No description available.

No description available.

No description available.

Τόσο τα βλαστικά όσο και τα προγονικά κύτταρα συντονίζουν τον πολλαπλασιασμό και τη διαφοροποίηση για να δώσουν γένεση στον κατάλληλο αριθμό λειτουργικά εξειδικευμένων κυττάρων κατά την οργανογένεση. Διαφορετικές πειραματικές προσεγγίσεις ανέδειξαν τον ρόλο της πρωτεΐνης Geminin στη διατήρηση των προγονικών κυττάρων, τη συμμετοχή της στις αποφάσεις καθορισμού της αναπτυξιακής τους τύχης αλλά και την συμβολή της στην οργανογένεση. Αν και ο ακριβής μηχανισμός δεν είναι ξεκάθαρος, η Geminin φαίνεται να επηρεάζει την κατεύθυνση του πολλαπλασιασμού έναντι της διαφοροποίησης. Για να διαλευκανθεί ο ρόλος της Geminin in vivo στην κυτταρική διαίρεση και διαφοροποίηση των προγονικών κυττάρων, δημιουργήθηκαν ποντίκια που στερούνται την έκφραση της Geminin ειδικά στα κύτταρα της λεμφοειδούς σειράς μέσω Cre ανασυνδυασμού. Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι η απουσία της Geminin έχει ελάχιστες επιπτώσεις στην ανάπτυξη και διαφοροποίηση των θυμοκυττάρων ενώ τα ώριμα περιφερειακά Τ κύτταρα που δεν εκφράζουν Geminin εμφανίζουν πολλές επιπτώσεις στον πολλαπλασιασμό μετά από in vitro ενεργοποίηση. Τα φυσικά φονικά κύτταρα (Natural Killer Cells) αναπτύσσονται στο μυελό των οστών από κοινά αρχέγονα κύτταρα και καθορίζονται από την ικανότητά τους να σκοτώνουν καρκινικούς στόχους χωρίς προηγούμενη ενεργοποίηση. Τα κύτταρα αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο στις μη ειδικές αποκρίσεις και πέρα από την ισχυρή κυτταροτοξική δράση έναντι ευαίσθητων κυττάρων-στόχων χαρακτηρίζονται από την ικανότητα να απελευθερώνουν διάφορες κυτταροκίνες αποκρινόμενα άμεσα σε ενδοκυτταρικές μολύνσεις. Επιπρόσθετα, αποτελούν έναν κρίσιμο κυτταρικό πληθυσμό για την προστασία των ιικών μολύνσεων, καθώς αναγνωρίζουν με ειδικό τρόπο ιικά μολυσμένα κύτταρα και τα σκοτώνουν απευθείας. Για τους λόγους αυτούς παρουσιάζει ενδιαφέρον ο έλεγχος των τυχόν επιπτώσεων της απουσίας της Geminin στα ΝΚ κύτταρα. Με βασικό πειραματικό εργαλείο την κυτταρομετρία ροής, μελετήσαμε την αναπτυξιακή πορεία των φυσικών φονικών κυττάρων απουσία της Geminin. Σε κυτταρικά εναιωρήματα από σπλήνα και μυελό των οστών από Fl/koCD2Cre και Fl/WT πειραματόζωα, NK1.1+TCRβ- ΝΚ κύτταρα αναλύονται με κυτταρομετρία ροής για τον έλεγχο της έκφρασης μορίων-δεικτών των ώριμων ΝΚ κυττάρων. / The interplay of proliferation and differentiation is essential for normal development and organogenesis. Stem cells as wells as progenitor cells coordinate these cellular decisions to give rise to the appropriate number of differentiated cells with specific function. Geminin was identified through two parallel lines of investigation as both a regulator of DNA replication and a regulator of differentiation of neural cells. In order to address the in vivo role of Geminin in regulating progenitor cell self-renewal and differentiation decisions in different cellular systems, have been generated mice that allow the conditional inactivation of the mouse Geminin gene in cells giving rise to the lymphoid lineage. Natural Killer Cells are lymphocytes of the innate immunity with effector function such as perforin-dependent cytotoxicity and interferon-γ secretion. Several lines of evidence implicate them in the early control of virus infection, in tumor immunoserveillance and in the regulation of immune responses. Mature NK cells express a wide variety of cell surface receptors that enable them to recognize targets expressing low surface amounts of major histocompatibility complex class I molecules or high surface amounts of molecules induced by stress or microbial molecules. NK cells generation occurs in the bone marrow from hematopoietic stem cells. In this study, we shed light to the in vivo role of Geminin in the development and differentiation of Natural Killer Cells. Cell suspensions from bone marrow and spleen from Fl/koCD2Cre mice that lack Geminin expression in the lymphoid lineage and Fl/WT mice that serves as controls were analyzed with flow cytometry. NK1.1+TCRβ- ΝΚ cells were analysed for surface receptors, markers of mature NK cells.

