Spelling suggestions: "subject:"gene expression, prognosis"" "subject:"gene expression, barognosis""
1 |
Aplicação de marcadores urinários no diagnóstico e prognóstico do câncer de próstata / The role of urinary markers in the diagnosis and prognosis of prostate cancerAraújo, Luiz Henrique de Andrade 18 November 2015 (has links)
INTRODUÇÃO: O diagnóstico do câncer de próstata é realizado através da dosagem do PSA sérico e da realização do toque retal. Qualquer alteração dem ambos indicam a necessidade de realização da biópsia de próstata guiado por ultrassom. Contudo, a grande maioria dos pacientes submetidos a biópsia não tem câncer e, portanto, são submetidos a biópsia desnecessariamente. Além disso, muitos casos diagnosticados não precisam ser tratados devido ao comportamento indolente da neoplasia. Portanto, há necessidade de ferramentas mais acuradas no diagnóstico e prognóstico do câncer de próstata e os marcadores urinários são instrumentos promissores na avaliação dessa neoplasia. OBJETIVO: Avaliar o perfil de expressão de 5 genes (MMP9, PSMA, GREB1, hk3, PCA3) na urina de pacientes portadores de câncer de próstata em comparação com pacientes sem a neoplasia e analisar se há relação com os fatores prognósticos pré e pós-tratamento. MATERIAL/MÉTODOS: O estudo constituiu na análise de 46 pacientes portadores de câncer de próstata e 28 pacientes sem suspeita da neoplasia (PSA<2,5ng/ml; TR normal; e sem fatores de risco). A urina dos pacientes foi colhida após massagem prostática, armazenada e analisada posteriormente a expressão gênica através de reação em cadeia da polimerase em tempo real. Além da análise do perfil de expressão gênica em relação aos casos sem neoplasia, foram avaliados os perfis de acordo com os fatores prognósticos, como: escore de Gleason, PSA, densidade do PSA, estadiamento clínico e porcentagem do fragmento envolvido na biópsia. Posteriormente, as expressões dos genes foram avaliadas de acordo com as características patológicas da peça operatória, como estadio patológico, escore de Gleason, volume tumoral, comprometimento de vesículas seminais e de linfonodos. RESULTADOS: Foi demonstrada uma superexpressão da MMP9 em 85,7% das amostras com câncer em relação ao grupo controle, com média de 6,4x maior. Os genes PSMA, GREB1, hK3 e PCA3 apresentaram um padrão mais heterogêneo, com tendência a subexpressão nos casos de câncer. Quando avaliados conjuntamente, pode-se evidenciar que a superexpressão simultânea da MMP9 e PSMA estava presente em 100% dos pacientes com PSA >= 10ng/ml (p=0,007) e a superexpressão da MMP9 e GREb1 estava presente em 66,7% dos pacientes com < 50% dos fragmentos positivos (p=0,036). Após avaliação anátomo-patológica, foi possível identificar superexpressão do GREB1 em casos pT2 em comparação com pT3 (p=0,031) e superexpressão do PCA3 em casos com volume tumoral maior (>= 11% x < 11%) (p=0,006). CONCLUSÕES: O estudo demonstrou que os marcadores urinários podem ser uma ferramenta útil no diagnóstico e prognóstico do câncer de próstata. Foi evidenciada a superexpressão da MMP9 nos casos de câncer em relação ao grupo controle. Além disso, a superexpressão da MMP9 e PSMA em conjunto pode estar relacionada a tumores com PSA mais alto e, portanto, com prognóstico mais desfavorável, enquanto que a superexpressão da MMP9 e GREb1 em conjunto pode estar relacionado a tumores de menor volume. Também foi possível correlacionar os genes urinários com os achados anátomo-patológicos, com GREb1 significativamente mais expresso em tumores confinados a próstata, enquanto PCA3 mais expresso em casos de maior volume tumoral / INTRODUCTION: Currently, prostate cancer diagnosis is performed through the measurement of serum PSA and digital rectal examination. Any alteration in one or both indicates the need for ultrasound-guided prostate biopsy. However, the vast majority of patients undergoing biopsy do not have cancer and therefore undergo unnecessary biopsies. Moreover, many prostate cancer cases do not need to be treated due to the indolent behavior. Therefore, more accurate methods for diagnosis and prognosis of prostate cancer are necessary and urinary markers are promising tools in the evaluation of prostate tumors. OBJECTIVES: To evaluate the expression profile of 5 genes (MMP9, PSMA, GREB1, hk3, PCA3) in urine of patients with prostate cancer compared with patients without cancer and to determine whether there is a relationship with the pre and post treatment prognostic factors. MATERIAL/METHODS: The study consisted of the analysis of 46 patients with prostate cancer and 28 patients without cancer (PSA < 2.5 ng/ml, normal DRE, and no risk factors). The urine of patients was collected