[pt] O neoconcretismo inaugurou, no Brasil, a participação do espectador na arte e teve em Lygia Clark uma das artistas mais radicais entre seus integrantes, sendo ela a responsável em grande parte pelo legado deixado pelo movimento, tanto para a história da arte brasileira como para muitos dos artistas que surgiram no país depois da década de 1960. Neste trabalho, tentaremos mostrar a teoria por trás das obras de Lygia Clark, sua participação no movimento neoconcreto a o início de sua proposta de participação do espectador na obra através da série Bichos. / [en] Neoconcretism started spectator participation in art and had in Lygia Clark one of its most important and radical promoters. Lygia was, in great part, responsible for the legacy of neoconcretism for Brazilian art history and for the artists that came up after 1960. In this paper, we will try to show the theory behind Lygia s works, her participation in the movement and the beginning of her proposal for the spectator s participation with the series Bichos.

Die multiversiteit is ʼn term wat Clark Kerr in 1963 gebruik het om die pluralistiese karakter van die Amerikaanse universiteit te beskryf. In dié studie is daar gepoog om aan te toon dat ʼn pluralistiese begronding van die universiteit ruimte laat vir ideologiese beïnvloeding. Terwyl die pluralisme voorgee om geen waardeoordele te hê nie, word die teendeel hiervan in die geskiedenis van die Amerikaanse universiteite waargeneem. Daar moet in ag geneem word dat die pluralisme in Amerika binne ʼn sekulêre milieu ontstaan het. Binne die omgewing is die religieuse begrondinge van die universiteit bevraagteken en dit lei daartoe dat die meeste Amerikaanse universiteite Christelike waardes met sekulêre waardes vervang het. Daar word in die studie geargumenteer dat die sekulêre vakuum wat geskep is ruimte laat vir die ontwikkeling van ideologieë. Een van die kenmerke van ideologieë is hulle totalitêre invloed. Terwyl Kerr uitgaan van ʼn pluralistiese standpunt eindig hy met spore van verskeie ideologieë in sy universiteitsmodel. Die identifisering van die ideologieë wys daarop dat daar waarskynlik teenstrydighede teenwoordig is in Kerr se universiteitsmodel. Die kernteenstrydigheid is dat Kerr enige totaliserende religieuse begronding van die universiteit probeer vermy, maar in die proses ʼn slagoffer word van drie leidende ideologieë. Vanuit Kerr se 1963-geskrif “The Uses of the University” is daar sterk spore geïdentifiseer van die geloof in voortdurende vooruitgang, nasionalisme en ekonomisme. In Kerr se beskrywing van die geskiedenis van die universiteit kom hy tot die gevolgtrekking dat die universiteit genoodsaak word om voortdurend aan te pas by die tye. Die geloof in voortdurende vooruitgang speel hier ʼn leidende rol. Die noodsaak van verandering word deur Kerr so sterk beklemtoon dat hy dikwels praat van die “imperatiewe van verandering”. Die veranderinge word in ʼn ewolusionistiese sin beskou as noodsaaklik vir ‘n universiteit se oorlewing. Kerr distansieer hom om dié rede van die historiese eenheidstrewe van die universiteit. Die eenheid van die universiteit is voorheen gekenmerk deur die woord uni van