Thesis (Ph. D.)--Washington State University, December 2008. / Title from PDF title page (viewed on Oct. 22, 2009). "Department of Civil & Environmental Engineering." Includes bibliographical references (p. 166-171).

Thesis (M.S.)--University of Nevada, Reno, 2008. / "December, 2008." Includes bibliographical references (leaves 105-109). Online version available on the World Wide Web.

Thesis (M.S.)--San Diego State University, 1974. / Three maps on 3 folded leaves in pocket. Includes bibliographical references (leaves [118]-123).

Thesis (M.S.) -- University of Tennessee, Knoxville, 2005. / Title from title page screen (viewed on Feb. 1, 2006). Thesis advisor: Robert D. Hatcher, Jr. Vita. Includes bibliographical references.

Thesis (M.S.) -- University of Tennessee, Knoxville, 2005. / Title from title page screen (viewed on Feb. 6, 2006). Thesis advisor: William M. Dunne. Vita. Includes bibliographical references.

Thesis (Ph. D.)--University of Texas at Austin, 2002. / Includes bibliographical references. Available also in an electronic version.

Thesis (M.S.)--Oregon State University, 2007. / Printout. Includes bibliographical references (leaves 67-71). Also available on the World Wide Web.

Thesis (Ph. D.)--University of Chicago, 1922. / "A Dissertation, submitted to the Faculty of the Ogden Graduate School of Science in candidacy for the Degree of Doctor of Philosophy, Department of Geology." "Private edition, distributed by the University of Chicago Libraries, Chicago, Illinois." "Reprinted from U.S. Geological survey, Professional paper 128 ... 1920." Includes bibliographical references.