Η κινάση εστιακής προσκόλλησης (FAK) είναι μια πρωτεϊνική κινάση τυροσίνης (nRPTK) με κυτταροπλασματική κατανομή στην περιφέρεια του κυττάρου. Εντοπίζεται κυρίως σε περιοχές του κυττάρου γνωστές ως εστίες προσκόλλησης, με τις οποίες το κύτταρο προσκολλάται στην εξωκυτταρική ύλη. Συμμετέχει σε σημαντικές κυτταρικές διεργασίες όπως στην κυτταρική κίνηση και μετανάστευση, στον κυτταρικό πολλαπλασιασμό, στην κυτταρική επιβίωση και απόπτωση. Η FAK ενεργοποιείται από πολλά ερεθίσματα που μπορούν να επάγουν φωσφορυλίωση της σε αμινοξέα τυροσίνης (Υ397, Υ576, Υ577, Υ861, Υ925) όπως για παράδειγμα αυξητικοί παράγοντες, νευροπεπτίδια, παράγοντες που ενεργοποιούν υποδοχείς συνδεδεμένους με G-πρωτεΐνες και μηχανικά ερεθίσματα αλλά κυρίως μετά από τη διέγερση των ιντεγκρινικών υποδοχέων των κυττάρων. Ο ρόλος της FAK στην μεταγωγή μηνυμάτων, στο πλαίσιο της κυτταρικής επικοινωνίας είναι διττός: δρα ως κινάση φωσφορυλιώνοντας τα υποστρώματα της αλλά και ως πρωτεΐνη συνδετήρας (adaptor protein) δημιουργώντας πολυπρωτεϊνικά σηματοδοτικά σύμπλοκα. Δεδομένης, λοιπόν, της ιδιαίτερης φύσης του μορίου, η FAK θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ενεργοποιούμενη πρωτεΐνη ικρίωμα (activable scaffold protein). Στην παρούσα εργασία μελετήσαμε την ενεργοποίηση της FAK κατά την κυτταροφαγία του βακτηρίου E. coli. Έτσι, χρησιμοποιήθηκαν φαρμακολογικοί αναστολείς για να ανιχνευθεί η συμμετοχή τελεστών της μεταγωγής σημάτων στην ενεργοποίηση της FAK. Επιπλέον, διερευνήθηκε με ανοσοκατακρημνίσεις η συμπλοκοποίηση της FAK με πρωτεΐνες-κλειδιά σημαντικών κυτταρικών μονοπατιών σε κύτταρα που βρίσκονταν σε εναιώρημα. / Cells respond to extracellular stimuli with the recruitment of multiple cytoskeletal and regulatory proteins, which form specialized complexes. These complexes are usually involved in the promotion of integrin-mediated signals to the nucleus. In this study, we investigated whether any signal transduction complexes are constitutively present, in Medfly hemocyte suspension, in the absence of external stimuli. Hemocytes from the 3rd instar larvae were isolated and protein crude extracts were prepared. In hemocyte lysates, the presence of FAK (focal adhesion kinase), Integrin β1 and the adaptor protein Paxillin was identified with immunoprecipitation and immunoblot analysis. The presence of these proteins was also confirmed with immunofluorescence microscopy, in attached hemocytes on glass slides. Co-immunoprecipitation with FAK and immunoblot analysis with anti-Paxillin, anti-tubulin, anti-actin and anti-ERK revealed the complex formation of FAK with Paxillin, Tubulin, Actin and ERK in hemocyte suspensions. The profiles of this complex and of each one of these proteins, separately, varies, during development and phagocytosis of E.coli. Consequently, it was demonstrated that FAK forms complex with cytoskeletal proteins like paxillin, tubulin, actin and signalling proteins such as ERK, in Medfly hemocytes, without the influence of any extracellular stimuli.

