• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 4
  • 1
  • Tagged with
  • 5
  • 5
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Entre locais e lugares : os vestígios dos antigos caçadores-coletores no arroio Touro-passo, Uruguaiana - RS

Gomes, Flamarion Freire da Fontoura January 2016 (has links)
O arroio Touro-passo localiza-se no município de Uruguaiana, na fronteira oeste do Estado do Rio Grande do Sul, Brasil. Nas décadas de 1960 e 1970, a região foi palco de importantes estudos arqueológicos como parte do Programa Nacional de Pesquisas Arqueológicas (PRONAPA) e do Programa Paleoindígena (PROPA). A coordenação dos trabalhos ficou a cargo do arqueólogo Eurico Th. Miller, do Museu Arqueológico do Rio Grande do Sul (MARSUL), instalado em Taquara-RS, e do apoio técnico-financeiro do Smithsonian Institute, com sede em Washington-EUA. As ferramentas teórico-metodológicas empregadas na época favoreciam a localização de sítios arqueológicos do período pré-colonial, e o estabelecimento de filiações culturais para as indústrias líticas e cerâmicas a partir do postulado das “Tradições” e “Fases” arqueológicas. No entanto, decorridos mais de quarenta anos destas pesquisas, a região não havia sido estudada novamente. Desta forma, novas teorias e metodologias foram incorporadas neste estudo, a fim de fomentar novas discussões sobre o tema dos sítios arqueológicos na região. Este trabalho desenvolve-se à luz da Arqueologia Espacial, embasando-se em documentos primários e pesquisas de campo realizadas entre os anos de 2000 a 2015. O resultado é um reordenamento da questão das espacialidades, identificando-se sítios sem ocupações como „locais‟ arqueológicos‟, e sítios ocupados como „lugares‟ arqueológicos. Os termos foram incorporados do campo semântico da Geografia, e ao textualizar-se as espacialidades no arroio Touro-passo, evita-se o equívoco em considerar os sítios localizados no período do PROPA como as únicas referências cronológicas, estratigráficas e culturais para a arqueologia de caçadores-coletores na área em estudo. / The Touro-passo stream is located in Uruguaiana, the west frontier in Rio Grande do Sul, Brazil. In the 60s and 70s, important archeological studies were carried out in this region as part of the National Program of Archeological Studies (called PRONAPA) and the Paleo-Indigenous Program (called PROPA). The studies were led by the archeologist Eurico Th. Miller from the Archeological Museum in Rio Grande de Sul (called MARSUL), located in Taquara RS, as well as the technical-financial support by the Smithsonian Institute from Washington-USA. The theoretical-methodological tools used in the past helped to find pre-colonial archeological sites and to create cultural filiations for the lithic and pottery industries based on the archeological “Traditions” and “Periods”. However, more than 40 years after the studies, the region had not been studies again. This, new theories and methodologies were incorporated in this current stdudy in order to start new discussions about the archeological sites in the region. This study was developed based on the Spatial Archeology with primary documents and field research that happened between 2000 and 2015. The result is a spatial reorder and there are non-occupied sites identified as “archeological spots” as well as occupied sites identified as “archeological places”. These words were included in the Geography vocabulary and, while referring to the Touro-passo stream, the sites found during the PROPA period are not considered the unique chronological, stratigraphic and cultural references to the archeology of collector-hunters in the studies area.
2

Entre locais e lugares : os vestígios dos antigos caçadores-coletores no arroio Touro-passo, Uruguaiana - RS

