• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 2
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Impacto das mudanças climáticas sobre a produtividade e pegada hídrica da soja cultivada na região do Matopiba. / Impact of climate change on productivity and water footprint of soybeans grown in the Matopiba region.

SILVA, Roberta Araújo e. 15 August 2018 (has links)
Submitted by Maria Medeiros (maria.dilva1@ufcg.edu.br) on 2018-08-15T13:02:14Z No. of bitstreams: 1 ROBERTA ARAÚJO E SILVA - TESE (PPGMet) 2018.pdf: 3397527 bytes, checksum: d7b0de649c1e410cbeabdeea5fe40e82 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-08-15T13:02:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1 ROBERTA ARAÚJO E SILVA - TESE (PPGMet) 2018.pdf: 3397527 bytes, checksum: d7b0de649c1e410cbeabdeea5fe40e82 (MD5) Previous issue date: 2018-01-30 / CNPq / Neste estudo foram avaliadas as condições atuais e os efeitos das mudanças climáticas sobre a produtividade e pegada hídrica da soja cultivada na região de Matopiba. Para simular a produtividade da cultura foi usado o modelo AquaCrop versão 5.0 da FAO, calibrado com dados do ano de 2016 e validado com os de 2014, usando parâmetros de clima, solo, cultura e manejo coletados em duas campanhas experimentais realizadas entre os meses de junho e outubro nos anos de 2014 e 2016 em Palmas, TO. O desempenho do modelo foi avaliado utilizando os indicadores estatísticos: erro de previsão (Ep), coeficiente de determinação (R2), raiz quadrada do erro médio (RMSE), erro médio absoluto (EMA), eficiência de Nash e Sutcliffe (NSE), e o índice de concordância de Willmontt´s (d). A calibração e validação da produtividade da cultura de soja estimada pelo modelo AquaCrop, apresentaram resultados satisfatórios, ilustrando a robustez e a aplicabilidade geral do modelo. O modelo AquaCrop subestima a produtividade de grãos de soja, para condições de estresse hídrico severo durante todo o ciclo de cultivo. Após a calibração e validação, o AquaCrop foi utilizado como ferramenta de simulação de produtividade da cultura da soja para o cenário atual (2016) e de mudanças climáticas a médio (2045/2046; 2055/2056) e longo prazo (2075/2076; 2064/2095), alimentado por dados de dois modelos climáticos (HadGEM2-ES e MIROC5) e considerando as RCP 4.5 e 8.5. Em seguida, calculou-se a pegada hídrica (verde, azul e cinza) de soja atual dos principais municípios produtores, de cada estado que compõem a região do Matopiba. Posteriormente, avaliaram-se os efeitos das possíveis mudanças climáticas sob a produtividade e pegada hídrica da soja, considerando as variações climáticas com foco na temperatura, precipitação e CO2. Os modelos climáticos projetaram aumento da produtividade em ambas as RCP consideradas, porém mais acentuado sob a RCP 8.5, em decorrência do aumento da temperatura e concentração de CO2 e a precipitação, que mesmo sofrendo redução nos totais pluviométricos ao longo do tempo, ainda atendendo a necessidade hídrica da soja. As PHsoja atuais da região do Matopiba, variaram de 2036,60 m³t-1 a 2584,12 m³t-1, valores similares aos encontradas na literatura. Sob cenários de mudanças climáticas, a PHsoja decresce ao longos os anos. A PHsoja futura decresce, especialmente a componente verde, devido ao aumento menos acentuado da evapotranspiração, resultando em maior rendimento final. As PHverde diminuem ao longos dos anos, as PHazul aumenta na mesma proporção e as PHcinza apresentam comportamento praticamente continuo. Os resultados deste estudo podem ser usados para quantificar a produtividade futura da soja, a demanda de água e a sua utilização, bem como obter informações úteis para a gestão dos recursos hídricos na região de estudo. / This study evaluated the current conditions and effects of climate change on the productivity and water footprint of soybean cultivated in Matopiba region. To simulate crop productivity, the FAO AquaCrop version 5.0 model was used, calibrated with data from 2016 and validated with 2014, using climate, soil, crop and management parameters collected in two experimental campaigns conducted between the months of June and October in the years 2014 and 2016 in Palmas, TO. The performance of the model was evaluated using the statistical indicators: prediction error (Ep), coefficient of determination (R2), square root mean error (RMSE), mean absolute error (EMA), Nash efficiency and Sutcliffe (NSE) and Willmontt's agreement index (d). Calibration and validation of soybean crop productivity estimated by the AquaCrop model presented satisfactory results, illustrating the robustness and general applicability of the model. The AquaCrop model underestimates soybean grain yield for severe water stress conditions throughout the growing cycle. After calibration and validation, AquaCrop was used as a simulation tool for soybean crop productivity for the current scenario (2016) and medium-term (2045/2046; 2055/2056) and long-term (2075/2076; 2064/2095), fed by data from two climatic models (HadGEM2-ES and MIROC5) and considering RCPs 4.5 and 8.5. Then, the water footprint (green, blue and gray) of the current soybean of the main producing municipalities of each state that compose the Matopiba region was calculated. Subsequently, the effects of possible climatic changes under soybean productivity and water footprint, considering the climatic variations with focus on temperature, precipitation and CO2, were evaluated. The climatic models projected increase of productivity in both RCP considered, but more accentuated under RCP 8.5, due to the increase in temperature and concentration of CO2 and precipitation, that even undergoing a reduction in rainfall totals over time, still taking into account water requirement of soybeans. The current PHsoja of the Matopiba region, ranged from 2036.60 m³t-1 to 2584.12 m³t-1, values similar to those found in the literature. Under scenarios of climate change, the PHsoja decreases over the years. The future PHsoja decreases, especially the green component, due to the less accentuated increase of the evapotranspiration, resulting in greater final yield. PHverde decreases over the years, PHazul increases in the same proportion and PHcinza show practically continuous behavior. The results of this study can be used to quantify future soybean yield, water demand and utilization, as well as to obtain useful information for the management of water resources in the study region.
2

Impacto del cambio climático en la seguridad alimentaria de climas tropicales. Aplicación a la Demarcación Hidrográfica de Manabí - Ecuador

Rivadeneira Vera, Jonny Fernando 02 September 2020 (has links)
[ES] Se espera que el cambio climático aumente las precipitaciones y la temperatura en las zonas tropicales de la costa ecuatoriana. El aumento de la temperatura también aumentará la evapotranspiración, por lo tanto, el futuro balance hídrico en la costa ecuatoriana tendrá una ligera variación. Los cambios en los patrones de precipitación y la evapotranspiración producirán un aumento significativo en los requerimientos de agua para los cultivos actuales, por lo que se espera un desequilibrio en los sistemas de recursos hídricos entre los recursos naturales y las demandas de agua lo que compromete la seguridad alimentaria. Esta investigación presenta los cambios futuros en los requerimientos de agua de los principales cultivos de la Demarcación Hidrográfica de Manabí mediante la identificación del impacto del cambio climático en los recursos hídricos y establece medidas de adaptación mediante un modelo gestión de recursos hídricos para garantizar la disponibilidad de agua y por ende la producción agrícola. El efecto del cambio climático en los recursos hídricos de la Demarcación Hidrográfica de Manabí, en la región costera del Ecuador, se evaluó en las cuencas de los ríos Chone y Portoviejo en el período 1964 - 2012 mediante el Modelo Hidrológico Agregado de Témez y el uso de doce proyecciones climáticas con corrección de sesgo, a partir de dos modelos de circulación general AR5, dos escenarios RCP 4.5-8.5 y tres períodos, a corto (2010-2039), a mediano (2040- 2069) y a largo plazo (2070-2099). Los modelos CCSM4 y ECHAM6 indican una intensificación progresiva de la temperatura a corto, mediano y largo plazo en todos los escenarios, siendo el RCP4.5 más ligero y el RCP8.5 más severo. En las cuencas de estudio, se observan aumentos de lluvia de menos del 5%, de acuerdo con el modelo climático CCSM4 en el escenario RCP4.5, mientras que en los escenarios RCP8.5 hay un aumento de hasta 29% a