H κινάση εστιών προσκόλλησης (FAK) συμμετέχει στη μεταγωγή μηνυμάτων κατά την κυτταροφαγία. Στα αιμοκύτταρα των εντόμων υπάρχει σε διαφορετικές ποσότητες κατά την ανάπτυξη. Ενεργοποιείται με φωσφορυλίωση στην Tyr-397. Kατά την κυτταροφαγία του βακτηρίου Ε. coli ενεργοποιείται άμεσα. Ανάμεσα στα μόρια που σχηματίζουν σύμπλοκο με την FAK είναι και οι πρωτείνες pinch, Src και οι ΜΑΡΚ. Κάποια από τα παραπάνω σχηματίζουν σύμπλοκο κατά την κυτταροφαγία ενώ για άλλα το σύμπλοκο προυπάρχει. Ο κυτταροσκελετός ακτίνης και τουμπουλίνης χρειάζονται για την κυτταροφαγία, όπως χρειάζεται και η έκκριση. Τέλος διαπιστώθηκε πως κατά την κυτταροφαγία του βακτηρίου Ε. coli και του πεπτιδίου RGD, συμμετέχουν οι πρωτείνες Src, Ras, Rho και JNK. / Focal adhesion kinase (FAK) participates in signal transduction at phagocytosis. Insect hemocytes have FAK in different mounts during development. FAK becomes activated after phosphorylation at Tyr-397. During phagocytosis of E. coli, FAK becomes immediately activated. Pinch, Src and MAPK are some of the molecules which are in complex with FAK. Some of these molecules are in complex with FAK during phagocytosis, but some others there are in complex at any time. Phagocytosis, in order to happen, needs actin and tubulin cytoskeleton. Secretion is also needed for this purpose. Finally, we found that the proteins Src, Rho, Ras and JKN participate in phagocytosis of the RGD peptide and in phagocytosis of the microbe Escherichia coli.

Τα αρνητικά και θετικά κατά Gram βακτήρια E. coli και S. αureus αντίστοιχα αναγνωρίζονται και δεσμεύονται στην επιφάνεια των αιμοκυττάρων της C. capitata. Η πρόσδεση των βακτηρίων ενεργοποιεί τόσο τις β1 ιντεγκρίνες, όσο και σηματοδοτικά μονοπάτια που περιλαμβάνουν τα μόρια μεταγωγής σήματος Ras, FAK, Src και MAP κινάσες. Οι παραπάνω ενεργοποιήσεις, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή του κυτταροσκελετού της ακτίνης και της τουμπουλίνης, καταλήγουν στην επαγωγή της έκκρισης μορίων απαραίτητων για την κυτταροφαγία των βακτηρίων που είναι και το τελικό αποτέλεσμα των παραπάνω διαδικασιών. Τα σφαιρίδια λάτεξ -αλλά και πιθανόν και άλλοι αβιοτικοί παράγοντες- παρότι δεν έχουν καμία προηγούμενη εξελικτική σχέση με τα αιμοκύτταρα, ως σύγχρονο προϊόν της ανθρώπινης γνώσης, αναγνωρίζονται και δεσμεύονται στην επιφάνεια των αιμοκυττάρων από άγνωστους μέχρις στιγμής υποδοχείς. Η κυτταροφαγία τους προωθείται μέσω ενεργοποίησης σηματοδοτικών μονοπατιών που περιλαμβάνουν την ενεργοποίηση των μορίων FAK, Src και MAP κινασών καθώς και με τη συμμετοχή του κυτταροσκελετού της ακτίνης και της τουμπουλίνης. Ο LPS αναγνωρίζεται και δεσμεύεται στην επιφάνεια των αιμοκυττάρων, ενεργοποιεί άγνωστους μέχρις στιγμής υποδοχείς και διαμέσου σηματοδοτικών μονοπατιών που περιλαμβάνουν τις Ras, ενεργοποιεί τις MAP κινάσες και το σύστημα της έκκρισης. Αν και ενεργοποιεί και τις τρεις MAP κινάσες, μόνο η ERK και η p38 απαιτούνται τόσο στη διαδικασία της έκκρισης, όσο και στη διαδικασία της ενδοκυττάρωσής του. Η FAK, αν και ενεργοποιείται από τον LPS, δεν εμπλέκεται στην διαδικασία της ενδοκυττάρωσής του. Τα παραπάνω δείχνουν ότι τα αιμοκύτταρα έχουν αναπτύξει διακριτούς μηχανισμούς για την κυτταροφαγία των παθογόνων, των μικρομορίων και των αβιοτικών παραγόντων, γεγονός