• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 14
  • 3
  • 1
  • Tagged with
  • 18
  • 18
  • 18
  • 17
  • 11
  • 8
  • 8
  • 7
  • 7
  • 7
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

'n Opname van die bewegingsontwikkelingskenmerke van grondslagfase leerders in die Stellenbosch omgewing

Africa, Eileen K. (Eileen Katherine) 03 1900 (has links)
Thesis (MScSportSc)--Stellenbosch University, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: Physical activity is an integral part of children's lives. It makes an essential contribution to their physical, psychological and social well-being. Often, it is through movement and active play that children learn to discover themselves. This movement and play sometimes serves as a medium for communication. Unfortunately, various research studies show that children are not active enough and lead ever increasing sedentary lifestyles and these lifestyles lead to various types of hypo-kinetic diseases. Technology, as well as the phasing out of structured physical education in schools, are aspects that are responsible for the decrease in activity levels of children. The primary aim of this study was to determine if present-day children's (Grades 1 - 3) physical abilities have improved or worsened over the years. Movement tests from Katzenellenbogen (1976) were used to test movement abilities of these children. Adapted questionnaires from Van Deventer (1999) were used to construct the lifestyle patterns of learners and to get information concerning movement programmes from teachers at schools. The sample population (N=372) was selected from four schools (two previously disadvantaged and two former Model C schools) in the Stellenbosch area. The tests evaluated, inter alia the following, velocity, velocity and power, power, velocity and accuracy, accuracy and precision. Children from the previously disadvantaged and former Model C schools, as well as age and sex were compared. A comparison with the 1976 study of Katzenellebogen was also done. The latter study only involved girls and was undertaken only at White schools. The coding of the variable data was done in a computer format, coded and statistically analysed. Averages are compared through the Analyses of Variance (ANOVA). From the results of the study, it can be concluded that children at the former Model C schools fared better in most of the tests and it is evident that boys generally are more active than girls. As far as the comparison with the 1976 study is concerned, present-day girls fared worse in almost all the tests. The weight of the 9 year old girls increased by as much as 7.2 kg. This study can therefore be a starting point for further study attempting to combat the tendency of inactivity amongst the youth of today. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Fisieke aktiwiteit is 'n integrale deel van kinders se lewens. Dit maak 'n essensiële bydrae tot hul fisieke, psigologiese en sosiale welstand. Dit is dikwels deur beweging en aktiewe spel wat kinders leer om hulself te ontdek. Hierdie beweging en spel dien ook soms as 'n medium vir kommunikasie. Ongelukkig toon verskeie navorsing dat kinders nie aktief genoeg is nie en al hoe meer sedentêre leefstyle handhaaf, wat lei tot allerhande hipokinetiese siektetoestande. Tegnologie, asook die uitfassering van gestruktureerde Liggaamlike Opvoeding in skole is aspekte wat verantwoordelik gehou word vir die afname in aktiwiteitsvlakke van kinders. Die primêre doel van hierdie studie was om te bepaal of hedendaagse kinders (Graad 1 tot 3) se bewegingsvermoëns oor die jare heen verbeter of verswak het. Bewegingstoetse uit Katzenellenbogen (1976) is gebruik om bewegingsvermoëns van die kinders te toets. Aangepaste vraelyste uit Van Deventer (1999) is gebruik om die leefstylpatrone van leerders vas te stel en om inligting aangaande bewegingsprogramme in die skole by onderwysers te bekom. Die proefpersone (N=372) is uit vier skole (twee voorheenbenadeelde [VB]- en twee voormalige Model-C [VMC]-skole) in die Stellenbosch omgewing geselekteer. Die toetse het die volgende veranderlikes gemeet: snelheid; snelheid en dryfkrag; dryfkrag; snelheid en akkuraatheid; akkuraatheid en presiesheid; getoets. Kinders van VB- en VMC-skole, ouderdomme en geslagte is met mekaar vergelyk. Daar is ook 'n vergelyking met die 1976-studie van Katzenellenbogen getref. Die 1976-studie van Katzenellenbogen het slegs dogters ingesluit en is slegs by Blanke skole onderneem. Die veranderlikes se datametings is in rekenaarformaat gekodeer en statisties verwerk. Gemiddeldes is vergelyk deur middel van analise van variansie (ANOVA). Uit die resultate van die studie kan tot die gevolgtrekking gekom word dat kinders by die VMC-skole beter in meeste van die toetse gevaar het en dit blyk ook dat seuns oor die algemeen meer aktief is as dogters. Wat die vergelyking met die 1976-studie betref, het hedendaagse dogters swakker gevaar in byna al die toetse. Die 9-jarige dogters het ook met soveel as 7.2 kg in gewig vermeerder. Hierdie studie kan dus as 'n beginpunt dien vir verdere studie in 'n poging om die tendens van onaktiwiteit onder vandag se jongmense te bekamp.
12