largo plazo. Según el modelo ECHAM6, se proyectan aumentos en la precipitación de hasta 36% a largo plazo. Ambos modelos coinciden con el aumento de las variables en la estación seca, mientras que en la estación húmeda se proyecta una ligera disminución con el modelo CCSM4 y un aumento con el modelo ECHAM6. Los cálculos de ETP de los métodos Thornthwaite (ETP Th) y Penman Monteith (ETP P-M) muestran resultados similares en el clima actual. Sin embargo, bajo el cambio climático, el método Thornthwaite da resultados significativamente más altos con respecto al método Penman Monteith. Basado en ETP Th, el modelo CCSM4 muestra una reducción en la aportación de -8%, mientras que el modelo ECHAM6 indica un aumento hasta un 16%. Los resultados basados en ETP P-M indican un aumento en la aportación de 25% y 30% acorde a los modelos CCSM4 y ECHAM6 respectivamente. Esta investigación muestra que, en las regiones tropicales, los sistemas de recursos hídricos actualmente viables podrían volverse insostenibles en escenarios de cambio climático. Para garantizar el suministro de agua en el futuro se requieren medidas adicionales como las reglas de operación del embalse y la mejora de la eficiencia del riego del sistema de 0,43 a 0,65; lo que implica mejorar el sistema de distribución y aplicación. / [CA] S'espera que el canvi climàtic augmenta les precipitacions i la temperatura a les zones tropicals de la costa equatoriana. L'augment de la temperatura també augmentarà l'evapotranspiració, per tant, el futur balanç hídric a la costa equatoriana tindrà una lleugera variació. Els canvis en els patrons de precipitació i l'evapotranspiració produiran un augment significatiu en els requeriments d'aigua per als cultius actuals, per la qual cosa s'espera un desequilibri en els sistemes de recursos hídrics entre els recursos naturals i les demandes d'aigua el que compromet la seguretat alimentària. Aquesta investigació presenta els canvis futurs en els requeriments d'aigua dels principals cultius de la Demarcació Hidrogràfica de Manabí mitjançant la identificació de l'impacte de l'canvi climàtic en els recursos hídrics i estableix mesures d'adaptació mitjançant un model gestió de recursos hídrics per a garantir la disponibilitat de aigua i per tant la producció agrícola. L'efecte de l'canvi climàtic en els recursos hídrics de la Demarcació Hidrogràfica de Manabí, a la regió costanera de l'Equador, es va avaluar en les conques dels rius Chone i Portoviejo en el període 1964-2012 mitjançant el model hidrològic agregat de Témez i l'ús de dotze projeccions climàtiques amb correcció de biaix, a partir de dos models de circulació general AR5, dos escenaris RCP 4.5-8.5 i tres períodes, a curt termini (2010-2039), a mitjà termini (2040- 2069) ia llarg termini (2070-2099). Els models CCSM4 i ECHAM6 indiquen una intensificació progressiva de la temperatura a curt, mitjà i llarg termini en tots els escenaris, sent el RCP4.5 més lleuger i el RCP8.5 més sever. A les conques d'estudi, s'observen augments de pluja de menys de el 5%, d'acord amb el model climàtic CCSM4 a l'escenari RCP4.5, mentre que en els escenaris RCP8.5 hi ha un augment de fins el 29% a llarg termini. Segons el model ECHAM6, es projecten augments en la precipitació de fins el 36% a llarg termini. Segons el model ECHAM6, es projecten augments en la precipitació de fins el 36% a llarg termini. Tots dos models coincideixen amb l'augment de les variables en l'estació seca, mentre que a l'estació humida es projecta una lleugera disminució amb el model CCSM4 i un augment amb el model ECHAM6. Els càlculs de ETP dels mètodes Penman Monteith i Thornthwaite mostren resultats similars en el clima actual. No obstant això, sota el canvi climàtic, el mètode Thornthwaite dóna resultats significativament més alts pel que fa a l'mètode Penman Monteith. Aquest estudi mostra que, en conques tropicals, l'ús de Thornthwaite pot donar resultats excessius. Basat en ETP Th, el model CCSM4 mostra una reducció en l'aportació de -8%, mentre que el model ECHAM6 indica un augment fins a un 16%. Els resultats basats en ETP P-M indiquen un augment en l'aportació de 25% i 30% d'acord amb els models CCSM4 i ECHAM6 respectivament. Aquesta investigació mostra que, en les regions tropicals, els sistemes de recursos