbs can involve the alternation between the Object Experiencer and the Subject Experiencer syntactic structures, which is combined with an alternation in the voice morphology of the verb. To begin with, I am examining the possibility of syntactic passivization of Object Experiencer verbs and then, I am investigating the interpretation of Subject Experiencer structures with a verb that has the mediopassive morphology. The conclusion to which I am reaching is that a Subject Experiencer structure with a verb that has the mediopassive morphology can have a) the passive structure and interpretation, and in this case the structure is derived by the corresponding Object Experiencer active structure, b) the middle structure and interpretation, when the agent is omitted and, c) the reflexive structure and interpretation when the prepositional phrase that is present in it expresses the cause. The aforementioned depends on the position in which the mediopassive morpheme is derived in the Deep Structure, on the presence or not of an adjunct and on the nature of this adjunct. In chapter 5 I am summarizing the whole study and providing a synopsis of the main conclusions of the analysis that was depicted in the fourth chapter.