after prostatic massage, stored and subsequently gene expression analyzed by real time polymerase chain reaction. Besides the analysis of gene expression compared to cases without cancer, the profiles according to prognostic factors were evaluated, like Gleason score, PSA, PSA density, clinical staging and percentage fragment involved in the biopsy. Subsequently, gene expressions were evaluated according to the pathological features, such as pathologic stage, Gleason score, involvement of lymph nodes and seminal vesicles. RESULTS: An over-expression of urinary MMP9 was demonstrated in 85.7% of the samples with cancer compared to non-cancer, with a mean of 6.4x. The PSMA, GREB1, hK3 and PCA3 genes showed a more heterogeneous pattern, with a tendency to under-expression in cancer. When considered together, it can be evidenced that the simultaneous over-expression of MMP9 and PSMA was present in 100% of patients with PSA >= 10ng/ml (p=0.036) and over-expression of MMP9 and GREb1 was present in 66.7% of patients < 50% positive fragments involved (p=0,036). After pathological evaluation were identified over-expression of GREB1 in pT2 cases compared to pT3 (p = 0.031), and over-expression of PCA3 in cases with greater tumor volume ( >= 11% x <11%) (p=0.006). CONCLUSIONS: The study showed that urinary markers can be a useful tool in the diagnosis and prognosis of prostate cancer. Overexpression of MMP9 was observed in cancer cases compared to control cases and can be helpful to avoid unnecessary prostate biopsies. Furthermore, overexpression of PSMA and MMP9 together may be related to higher PSA tumors and therefore more unfavorable prognosis, whereas overexpression of MMP9 and GREb1 together may be related to lower volume tumors. It was also possible to correlate urinary genes with pathologic findings with GREb1 significantly more expressed in tumors confined to the prostate, while PCA3 most expressed in cases of higher tumor volume
|
2 |
Aplicação de marcadores urinários no diagnóstico e prognóstico do câncer de próstata / The role of urinary markers in the diagnosis and prognosis of prostate cancerLuiz Henrique de Andrade Araújo 18 November 2015 (has links)
INTRODUÇÃO: O diagnóstico do câncer de próstata é realizado através da dosagem do PSA sérico e da realização do toque retal. Qualquer alteração dem ambos indicam a necessidade de realização da biópsia de próstata guiado por ultrassom. Contudo, a grande maioria dos pacientes submetidos a biópsia não tem câncer e, portanto, são submetidos a biópsia desnecessariamente. Além disso, muitos casos diagnosticados não precisam ser tratados devido ao comportamento indolente da neoplasia. Portanto, há necessidade de ferramentas mais acuradas no diagnóstico e prognóstico do câncer de próstata e os marcadores urinários são instrumentos promissores na avaliação dessa neoplasia. OBJETIVO: Avaliar o perfil de expressão de 5 genes (MMP9, PSMA, GREB1, hk3, PCA3) na urina de pacientes portadores de câncer de próstata em comparação com pacientes sem a neoplasia e analisar se há relação com os fatores prognósticos pré e pós-tratamento. MATERIAL/MÉTODOS: O estudo constituiu na análise de 46 pacientes portadores de câncer de próstata e 28 pacientes sem suspeita da neoplasia (PSA<2,5ng/ml; TR normal; e sem fatores de risco). A urina dos pacientes foi colhida após massagem prostática, armazenada e analisada posteriormente a expressão gênica através de reação em cadeia da polimerase em tempo real. Além da análise do perfil de expressão gênica em relação aos casos sem neoplasia, foram avaliados os perfis de acordo com os fatores prognósticos, como: escore de Gleason, PSA, densidade do PSA, estadiamento clínico e porcentagem do fragmento envolvido na biópsia. Posteriormente, as expressões dos genes foram avaliadas de acordo com as características patológicas da peça operatória, como estadio patológico, escore de Gleason, volume tumoral, comprometimento de vesículas seminais e de linfonodos. RESULTADOS: Foi demonstrada uma superexpressão da MMP9 em 85,7% das amostras com câncer em relação ao grupo controle, com média de 6,4x maior. Os genes PSMA, GREB1, hK3 e PCA3 apresentaram um padrão mais heterogêneo, com tendência a subexpressão nos casos de câncer. Quando avaliados conjuntamente, pode-se evidenciar que a superexpressão simultânea da MMP9 e PSMA estava presente em 100% dos pacientes com PSA >= 10ng/ml (p=0,007) e a superexpressão da MMP9 e GREb1 estava presente em 66,7% dos pacientes com < 50% dos fragmentos positivos (p=0,036). Após avaliação anátomo-patológica, foi possível identificar superexpressão do GREB1 em casos pT2 em comparação com pT3 (p=0,031) e superexpressão do PCA3 em casos com volume