Για να εξεταστεί η συμπεριφορά των ενεργών ρηγμάτων, πρέπει να εκτιμηθεί αρχικά η γεωμετρία και η αρχιτεκτονική τους στο χώρο. Επιπλέον, η ανάλυση των μορφοκλασματικών κατανομών (fractal) μπορεί να βοηθήσει ώστε να εκτιμηθούν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά, οι διαστάσεις και οι ιδιότητες των ρηγμάτων σε διάφορες κλίμακες παρατήρησης ώστε να μοντελοποιηθούν. Για το σκοπό αυτό ψηφιοποιήθηκαν τα ίχνη των κύριων ενεργών ρηξιγενών ζωνών στο νότιο χερσαίο τμήμα του Κορινθιακού κόλπου και δημιουργήθηκε βάση δεδομένων που περιλαμβάνει παραμέτρους όπως το μήκος και τη διεύθυνση του ρήγματος, τη μέγιστη κατακόρυφη μετατόπιση και τον αριθμό των επιμέρους τμημάτων στην κάθε ζώνη. Έγιναν συσχετίσεις των παραμέτρων αυτών με τη βοήθεια γραφικών παραστάσεων για τρία τμήματα του Κόλπου (δυτικό, κεντρικό και ανατολικό τμήμα). Οι κύριες διευθύνσεις των ενεργών ρηγμάτων είναι η ΔΒΔ και η ΑΒΑ διεύθυνση. Η ΔΒΔ διεύθυνση και στα τρία τμήματα του κόλπου περιλαμβάνει ρήγματα με μεγαλύτερο μήκος, και πιο προχωρημένο στάδιο εξέλιξης όσον αφορά τη σύνδεση και ωριμότητα των ρηγμάτων. Από τα διαγράμματα αθροιστικής συχνότητας σε σχέση με το μήκος του ρήγματος για κάθε ένα από τα τρία τμήματα του Κορινθιακού κόλπου, φαίνεται ότι οι κατανομές είναι πολυκλασματικές γεγονός που υποδεικνύει διακριτούς πληθυσμούς ρηγμάτων με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Από τις κλιμακώσεις στις κατανομές των διαγραμμάτων φαίνονται κάποιες χαρακτηριστικές τιμές μηκών των ρηγμάτων στις οποίες επιτείνονται οι διαδικασίες σύνδεσης μεταξύ των τμημάτων και αντιπροσωπεύουν επίσης και τα χαρακτηριστικά μήκη τμηματοποίησης (segmentation) των ενεργών ρηξιγενών ζωνών για την κάθε περιοχή. Οι τιμές αυτές είναι :α) 6-7 km για το δυτικό τμήμα, β) 4-5 km για το κεντρικό τμήμα και γ) 5-6 km για το ανατολικό τμήμα. Με την αύξηση της παραμόρφωσης αθροίζεται περισσότερη μετατόπιση κατά μήκος του ενεργού ρήγματος που οδηγεί στη συνένωση των επιμέρους τμημάτων με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενιαίου ρηξιγενούς μετώπου με όλο και λιγότερα τμήματα. Έτσι οι ρηξιγενείς ζώνες με μεγαλύτερη μετατόπιση παρουσιάζουν συνήθως και λιγότερο αριθμό τμήματων (segments). Οι τιμές του λόγου κατακόρυφης μετατόπισης με το μήκος ρήγματος (d/l) για τα ενεργά χερσαία ρήγματα είναι χαμηλές, μεταξύ 0,008 και 0,1 (μέση τιμή ~ 0.05) λόγω της αλληλεπίδρασης και σύνδεσης των τμημάτων της ρηξιγενούς ζώνης. Πιθανά από το χαρακτηριστικό μήκος ρήγματος των ~ 6 km και μετά η συνένωση των ρηξιγενών τμημάτων είναι ο πιο σημαντικός μηχανισμός για την εξέλιξη των ενεργών ρηγμάτων στον Κορινθιακό κόλπο. / In order to study active faults behavior their geometry and architecture must be evaluate. Fractal analysis can assist to estimate the geometric characteristics, the dimension and properties of faults in several scales of observation in order to do fault models. For this scope, we studied the onshore active faults along the south coast of Corinth Gulf. Active fault traces were digitized from already published maps and several fault parameters, such as length, orientation, throw and number of segments, were estimated for each fault zone. The study area was divided into three domains: western, central and eastern domain. Main fault orientations are WNW and ENE. The former orientation displays greater length in all domains and seems to be in a more progressive stageof evolution regarding fault segment interactiuon and linkage. From the cumulative frequency vs fault length diagrams, from all three domains; it seems that fault populations are bifractal. From the steps on the diagrams some characteristic fault lengths can be estimated that represent the segmentation length of the active fault zones. Above these characteristic fault length values fault interaction and linkage possibly takes place. These values are: a) 6-7 km for the western domain, b) 4-5 km for the central domain and c) 5-6 km for the eastern domain. Additionall, displacement-length ratios and number of fault segment show that with progressive deformation fault throw increases in the fault zone and fault segment linkage is initiated. As a result the composite fault zone comprises less number of segments as displacement increases. Fault throw-length ratios for the onshore active faults show low values between 0.008 and 0.1 (average value~ 0.05) due to the interactiuon and linkage processes above the characteristic fault length of 6 km. Fault segmentation is relevant to the dynamics and size of earthquake ruptures and distribution of damage zones. Such statistical and geometric analyses are important to understand the process of fault growth and fault interaction in the Corinth Gulf.

xi, 60 p. : ill. (some col.), maps (some col.). A print copy of this thesis is available through the UO Libraries. Search the library catalog for the location and call number. / I present an alternative approach to determine the magnitude and direction of extension in the Basin and Range Province at the north end of Summer Lake basin using GIS techniques. Offset across 161 faults and tilting of 56 fault blocks were estimated to calculate extension as a function of azimuth in this area. The orientation of a representative set of slickenlines was collected in the field to assign average values for the GIS analysis. Azimuthal variation of extension is consistent with a strain ellipse indicating plane strain with extension of 1.5 to 5.5 percent along the maximum extension direction of N75E and no extension along the minimum N15W axis. Blocks tilt on average 60° from the maximum extension direction, suggesting the underlying detachment dips -N15E. This technique allows strain associated with the numerous small faults to be added to the sparse large faults for a complete regional analysis. / Committee in Charge: Dr. Ray Weldon, Chair; Dr. David Schmidt; Dr. Marli Miller