• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 21
  • 8
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 35
  • 35
  • 35
  • 22
  • 21
  • 20
  • 10
  • 10
  • 9
  • 8
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Utilização da matriz dérmica acelular e matriz óssea inorgânica/P-15 na preservação das deformidades da crista óssea alveolar após extração dentária em humanos / Ridge Preservation with Acellular Dermal Matrix and Anorganic Bone Matrix Cell-Binding Peptide P-15 following tooth extraction in humans

Fernandes, Patricia Garani 28 May 2010 (has links)
Introdução: A regeneração óssea guiada baseia-se no princípio de seletividade celular, utilizando membranas para impedir a migração de células indesejadas dos tecidos moles e guiar a proliferação de células osteogênicas. A MDA é um biomaterial que tem sido amplamente utilizado em procedimentos regenerativos periodontais, não somente por ser biocompatível, mas também pela sua capacidade reconstrutiva em proporcionar um aumento da faixa de tecido queratinizado. Em pesquisas recentes, foi demonstrado o envolvimento de uma cadeia de 15 aminoácidos do colágeno (P-15) na diferenciação celular de fibroblastos e osteoblastos. A associação de matriz óssea inorgânica bovina com o P-15 (MOI/P-15) tem apresentado bons resultados. O objetivo dessa pesquisa foi avaliar a eficácia da MDA associada à MOI/P-15 na preservação da crista alveolar após extração dentária em humanos. Metodologia: Foram selecionados 18 pacientes que necessitavam de exodontia de dentes anteriores da maxila com pelo menos dois dentes não contíguos. Foi adotado o modelo boca dividida. Após as extrações dentárias foram realizadas cirurgias regenerativas de preservação da crista alveolar utilizando MOI/P-15 (GT) em um alvéolo e o coágulo sanguíneo no outro alvéolo (GC). Após a inserção do substituto ósseo, a MDA foi posicionada e fixada com parafusos sobre os dois alvéolos para servir como membrana. O retalho foi suturado deixando 2 mm da MDA expostos na porção central. As medidas clínicas MVEP, MVEV e MAH foram registradas na primeira cirurgia e após 6 meses, na cirurgia de reentrada, tomando-se como pontos de referência os parafusos de titânio. Resultados Na análise intragrupos, após seis meses, houve redução estatisticamente significante nas medidas MVEP, MVEV e MAH para ambos os grupos. Para o grupo teste, houve redução na MVEP de 2,80 ± 1,61 para 1,97 ± 1,67 mm; na MVEV de 5,80 ± 1,74 para 4,60 ± 2,05 mm e na MAH de 7,40 ± 2,16 para 4,87 ± 1,51 mm. Para o grupo controle, a MVEP variou de 2,50 ± 1,24 para 1,63 ± 1,32 mm; a MVEV de 6,27 ± 1,75 para 4,77 ± 1,59 mm e MAH de 7,60 ± 1,18 para 4,20 ± 1,00 mm. Para a comparação entre os grupos, além das medidas iniciais e finais, foram calculadas as diferenças entre elas para cada grupo. No grupo teste, a diferença para MVEP foi de 0,83 ± 1,53 e no controle foi de 0,87 ± 1,13 mm; e para MVEV foi de 1,20 ± 2,02 e 1,50 ± 1,15 mm para os grupos teste e controle, respectivamente. Na medida horizontal (MAH) foi encontrada diferença estatística quando comparadas as diferenças no grupo teste e controle que foi de 2,53 ± 1,81 mm para o grupo teste e 3,40 ± 1,39 mm para o grupo controle (p<0,05). Conclusão: Os resultados deste estudo mostram que a MDA, associada ou não a MOIP-15, pode ser utilizada com sucesso como membrana para preservação do rebordo alveolar após extração dentária de dentes maxilares anteriores. A associação com o enxerto favorece de maneira significativa a manutenção da espessura no sentido horizontal da crista alveolar. / Background: Preventing ridge collapse with the extraction of maxillary anterior teeth is vital to an esthetic restorative result. Several techniques are available to regenerative procedures and are used for socket preservation. The aim of this study was to analyze by clinical parameters the use of acellular dermal matrix (ADM) and anorganic bovine bone matrix (ABM) with a synthetic cell-binding peptide P-15 to preserve alveolar bone after tooth extraction. Methods: Eighteen patients in need of extraction of maxillary anterior teeth were selected and they were randomly assigned to the test (ADM plus ABM/P-15) or control (ADM only). Clinical measurements were recorded at initial and 6 months after ridge preservation procedures. Results: In the clinical measurements - External Vertical Palatal, External Vertical Buccal and Alveolar Horizontal (EVPM, EVBM and AHM) -, the statistical analysis showed no difference between test and control groups in the initial and at six months. The intragroup analysis, after six months, showed a statistically significant reduction in the measurements for both groups. In the comparison between the groups, the differences (mm), in the test group, were: EVLM=0.83±1.53, EVBM=1.20±2.02, AHM=2.53±1.81 and in the control were: EVLM=0.87±1.13, EVBM=1.50±1.15, AHM=3.40±1.39. The differences in EVLM and EVBM measurements were no statistically significant; however, in horizontal measurement (AHM), there was statistically difference (p<0.05). Conclusion: The results of this study show that ADM, with or without ABM/P-15, can be successfully when it is used as a membrane for preservation of alveolar ridge after tooth extraction of maxillary teeth earlier.
32