Gomes, Flamarion Freire da Fontoura January 2016 (has links)
O arroio Touro-passo localiza-se no município de Uruguaiana, na fronteira oeste do Estado do Rio Grande do Sul, Brasil. Nas décadas de 1960 e 1970, a região foi palco de importantes estudos arqueológicos como parte do Programa Nacional de Pesquisas Arqueológicas (PRONAPA) e do Programa Paleoindígena (PROPA). A coordenação dos trabalhos ficou a cargo do arqueólogo Eurico Th. Miller, do Museu Arqueológico do Rio Grande do Sul (MARSUL), instalado em Taquara-RS, e do apoio técnico-financeiro do Smithsonian Institute, com sede em Washington-EUA. As ferramentas teórico-metodológicas empregadas na época favoreciam a localização de sítios arqueológicos do período pré-colonial, e o estabelecimento de filiações culturais para as indústrias líticas e cerâmicas a partir do postulado das “Tradições” e “Fases” arqueológicas. No entanto, decorridos mais de quarenta anos destas pesquisas, a região não havia sido estudada novamente. Desta forma, novas teorias e metodologias foram incorporadas neste estudo, a fim de fomentar novas discussões sobre o tema dos sítios arqueológicos na região. Este trabalho desenvolve-se à luz da Arqueologia Espacial, embasando-se em documentos primários e pesquisas de campo realizadas entre os anos de 2000 a 2015. O resultado é um reordenamento da questão das espacialidades, identificando-se sítios sem ocupações como „locais‟ arqueológicos‟, e sítios ocupados como „lugares‟ arqueológicos. Os termos foram incorporados do campo semântico da Geografia, e ao textualizar-se as espacialidades no arroio Touro-passo, evita-se o equívoco em considerar os sítios localizados no período do PROPA como as únicas referências cronológicas, estratigráficas e culturais para a arqueologia de caçadores-coletores na área em estudo. / The Touro-passo stream is located in Uruguaiana, the west frontier in Rio Grande do Sul, Brazil. In the 60s and 70s, important archeological studies were carried out in this region as part of the National Program of Archeological Studies (called PRONAPA) and the Paleo-Indigenous Program (called PROPA). The studies were led by the archeologist Eurico Th. Miller from the Archeological Museum in Rio Grande de Sul (called MARSUL), located in Taquara RS, as well as the technical-financial support by the Smithsonian Institute from Washington-USA. The theoretical-methodological tools used in the past helped to find pre-colonial archeological sites and to create cultural filiations for the lithic and pottery industries based on the archeological “Traditions” and “Periods”. However, more than 40 years after the studies, the region had not been studies again. This, new theories and methodologies were incorporated in this current stdudy in order to start new discussions about the archeological sites in the region. This study was developed based on the Spatial Archeology with primary documents and field research that happened between 2000 and 2015. The result is a spatial reorder and there are non-occupied sites identified as “archeological spots” as well as occupied sites identified as “archeological places”. These words were included in the Geography vocabulary and, while referring to the Touro-passo stream, the sites found during the PROPA period are not considered the unique chronological, stratigraphic and cultural references to the archeology of collector-hunters in the studies area.
3

Entre locais e lugares : os vestígios dos antigos caçadores-coletores no arroio Touro-passo, Uruguaiana - RS

Gomes, Flamarion Freire da Fontoura January 2016 (has links)
O arroio Touro-passo localiza-se no município de Uruguaiana, na fronteira oeste do Estado do Rio Grande do Sul, Brasil. Nas décadas de 1960 e 1970, a região foi palco de importantes estudos arqueológicos como parte do Programa Nacional de Pesquisas Arqueológicas (PRONAPA) e do Programa Paleoindígena (PROPA). A coordenação dos trabalhos ficou a cargo do arqueólogo Eurico Th. Miller, do Museu Arqueológico do Rio Grande do Sul (MARSUL), instalado em Taquara-RS, e do apoio técnico-financeiro do Smithsonian Institute, com sede em Washington-EUA. As ferramentas teórico-metodológicas empregadas na época favoreciam a localização de sítios arqueológicos do período pré-colonial, e o estabelecimento de filiações culturais para as indústrias líticas e cerâmicas a partir do postulado das “Tradições” e “Fases” arqueológicas. No entanto, decorridos mais de quarenta anos destas pesquisas, a região não havia sido estudada novamente. Desta forma, novas teorias e metodologias foram incorporadas neste estudo, a fim de fomentar novas discussões sobre o tema dos sítios arqueológicos na região. Este trabalho desenvolve-se à luz da Arqueologia Espacial, embasando-se em documentos primários e pesquisas de campo realizadas entre os anos de 2000 a 2015. O resultado é um reordenamento da questão das espacialidades, identificando-se sítios sem ocupações como „locais‟ arqueológicos‟, e sítios ocupados como „lugares‟ arqueológicos. Os termos foram incorporados do campo semântico da Geografia, e ao textualizar-se as espacialidades no arroio Touro-passo, evita-se o equívoco em considerar os sítios localizados no período do PROPA como as únicas referências cronológicas, estratigráficas e culturais para a arqueologia de caçadores-coletores na área em estudo. / The Touro-passo stream is located in Uruguaiana, the west frontier in Rio Grande do Sul, Brazil. In the 60s and 70s, important archeological studies were carried out in this region as part of the National Program of Archeological Studies (called PRONAPA) and the Paleo-Indigenous Program (called PROPA). The studies were led by the archeologist Eurico Th. Miller from the Archeological Museum in Rio Grande de Sul (called MARSUL), located in Taquara RS, as well as the technical-financial support by the Smithsonian Institute from Washington-USA. The theoretical-methodological tools used in the past helped to find pre-colonial archeological sites and to create cultural filiations for the lithic and pottery industries based on the archeological “Traditions” and “Periods”. However, more than 40 years after the studies, the region had not been studies again. This, new theories and methodologies were incorporated in this current stdudy in order to start new discussions about the archeological sites in the region. This study was developed based on the Spatial Archeology with primary documents and field research that happened between 2000 and 2015. The result is a spatial reorder and there are non-occupied sites identified as “archeological spots” as well as occupied sites identified as “archeological places”. These words were included in the Geography vocabulary and, while referring to the Touro-passo stream, the sites found during the PROPA period are not considered the unique chronological, stratigraphic and cultural references to the archeology of collector-hunters in the studies area.
4