uni-versiteit. Daar word geargumenteer dat die universiteit nie meer ʼn gemeenskap van dosente en studente is nie, en dat daar nie meer iets soos eenheid in die wetenskap moontlik is nie. Kerr se oplossing is om eerder die pluralistiese begronding van die universiteit te omhels, juis omdat dit volgens hom meer bevorderlik is vir vooruitgang. Kerr noem die postmoderne Amerikaanse universiteit om hierdie rede ʼn multi-versiteit. Hy onderskei die Amerikaanse multiversiteit van ouer Duitse en Engelse universiteitsmodelle, met die oogmerk om aan te toon dat die Amerikaanse universiteit op die voorpunt van verandering staan. Daar sal geagumenteer word dat die strewe na voortdurende vooruitgang ideologies bepaal is. Die nasionalistiese motief van die Amerikaanse universiteit kan nie losgemaak word van die geskiedenis van die Amerikaanse universiteit nie. Vanaf die Tweede Wêreldoorlog en die einde van die Koue Oorlog was die Amerikaanse universiteit vir ʼn tydperk van ongeveer 50 jaar intens betrokke by navorsing in sake van nasionale belang. In dié tyd word die taak van nasionale diens tot ʼn hooftaak van die universiteit verhef. Kerr beskryf hoe die staat se betrokkenheid te midde van verskeie probleme tog voordelig was vir Amerika as ʼn nasie. Na die skielike einde van die Koue Oorlog het die Amerikaanse universiteite al hoe meer betrokke geraak by die sakewêreld. Hoewel die kommersialisering van universiteite eers sedert die einde van die Koue Oorlog spoed opgetel het, het Kerr reeds in 1963 voorspel dat universiteite toenemend die vorm van ʼn besigheid sal vertoon. Hy beskryf die universiteit as ʼn kennisindustrie wat die doel het om kennis op ʼn groot skaal te produseer. Die ekonomiese motief word hier verhef tot een van die hooftake van die universiteit. In hierdie studie is daar gepoog om aan te toon dat die pluralistiese universiteitsmodel wat Kerr voorstaan nie vry is van ideologiese beïnvloeding nie. Tog is daar nie een religieuse vertrekpunt wat aan die hoof van die multiversiteit staan nie. Daar is eerder sprake van verskeie potensiële ideologieë wat dreig om die universiteit permanent te verander. Die ideologie van voortdurende voortuitgang dreig om die universiteit van sy historiese wortels te vervreem. Wanneer die universiteit, in diens van die Amerikaanse nasionalisme, diens aan die nasie as sy hoogste taak beskou, het dit byvoorbeeld uitgeloop op die vervaardiging van genoeg kernwapens om die aarde tien maal te vernietig. Waar die universiteit strewe om volgens besigheidsnorme ingerig te word, het dit ʼn dehumaniserende uitwerking op dosente en studente. Dit alles dui daarop dat daar vandag ʼn groot gevaar bestaan dat die universiteit op ideologiese wyse vir eie gewin misbruik kan word deur die samelewing, deur die nasie en deur die sakewêreld. In Kerr se boek “The Uses of the University” skryf hy optimisties oor die verskeie nuwe gebruikers van die universiteit. In hierdie studie word daar meer pessimisties gewys op die gevare van ideologiese beïnvloeding wanneer die universiteit toelaat dat ander aan haar voorskryf wat haar eintlike taak en roeping in die wêreld is. / MPhil, North-West University, Potchefstroom Campus, 2015