Estudo da regeneração óssea guiada em mandíbula de ratos idosos / Advanced age impairs guided bone regeneration: a study in rat jaw model

Casadio, Celey Aparecida Eugenio Silveira 01 October 2012 (has links)
Atualmente há um número crescente de idosos necessitando reabilitação com enxerto ósseo, no entanto pouco se sabe sobre o efeito do envelhecimento fisiológico sobre este processo. Este estudo teve como objetivo comparar a regeneração óssea guiada na mandíbula de ratos adultos e velhos. Ratos Wistar machos, com 9 meses (adultos) e 20 meses (velhos) de idade, foram avaliados 0, 7, 28 e 120 dias após a cirurgia. O protocolo cirúrgico incluiu a remoção de osso autógeno da calvária e sua fixação com implante de titânio na mandíbula. A formação óssea foi avaliada através da densidade mineral óssea (DMO), microtomografia computadorizada (?CT), análise histomorfométrica e taxa de aposição mineral. Cento e vinte dias após a cirurgia, os animais velhos apresentaram uma redução da variação da DMO na tíbia quando comparada com adultos (-0,022±0,007 vs. 0,011±0,004 g/cm2, respectivamente, p=0,004) e no fêmur (-0,036±0,01 vs. 0,024±0,007 g/cm2, respectivamente, p=0,000). A análise de ?CT revelou uma redução no percentual de volume ósseo nos ratos velhos quando comparados aos adultos (52,34±1,98 vs. 61,46±2,0 %, respectivamente, p=0,032). A análise histomorfométrica confirmou estes dados, tanto no percentual de área óssea (44,0±1,9 vs. 51,0±1,4 e %, velho vs. adulto, p=0,014) quanto no contacto osso-implante (63,5±3,4 vs. 73,0±1,7%, velho vs. adulto, p=0,028). A taxa de aposição mineral óssea também foi significativamente menor nos ratos velhos em comparação com os adultos, tanto na região da mandíbula (1,23±0,05 vs 2,62±0,33 ?m/dia, respectivamente, p=0,001) quanto na região do implante (0,16±0,03 vs. 1,17±0,06 ?m/dia, respectivamente, p=0,001). Em conclusão, nossos resultados sugerem que o processo de envelhecimento, por si só, afeta a capacidade de regeneração ossea de animais velhos que não são caracterizados como osteoporóticos e sugerem que isso deva ser levado em conta durante o tratamento de pacientes idosos. / Currently there are an increasing number of elderly requiring rehabilitation with bone graft, however little is known about the effect of physiological aging on this process. This study aimed to compare guided bone regeneration in adult and old normal rats. Male Wistar rats with 9 months (adult) and with 20 months (old) were evaluated at 0, 7, 28 and 120 days after surgery. The surgical protocol included the removal of autogenous parietal bone and insertion in the jaw with titanium implant. Bone formation was evaluated through bone mineral density (BMD), X-ray computerized microtomography (3D?CT), histomorphometric analysis and mineralization apposition rate. At baseline, adults and old animals presented similar values of BMD. 120 days after surgery, old animals presented a reduction of tibia BMD when compared with adults (-0.022±0.007 vs. 0.011±0.004 g/cm2, respectively, p=0.004) and of femur (-0.036±0.01 vs. 0.024±0.007 g/cm2, respectively, p=0.000). The 3D?CT analysis revealed a reduction of new-formed bone volume in the old group when compared with adult (52.34±1.98 vs. 61.46±2.0 %, respectively, p=0.032). Histomorphometric analysis corroborates these data, since 120 days after surgery the % of bone area and bone-implant contact were impaired in old rats. Mineralization apposition rate was also impaired in mandible and at implant region of old rat. Together our results suggest that the ageing process per se affect bone regenerative capacity and calls for attention of surgeons to this retard during the treatment of elderly patients.
33