Sítios arqueológicos de naufrágios da Baía de Todos os Santos, Salvador-BA : estudo de caso do Clipper Blackadder / Archaeological sites of shipwreck at the Baía de Todos os Santos (all saints bay), Salvador, BA – BR : case study from the Clipper Blackadder

Gusmão, Daniel Martins 17 April 2015 (has links)
With a coast of approximately 8.500 km of extension, Brazil possesses a maritime scenario of great archaeological potency, formed mainly by rests of shipwrecks, port structures, maritime religiosity spaces, the sanctuary sites, and the depository sites. In the last twenty years of scientifically archaeological research, we entered in an innovative reality proposal that intends to encompass the many varied dimensions of human interaction with the aquatic environment, through the analyses of the multiple social and material expressions arising from this perception, be it from the nautical, maritime, or underwater segment corroborating in an Archaeology of Aquatic Environment. In the intent to evaluate the development and the perspective of this research field in Brazil, our dissertation has as one of its goals to do a approach of archaeological sites formed by rests of shipwrecks at the All Saints Bay - Bahia, relating historical, technical, nautical and social archaeological arising from this types of sites, by means of a inventory liability until reaching the research in situ from the rests of the clipper Blackadder. To this end we land in Public Archaeology, approaching segments of society to better understand the importance and meaning of shipwrecks archaeological sites as an integral part of the Underwater Brazilian Cultural Heritage. / Com um litoral de aproximadamente 8.500 km de extensão, o Brasil apresenta um cenário marítimo de grande potencial arqueológico, formado principalmente por restos de embarcações naufragadas, estruturas portuárias, espaços de religiosidade marítima, sítios santuários, e sítios depositários. Nesses últimos 20 anos de pesquisas arqueológicas científicas, ingressamos numa realidade de proposta inovadora que visa englobar as mais variadas vertentes da interação do ser humano com o ambiente aquático, através da análise das múltiplas expressões materiais e sociais advindas desta percepção, seja ela do segmento marítimo, náutico ou subaquático corroborando numa Arqueologia de Ambientes Aquáticos. No intuito de avaliar o desenvolvimento e as perspectivas deste campo de pesquisa no Brasil, nossa dissertação tem como um dos objetivos desenvolver uma abordagem de sítios arqueológicos formados por restos de embarcações naufragadas na Baía de Todos os Santos, Salvador - BA, relacionando informações históricas, técnicas, náuticas e sociais advindas desses tipos de sítios, por meio de um inventário passivo até alcançar a pesquisa in situ dos restos do clipper Blackadder. Nessa perspectiva, nos aportamos na Arqueologia Pública, aproximando segmentos da sociedade para melhor compreender a importância e significância dos sítios arqueológicos de naufrágios como um elemento integrante do patrimônio cultural subaquático brasileiro.
5

La escultura arquitectónica en terracruda: análisis tecnológico basado en la evidencia histórico-arqueológica y el estudio del conocimiento tradicional

