Few attempts "to quit smoking are successful, making current interventions relatively ineffective. Evidence shows that exercise decreases nicotine withdrawal symptoms in humans, but the mechanism is unclear. Part of this thesis aimed to explore the mechanisms underpinning the effect of exercise on nicotine withdrawal in both human and animal models of nicotine addiction. The role of perception of exercise intensity was investigated in temporarily abstinent smokers. Perceived and objective moderate intensity exercise and passive waiting all reduced withdrawal symptoms, and salivary cortisol was attenuated compared with pre*abstinence levels, but there was no difference between any of the interventions. These results indicate that exercise may reduce withdrawal by acting as a distraction, but does not preclude biochemical mechanisms from playing a role. Nicotine-treated mice undertaking 2 or 24 hrs/day running wheel access, demonstrated reduced mecamylamine-precipitated withdrawal symptoms compared with sedentary mice, indicating that even a low level of exercise aids in reducing withdrawal symptoms. This was accompanied by a significant increase in hipp05ampal 0.7 nicotinic receptors (nAChRs), implicating the α7 nAChR in a mechanism underlying the effect of exercise in nicotine withdrawal. The effect of nicotine on nAChR and oxytocin receptor (OTR) binding in a mouse model of schizophrenia was investigated using mice with a G72 protein insertion (G72Tg). Nicotine reversed social cognitive deficits in G72Tg mice, associated with attenuation of α7 nAChR and OTR binding in the cingulate cortex by nicotine in G72Tg mice. These results implicate both α7 nAChRs and OTR as targets for the development of pharmacotherapies for the treatment of social and cognitive deficits in schizophrenia. All toghether, the results in this thesis show that the α7 nAChR may be involved in modulating behavioural responses in nicotine addiction. Furthermore, dysregulation of α7 and OT receptors may underlie the mechanism of cognitive and social deficits in schizophrenia.

No description available.

No description available.

Le tabac est consommé par environ un milliard de personnes. D'après l'Organisation Mondiale de la Santé, le tabagisme est la première cause évitable de mortalité dans le monde, provocant six millions de morts par an. La nicotine est le composant neuro-actif principal dans le tabac, et exerce ses effets neurologiques via une activation directe des récepteurs nicotiniques de l’acétylcholine (nAChR). Ces récepteurs transmembranaires sont composés de sous-unités alpha, ou alpha plus beta, créant une variété de canaux ioniques ligand-dépendants activés par le neurotransmetteur ACh. Les études génétiques chez l’homme ont mis en évidence des variants dans le cluster génomique CHRNA5-CHRNA3-CHRNB4, codant pour les sous-unités α5, α3 et β4, comme facteurs influençant le tabagisme. Cette thèse a étudié le rôle des nAChRs contenant la sous-unité β4 (β4*) dans l’addiction à la nicotine. En collaboration, nous avons montré que les souris déficientes pour la sous-unité β4 (β4 KO), sont moins sensibles aux effets récompensant et aversifs de la nicotine. En générant un lentivirus exprimant la séquence murine d'ADN complémentaire de β4, j’ai pu restaurer son expression dans des régions d’intérêt du cerveau, sur un fond génétique β4KO. Ceci a permis de mettre en évidence le rôle du réseau habénulo-interpedonculaire dans la contribution des β4* nAChRs à la consommation de nicotine. Ceci a également démontré le rôle modulateur de ces récepteurs dans les réponses de la voie mésolimbique à la nicotine, voie centrale dans l'effet renforçant des drogues. / Tobacco is consumed by an estimated 1 billion people world-wide. The World Health Organization names tobacco consumption the primary cause of preventable morbidity and mortality, causing six million deaths per year. Nicotine is the principal neuro-active compound in tobacco, and exerts neurological effects by binding to nicotinic acetylcholine receptors (nAChRs). These transmembrane receptors are composed of alpha or alpha plus beta subunits, forming a diverse variety of ligand-gated ion channels endogenously activated by ACh. Human genetic studies have highlighted variants in the CHRNA5-CHRNA3-CHRNB4 genomic cluster, coding for subunits α5, α3 and β4, as altering smoking behaviours. The present thesis investigated the role of β4-containing (β4*) nAChRs in nicotine addiction. In collaboration, we showed that β4 knockout (KO) mice are less sensitive to nicotine reward and nicotine aversion. Generating a lentivirus for the expression of mouse β4 nAChR subunit complementary DNA, I was able to restore receptor expression to brain regions of interest on a KO background, locating the role of β4* nAChR in nicotine reward and aversion to the habenulo-interpedunular pathway. This also demonstrated the receptor’s modulation of nicotinic responses of the mesolimbic system, central hub of drug reinforcement.