tumoral maior (>= 11% x < 11%) (p=0,006). CONCLUSÕES: O estudo demonstrou que os marcadores urinários podem ser uma ferramenta útil no diagnóstico e prognóstico do câncer de próstata. Foi evidenciada a superexpressão da MMP9 nos casos de câncer em relação ao grupo controle. Além disso, a superexpressão da MMP9 e PSMA em conjunto pode estar relacionada a tumores com PSA mais alto e, portanto, com prognóstico mais desfavorável, enquanto que a superexpressão da MMP9 e GREb1 em conjunto pode estar relacionado a tumores de menor volume. Também foi possível correlacionar os genes urinários com os achados anátomo-patológicos, com GREb1 significativamente mais expresso em tumores confinados a próstata, enquanto PCA3 mais expresso em casos de maior volume tumoral / INTRODUCTION: Currently, prostate cancer diagnosis is performed through the measurement of serum PSA and digital rectal examination. Any alteration in one or both indicates the need for ultrasound-guided prostate biopsy. However, the vast majority of patients undergoing biopsy do not have cancer and therefore undergo unnecessary biopsies. Moreover, many prostate cancer cases do not need to be treated due to the indolent behavior. Therefore, more accurate methods for diagnosis and prognosis of prostate cancer are necessary and urinary markers are promising tools in the evaluation of prostate tumors. OBJECTIVES: To evaluate the expression profile of 5 genes (MMP9, PSMA, GREB1, hk3, PCA3) in urine of patients with prostate cancer compared with patients without cancer and to determine whether there is a relationship with the pre and post treatment prognostic factors. MATERIAL/METHODS: The study consisted of the analysis of 46 patients with prostate cancer and 28 patients without cancer (PSA < 2.5 ng/ml, normal DRE, and no risk factors). The urine of patients was collected after prostatic massage, stored and subsequently gene expression analyzed by real time polymerase chain reaction. Besides the analysis of gene expression compared to cases without cancer, the profiles according to prognostic factors were evaluated, like Gleason score, PSA, PSA density, clinical staging and percentage fragment involved in the biopsy. Subsequently, gene expressions were evaluated according to the pathological features, such as pathologic stage, Gleason score, involvement of lymph nodes and seminal vesicles. RESULTS: An over-expression of urinary MMP9 was demonstrated in 85.7% of the samples with cancer compared to non-cancer, with a mean of 6.4x. The PSMA, GREB1, hK3 and PCA3 genes showed a more heterogeneous pattern, with a tendency to under-expression in cancer. When considered together, it can be evidenced that the simultaneous over-expression of MMP9 and PSMA was present in 100% of patients with PSA >= 10ng/ml (p=0.036) and over-expression of MMP9 and GREb1 was present in 66.7% of patients < 50% positive fragments involved (p=0,036). After pathological evaluation were identified over-expression of GREB1 in pT2 cases compared to pT3 (p = 0.031), and over-expression of PCA3 in cases with greater tumor volume ( >= 11% x <11%) (p=0.006). CONCLUSIONS: The study showed that urinary markers can be a useful tool in the diagnosis and prognosis of prostate cancer. Overexpression of MMP9 was observed in cancer cases compared to control cases and can be helpful to avoid unnecessary prostate biopsies. Furthermore, overexpression of PSMA and MMP9 together may be related to higher PSA tumors and therefore more unfavorable prognosis, whereas overexpression of MMP9 and GREb1 together may be related to lower volume tumors. It was also possible to correlate urinary genes with pathologic findings with GREb1 significantly more expressed in tumors confined to the prostate, while PCA3 most expressed in cases of higher tumor volume
|
3 |
Klinički i prognostički značaj ekspresije gena EVI1 u akutnoj mijeloidnoj leukemiji / Clinical and Prognostic Significance of EVI1 Expression in Acute Myeloid LeukaemiaSekulić Borivoj 11 December 2015 (has links)