Utilização da matriz dérmica acelular e matriz óssea inorgânica/P-15 na preservação das deformidades da crista óssea alveolar após extração dentária em humanos / Ridge Preservation with Acellular Dermal Matrix and Anorganic Bone Matrix Cell-Binding Peptide P-15 following tooth extraction in humans

Patricia Garani Fernandes 28 May 2010 (has links)
Introdução: A regeneração óssea guiada baseia-se no princípio de seletividade celular, utilizando membranas para impedir a migração de células indesejadas dos tecidos moles e guiar a proliferação de células osteogênicas. A MDA é um biomaterial que tem sido amplamente utilizado em procedimentos regenerativos periodontais, não somente por ser biocompatível, mas também pela sua capacidade reconstrutiva em proporcionar um aumento da faixa de tecido queratinizado. Em pesquisas recentes, foi demonstrado o envolvimento de uma cadeia de 15 aminoácidos do colágeno (P-15) na diferenciação celular de fibroblastos e osteoblastos. A associação de matriz óssea inorgânica bovina com o P-15 (MOI/P-15) tem apresentado bons resultados. O objetivo dessa pesquisa foi avaliar a eficácia da MDA associada à MOI/P-15 na preservação da crista alveolar após extração dentária em humanos. Metodologia: Foram selecionados 18 pacientes que necessitavam de exodontia de dentes anteriores da maxila com pelo menos dois dentes não contíguos. Foi adotado o modelo boca dividida. Após as extrações dentárias foram realizadas cirurgias regenerativas de preservação da crista alveolar utilizando MOI/P-15 (GT) em um alvéolo e o coágulo sanguíneo no outro alvéolo (GC). Após a inserção do substituto ósseo, a MDA foi posicionada e fixada com parafusos sobre os dois alvéolos para servir como membrana. O retalho foi suturado deixando 2 mm da MDA expostos na porção central. As medidas clínicas MVEP, MVEV e MAH foram registradas na primeira cirurgia e após 6 meses, na cirurgia de reentrada, tomando-se como pontos de referência os parafusos de titânio. Resultados Na análise intragrupos, após seis meses, houve redução estatisticamente significante nas medidas MVEP, MVEV e MAH para ambos os grupos. Para o grupo teste, houve redução na MVEP de 2,80 ± 1,61 para 1,97 ± 1,67 mm; na MVEV de 5,80 ± 1,74 para 4,60 ± 2,05 mm e na MAH de 7,40 ± 2,16 para 4,87 ± 1,51 mm. Para o grupo controle, a MVEP variou de 2,50 ± 1,24 para 1,63 ± 1,32 mm; a MVEV de 6,27 ± 1,75 para 4,77 ± 1,59 mm e MAH de 7,60 ± 1,18 para 4,20 ± 1,00 mm. Para a comparação entre os grupos, além das medidas iniciais e finais, foram calculadas as diferenças entre elas para cada grupo. No grupo teste, a diferença para MVEP foi de 0,83 ± 1,53 e no controle foi de 0,87 ± 1,13 mm; e para MVEV foi de 1,20 ± 2,02 e 1,50 ± 1,15 mm para os grupos teste e controle, respectivamente. Na medida horizontal (MAH) foi encontrada diferença estatística quando comparadas as diferenças no grupo teste e controle que foi de 2,53 ± 1,81 mm para o grupo teste e 3,40 ± 1,39 mm para o grupo controle (p<0,05). Conclusão: Os resultados deste estudo mostram que a MDA, associada ou não a MOIP-15, pode ser utilizada com sucesso como membrana para preservação do rebordo alveolar após extração dentária de dentes maxilares anteriores. A associação com o enxerto favorece de maneira significativa a manutenção da espessura no sentido horizontal da crista alveolar. / Background: Preventing ridge collapse with the extraction of maxillary anterior teeth is vital to an esthetic restorative result. Several techniques are available to regenerative procedures and are used for socket preservation. The aim of this study was to analyze by clinical parameters the use of acellular dermal matrix (ADM) and anorganic bovine bone matrix (ABM) with a synthetic cell-binding peptide P-15 to preserve alveolar bone after tooth extraction. Methods: Eighteen patients in need of extraction of maxillary anterior teeth were selected and they were randomly assigned to the test (ADM plus ABM/P-15) or control (ADM only). Clinical measurements were recorded at initial and 6 months after ridge preservation procedures. Results: In the clinical measurements - External Vertical Palatal, External Vertical Buccal and Alveolar Horizontal (EVPM, EVBM and AHM) -, the statistical analysis showed no difference between test and control groups in the initial and at six months. The intragroup analysis, after six months, showed a statistically significant reduction in the measurements for both groups. In the comparison between the groups, the differences (mm), in the test group, were: EVLM=0.83±1.53, EVBM=1.20±2.02, AHM=2.53±1.81 and in the control were: EVLM=0.87±1.13, EVBM=1.50±1.15, AHM=3.40±1.39. The differences in EVLM and EVBM measurements were no statistically significant; however, in horizontal measurement (AHM), there was statistically difference (p<0.05). Conclusion: The results of this study show that ADM, with or without ABM/P-15, can be successfully when it is used as a membrane for preservation of alveolar ridge after tooth extraction of maxillary teeth earlier.
34