The implementation of a model for the rehabilitation of sports injuries

Van Heerden, Jacobus C. (Jacobus Christoffel) 12 1900 (has links)
Dissertation (PhD)--University of Stellenbosch, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: The present study was undertaken with the aim of developing and implementing a model for the rehabilitation of sports injuries. Injury is, without a doubt, one of the most significant obstacles to athletic performance. Very few, if any, athletes escape injury and it seems that regardless of experience and ability, all physically active individuals are prone to injury at some stage of their careers. The ability to resist injury and to rehabilitate well when injury does occur is fundamental to longevity in sport. Previous injury rehabilitation interventions commonly addressed only the physiological dimensions of injury, excluding the psychological dimensions. Only very recently has there been a shift in focus to include psychological principles in the treatment procedures, with Heil (1993) and Pargman (1993a) some of the first authors to publish works on the subject. A comprehensive literature review was done. In the first chapter attention was paid to the role of personality in injury occurrence and rehabilitation outcome, with special emphasis on the model of stress and athletic injury of Andersen and Williams (1993). An extension to this model, taking into account the role of personality, coping resources, cognitions, interventions and other injury and treatment related factors in the rehabilitation process was added by Grove (1993). The next chapter was devoted to the causes and stresses of sports injuries. Topics that were covered include the over-training syndrome, understanding injuries from the athlete's, physician's and psychologist's points of view and a study of what exactly the stresses involved in athletic injury are. Special attention was paid to the concept of pain and all its dimensions, the social well-being of the injured athlete and the impact of injury on the athlete's self-concept and identity. In the following chapter psychological adjustment to athletic injury was discussed. The concepts of loss and grief and applicability of grief response models in particular were discussed. In response to grief response models, cognitive appraisal models (Brewer, 1994) and an integrated model by Wiese-Bjomstal et al. (1998) were also discussed. Attention was given to the factors associated with rehabilitation adherence with particular remarks on malingering athletes. Peer modelling as a coping strategy in injury rehabilitation also came under scrutiny, as did the role and effect of social support. The next chapter focused on the development of the service-provider model for sports injury rehabilitation. From the initial literature review it was clear that of all the treatment providers involved with injured athletes, physiotherapists and biokineticians (athletic trainers) are probably those who spend the most time with them. In the development of the model for injury rehabilitation, special emphasis was therefore placed on the role of the physiotherapist and biokineticians. As a basis for developing the model, the traditional medical model was used, but it was adapted to incorporate psychological principles. A computer program was written to assist physiotherapists and biokineticians in treating injured athletes through the use of psychological principles. This program was constructed using psychological instruments that already exist, but they were adapted to be used as non-pen and paper tests. The tests used were the Emotional Responses of Athletes to Injury Questionnaire (ERAIQ), the Incredibly Short POMS (ISP), a Pain Drawing Instrument, a Visual Analogue Scale and the Affective subscale of the McGill Pain Questionnaire. Provision was made for handouts to be included in the program which can then be given to patients after each therapy session. To be able to determine whether the program was successful in assisting physiotherapists and biokineticians in their treatment of injured athletes, the program was evaluated in the next chapter. Feedback from both patients, physiotherapists and biokineticians using the program were received. Two short questionnaires were used for this purpose. Finally, conclusions were drawn from the information received from the program and recommendations based on these conclusions were made. Key words: Sports injuries, injury rehabilitation. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van die huidige studie was die ontwikkeling en implementering van 'n model vir die rehabilitasie van sportbeserings. Beserings is, sonder twyfel, van die belangrikste struikelblokke in die weg van sportprestasie. Baie min, indien enige, atlete spring beserings vry. Dit wil ook voorkom of alle fisiek aktiewe individue, ongeag hulle ondervinding en vermoë, op een of ander stadium van hulle loopbane 'n besering opdoen. Fundamenteel aan volgehoue deelname aan sport, is die vermoë om beserings te vermy en om atlete suksesvol te rehabiliteer indien 'n besering welopgedoen word. In die verlede het rehabilitasie-intervensies hoofsaaklik die fisieke dimensies van beserings aangespreek sonder inagname van die sielkundige dimensies. Slegs on1angs het daar 'n klemverskuiwing begin plaasvind deurdat daar begin is om sielkundige beginsels in te sluit in behandelingsprosedures. Heil (1993) en Pargman (1993a) was van die eerste skrywers wat werke oor hierdie onderwerp gepubliseer het. 'n Uitgebreide literatuuroorsig is onderneem. In die eerste hoofstuk was aandag geskenk aan die rol wat persoon1ikheid speel in die voorkoms van beserings en die suksesvolle rehabilitasie daarvan, met spesiale klem op Andersen en Williams (1993) se model van stres en sportbeserings. Hierdie model is deur Grove (1993) uitgebrei deur inagname van die rol van persoon1ikheid, hanteringsvaardighede, kognisies, intervensies en ander beserings- en behandeling-verwante faktore in die rehabilitasieproses. Die volgende hoofstuk was gewy aan die oorsake van, en die stres verbonde aan, beserings. Onderwerpe wat aangespreek is, het ingesluit die ooroefeningsindroom, begrip van beserings soos gesien vanuit die atleet, medikus en sielkundige se oogpunte, asook presies watter faktore stres tydens beserings veroorsaak. Spesiale aandag is aan die konsep van pyn en al sy dimensies, die sosiale welstand van die beseerde atleet en die impak van beserings op die selfkonsep en identiteit van die atleet geskenk. In die volgende hoofstuk is die sielkundige aanpassing by beserings bespreek. Die konsepte van "verlies" en ''rou'' en die toepaslikheid van rouresponsmodelle in besonder, is bespreek. In antwoord op rou responsmodelle is kognitiewe waarderingsmodelle (Brewer, 1994) en die geïntegreerde model van Wiese-Bjornstal et al. (1998) bespreek. Aandag is ook geskenk aan faktore wat 'n rol in volgehoue deelname aan rehabilitasieprosedures speel, met klem op atlete met skynsiektes. Navolging van voorbeelde deur eweknieë as 'n hanteringsvaardigheid is ondersoek, asook die rol en effek van sosiale ondersteuning. Die volgende hoofstuk het gefokus op die ontwikkeling van die diensleweraar-model vir sportbeseringrehabilitasie. Vanuit die aanvanklike literatuuroorsig het dit geblyk dat van al die persone betrokke by die behandeling van beseerde atlete, dit waarskynlik fisioterapeute en biokinetici is wat die langste by hulle betrokke is. Tydens die ontwikkeling van die model vir rehabilitasie van beserings, is as basis die tradisionele mediese model gebruik, maar met sekere aanpassings om sielkundige beginsels in te sluit. 'n Rekenaarprogram is geskryf om fisioterapeute en biokinetici te ondersteun in die behandeling van beseerde atlete. Die program het gebruik gemaak van bestaande psigometriese toetse, maar dit was aangepas om as nie-potlood-en-papiertoetse gebruik te kan word. Die toetse wat gebruik is, is die Emotional Responses of Athletes to Injury Questionnaire (ERAIQ), die Incredibly Short POMS (ISP), 'n pyntekeninginstrument, 'n visueelanaloogskaal en die affektiewe subskaal van die McGill Pain Questionnaire. Voorsiening is gemaak na afloop van elke behandelingsessie om uitdeelstukke aan pasiënte beskikbaar te stel. Om te bepaal of die program suksesvol was om fisioterapeute en biokinetici tydens behandeling van beseerde atlete te ondersteun, is die program in die volgende hoofstuk kortliks geëvalueer. Terugvoer vanaf beide die pasiënte, fisioterapeute en biokinetici wat die program gebruik het, is verkry. Twee kort vraelyste is vir dié doel gebruik. Laastens is gevolgtrekkings op grond van die terugvoer gemaak en aanbevelings vir aanpassings is gedoen. Sleutelwoorde: Sportbeserings, rehabilitasie
13