Η νικοτίνη είναι ένα φυσικό συστατικό, αλκαλοειδές που συναντάται στην οικογένεια των φυτών Solanaceae και πήρε το όνομά της από το φυτό Nicotiana tabacum. Είναι ένα δηλητήριο που προσβάλει το ΚΝΣ και το ΠΝΣ. Εισέρχεται στον οργανισμό από τους πνεύμονες, κυρίως, αλλά και από το μάσημα του καπνού ή τσιχλών που την περιέχουν. Έτσι, εισέρχεται στο κυκλοφορικό σύστημα και φτάνει μέχρι τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, τον οποίο διαπερνά για να προχωρήσει στο ΚΝΣ (μέσα σε 10-20 δευτερόλεπτα μετά από την εισπνοή). Εκεί, ενεργοποιεί τους νικοτινικούς υποδοχείς της Ach, δρώντας ως αγωνιστής. Η νικοτίνη διεγείρει τη βιοδιαθεσιμότητα των νευροδιαβιβαστών ντοπαμίνη και σεροτονίνη, με αποτέλεσμα να επιταχύνει τη λειτουργία της καρδιάς και να αυξάνει την πίεση του αίματος. Επίσης, η νικοτίνη δρα στους εγκεφαλικούς μηχανισμούς ανταμοιβής, εμμέσως με την ενεργοποίηση των ενδογενών οπιοειδών (opioids) και άμεσα μέσω μηχανισμών της ντοπαμίνης. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι το αίτιο εθισμού προς το κάπνισμα, αλλά και κάθε άλλου είδους εθισμού. Η διακοπή του καπνίσματος είναι μια δύσκολη διαδικασία και ενώ υπάρχουν τρόποι και θεραπείες, δεν βοηθούν όλα τα άτομα που θέλουν να διακόψουν το κάπνισμα. Τα πιο αξιοσημείωτα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την διακοπή του καπνίσματος είναι η βαρενικλίνη και η βουπροπιόνη. Στην παρούσα εργασία, μελετήθηκε η γενετική συσχέτιση πολυμορφισμών που πιθανώς εμπλέκονται στον εθισμό στη νικοτίνη (rs1329650), στην προδιάθεση της έναρξης (rs6265) και διακοπής (rs3025343) του καπνίσματος, αλλά και στην ανταπόκριση στη θεραπεία με βαρενικλίνη (rs2072659). Το πληθυσμιακό δείγμα, τόσο των καπνιστών (101 άτομα), όσο και της ομάδας αναφοράς - μη καπνιστών (75 άτομα) που χρησιμοποιήθηκε, προέρχεται από τον ελληνικό πληθυσμό. Οι μέθοδοι γονοτύπησης που εφαρμόσθηκαν περιλαμβάνουν τον προσδιορισμό αλληλουχίας κατά Sanger, την PCR-RFLP και την ARMS-PCR, σε συνδυασμό με ηλεκτροφόρηση σε αγαρόζη. Μια στατιστική τάση συσχέτισης (p=0,0279) ανιχνεύθηκε για τον πολυμορφισμό rs1329650 μεταξύ των καπνιστών και τον μη καπνιστών για την προδιάθεση στην εξάρτηση στη νικοτίνη. Για τους υπόλοιπους πολυμορφισμούς που μελετήθηκαν, δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις με τα ερωτήματα που τέθηκαν στην παρούσα εργασία. / Nicotine is a natural ingredient (alkaloid), which is found in the plant’s family Solanaceae. Nicotine is named after the plant Nicotiana tabacum. Nicotine is a poison that affects both the CNS and PNS. It enters the body mainly through the lungs, though chewing tobacco or a nicotine-containing gum also helps on nicotine “administration”. Nicotine comes into the circulatory system, overcomes the blood brain barrier and reaches the CNS (within 10-20 seconds after inhalation), where it activates the nicotinic acetylcholine receptors (nicotine is an agonist). Nicotine stimulates the bioavailability of neurotransmitters dopamine and serotonin and therepy, it accelerates the heart rate and increases the blood pressure. Also, nicotine acts on the brain reward mechanisms, indirectly by the activation of the endogenous opioids and via the mechanisms of dopamine. These mechanisms are the cause of addiction to smoking, but also to any other type of addiction. Quitting smoking is a difficult process and while there are several ways and treatments, they do not help all the people who want to stop smoking. The most notable drugs being used for smoking cessation is varenicline and bupropion. Herein, we study the genetic correlation of polymorphisms that are possibly involved in nicotine addiction (rs1329650), the predisposition of individuals to begin (rs6265) or quit (rs3025343) smoking and response to varenicline treatment (rs2072659). The sample population studied involved two groups; smokers (101 people), and non-smokers (75 people) derived from the Greek population. The genotyping methods applied include Sanger sequencing and PCR-RFLP or ARMS-PCR followed by agarose gel electrophoresis. A statistical trend (p = 0.0279) becomes evident regarding rs1329650, when smokers and non-smokers were compared. The rest polymorphisms studied showed no statistically significant correlation.