hídrics actualment viables podrien tornar insostenibles en escenaris de canvi climàtic. Per garantir el subministrament d'aigua en el futur es requereixen mesures addicionals com les regles d'operació de l'embassament i la millora de l'eficiència de l'reg de el sistema de 0,43-0,65; el que implica millorar el sistema de distribució i aplicació. / [EN] Climate change is expected to increase rainfall and temperature in the tropical areas of the Ecuadorian coast. The increase in temperature will also increase evapotranspiration therefore, future water balance on Ecuadorian coast will have a slight variation. Changes in precipitation patterns and evapotranspiration will produce an increase in the water requirements for current crops, so an imbalance in the water resources systems between natural resources and water demands is expected. This study present water resources management as an adaptation measure to climate change for reducing vulnerability in tropical areas. This research presents the future changes in the water requirements of the main crops of the Manabí River Basin District by identifying the impact of climate change on water resources and establishes adaptation measures through a water resources management model for the availability of water and therefore agricultural production. The effect of climate change on water resources was evaluated in the Chone and Portoviejo river basins in the period 1964 - 2012 by Lumped Témez Hydrological Model. and twelve bias-corrected climate projections from two AR5 General Circulation Models, two Representative Concentration Pathways, 4.5-8.5 scenarios, and three periods, short (2010-2039), medium (2040-2069) and long-term (2070-2099). The models CCSM4 and ECHAM6 indicate a progressive intensification of temperature in the short, medium and long-term term in all scenarios, being the lightest RCP4.5 and the most severe RCP8.5. In the study basins rainfall increases of less than 5% are observed, according to the CCSM4 climate model under RCP4.5 scenario, while in the RCP8.5 scenario there is an increase of up to 29% in the long term. According to the ECHAM6 model, increases in the resolution of up to 36% are projected in the long term. Both models coincide with the increase of the precipitation in the dry season, while in the wet season a slight decrease is projected with the CCSM4 model and an increase with the ECHAM6 model. The ETP calculations by Penman Monteith and Thornthwaite methods show similar results under the current climate. However, under climate change, Thornthwaite method gives results significantly higher regarding to Penman Monteith method. This study shows that, in tropical basins the use of Thornthwaite can give results excessive. Based on ETP Th, the CCSM4 model shows a reduction in streamflow in -8%, while the ECHAM6 model indicates an increase until 16%. The results based on ETP P-M indicate increase in streamflow in 25% and 30% according to CCSM4 and ECHAM6 models respectively. This research shows that, in tropical regions, currently viable water resources systems could become unsustainable under climate change scenarios. To guarantee the water supply in the future additional measures are required as reservoir operation rules and irrigation efficiency improvement of system from 0,43 to 0,65; which it involves improving the distribution and application system / Rivadeneira Vera, JF. (2020). Impacto del cambio climático en la seguridad alimentaria de climas tropicales. Aplicación a la Demarcación Hidrográfica de Manabí - Ecuador [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/149375 / TESIS
3

Calibration, uncertainties and use of soybean crop simulation models for evaluating strategies to mitigate the effects of climate change in Southern Brazil / Calibração, incertezas e uso de modelos de simulação da soja para avaliar estratégias de mitigação aos efeitos das mudanças climáticas na região Centro-Sul do Brasil

Battisti, Rafael 05 August 2016 (has links)