Die effek van sportsielkundige opleiding op die prestasie van sportlui met spesifieke verwysing na baanatlete

Pieterse, Johannes Jacobus 04 1900 (has links)
Thesis (PhD (Sport Sc)) -- University of Stellenbosch, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: This study investigated the effects of a relaxation, self-talk, goal-setting, imagery, and concentration training package on the performance of six athletes in the 1500- meter event. Subjects were four female and two male high school middle distance athletes. The dependent measure was time taken to complete the 1500-meter nm in competition settings. A mental skills training package was developed, implemented and evaluated using a single subject, multiple baseline design. Performance scores were plotted for each 1500-meter nm and subjects' graphs were assessed for intervention-related change against mean performance change and established split-middle analysis criteria. Visual inspection of plotted values was supplemented by quantitive analysis using repeated measures analysis of variance (RANOV A). This study also included procedural reliability checks to ensure that the athletes did in filet utilize the mental skills they received training in. Visual analysis indicated the mental skills package to be effective in enhancing performance times (1500-meter) in the case of four of the athletes. Overall, repeated measures analysis of variance revealed significant improvement in 1500- meter performance times for subjects across phases. However, a split-middle analysis of within subject variation indicated that a significant intervention effect was not observed in two of the six subjects. The social validity assessment by athletes and their two coaches provided further confirmation of the overall effectiveness of the intervention. Social validation checks indicated all participants to have perceived the intervention to be successful and all were satisfied with the delivery and content of the training package. The results support the usefulness of single-subject research designs for assessing the impact of mental training. The present study demonstrated that a mental skills training package combining relaxation, self-ta1k, goal setting, imagery, and concentration skills was effective in enhancing athletic performance. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die effek van "n sportsielkundige opleidingspakket, bestaande uit ontspanningsvaardighede, effektiewe selfspraak, doelwitstelling, beelding en konsentrasievaardighede op die prestasie van sportlui in die 1500-meter wedloop, is in die onderhawige navorsing ondersoek. Die proefpersone wat aan die navorsingprojek deelgeneem het, was vier vroulike en twee manlike hoërskool middelafstand-atlete. Die afhanklike veranderlike is gedefinieer as die tyd wat dit elke proefpersoon neem om die 1500-meter wedloop in kompetisie-situasies te voltooi. 'n Sportsielkundige opleidingspakket is ontwikkel, geïmplementeer en die effek daarvan op prestasietyd is geëvalueer deur gebruik te maak van "n enkelproefpersoon-, meervoudige basislynontwerp oor individue. Wedlooptyd in die 1500- meter is graftes ten opsigte van elke proefpersoon voorgestel en volgens kriteria vir visuele inspeksie en die "split-middle" -tegniek geanaliseer. Visuele analise van die data is deur middel van kwantitatiewe herhaalde waameming;analise van die variansie uitgebrei. Die ondersoek het ook kontrole vir prosedurelebetroubaarheid ingesluit om te verseker dat die betrokke sportsielkundige vaardighede waarin proefpersone opgelei is, inderdaad deur hul gebruik word Visuele analise van die navorsingdata het aangedui dat die sportsielkundige opleidingsprogram wel effektiefwas om presf.asietyd (l500-meter) by vier van die ses atlete te verbeter. Die herhaalde waamemingsanalise van die variansie het oor die algemeen beduidende verbetering in presf.asietyd in die 1500-meter vir proefpersone vanaf die basislyn:fase na die intervensiefase aangetoon. "n "Split-miádle" analise van intra-proefpersoon variasie het egter aangedui dat "n beduidende intervensie-effek nie by twee van die ses proefpersone waargeneem kon word nie. 'n Gunstige sosiale validering is van die betrokke proefpersone en hul afrigters ontvang wat verdere bevestiging bied vir die effektiwiteit van die intervensie oor die algemeen. Resultate met betrekking tot die sosiale validering het aangedui dat al die deelnemers by die navorsingprojek die intervensie as suksesvol beskou het en tevrede was met die toepassing en inhoud van die opleidingspakket. In die onderhawige ondersoek is aangedui dat "n sportsielkundige opleidingsprogram wat ontspanningsvaardighede, selfspraak, doelwitstelling, beelding en konsentrasievaardighede kombineer, weloor die algemeen effektief was om sportlui se prestasie te verbeter.
14