που δείχνει την ικανότητα εξέλιξης των εντόμων έτσι ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες της επιβίωσή τους. / Gram negative and positive bacteria E. coli and S. αureus respectively, are recognized and binded on C. capitata hemocyte surface. After binding, they activate β1 integrins and intracellular signalling pathways involving the kinases Ras, FAK, Src and MAP. This signal transduction, with the participation of the cytoskeleton of actin and tuboulin, leads to a regulated secretion that is a prerecuisite for phagocytosis. Latex beads and probably other abiotic factors, despite having no previous evolutionary relation to the hemocytes being a new product of human knowledge, are recognized and binded on hemocyte surface by so far unknown receptors. They activate intracellular signalling pathways that involves FAK, Src and MAP kinases and promote -with the participation of actin and tuboulin cytoskeleton- their phagocytosis. LPS is recognized and binded on hemocyte surface and activates so far unknown receptors and through unknown intracellular signalling pathways involving Ras, activates the MAP kinases and the regulated secretion. Although it activates all three MAPKs, only the ΕΡΚ and p38 are required not only for the secretion, but also for its internalization. Although FAK is activated by LPS, does not get involved in the process of its internalization. All the above mentioned results indicate that the hemocytes have developed distinct mechanisms for phagocytosis of pathogens, micromolecules and abiotic factors, a fact that underlines insects evolutionary adaptations, so that they can survive.

Τα τελευταία χρόνια μελετώνται εκτενώς οι μηχανισμοί της κυτταροφαγίας που εμπλέκονται στην άμυνα τόσο των θηλαστικών όσο και των εντόμων και οι οποίοι είναι συντηρημένοι εξελικτικά. Στο εργαστήριο της Βιολογίας Κυττάρου έχουν γίνει αρκετά και μεγάλα βήματα προς την κατεύθυνση της διερεύνησης του μηχανισμού της κυτταροφαγίας από τα αιμοκύτταρα των εντόμων, αλλά σίγουρα η πλήρης κατανόηση του μηχανισμού αυτού χρειάζεται πολλά πειράματα ακόμη. Πρόσφατα δεδομένα του εργαστηρίου μας φανέρωσαν πως το σύστημα ενεργοποίησης της προφαινολοξειδάσης στην επιφάνεια των αιμοκυττάρων, κατέχει κυρίαρχο ρόλο στην διαδικασία της κυτταροφαγίας. Η φαινολοξειδάση είναι το τελευταίο προϊόν του συστήματος ενεργοποίησης της προφαινολοξειδάσης. Συνθέτεται στα αιμοκύτταρα και παρουσιάζεται στην επιφάνεια των αιμοκυττάρων ως ανενεργό ζυμογόνο. Η αναστολή της δράσης της φαινολοξειδάσης έχει ως αποτέλεσμα μια σημαντική μείωση της κυτταροφαγίας. Η φαινολοξειδάση συμμετέχει επίσης στη διαδικασία της μελανοποίησης (μέσω της μετατροπής της τυροσίνης σε Dopa) και το σχηματισμό των οζιδίων ως μηχανισμού άμυνας. Τα δεδομένα αυτά, μας ώθησαν να μελετήσουμε αν η αποκαρβοξυλάση της Dopa που μετατρέπει την Dopa σε ντοπαμίνη, βρίσκεται και αυτή στην επιφάνεια των αιμοκυττάρων της μύγας της Μεσογείου και αν συμμετέχει στις διαδικασίες της κυτταροφαγίας, του σχηματισμό οζιδίων και της μελανοποίησης, που είναι μηχανισμοί εγγενούς άμυνας των εντόμων. Επίσης, μελετήσαμε και κατά πόσο η αιμολίνη, μια πρωτεΐνη αναγνώρισης μοριακών προτύπων που έχει δειχτεί ότι βρίσκεται σε ορισμένα λεπιδόπτερα, υπάρχει και στα αιμοκύτταρα της μύγας της Μεσογείου και συμμετέχει στην κυτταροφαγία των παθογόνων. / -