The water deficit is a major factor responsible for the soybean yield gap in Southern Brazil and tends to increase under climate change. Crop models are a tool that differ on levels of complexity and performance and can be used to evaluate strategies to manage crops, according the climate conditions. Based on that, the aims of this study were: to assess five soybean crop models and their ensemble; to evaluate the sensitivity of these models to systematic changes in climate; to assess soybean adaptive traits to water deficit for current and future climate; and to evaluate how the crop management contribute to soybean yields under current and future climates. The crop models FAO - Agroecological Zone, AQUACROP, DSSAT CSM-CROPGRO-Soybean, APSIM Soybean, and MONICA were assessed. These crop models were calibrated using experimental data obtained during 2013/2014 growing season in different sites, sowing dates and crop conditions (rainfed and irrigated). For the sensitivity analysis was considered climate changes on air temperature, [CO2], rainfall and solar radiation. For adapting traits to drought, the soybean traits manipulated only in DSSAT CSM-CROPGRO-Soybean were deeper root depth, maximum fraction of shoot dry matter diverted to root growth under water stress, early reduction of transpiration, transpiration limited as a function of vapor pressure deficit, N2 fixation drought tolerance and reduced acceleration of grain filling period in response to water deficit. The crop management options strategies evaluated were irrigation, sowing date, cultivar maturity group and planting density. The estimated yield had root mean square error (RMSE) varying between 553 kg ha-1 and 650 kg ha-1, with d indices always higher than 0.90 for all models. The best performance was obtained when an ensemble of all models was considered, reducing yield RMSE to 262 kg ha-1. The crop models had different sensitivity level for climate scenario, reduction yield with temperature increase, higher rate of reduction of yield with lower rainfall than increase of yield with higher rainfall amount, different yields response with solar radiation changes due to baseline climate and model, and an asymptotic soybean response to increase of [CO2]. Combining the climate scenarios, the yield was affected mainly by reduction of rainfall (increase of solar radiation), while temperature and [CO2] interaction showed compensation effect on yield losses and gains. The trait deeper rooting profile had greater improvement in total production for the Southern Brazil, with increase of 3.3 % and 4.0 %, respectively, for the current and future climates. For soybean management, in most cases, the models showed that no crop management strategy has a clear tendency to result in better yields in the future if shift from the best management of current climate. This way, the crop models showed different performance against observed data, where the model parametrization and structure affected the response to alternatives managements to climate change. Although these uncertainties, crop models and their ensemble are an important tool to evaluate impact of climate change and alternatives to mitigation. / O déficit hídrico é o principal fator causador de perda de produtividade para a soja no Centro-Sul do Brasil e tende a aumentar com as mudanças climáticas. Alternativas de mitigação podem ser avaliadas usando modelos de simulação de cultura, os quais diferem em nível de complexidade e desempenho. Baseado nisso, os objetivos desse estudo foram: avaliar cinco modelos de simulação para a soja e a média desses modelos; avaliar a sensibilidade dos modelos a mudança sistemática do clima; avaliar características adaptativas da soja ao déficit hídrico para o clima atual e futuro; e avaliar a resposta produtiva de manejos da soja para o clima atual e futuro. Os modelos utilizados foram FAO - Zona Agroecológica, AQUACROP, DSSAT CSM-CROPGRO-Soybean, APSIM Soybean e MONICA. Os modelos foram calibrados a partir de dados experimentais obtidos na safra 2013/2014 em diferentes locais e datas de semeadura sob condições irrigadas e de sequeiro. Na análise de sensibilidade foram modificadas a temperatura do ar, [CO2], chuva e radiação solar. Para as características de tolerância ao déficit hídrico foram manipulados, apenas no modelo DSSAT CSMCROPGRO- Soybean, a distribuição do sistema radicular, biomassa divergida para crescimento radicular sob déficit hídrico, redução antecipada da transpiração, limitação da transpiração em função do déficit de pressão de vapor, fixação