The effect of a physical wellness pathway on the chronic absenteeism of shift workers at an Eskom power station

Schouw, Darcelle D 12 1900 (has links)
Thesis (MScSportSc)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: For many companies, health care can consume half of corporate profits or more. Some employers look to cost sharing, cost shifting, managed care plans, risk rating and cash based rebates or incentives. These methods merely shift costs. Absenteeism in South Africa claims 3.2% of all scheduled work hours, 43 000 work hours per week, 9 days lost per employee per year and 1 employee in every 15 on a weekly basis. The main objective of this study was to establish the effect of a physical wellness intervention on the chronic absenteeism of a governmental company like Eskom. Fiftyfour males with a mean age of 42.13 years, participated in the program. Morphological and physiological variables included fat percentage; body mass index (BMI), cholesterol, blood pressure (BP), flexibility, cardiovascular endurance, waist circumference and muscle endurance. The participants were divided into four groups consisting of 12-15 individuals. Data was collected over a period of six months (March-August 2001). There were six sessions in which the subjects participated namely: wellness awareness, general body wellness, heart wellness, stress wellness, posture wellness and nutritional wellness. These sessions focussed on education, testing and physical activity, with follow-ups and maintenance at the Biokinetic rehabilitation station. Trends for the group were traced using a statistical analysis for absenteeism tallying the GSAR (gross sickness absentee rate) and AFR (absentee frequency rate) for the participants. The GSAR and AFR were significantly lower during the intervention. The return of investment was calculated based on the amount of hours worked per month on the August 2001 payroll, where the increment figure is based on an average increase of 7.9%. The result of the study concluded that work-site body wellness is health care reform that works, with absenteeism decreasing significantly and an improved employee health status. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Baie maatskappye kan die helfte of meer van hul wins aan gesondheidsorg spandeer. Sommige werkgewers oorweeg kostedeling, verskuiwing van kostes, gesondheidsorgplanne, risikobepaling en kontantkortings of aansporings. Hierdie metodes skuif eerder net koste. In Suid-Afrika word 3.2% van alle geskeduleerde werksure as gevolg van afwesigheid verloor, 43 000 werksure per week, 9 dae per werknemer per jaar en 1 werknemer uit elke 15 op 'n weeklikse basis. Die hoofdoel van hierdie studie was om die effek van 'n fisieke welstand intervensie op die chroniese afwesigheid van 'n parastatale maatskappy soos Eskom daar te stel. Vier en vyftig mans met 'n gemiddelde ouderdom van 42.13 jaar het aan die program deelgeneem. Morfologiese en fisiologiese veranderlikes het vetpersentasie; liggaamsmass-indeks (LMI), cholesterol, bloeddruk (BD), soepelheid, kardiovaskulêre uithouvermoë, abdominale omtrek en spieruithouvermoë ingesluit. Die deelnemers is in vier groepe verdeel wat uit 12-15 persone bestaan het. Data is oor 'n periode van ses maande ingesamel (Maart-Augustus 2001). Die deelnemers het aan die volgende ses sessies deelgeneem: bewustheid van welstand, algemene liggaamlike welstand, hartwelstand, streswelstand, postuurwelstand en dieetwelstand. Hierdie sessies het op die opvoeding, toetsing en fisieke aktiwiteit gefokus met opvolg-ondersoeke en instandhouding by die Biokinetika rehabilitasiestasie. Neigings vir die groep is opgevolg deur statistiese analise vir afwesigheid deur die TSAS (totale siekte afwesigheidsyfer) en AFS (afwesigheidsfrekwensiesyfer) vir die deelnemers aan te teken. Die TSAS en AFS was beduidend laer tydens die intervensie. Die beleggingsopbrengs is bereken op die aantal ure per maand op die Augustus 2001 . betaalstaat met die toenamesyfer gebaseer op die gemiddelde verhoging van 7.9%. Die resultaat van die studie is dat liggaamlike welstand by die werksplek voordelig is vir gesondheidsorgverbetering en dat afwesigheid beduidend afneem terwyl daar ook 'n verbetering in die gesondheidstatus van werknemers was.
15