Die multiversiteit is ʼn term wat Clark Kerr in 1963 gebruik het om die pluralistiese karakter van die Amerikaanse universiteit te beskryf. In dié studie is daar gepoog om aan te toon dat ʼn pluralistiese begronding van die universiteit ruimte laat vir ideologiese beïnvloeding. Terwyl die pluralisme voorgee om geen waardeoordele te hê nie, word die teendeel hiervan in die geskiedenis van die Amerikaanse universiteite waargeneem. Daar moet in ag geneem word dat die pluralisme in Amerika binne ʼn sekulêre milieu ontstaan het. Binne die omgewing is die religieuse begrondinge van die universiteit bevraagteken en dit lei daartoe dat die meeste Amerikaanse universiteite Christelike waardes met sekulêre waardes vervang het. Daar word in die studie geargumenteer dat die sekulêre vakuum wat geskep is ruimte laat vir die ontwikkeling van ideologieë. Een van die kenmerke van ideologieë is hulle totalitêre invloed. Terwyl Kerr uitgaan van ʼn pluralistiese standpunt eindig hy met spore van verskeie ideologieë in sy universiteitsmodel. Die identifisering van die ideologieë wys daarop dat daar waarskynlik teenstrydighede teenwoordig is in Kerr se universiteitsmodel. Die kernteenstrydigheid is dat Kerr enige totaliserende religieuse begronding van die universiteit probeer vermy, maar in die proses ʼn slagoffer word van drie leidende ideologieë. Vanuit Kerr se 1963-geskrif “The Uses of the University” is daar sterk spore geïdentifiseer van die geloof in voortdurende vooruitgang, nasionalisme en ekonomisme. In Kerr se beskrywing van die geskiedenis van die universiteit kom hy tot die gevolgtrekking dat die universiteit genoodsaak word om voortdurend aan te pas by die tye. Die geloof in voortdurende vooruitgang speel hier ʼn leidende rol. Die noodsaak van verandering word deur Kerr so sterk beklemtoon dat hy dikwels praat van die “imperatiewe van verandering”. Die veranderinge word in ʼn ewolusionistiese sin beskou as noodsaaklik vir ‘n universiteit se oorlewing. Kerr distansieer hom om dié rede van die historiese eenheidstrewe van die universiteit. Die eenheid van die universiteit is voorheen gekenmerk deur die woord uni van uni-versiteit. Daar word geargumenteer dat die universiteit nie meer ʼn gemeenskap van dosente en studente is nie, en dat daar nie meer iets soos eenheid in die wetenskap moontlik is nie. Kerr se oplossing is om eerder die pluralistiese begronding van die universiteit te omhels, juis omdat dit volgens hom meer bevorderlik is vir vooruitgang. Kerr noem die postmoderne Amerikaanse universiteit om hierdie rede ʼn multi-versiteit. Hy onderskei die Amerikaanse multiversiteit van ouer Duitse en Engelse universiteitsmodelle, met die oogmerk om aan te toon dat die Amerikaanse universiteit op die voorpunt van verandering staan. Daar sal geagumenteer word dat die strewe na voortdurende vooruitgang ideologies bepaal is. Die nasionalistiese motief van die Amerikaanse universiteit kan nie losgemaak word van die geskiedenis van die Amerikaanse universiteit nie. Vanaf die Tweede Wêreldoorlog en die einde van die Koue Oorlog was die Amerikaanse universiteit vir ʼn tydperk van ongeveer 50 jaar intens betrokke by navorsing in sake van nasionale belang. In dié tyd word die taak van nasionale diens tot ʼn hooftaak van die universiteit verhef. Kerr beskryf hoe die staat se betrokkenheid te midde van verskeie probleme tog voordelig was vir Amerika as ʼn nasie. Na die skielike einde van die Koue Oorlog het die Amerikaanse universiteite al hoe meer betrokke geraak by die sakewêreld. Hoewel die kommersialisering van universiteite eers sedert die einde van die Koue Oorlog spoed opgetel het, het Kerr reeds in 1963 voorspel dat universiteite toenemend die vorm van ʼn besigheid sal vertoon. Hy beskryf die universiteit as ʼn kennisindustrie wat die doel het om kennis op ʼn groot skaal te produseer. Die ekonomiese motief word hier verhef tot een van die hooftake van die universiteit. In hierdie studie is daar gepoog om aan te toon dat die pluralistiese universiteitsmodel wat Kerr voorstaan nie vry is van ideologiese beïnvloeding nie. Tog is daar nie een religieuse vertrekpunt wat aan die hoof van die multiversiteit staan nie. Daar is eerder sprake van verskeie potensiële ideologieë wat dreig om die universiteit permanent te verander. Die ideologie van voortdurende voortuitgang dreig om die universiteit van sy historiese wortels te vervreem. Wanneer die universiteit, in diens van die Amerikaanse nasionalisme, diens aan die nasie as sy hoogste taak beskou, het dit byvoorbeeld uitgeloop op die vervaardiging van genoeg kernwapens om die aarde tien maal te vernietig. Waar die universiteit strewe om volgens besigheidsnorme ingerig te word, het dit ʼn dehumaniserende uitwerking op dosente en studente. Dit alles dui daarop dat daar vandag ʼn groot gevaar bestaan dat die universiteit op ideologiese wyse vir eie gewin misbruik kan word deur die samelewing, deur die nasie en deur die sakewêreld. In Kerr se boek “The Uses of the University” skryf hy optimisties oor die verskeie nuwe gebruikers van die universiteit. In hierdie studie word daar meer pessimisties gewys op die gevare van ideologiese beïnvloeding wanneer die universiteit toelaat dat ander aan haar voorskryf wat haar eintlike taak en roeping in die wêreld is. / MPhil, North-West University, Potchefstroom Campus, 2015