de N2 sob déficit hídrico e redução da aceleração do ciclo devido ao déficit hídrico. Os manejos avaliados foram irrigação, data de semeadura, ciclo de cultivar e densidade de semeadura. A produtividade estimada obteve raiz do erro médio quadrático (REMQ) variando entre 553 kg ha-1 e 650 kg ha-1, com índice d acima de 0.90 para todos os modelos. O melhor desempenho foi obtido utilizando a média de todos os modelos, com REMQ de 262 kg ha-1. Os modelos obtiveram diferentes níveis de sensibilidade aos cenários climáticos, reduzindo a produtividade com aumento da temperatura, maior taxa de redução da produtividade com menor quantidade de chuva do que aumento de produtividade com maior quantidade de chuva, diferentes respostas com a mudança da radiação solar em função do clima local e do modelo, e resposta positiva assimptótica para o aumento da concentração de [CO2]. Quando combinado as mudanças dos cenários, a produtividade foi afetada principalmente pela redução da chuva (aumento da radiação solar), enquanto a mudança na temperatura e [CO2] mostrou compensação nas perdas e ganhos. A distribuição do sistema radicular foi o mecanismo de tolerância ao déficit hídrico com maior ganho de produtividade, representando ganho total na produção de 3,3 % e 4,0% para a região, respectivamente, para o clima atual e futuro. Para os manejos não se observou melhores resultados com a mudança do manejo para o futuro em relação a melhor condição para o clima atual. Desta forma, os modelos mostraram diferentes desempenho, em que a parametrização e a estrutura do modelo afetaram a resposta das alternativas avaliadas para mudanças climáticas. Apesar das incertezas, os modelos de cultura são uma importante ferramenta para avaliar o impacto e alternativas de mitigação as mudanças climáticas.
4

Calibration, uncertainties and use of soybean crop simulation models for evaluating strategies to mitigate the effects of climate change in Southern Brazil / Calibração, incertezas e uso de modelos de simulação da soja para avaliar estratégias de mitigação aos efeitos das mudanças climáticas na região Centro-Sul do Brasil

Rafael Battisti 05 August 2016 (has links)
The water deficit is a major factor responsible for the soybean yield gap in Southern Brazil and tends to increase under climate change. Crop models are a tool that differ on levels of complexity and performance and can be used to evaluate strategies to manage crops, according the climate conditions. Based on that, the aims of this study were: to assess five soybean crop models and their ensemble; to evaluate the sensitivity of these models to systematic changes in climate; to assess soybean adaptive traits to water deficit for current and future climate; and to evaluate how the crop management contribute to soybean yields under current and future climates. The crop models FAO - Agroecological Zone, AQUACROP, DSSAT CSM-CROPGRO-Soybean, APSIM Soybean, and MONICA were assessed. These crop models were calibrated using experimental data obtained during 2013/2014 growing season in different sites, sowing dates and crop conditions (rainfed and irrigated). For the sensitivity analysis was considered climate changes on air temperature, [CO2], rainfall and solar radiation. For adapting traits to drought, the soybean traits manipulated only in DSSAT CSM-CROPGRO-Soybean were deeper root depth, maximum fraction of shoot dry matter diverted to root growth under water stress, early reduction of transpiration, transpiration limited as a function of vapor pressure deficit, N2 fixation drought tolerance and reduced acceleration of grain filling period in response to water deficit. The crop management options strategies evaluated were irrigation, sowing date, cultivar maturity group and planting density. The estimated yield had root mean square error (RMSE) varying between 553 kg ha-1 and 650 kg ha-1, with d indices always higher than 0.90 for all models. The best performance was obtained when an ensemble of all models was considered, reducing yield RMSE to 262 kg ha-1. The crop models had different sensitivity level for climate scenario, reduction yield with temperature increase, higher rate of reduction of yield with lower rainfall than increase of yield with higher rainfall amount, different yields