Die geskiedenis van Matie-krieket 1865-2000

Stander, G. B. (Gavin Barry) 12 1900 (has links)
Dissertation (MScSportSc)--University of Stellenbosch, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: Over the years the Maties have made an invaluable contribution to both Western Province and Boland cricket. The purpose of this study is to document the origin, formation and experiences of the Matie Cricket Club. The nucleus of this study therefore documents the development of the Matie Cricket Club. The history of the club dates back to 1865, perhaps the end of 1864, and an attempt has been made to reconstruct all gathered information as accurately and thoroughly as possible. Although there is much popular writing on sport in South Africa, very little scientific documented information is available. Studies such as these are thus hampered by the unavailability of primary information. Since this study is sporthistorically orientated, the historic-scientific method has been implemented. Preference has been given to primary sources of information. These sources include minutes of the Matie Cricket Club, Stellenbosch Municipality, University Council, Sports Committee, Colours Committee and the Stellenbosch College Athletic Club, as well as University of Stellenbosch publications, such as the Stellenbosch College Ramkie, Stellenbosch College Times, Stellenbosch Students' Annual, Stellenbosch Students' Quarterly, Stellebosse Oud-Student, Stellenbosse Student and the Stellenbosse Universiteitsblad, interviews with those involved in the club and photos. Secondary sources of information include books and newspapers. The introductory section gives a broad outline of the history of Western Province cricket from as early as 1808. The first chapter has been devoted to the aim and statement of the problem, scope of the study, method of research and the evaluation of the resources. The growth of the club is discussed in detail under the following headings: Cricket during the 1800s, cricket before the First World War (1900-1913), cricket between and during the World wars (1914-1945), and cricket after the Second World War (1945-200). The progress and achievements of the club over 135 years are outlined. The club played in the Western Province since its formation in 1865, whereafter they moved to the Boland in 1901 and competed there for the following 60 years. However, there were, a couple of years in between when the first side competed in the Western Province, but only on a friendly basis and against sides in lower leagues, while the junior sides still competed in the Boland leagues. During the 1960/61 season, the first side was allowed to compete on a friendly basis against sides in the first league of the Western Province; at the end of 1963 the club moved all four of its teams to compete in the Western Province league. The sports fields of the University and especially the various venues of the cricket club are dealt with. At first games were played at the "Braak", from where they moved to the "Vlakteveld", Pavillion field and the famous Coetzenburg fields. The Matie Cricket Club also contributed to the success of the South African Universities' tournament. A brief history of the Matie Cricket Club since 1947 when the tournament was first played and their success in the national club championships are outlined. The role of the Stellenbosch College Athletic Club during the early history of the cricket club is also briefly discussed. Since the formation of the Victoria-College Cricket Club in 1912, only students were allowed to play in the matches against the South African College and the last of these matches were played in 1917. After the formation of the University of Stellenbosch in 1918, these matches were played between Stellenbosch and the University of Cape Town. These Intervarsity matches are discussed until the late 1960s whereafter it came to an end. Due to the fact that the University goes to the South African Universities tournament in December they do not undertake a lot of tours. Some tours preceded the tournaments and they are only briefly discussed. Coaching deserves its own section to show the progress made in this field. The efforts of various coaches contributed to the success of the club and the fact that so many players were included in representative sides. This section is followed by those people who made a major contribution to the club over the years. The Matie Cricket Club has 12 Springboks in its history, namely Nico Theunissen, Izak Buys, Eddie Barlow, Mike Procter, Michael Melle, Peter Kirsten, Garth Ie Roux, Denys Hobson, Adrian Kuiper, Darryl Cullinan, Kepler Wessels and Dave Rundle. A player profile of each is given as well as a list of Matie players in the various representative sides, as well as the players who regularly played in the first side of the Maties. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Oor die jare het die Maties 'n groot bydrae tot die Westelike Provinsie en Bolandkrieket gelewer. Die doel van hierdie studie was om die oorsprong, stigting en gebeure van die Matie-krieketklub na te vors en te dokumenteer. Die kern van hierdie studie gaan oor die ontwikkeling van die Matie-krieketklub. Die klub se geskiedenis strek vanaf 1865, moontlik einde 1864, tot op hede en alle inligting wat bekom is, is so deeglik en akkuraat moontlik weergegee. Die doel was dus om die oorspronklike gebeure te rekonstrueer. Hoewel daar baie oor sport geskryf is, is die meeste inligting nie wetenskaplik bewaar of gedokumenteer nie. Aangesien hierdie studie sport-histories van aard is, is die histories-wetenskaplike metode van navorsing soos toegepas in Menslike Bewegingskunde gevolg. Dit behels die versameling van inligting uit veral primêre bronne. Onder hierdie bronne tel die notules van die Matiekrieketklub, voorsitters- en bestuursverslae, jaarverslae, Universiteitspublikasies, onderhoude met ooggetuies en foto's. Sekondêre inligting is uit boeke en koerante verkry. Die studie word ingelei deur 'n algemene oorsig oor die ontwikkeling en geskiedenis van krieket in die Westelike Provinsie (WP) wat reeds so vroeg as 1808 gespeel is. Die eerste deel word aan die metodologie gewy. Daar word onder andere na die doel en probleemstelling, afbakening van die studieterrein, metode van ondersoek en die evaluering van bronne gekyk. Daarna word die ontwikkeling van die Matie-krieketklub uiteengesit. Daar word na krieket in die 1800's, krieket voor die Eerste Wêreldoorlog (1900-1913), tussen en tydens die Wêreldoorloë (1914-1945), en krieket ná die Tweede Wêreldoorlog (1945-2000) gekyk. Aandag word aan die groei van Matie-krieket tot 'n volwaardige sport bestee. Daar word na die prestasies van die klub oor ongeveer 135 jaar gekyk. Die klub het vanaf sy stigting tot 1901 in die WP gekompeteer, waarna hulle vir die daaropvolgende 60 jaar in die Boland deelgeneem het. Daar was jare tussenin wat die eerstespan in die WP gespeel het, maar al die wedstryde was op In vriendskaplike basis beslis en meestal teen spanne in die laer ligas. Die junior spanne het egter steeds in die Boland gekompeteer. Gedurende die 1961/62-seisoen is die eerstespan vir In proeftydperk in die WP se eersteliga opgeneem en het die klub met vier spanne sedert die einde van 1963 op In permanente basis in die WP gespeel. Hierna word die verskillende terreine waar krieket gespeel is, behandel, by name die Braak, Vlakteveld, Pawiljoenveld en Coetzenburg. In hierdie hoofstuk word die geskiedenis en die gebruik van die velde uiteengesit. Matie-krieket het ook In bydrae gelewer tot die sukses van die Suid-Afrikaanse universiteite-toernooi en In kort geskiedenis hiervan word uiteengesit. Die sukses wat Maties in hierdie toernooi behaal het, word vanaf 1947 bespreek. Daar word ook na die klub se deelname aan die nasionale klubkampioenskappe verwys. Die rol wat die Stellenbosch College Athletic Club in die vroeë geskiedenis van Matie-krieket gespeel het, word ook bespreek. Sedert 1912 toe die Victoriakollege krieketklub gestig is, was die inter-kollege wedstryde tussen Victoriakollege en die South African College In suiwer kollege aangeleentheid en die laaste wedstryd tussen dié twee instansies is in 1917 gespeel. Met die stigting van die Universiteit van Stellenbosch in 1918 is dié wedstryde teen die Universiteit van Kaapstad gespeel. Hierdie Intervarsity-wedstryde word tot en met die laat 1960's bespreek toe die wedstryde doodgeloop het. Omdat die klub jaarliks in Desember na die Suid-Afrikaanse universiteite-toernooi gegaan het, is daar nie baie toere onderneem nie. Daar word net kortliks na dié toere verwys wat wel deur die klub op pad na die toernooie ingepas is. Afrigting wat 'n baie groot rol in enige klub se sukses speel, geniet ook aandag. Die harde werk van verskeie afrigters het onder andere daartoe bygedra dat Matie-krieket 'n aantal nasionale en provinsiale spelers opgelewer het. Dié afdeling word opgevolg deur ander persone wat ook 'n groot rol in die sukses van die klub gehad het. Die Matie-krieketklub het tot op hede 12 Springbokke, naamlik Nico Theunissen, Izak Buys, Eddie Barlow, Mike Procter, Michael Melle, Peter Kirsten, Garth Ie Roux, Denys Hobson, Adrian Kuiper, Darryl Cullinan, Kepler Wessels en Dave Rundle opgelewer. 'n Sportprofiel word van elkeen gegee. 'n Lys van die Maties in verteenwoordigende spanne, asook Maties wat vir die eerstespan op 'n gereelde basis gespeel het, is saamgestel.
16