Στην παρούσα διπλωματική εργασία, επιχειρήθηκε η μελέτη της εξέλιξης των γονιδίων C6, C7, C8α, C8β και C9 του συστήματος του Συμπληρώματος που ανήκουν στην οικογένεια MACPF. Για την συλλογή των δεδομένων και την ανάλυσή τους, χρησιμοποιήθηκαν εργαλεία της βιοπληροφορικής. Στο τελικό στάδιο επεξεργασίας, οικοδομήθηκαν φυλογενετικά δένδρα που αφορούσαν είτε τις πλήρεις αλληλουχίες των πρωτεϊνών της υπεροικογένειας MACPF, είτε ξεχωριστά κάθε μία περιοχή (domain) που εμφανίζεται στις πρωτεΐνες της οικογένειας MACPF του Συμπληρώματος. Τα συμπεράσματα από τη ανάλυση των φυλογενετικών δένδρων, πιστοποιούν ότι πιθανόν από ένα προγονικό γονίδιο που ομοιάζει με τα γονίδια C6/C7 και έλκει την καταγωγή του στην εμφάνιση των πρώτων σπονδυλωτών και αποδεδειγμένα στο εξελικτικό στάδιο των χονδροιχθύων, μετά από συνεχείς γονιδιακούς διπλασιασμούς και απώλειες δομών, προέκυψαν τα υπόλοιπα γονίδια της οικογένειας MACPF, C8α, C8β και C9. Η μη εύρεση μέχρι σήμερα γονιδίων της οικογένειας αυτής σε ασπόνδυλα, αλλά και στο γονιδίωμα των αγνάθων, καθώς και η μη ταυτοποίηση μέχρι σήμερα των γονιδίων C7 και C9 στους χονδροιχθύες, δεν επιτρέπει απόλυτα και τελικά συμπεράσματα για την εξελικτική τους πορεία. Αν η πρωταρχική εμφάνιση των γονιδίων C6/C7 συνδυαστεί και με την ανεξάρτητη εξέλιξη μιας άλλης οικογένειας γονιδίων C3/C4/C5, στο ίδιο εξελικτικό στάδιο, με τα οποία και αλληλεπιδρά στο πρωτεϊνικό επίπεδο, κατά τον καταρράκτη ενεργοποίησης της λυτικής οδού του Συμπληρώματος, τότε ενισχύεται η άποψη ότι προηγήθηκε κατά την εξέλιξη η εμφάνιση των γονιδίων C6/C7. / The aim of the present thesis is to study the evolution of the genes of the complement of the C6, C7, C8a, C8b and C9 proteins that belong to the MACPF superfamily. Collection and analysis of the data was conducted by means of bioinformatics’ tools. In the final evaluation stage phylogenetic trees were constructed concerning full protein sequences of the MACPF superfamily members, as well as distinct conserved domains isolated within the MACPF proteins of the complement. Conclusions provided from the analysis of the phylogenetic trees, certify the possibility of the presence of an ancestral gene resembling C6/C7 genes, whose origin is located in the era of primitive bony organisms appearance and more precisely, and recently proven, in the evolutionary stage of cartilaginous fishes. This gene after undergoing consecutive genetic duplications and loss of domains generated the rest of the MACPF family genes, C8a, C8b and C9. The fact that genes of this family are not yet isolated in non- bony organisms, nor in the genome of agnatha species, combined with the lack of identification up to now of C7 and C9 genes in the cartilaginous fishes, does not allow definite and certain conclusions concerning their evolutionary development. Nevertheless if the primary appearance of C6/C7 genes would be combined to the simultaneous evolution of a distinct family of C3/C4/C5 genes, in the same evolutionary period, between which interaction takes place in protein level, within the activation cascade of the lytic pathway of the complement, the theory that C6/C7 genes appearance took place fist in the evolution is fortified.