response with solar radiation changes due to baseline climate and model, and an asymptotic soybean response to increase of [CO2]. Combining the climate scenarios, the yield was affected mainly by reduction of rainfall (increase of solar radiation), while temperature and [CO2] interaction showed compensation effect on yield losses and gains. The trait deeper rooting profile had greater improvement in total production for the Southern Brazil, with increase of 3.3 % and 4.0 %, respectively, for the current and future climates. For soybean management, in most cases, the models showed that no crop management strategy has a clear tendency to result in better yields in the future if shift from the best management of current climate. This way, the crop models showed different performance against observed data, where the model parametrization and structure affected the response to alternatives managements to climate change. Although these uncertainties, crop models and their ensemble are an important tool to evaluate impact of climate change and alternatives to mitigation. / O déficit hídrico é o principal fator causador de perda de produtividade para a soja no Centro-Sul do Brasil e tende a aumentar com as mudanças climáticas. Alternativas de mitigação podem ser avaliadas usando modelos de simulação de cultura, os quais diferem em nível de complexidade e desempenho. Baseado nisso, os objetivos desse estudo foram: avaliar cinco modelos de simulação para a soja e a média desses modelos; avaliar a sensibilidade dos modelos a mudança sistemática do clima; avaliar características adaptativas da soja ao déficit hídrico para o clima atual e futuro; e avaliar a resposta produtiva de manejos da soja para o clima atual e futuro. Os modelos utilizados foram FAO - Zona Agroecológica, AQUACROP, DSSAT CSM-CROPGRO-Soybean, APSIM Soybean e MONICA. Os modelos foram calibrados a partir de dados experimentais obtidos na safra 2013/2014 em diferentes locais e datas de semeadura sob condições irrigadas e de sequeiro. Na análise de sensibilidade foram modificadas a temperatura do ar, [CO2], chuva e radiação solar. Para as características de tolerância ao déficit hídrico foram manipulados, apenas no modelo DSSAT CSMCROPGRO- Soybean, a distribuição do sistema radicular, biomassa divergida para crescimento radicular sob déficit hídrico, redução antecipada da transpiração, limitação da transpiração em função do déficit de pressão de vapor, fixação de N2 sob déficit hídrico e redução da aceleração do ciclo devido ao déficit hídrico. Os manejos avaliados foram irrigação, data de semeadura, ciclo de cultivar e densidade de semeadura. A produtividade estimada obteve raiz do erro médio quadrático (REMQ) variando entre 553 kg ha-1 e 650 kg ha-1, com índice d acima de 0.90 para todos os modelos. O melhor desempenho foi obtido utilizando a média de todos os modelos, com REMQ de 262 kg ha-1. Os modelos obtiveram diferentes níveis de sensibilidade aos cenários climáticos, reduzindo a produtividade com aumento da temperatura, maior taxa de redução da produtividade com menor quantidade de chuva do que aumento de produtividade com maior quantidade de chuva, diferentes respostas com a mudança da radiação solar em função do clima local e do modelo, e resposta positiva assimptótica para o aumento da concentração de [CO2]. Quando combinado as mudanças dos cenários, a produtividade foi afetada principalmente pela redução da chuva (aumento da radiação solar), enquanto a mudança na temperatura e [CO2] mostrou compensação nas perdas e ganhos. A distribuição do sistema radicular foi o mecanismo de tolerância ao déficit hídrico com maior ganho de produtividade, representando ganho total na produção de 3,3 % e 4,0% para a região, respectivamente, para o clima atual e futuro. Para os manejos não se observou melhores resultados com a mudança do manejo para o futuro em relação a melhor condição para o clima atual. Desta forma, os modelos mostraram diferentes desempenho, em que a parametrização e a estrutura do modelo afetaram a resposta das alternativas avaliadas para mudanças climáticas. Apesar das incertezas, os modelos de cultura são uma importante ferramenta para avaliar o impacto e alternativas de mitigação as mudanças climáticas.

Page generated in 0.0749 seconds