The relationship between the development of motor skills on the self-concept of at-risk children

Hugo, Karin 12 1900 (has links)
Thesis (MScSportSc)--University of Stellenbosch, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: The purpose of this study was to investigate the influence of participation in a sport development programme on the sport skills and self-concept of28 at-risk primary school children from a disadvantaged community. All 28 participants were pre-tested, then received a six-week (12 lesson) intervention programme, after which all children were post-tested. Data collection for the dependent variables was completed using the Latchaw Motor Achievement Test and the Catty Self-Concept Scale. Results of this study revealed that at-risk children realised the following outcomes of participation in a sport skill development programme: • Four of six components of motor achievement improved significantly. • The self-concept of the children did not show a significant improvement. • Three of six components of motor achievement showed a significant correlation with self-concept. Based on the results, it was concluded that participation in a sport skill development programme could not make a significant contribution to the motor development of at-risk primary school children. However more research is needed in this specific area in order to determine how skill development can be implemented to enhance the self-concept of at-risk children. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van hierdie studie was om die invloed van deelname aan 'n sport ontwikkelings program op die sportvaardighede en self-konsep van 28 hoë-risiko laerskool kinders vanuit 'n minderbevoorregte gemeenskap te ondersoek. Al 28 deelnemers was gepretoets en daarna 'n intervensie program van ses weke (12 lesse) gevolg, waarna die kinders weer almal gepost-toets is. Dataversameling vir al die afhanklike veranderlikes is voltooi deur die gebruik van die Latchaw Motoriese toets vir die toetsing van motoriese vaardighdede en die Cratty Selfkonsep toets. Resultate van hierdie studie het aangetoon dat die hoê-risiko kinders die volgende uitkomste met betrekking tot deelname aán die sport ontwikkelings program, behaal het: • Vier van die ses motoriese prestasie komponente het beduidend verbeter • Die selfkonsep van die kinders het nie 'n betekenisvolle verbetering getoon nie. • Drie van die ses motoriese prestasie komponente het 'n betekenisvolle korrelasie getoon met selfkonsep. Gebaseer op hierdie resultate, is daar tot die gevolgtrekking gekom dat deelname aan 'n sport vaardigheid ontwikkelings program geen defnitiewe bydrae gelewer het tot die motoriese ontwikkeling van hoë-risiko laerskool kinders nie. Verdere navorsing word benodig in hierdie spesifieke area om vas te stel hoe 'n vaardigheids ontwikkeling program geimplimenteer kan word om selfkonsep van hoë-risiko kinders te verbeter.
17