Introduction: Recently there has been increasing interest in understanding and addressing health inequalities and enhancing the well-being of the population as a whole through anticipatory care and better health care delivery. The current study aimed to investigate the predictive relationships between smoking behaviour, physical health, and mental health in a deprived population using models of mediation. Method: Participants had attended a Keep Well health check, a national programme offering health screening, advice, referrals and signposting to individuals aged 45-64 living in deprived areas. Participants completed a questionnaire measuring smoking status, physical health (RAND general health subscale), mental health symptoms (GHQ-12), positive mental health (WEMWBS), and demographic information. Results: The current study found that smoking mediated the relationship between mental health problems and physical health, as well as mediating the relationship between positive mental health and physical health. Discussion: These findings suggest that by offering interventions to encourage individuals to stop smoking health care providers can hope to reduce mental health problems via direct effects but also via an indirect benefit of improvements in physical health. There are also opportunities to improve physical health via the direct effects of reducing mental health problems and increasing positive mental health, as well as the indirect effect of smoking.

- / -

Bibliography: leaves 215-236 / xiii, 238, [78] leaves : ill ; 30 cm. / Title page, contents and abstract only. The complete thesis in print form is available from the University Library. / Thesis (Ph.D.)--University of Adelaide, Dept. of Community Medicine, 1988