Estudo da regeneração óssea guiada em mandíbula de ratos idosos / Advanced age impairs guided bone regeneration: a study in rat jaw model

Celey Aparecida Eugenio Silveira Casadio 01 October 2012 (has links)
Atualmente há um número crescente de idosos necessitando reabilitação com enxerto ósseo, no entanto pouco se sabe sobre o efeito do envelhecimento fisiológico sobre este processo. Este estudo teve como objetivo comparar a regeneração óssea guiada na mandíbula de ratos adultos e velhos. Ratos Wistar machos, com 9 meses (adultos) e 20 meses (velhos) de idade, foram avaliados 0, 7, 28 e 120 dias após a cirurgia. O protocolo cirúrgico incluiu a remoção de osso autógeno da calvária e sua fixação com implante de titânio na mandíbula. A formação óssea foi avaliada através da densidade mineral óssea (DMO), microtomografia computadorizada (?CT), análise histomorfométrica e taxa de aposição mineral. Cento e vinte dias após a cirurgia, os animais velhos apresentaram uma redução da variação da DMO na tíbia quando comparada com adultos (-0,022±0,007 vs. 0,011±0,004 g/cm2, respectivamente, p=0,004) e no fêmur (-0,036±0,01 vs. 0,024±0,007 g/cm2, respectivamente, p=0,000). A análise de ?CT revelou uma redução no percentual de volume ósseo nos ratos velhos quando comparados aos adultos (52,34±1,98 vs. 61,46±2,0 %, respectivamente, p=0,032). A análise histomorfométrica confirmou estes dados, tanto no percentual de área óssea (44,0±1,9 vs. 51,0±1,4 e %, velho vs. adulto, p=0,014) quanto no contacto osso-implante (63,5±3,4 vs. 73,0±1,7%, velho vs. adulto, p=0,028). A taxa de aposição mineral óssea também foi significativamente menor nos ratos velhos em comparação com os adultos, tanto na região da mandíbula (1,23±0,05 vs 2,62±0,33 ?m/dia, respectivamente, p=0,001) quanto na região do implante (0,16±0,03 vs. 1,17±0,06 ?m/dia, respectivamente, p=0,001). Em conclusão, nossos resultados sugerem que o processo de envelhecimento, por si só, afeta a capacidade de regeneração ossea de animais velhos que não são caracterizados como osteoporóticos e sugerem que isso deva ser levado em conta durante o tratamento de pacientes idosos. / Currently there are an increasing number of elderly requiring rehabilitation with bone graft, however little is known about the effect of physiological aging on this process. This study aimed to compare guided bone regeneration in adult and old normal rats. Male Wistar rats with 9 months (adult) and with 20 months (old) were evaluated at 0, 7, 28 and 120 days after surgery. The surgical protocol included the removal of autogenous parietal bone and insertion in the jaw with titanium implant. Bone formation was evaluated through bone mineral density (BMD), X-ray computerized microtomography (3D?CT), histomorphometric analysis and mineralization apposition rate. At baseline, adults and old animals presented similar values of BMD. 120 days after surgery, old animals presented a reduction of tibia BMD when compared with adults (-0.022±0.007 vs. 0.011±0.004 g/cm2, respectively, p=0.004) and of femur (-0.036±0.01 vs. 0.024±0.007 g/cm2, respectively, p=0.000). The 3D?CT analysis revealed a reduction of new-formed bone volume in the old group when compared with adult (52.34±1.98 vs. 61.46±2.0 %, respectively, p=0.032). Histomorphometric analysis corroborates these data, since 120 days after surgery the % of bone area and bone-implant contact were impaired in old rats. Mineralization apposition rate was also impaired in mandible and at implant region of old rat. Together our results suggest that the ageing process per se affect bone regenerative capacity and calls for attention of surgeons to this retard during the treatment of elderly patients.
35

Estudio Prospectivo Comparativo de la Eficacia en el Aumento Horizontal de Crestas Alveolares Atróficas con Regeneración Ósea Guiada y Expansores Motorizados de Cresta