The effect of selected cultural and initiative activities on the attitude of first year students towards ethnicity in a multicultural institution

Roux, Charl J. (Charl Jacobus) 12 1900 (has links)
Thesis (MA)--University of Stellenbosch, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: In 1994 the Durban College of Education, that used to be an all white Afrikaans-medium institution, changed to a multicultural institution with Afrikaans and English as medium of instruction. The author, other lecturers and teachers of all races have not been educated to teach from a multicultural perspective and due to stereotyping and prejudices which were still dormant, a great need arose to address the cultural diversity of the college. This diversity lead to differences in culture, which lead to conflicts and may even have been responsible for poor academic achievements. As a lecturer at the Durban College of Education, the author became interested in whether selected initiative and cultural activities could foster a positive self-concept and a positive attitude towards other students of the same ethnic group, as well as towards students of other ethnic groups. The author agreed with De Klerk and Labuschagne (1995) that cultural differences have a great impact on the life, personal development and academic achievements of the students at a multicultural institution of higher education. The author also believes that students should be guided (Wasserman, 1997) in how to perceive themselves and other students of all ethnic groups. This will assist them. to achieve a successful academic career (Greyling, 1997) without wrong perceptions, stereotyping and prejudices (Van der Walt, 1991). The subjects for this study (N=127) were all first year students at the Durban College of Education. The group was comprised of black students (n=24); white English speaking students (n=58); white Afrikaans-speaking students (n=34) and Indian students (n=11) (see table 3 page 43). A pre-test was administered to determine the initial status of the subjects. An intervention programme followed and a post-test was administered directly after the intervention programme (see chapter 4). A follow-up test was administered three months later to determine the influence of the daily college routine on the self-concept and attitude towards ethnicity of the subjects. A control group (N=30) also completed the three questionnaires. The control group did not follow the intervention programme. Adolescent Sport Self-concept Scale of Smith (in Paterson 1991) and an ethnic attitude scale, was administered. The ethnic attitude scale was based on the ethnic attitude scales used by Paterson (1991) and Pretorius (1978). This ethnic attitude scale was adapted to adhere to the needs of this study. The data were computerised; at-test statistic and a Duncan's multiple range test were applied to determine if there were significant differences. By comparing the results of the experimental group with that of the control group, it was evident that after the intervention programme, there was a significant positive change (p<O.01) not only in the self-concept of the first year students, but also in the attitude of these students towards students of the same ethnic group, as well as towards students of other ethnic groups. The same results were evident after the three-month period in which no special treatment had been administered. To ensure similar positive effects in the future, a follow-up programme, similar to the intervention programme, would be necessary. The intervention programme accordingly served its purpose as part of the orientation programme well. There are, however, many changes to be made to suit the needs and requirements of other institutions that would wish to use similar programmes. The dynamic interaction of energetic facilitators is essential. If possible, the facilitators should come from the student body to create more interaction within the student community. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die Durbanse Onderwyskollege wat voorheen 'n inrigting vir Afrikaanssprekende blankes was, het in 1994 na 'n multikulturele inrigting verander met beide Afrikaans en Engels as voertale. Die skrywer, baie ander dosente en onderwysers van alle rasse is tans nog nie geskool om vanuit multikulturele perspektiewe te onderrig nie. 'n Groot behoefte het ontstaan om die kulturele diversiteit van die kollege aan te spreek aangesien stereotipering en vooroordele nog steeds onder die studente voorgekom het. As 'n dosent aan die Durbanse Onderwyskollege, het die skrywer gewonder of uitgesoekte inisiatiewe en kulturele aktiwiteite 'n positiewe verandering in die houding van die eerstejaarstudente teenoor die self, teenoor studente van dieselfde etniese groep, sowel as studente van ander etniese groepe sal hê. Die skrywer stem saam met De Klerk en Labuschagne (1995) dat kulturele verskille 'n groot uitwerking op die lewe, persoonlike ontwikkeling en akademiese prestasie van studente het. Hy glo ook dat studente gelei moet word (Wasserman, 1997) in hul beskouing van hulself en studente van alle rasse, sodat hul akademiese loopbaan nie skade moet lei onder verkeerde persepsies, stereotipering en vooroordele nie. Hierdie verskille kan ly tot swak akamiese prestasies (Greyling, 1997) en kulturele konflik (Van der Walt, 1991). 'n Voortoets is afgeneem om die aanvanklike houding van die proefpersone te bepaal. Die proefpersone van die eksperimentele groep het onmiddellik na die voortoets 'n intervensieprogram gevolg. Direk na die intervensieprogram is In natoets afgeneem om die invloed van die intervensieprogram te bepaal. 'n Verdere opvolgtoets is drie maande na die intervensieprogram afgeneem om te bepaal hoe blywend die veranderde houding van die proefpersone was. Die - proefpersone (N=127) was almal eerstejaarstudente aan die Durbanse Onderwyskollege en het bestaan uit; swart studente (n=24), blanke (Engelssprekende) studente (n=58), blanke (Afrikaanssprekende) studente (n=34) en Indiër studente (n=11). 'n Kontrole groep (N=30) het ook die drie toetse afgelê. Hulle het nie die intervensieprogram gevolg nie. Die toetse was in die vorm van 'n vraelys wat gebaseer is op die Selfkonsepskaal van Coopersmith (1967) asook die Adolesente Sport-selfkonsepskaal van Smit (in Paterson, 1991). Die vraelys het ook 'n aangepaste etniese houdingskaal ingesluit wat op die vraelyste van Paterson (1991) en Pretorius (1978) gebaseer is. Hierdie houdingskaal is spesiaal aangepas om aan die spesifieke behoeftes van hierdie studie te voldoen. Die data is deur 'n rekenaar verwerk. 'n T-toets en Duncan se veelvuldige omvangtoets is aangewend om enige beduidende verskille te bepaal. Deur die resultate van die eksperimentele met die resultate van die kontrole groep te vergelyk, het aan die lig gekom dat daar 'n beduidende (p<O.01) positiewe verandering in die selfkonsep, en in die houding teenoor etnisiteit van die proefpersone in die eksperimentele groep was. Die positiewe verandering was na die drie-maandetydperk na die intervensieprogram nog steeds sigbaar. Na aanleiding van die resultate van hierdie studie, het die program sy doel as deel van die oriëntasieprogram van die eerstejaarstudente aan die Durbanse Onderwyserskollege gedien. Daar behoort egter baie veranderinge aangebring te word ten einde die program te verbeter, sou enige ander inrigtings soortgelyke programme wil gebruik. Eie inisiatiewe en kulturele aktiwiteite moet gebruik word om aan hulle spesifieke behoeftes te voldoen. Die sukses van so 'n program sal van die dinamiese en energieke aanbieding van die fasiliteerders afhang. Die fasiliteerders moet verkieslik vanuit die studente leierskorps kom om sodoende die verhouding in die studentegemeenskap te versterk.
18