- / -

Σκοπός: Η μεταγεννητική αύξηση των παιδιών που εκτέθηκαν στον καπνό του τσιγάρου ενδομητρίως δεν είναι πλήρως κατανοητή. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να ερευνήσει την αύξηση παιδιών των οποίων οι μητέρες κάπνιζαν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κατά τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής τους. Μέθοδοι: Το βάρος σώματος, το μήκος σώματος και η περίμετρος κεφαλής μετρήθηκαν στη γέννηση και κατόπιν ετησίως για έξι έτη σε 100 παιδιά των οποίων οι μητέρες κάπνιζαν (ομάδα μελέτης) και 100 παιδιά των οποίων οι μητέρες δεν κάπνιζαν (ομάδα ελέγχου). Αποτελέσματα: Το βάρος και η περίμετρος κεφαλής ήταν σημαντικά μικρότερα στα νεογνά των οποίων οι μητέρες κάπνιζαν >15 τσιγάρα την ημέρα, αλλά η διαφορά έχασε τη στατιστική σημαντικότητα στον τρίτο χρόνο της ζωής. Το μήκος ήταν σημαντικά μικρότερο στα νεογνά της ομάδας μελέτης στη γέννηση και ακολουθούσε αύξηση της διαφοράς από το φυσιολογικό έως το δεύτερο έτος, οπότε η μέση διαφορά των παιδιών που οι μητέρες τους κάπνιζαν >15 τσιγάρα την ημέρα από τα παιδιά της ομάδας ελέγχου ήταν -3,4 εκατοστά (p<0,0001). Στη συνέχεια, τα παιδιά των καπνιστριών μητέρων παρουσίασαν επιτάχυνση του ρυθμού αύξησης και η διαφορά από την ομάδα ελέγχου στα 3, 4, 5 και 6 χρόνια ζωής ήταν -2,5 (p<0,0001), -2,2 (p=0,005), -2,1 (p=0,013), και -1,9 εκατοστά (p=0,055), αντίστοιχα. Η καθυστερημένη αύξηση σχετιζόταν με το κάπνισμα αυτό καθ’εαυτό και δείχθηκε ότι η καθυστέρηση της αύξησης είναι ανεξάρτητη από πολλούς συμπαράγοντες. Επίσης, στη γέννηση υπήρχε σημαντική αρνητική συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των τσιγάρων που καπνίζονταν ημερησίως και των παραμέτρων αύξησης που μελετήθηκαν. Η αρνητική συσχέτιση παρέμεινε σημαντική έως τον έκτο χρόνο ζωής μόνο για το ύψος. Συμπέρασμα: Το μήκος παρουσιάζει την πιο επίμονη καθυστέρηση της αύξησης από τις παραμέτρους που μελετήθηκαν, δηλαδή το βάρος σώματος και την περίμετρο κεφαλής, αλλά μετά το δεύτερο έτος της ζωής συμβαίνει επιτάχυνση της αύξησης, και έτσι η ενδομήτρια έκθεση στον καπνό του τσιγάρου φαίνεται να μην έχει μόνιμη επίδραση στην τελική αύξηση των παιδιών. / Objectives: Postnatal growth in children exposed in utero to tobacco smoke is not well understood. This study investigated growth during the first 6 years in children whose mothers smoked during pregnancy. Materials and Methods: Weight, length, and head circumference were measured annually for 6 years in 100 children in each group of smoking (study) and non smoking (control) mothers. Results: Weight and head circumference were significantly smaller in the neonates whose mothers smoked >15 cigarettes/day, but the difference disappeared by 3 years of life. Length was significantly smaller in the study neonates at birth, followed by increasing divergence from normality up to 2 years, when the mean difference of children whose mothers smoked >15 cigarettes/day from control children was -3.4 cm (p<0.0001). Subsequently, they manifested catch-up growth, and the difference from the controls at 3, 4, 5, and 6 years was -2.5 cm (p<0.0001), -2.2 cm (p=0.005), -2.1 cm (p=0.013), and -1.9 cm (p=0.055), respectively. Discussion: The delayed growth was related to smoking per se and appeared to be independent of several confounding factors. At birth, there was a significant negative correlation between the number of cigarettes smoked per day and the growth parameters studied; it remained significant up to the sixth year only for length. Conclusion: Length exhibits the most persistent growth delay of the parameters studied, but catch-up growth occurs after the second year of life, and thus, intrauterine exposure to tobacco smoke seems to have no permanent effect on children’s growth.