López Prat, Mònica 14 October 2021 (has links)
[ES] La presente tesis profundiza en el saber metodológico, material y simbólico del tipo de bien cultural categorizado como "escultura arquitectónica en terracruda", dirigiéndolo a dilucidar los problemas conservativos que le son característicos. Para ello parte de la hipótesis según la cual el empleo simbólico de la tierra con fines espirituales es el que habría conducido al desarrollo de un método o conjunto de técnicas encaminadas a la representación de la divinidad mediante este material, las cuales podrían mostrar un patrón de elaboración común repetido a lo largo del tiempo y preservado hasta nuestros días. En la verificación de dicha hipótesis se emplea un enfoque multimodal, comparando: los datos obtenidos del estudio de la bibliografía histórico-arqueológica, la documentación del conocimiento tradicional conservado en el noroeste de la India y algunas áreas del Himalaya y los análisis de muestras de ejemplos de esculturas arqueológicas de entre los siglos V y X d.C., procedentes en los yacimientos budistas de Tepe Narenj y Qol-e-tut (Kabul, Afganistán). Los resultados demuestran la existencia de un patrón de elaboración común y por lo tanto la conexión de este tipo de obras con un saber milenario preservado durante más de 2.000 años en algunas regiones de Asia. Con ello, no sólo se amplía el conocimiento científico que hasta hoy se tenía de esta clase de obras y se sientan las bases para un protocolo de actuación dirigido a mejorar su conservación en caso de ser halladas en contexto arqueológico, si no que los resultados ofrecen una nueva perspectiva de estudio, a la vez que sirven para inspirar futuras líneas de intervención más acordes con su naturaleza y significado. / [CA] La present tesi aprofundeix en el saber metodològic, material i simbòlic del tipus de bé cultural categoritzat com "escultura arquitectònica en terracrua", dirigint-lo a dilucidar els problemes conservatius que li són característics. Per fer-ho parteix de la hipòtesi segons la qual l'ús simbòlic de la terra amb finalitats espirituals és el que hauria conduït a el desenvolupament d'un mètode o conjunt de tècniques encaminades a la representació de la divinitat mitjançant aquest material, les quals podrien mostrar un patró d'elaboració comú repetit al llarg de el temps i preservat fins als nostres dies. En la verificació d'aquesta hipòtesi s'ha emprat un enfoc multimodal, comparant: les dades obtingudes mitjançant l'estudi de la bibliografia històrico-arqueològica, la documentació del coneixement tradicional conservat al nord-oest de l'Índia i algunes àrees de l'Himàlaia i les anàlisis de mostres d'exemples d'escultures arqueològiques d'entre els segles V i X dC, procedents en els jaciments budistes de Tepe Narenj i Qol-e-tut (Kabul, Afganistan). Els resultats demostren l'existència d'un patró d'elaboració comú i per tant la connexió d'aquest tipus d'obres amb un saber mil·lenari preservat durant més de 2.000 anys en algunes regions d'Àsia. Les dades obtingudes no tan sols amplien el coneixement científic que fins avui es tenia d'aquesta classe d'obres, posant les bases per a un protocol d'actuació dirigit a millorar la seva conservació en cas de ser trobades en context arqueològic, sinó que també ofereixen una nova perspectiva d'estudi, alhora que serveixen per inspirar futures línies d'intervenció més d'acord amb la seva naturalesa i significat. / [EN] The present thesis delves into the methodological, material, and symbolic knowledge of a type of cultural heritage categorized as "architectural sculpture in terracruda" to elucidate the conservation problems that are characteristic of it. To this end, it is based on the hypothesis that the symbolic use of "earth" for spiritual purposes is what would have led to the development of a method or set of techniques aimed at the representation of the divinity through this material, which could show a common pattern of elaboration repeated over time and preserved to the present day. A multimodal approach is used to verify this hypothesis, comparing the data obtained through the study of the historical-archaeological literature, the documentation of traditional knowledge preserved in north-western India and some areas of the Himalayas and the analysis of archaeological samples of sculptures from the 5th to 10th centuries A.D., from the Buddhist sites of Tepe Narenj and Qol-e-tut (Kabul, Afghanistan). The results demonstrate the existence of a common pattern of elaboration and therefore the connection of this type of works with a millenary knowledge preserved for more than 2,000 years in some regions of Asia. This not only broadens the scientific knowledge of this type of work and lays the foundations for an action protocol aimed at improving their conservation in case they are found in an archaeological context, but the results also offer a new perspective of study, while serving to inspire future lines of intervention more in line with their nature and significance. / Gracias a la valiosa ayuda de la National Geographic Society (EC-59568C-19) / López Prat, M. (2021). La escultura arquitectónica en terracruda: análisis tecnológico basado en la evidencia histórico-arqueológica y el estudio del conocimiento tradicional [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/174682

Page generated in 0.2228 seconds