<p>UVOD: Akutna mijeloidna leukemija (AML) predstavlja heterogenu grupu oboljenja u odnosu na morfologiju, citogenetiku, molekularnu genetiku, zbog čega se deli na različite kliničke i biološke entitete, sa različitim odgovorom na terapiju i ishodom lečenja. Humani EVI1 (ecotropic virus integration-1) gen ima ulogu multifunkcionalnog nuklearnog transkripcionog faktora, kako u normalnoj tako i u malignoj hematopoezi. Sve je više istraživanja koja ističu negativni prognostički značaj visoke ekspresije (overexpression) EVI1 gena u AML. CILJEVI: Ciljevi ovog istraživanja su da se ispita klinički i prognostički značaj ekspresije gena EVI1 u AML, kao i da se utvrdi povezanost visoke ekspresije gena EVI1 sa nalazima citogenetskog ispitivanja i molekularnim markerima: FLT3 mutacijom i nukleofozmin 1 (NPM1) mutacijom. MATERIJAL I METODE: Ovim prospektivnim istraživanjem je obuhvaćena grupa od 38 odraslih novodijagnostikovanih bolesnika sa de novo, non M3 AML, kod kojih je započeto standardno lečenje, a koji su dijagnostikovani i lečeni u Klinici za hematologiju Kliničkog centra Vojvodine u periodu od jula 2012. do marta 2014. Određivanje ekspresije gena EVI1 je vršeno pomoću real time kvantitativne PCR (qPCR) metode, tehnikom TaqMan, a relativna ekspresija EVI1 gena je određena primenom ΔΔCt metode. REZULTATI: Medijana starosti bolesnika pri postavljanju dijagnoze AML je bila 52 godine (23-80). Ustanovljena je statistički značajna razlika između ekspresije gena EVI1 kod zdravih osoba (kontrolna grupa) i obolelih od akutne mijeloidne leukemije (p=0.008). Računajući relativnu ekspresiju, 13,2 % bolesnika je imalo visoku ekspresiju (overexpression) gena EVI1. U odnosu na kliničke i laboratorijske karakteristike bolesnika (kao što su pol, starost, parametri krvne slike, nivo laktat dehidrogenaze, procenat blasta u perifernoj krvi i koštanoj srži, potom tip akutne mijeloidne leukemije, performans status, komorbiditetni indeks) nije ustanovljena statistički značajna razlika između bolesnika sa visokom ekspresijom EVI1 gena i ostalih bolesnika. Postoji statistički značajna povezanost visoke ekspresije EVI1 gena i nepostojanja NPM1 mutacije (p=0,031), kao i između visoke ekspresije EVI1 gena i prisustva monozomije 7 (p=0,047). Visoka ekspresija EVI1 gena je povezana sa kraćim preživaljvanjem bez dogaĎaja (p=0,004), kao i sa kraćim ukupnim preživljavanjem (p=0,025). ZAKLJUČCI: Postoji značajno povećana ekspresija gena EVI1 kod obolelih od AML u odnosu na zdrave kontrole. Visoka ekspresija EVI1 gena je faktor loše prognoze kod obolelih od akutne mijeloidne leukemije i u kombinaciji sa drugim prognostičkim markerima, doprinosi boljoj risk stratifikaciji ovih bolesnika.</p> / <p>INTRODUCTION: Acute myeloid leukaemia (AML) represents a heterogenous group of diseases in terms of morphology, cytogenetics, molecular genetics, so it can be divided into distinct clinical and biological entities, with variable responsiveness to therapy and different treatment outcome. Human EVI1 (ecotropic virus integration-1) gene plays a role of multifunctional nuclear transcriptional factor, not only in normal, but also in malignant haematopoiesis. There are more and more investigations indicating high EVI1 expression (EVI1 overexpression) as a negative prognostic marker in AML. PURPOSES: The main goal of this investigation was to examine the clinical and prognostic significance of EVI1 expression in AML, as well as to investigate whether there was any association of EVI1 overexpression with cytogenetic abnormalities and other standard molecular prognostic factors, such as FLT3 mutation and nucleophosmin 1 (NPM1) mutation. PATIENTS AND METHODS: This prospective study included 38 adult newly diagnosed patients with de novo nonM3 AML, in whom a standard treatment was started at Clinic of Haematology, Clinical center of Vojvodina in the period from July 2012 to March 2014. EVI1 expression was analyzed by real-time quantitative polymerase chain reaction using TaqMan, and relative EVI1 expression was determined by ΔΔCt method. RESULTS: Median age of patients at diagnosis was 52 (aged 23-80). There has been determined statistically higher EVI1 expression in our AML patients than in healthy volunteers (control group) (p=0.008). The relative EVI1 overexpression was observed in 13.2% of the patients. No significant differences in clinical and laboratory patient data (including sex, age, whole blood counts, lactate dehydrogenase level, peripheral and bone marrow blast percentages, type of AML, performance status, comorbidity index) were observed between patients with high EVI1 expression and patients without high EVI1 expression. Our investigation revealed inverse correlation of high EVI1 expression and nucleophosmin 1 mutation (p=0,031). Also high EVI1 expression was significantly associated with monosomy 7 (p=0,047). Survival analysis revealed significantly inferior event free survival (p=0,004) and overall survival (p=0,025) for patients with high EVI1 expression compared to the other patients. CONCLUSION: EVI1 expression is significantly higher in AML patients compared to healthy controls. High EVI1 expression is a poor prognostic marker for patients with AML, and in combination with other well established prognostic markers, contributes to better risk stratification of these patients.</p>
|
Page generated in 0.0973 seconds