No description available.

No description available.

The following paper discusses the application of two subdivision algorithms for the purpose of finding an optimal way of rendering smooth spherical surfaces. Subdivision algorithms are used on three dimensional models. These algorithms typically manipulate the original object to produce one that is more visually pleasing and more realistic to the object we are attempting to recreate. We applied two popular subdivision algorithms to some simple meshes to compare their outcomes. In this project we implemented some of these algorithms in order to gain some insight into how these algorithms differ in the way that they are transforming the input mesh. Our desired goal was to see if there is any basis for which we can say that one algorithm outperforms the other. Our comparison runs through several iterations of subdivision and compares their theses meshes visually. In comparing these meshes our desired visual outcome is a mesh that is more smooth or more spherical. Another metric we looked at was the number of faces being produced for each mesh. In addition, we compared the algorithms in terms of the time they took to perform subdivision. These metrics form the basis for our comparison of performance and we discuss the details of these further in this paper.In our results we found that the two algorithms we are comparing perform quite similarly on certain meshes with respect to the visual output and the time they take to perform subdivision. On meshes of different types however the algorithms might output visually distinguishable meshes upon repeated subdivisions. Finding what factors influence whether the algorithms perform similarly provides an avenue for future work.

This thesis is a critical study of the poetry and practice of Thomas A. Clark. It constitutes the first extended critical study of Clark's work. This thesis orients Clark within a network of influence, both historic and contemporary. It does this in order to contextualise and investigate Clark's innovative use of form, theme, and materiality. In Clark's work, form is used to explore and engage with the natural world. These interactions reveal the primacy of close attention in Clark's work, and his understanding of the ethical relationship between form, content, and the natural world. This thesis isolates four geographic features in Clark's work as lenses through which to explore his practice: the Field, the Garden, Concrete, and the Mountain. Thus, the thesis follows the structure of a walk through Clark's work, designed to echo Clark's own walking poetry. These four chapters explore different facets of Clark's influence: The Field chapter investigates Clark's reputation as a pastoralist, and his links to Romanticism, as well as to Charles Olson's open field poetics. Chapter two, 'Composition is a forgotten art': The Garden, explores Clark's engagement with 'domestic nature', and the parallels he creates between the space of the text and the space of the garden, and how this parallel allows for intense formal experimentation in a small space. Additionally, the Garden chapter investigates spaces of rest and recuperation in Clark's work. Chapter three, Thomas A. Clark and Concrete Poetry investigates Clark's relationship with concrete poetry, and how his post-concrete poetics have developed in relation to the broader post-concrete and conceptual art scene in Britain. Finally, Mountain Tasting: Zen and the poetry of Thomas A. Clark examines Clark's relationship with Japanese Zen poetics, and the way in which the 1960s interest in Zen which influenced Objective poetry and minimalism has profoundly influenced Clark's understanding of the ethical function of a text.

We examine the structural complexities of a 28-km long part of the Clark fault of the San Jacinto fault zone in southern California in order to better document its lateral extent and the style of deformation of its southeast end. Changes in structural style are observed as the Clark fault’s damage zone widens from ~ 1-2 km in crystalline rocks of the Peninsular Ranges southeastward to ~ 18 km in the sedimentary rocks of the San Felipe-Borrego subbasin of the Salton Trough. The Clark fault extends into the San Felipe-Borrego subbasin as the Arroyo Salada segment for ~ 11-12 km to a newly defined northeast-trending structural boundary. This structural boundary, referred to herein as the Pumpkin Crossing block, is a ~ 3-km wide and ~ 8-km long fault zone dominated by northeast-striking sinistral-normal strike-slip faults. Southeast of the Pumpkin Crossing block the newly defined San Felipe Hills segment extends the Clark fault another ~12-13 km southeast to its intersection with the Extra fault zone. The Clark fault may have nearly 14.5-18 km of right separation represented in the surface deformation of the Arroyo Salada and San Felipe Hills segments, but the total amount of strain is masked by the wide diffuse fault zone with its complex deformation patterns and geometries. The lateral change observed in microseismicity patterns across the Arroyo Salada and San Felipe Hills segment boundary supports our structural interpretations about the existence, location, and structure of this boundary. Vertical patterns in the microseismicity suggest that the Clark fault zone narrows at depth, dips steeply northeast in the subsurface, and must interact with at least one weak decollement layer(s) beneath and/or with the sedimentary basin. Structural deformation within the late Miocene to Holocene silty- and clay-rich sedimentary basin of the Salton Trough includes features characteristic of strike-slip faults, such as stepovers, conjugate faults, folds, flower structures, and fault bends, as well as many unique structures that include pooch structures, ramp-flat geometries of strike-slip faults, complex en echelon fault zones with localized shear distributed across a high frequency network of faults, and heterogeneous kinematic indicators within individual fault zones.

In this thesis we propose a new approach to solve single-agent investment problems with deterministic coefficients. We consider the classical Merton’s portfolio problem framework, which is well-known in the modern theory of financial economics: an investor must allocate his money between one riskless bond and a number of risky stocks. The investor is assumed to be "small" in the sense that his actions do not affect market prices and the market is complete. The objective of the agent is to maximize expected utility of wealth at the end of the planning horizon. The optimal portfolio should be expressed as a ”feedback” function of the current wealth. Under the so-called complete market assumption, the optimization can be split into two stages: first the optimal terminal wealth for a given initial endowment is determined, and then the strategy is computed that leads to this terminal wealth. It is possible to extend this martingale approach and to obtain explicit solution of Merton’s portfolio problem using the Malliavin calculus and the Clark-Ocone formula.

In this thesis we propose a new approach to solve single-agent investment problems with deterministic coefficients. We consider the classical Merton’s portfolio problem framework, which is well-known in the modern theory of financial economics: an investor must allocate his money between one riskless bond and a number of risky stocks. The investor is assumed to be "small" in the sense that his actions do not affect market prices and the market is complete. The objective of the agent is to maximize expected utility of wealth at the end of the planning horizon. The optimal portfolio should be expressed as a ”feedback” function of the current wealth. Under the so-called complete market assumption, the optimization can be split into two stages: first the optimal terminal wealth for a given initial endowment is determined, and then the strategy is computed that leads to this terminal wealth. It is possible to extend this martingale approach and to obtain explicit solution of Merton’s portfolio problem using the Malliavin calculus and the Clark-Ocone formula.