Nart Molina, José 20 January 2010 (has links)
The purpose of this prospective, randomized, controlled clinical investigation is to evaluate the performance of the Motorized Ridge Expanders (MRE), and to compare its results with the ones achieved utilizing lateral ridge augmentation (LRA). Eight subjects with bilateral ridge deformities were selected. One technique was used on the right site and the other on the left site. Implants were placed six months after the bone augmentation procedures. All the measurements were recorded at 2 and 5 mm from the most coronal part of the crest. The augmentation achieved with both techniques was statistically significant, 1.2 mm in the LRA, 1.5 mm in MRE at 2 mm from the crest; 1.5 mm and 1.6 mm respectively at 5mm from the crest. The differences between the two techniques were statistically insignificant. The amount of expansion achieved in the MRE site appears to be negatively correlated (P-Value <0.05) with the thickness of the cancellous bone, and it is not affected by the thickness of the cortical plate. The MRE technique appears to be as effective as the LRA technique in augmenting the thickness of atrophic ridges. The defect treated with the MRE showed less bone width contraction during the first 6 months of healing. Histologically, the regenerated bone was vital, trabecular in nature and in direct contact with bone graft particles. / El propósito de esta investigación clínica prospectiva y aleatoria es comparar el aumento horizontal de la cresta alveolar obtenido con el uso de los expansores motorizados de cresta (EMC) y con regeneración ósea guiada (ROG). Fueron selecccionados ocho pacientes con deformidades horizontales del reborde alveolar bilaterales que iban a recibir implantes dentales. Una técnica de regeneración se utilizó en el lado derecho y la otra en el lado izquierdo, para un total de 23 muestras, 13 en el lado experimental (EMC) y 10 en el lado control (ROG). Los implantes fueron colocados seis meses después de los procedimientos de aumento óseo, y se obtuvo una muestra de hueso para estudio histológico. Todas las mediciones clínicas se registraron a los 2 y 5 mm de la parte más coronal de la cresta. El aumento logrado con ambas técnicas fue estadísticamente significativo, de 1,2 mm en la ROG y 1,5 mm con los EMC a 2 mm de la cresta; y 1,5 mm y 1,6 mm, respectivamente, a 5mm de la cresta. Las diferencias entre las dos técnicas no fueron estadísticamente significativas. La cantidad de expansión lograda en el sitio de los EMC parece tener una correlación negativa (p <0,05) con el grosor del hueso esponjoso, y no se ve afectada por el grosor de la cortical. Histológicamente se observó osteoconductividad del injerto óseo y más partículas residuales del mismo en el lado experimental. La técnica de los EMC parece ser tan eficaz como la técnica de ROG en el aumento de la anchura de las crestas atróficas. Los defectos tratados con los EMC mostraron una menor contracción del injerto óseo durante los 6 meses de cicatrización. / El propòsit d'aquesta recerca clínica prospectiva i aleatòria és comparar l'augment horitzontal de la cresta alveolar obtingut amb l'ús dels expansors motoritzats de cresta (EMC) i amb regeneració òssiaguiada (ROG). Es van selecccionar vuit pacients amb deformitats horitzontals bilaterals de la cresta alveolar on es col.locaren implants dentals. Una tècnica de regeneració es va emprar en el costat dret i l'altra a la banda esquerra, per a un total de 23 mostres, 13 al costat experimental (EMC) i 10 en el costat control (ROG). Els implants van ser col.locats sis mesos després dels procediments d'augment ossi, i es va obtenir una mostra d'os per estudi histològic.Totes les mesures clíniques es van registrar als 2 i 5 mm de la part més coronal de la cresta. L'augment aconseguit amb ambdues tècniques va ser estadísticament significatiu, de 1,2 mm a la ROG i 1,5 mm amb els EMC a 2 mm de la carena, i 1,5 mm i 1,6 mm, respectivament, a 5mm de la cresta. Les diferències entre les duestècniques no van ser estadísticament significatives. La quantitat d'expansió aconseguida en el lloc dels EMC sembla tenir una correlació negativa (p<0,05) amb el gruix de l'os esponjós, i no es veu afectada per el gruix de la cortical. Histològicament es observar osteoconductividad l'empelt ossi i més partícules residuals d'aquest en el costat experimental. La tècnica dels EMC sembla ser tan eficaç com la tècnica de ROG en l'augment de l'amplada de les crestes atròfiques. Els defectes tractats amb els EMC mostrar una menor contracció de l'empelt ossi durant els 6 mesos de cicatrització.

Page generated in 0.1507 seconds