Στα έντομα, η κυτταροφαγία, διεργασία ανάλογη με αυτή των θηλαστικών, είναι μια σημαντική ανοσολογική απόκριση στην εισβολή παθογόνων και ρυθμίζεται από μια σειρά σηματοδοτικών μορίων. Στη μύγα της Μεσογείου έχει βρεθεί ότι συμμετέχουν οι κινάσες FAK, Src, MAPK και ο μεταγραφικός παράγοντας Elk-1. Στην εργασία αυτή, δείχτηκε με ανοσοκατακρήμνιση και συνεστιακή μικροσκοπία ότι η φωσφορυλιωμένη μορφή του Elk-1 συμπλοκοποιείται και συνεντοπίζεται μόνο με τη φωσφορυλιωμένη μορφή της FAK στη θέση Tyr925. Με ανάλογα πειράματα διαπιστώθηκε ότι οι κινάσες JNK και p38 συμπλοκοποιούνται και συγκατακρημνίζονται με την FAK, χωρίς όμως να συνεντοπίζονται. Με τον ίδιο τρόπο διαπιστώθηκε ότι η JNK και η p38 συμπλοκοποιούνται με την ERK1/2, χωρίς όμως να συνεντοπίζονται. Προφανώς τα μόρια αυτά δεν βρίσκονται σε άμεση επαφή μεταξύ τους και συμπλοκοποιούνται είτε μέσω της FAK, είτε μέσω τρίτων μορίων και όλα μαζί προσδένονται στην FAK. Τα φαγοκύτταρα των θηλαστικών, μακροφάγα και ουδετερόφιλα, καθώς και τα αιμοκύτταρα των εντόμων, παράγουν δραστικές μορφές οξυγόνου κατά την κυτταροφαγία, οι οποίες δρουν ως δεύτερα μηνύματα. Με κυτταρομετρία ροής διαπιστώθηκε ότι η E. coli επάγει τη σύνθεση Η2Ο2 από τα αιμοκύτταρα της μύγας της Μεσογείου. Ο ρυθμιστικός ρόλος του Η2Ο2 επιβεβαιώθηκε με τη χρήση αναστολέων των ενζύμων παραγωγής Ο2- και Η2Ο2, όπου παρατηρήθηκε αύξηση της κυτταροφαγίας. Με πειράματα ανοσοκατακρήμνισης, ανοσοαποτύπωσης και ανοσοφθορισμού φάνηκε ότι το ένζυμο σύνθεσης του Η2Ο2, η δεσμουτάση του υπεροξεικού ανιόντος (SOD), υπάρχει στο κυτταρόπλασμα και στην πλασματική μεμβράνη. Η αποσιώπηση της SOD με siRNA, αύξησε την κυτταροφαγία. Με ανοσοαποτύπωση διαπιστώθηκε ότι η αναστολή της παραγωγής του Η2Ο2 αύξησε τη φωσφορυλίωση της ERK1/2. Τέλος, με συνεστιακή μικροσκοπία φάνηκε ότι η SOD δεν συνεντοπίζεται με τη β υπομονάδα των ιντεγκρινών. Φαίνεται λοιπόν το Η2Ο2 να εμποδίζει την κυτταροφαγία μέσω ελέγχου της φωσφορυλίωσης της ERK1/2. / Phagocytosis is an important innate immune response against pathogen, with similar mechanisms in insects and mammals and is regulated by many different signalling molecules. In medfly Ceratitis capitata, focal adhesion kinase (FAK), Src, MAP kinases and Elk-1 transcription factor regulate this process. Co-immunoprecipitation and confocal microscopy analysis showed that pTyr925FAK associates and co-localizes with pElk-1, during phagocytosis of E. coli and S. aureus, by medfly haemocytes. Moreover, the physical association between JNK and p38 MAP kinases with FAK, was confirmed by immunoprecipitation, but confocal analysis revealed no co-localisation. Similar experiments for JNK and p38 with ERK1/2, revealed an association between JNK, p38 and ERK1/2 and no co-localisation. Apparently, these molecules do not interact directly but they appear to associate with each other indirectly, via FAK molecule or a third molecule and thus all together associate with FAK. Hydrogen peroxide (Η2Ο2) participates as a second messenger in cell signalling in either macrophages and polymorphonuclear cells or insect haemocytes. In this work, the role of Η2Ο2 was investigated, in E. coli phagocytosis by the medfly haemocytes. Block of H2O2 synthesis by specific enzymic inhibitors, namely N-ethylmaleimide (ΝΕΜ) for NADPH oxidase and diethyldithiocarbamate (DDC) for SOD, resulted in the increase of E. coli phagocytosis. Immunoblot analysis, flow cytometry and confocal microscopy, revealed the constitutive expression of SOD, in the medfly haemocytes. Phagocytosis increased by small interfering RNA (siRNA) for SOD, revealing the active involvement of SOD and Η2Ο2. Immunoblot analysis showed an increase of the ERK1/2 phosphorylation, in the presence of the above H2O2 synthesis enzymic inhibitors. In addition, confocal microscopy showed no co-localization of SOD with β integrin subunit. It appears that SOD participates in the regulation of bacterial phagocytosis, due to involvement of the produced Η2Ο2 in the differential phosphorylation of MAP kinases.