Kurrikulumontwikkeling vir volhoubare sportbestuuropleiding in Suid-Afrika

De Villiers, D. B. 03 1900 (has links)
Thesis (PhD (Education )--University of Stellenbosch, 2003. / 355 leaves printed on single pages, preliminary pages i- xxiii and numbered pages 1-330. Includes bibliography and list of tables. Digitized at 600 dpi grayscale to pdf format (OCR), using a Bizhub 250 Konica Minolta Scanner. / ENGLISH ABSTRACT: The sporting environment in South Africa started changing drastically when professional sport increasingly became a reality after years of sporting isolation. As a result of these changes new career opportunities opened up because professionals were required to manage professional sport. These new professional sporting organisations are modelled on economically active businesses that require managers at all levels. Training institutions soon started offering programmes to train these so-called sports managers. Although there are specialists working in the sporting environment, the generic term "sports manager" is used to identify these individuals. The appropriate and sustainable training of sports managers forms the nucleus of the research in this study. Training programmes for sports managers are mostly offered at departments of human movement studies or sports science. This tended to create the impression that these training programmes are merely adapted human movement studies programmes that do not necessarily make provision for the professional sports management industry. The main purpose of this study was to design a curriculum framework for sport management training that is not only practice-oriented, but that also ensures sustainable programmes. To realise this, both an international and a national historical perspective on sport management training were researched. A description of a theoretical curriculum model with specific reference to current trends in education in South Africa was given. Furthermore it endeavoured to establish, from within the sporting industry, the knowledge and skills that are required for a career in sports management. From this information an attempt was made to suggest a curriculum framework so that appropriate and sustainable sports management training programmes can be offered. From a historical survey it became evident that sports management training programmes are in a relatively early development phase. An analysis of international programmes revealed that these programmes focus mainly on the economic and management activities in sports management organisations. Few instances were found where human movement studies constituted a prominent part of the contents of the programmes. However, the opposite was found to be true when South African programmes were reviewed. The majority of these programmes include components of human movement studies/sport science in their contents. Some of the programmes focus specifically on human movement studies/sport science and merely offer introductory modules on aspects of sports management. This study indicates the necessity for sports management training programmes in higher education to fit into specific structures in the South African education framework. New developments centred around the South African Qualifications Authority, the Higher Education Board and more specifically the National Qualifications Framework have been researched and applied to sports management training programmes. To place this study within the perspective of curriculum development, various models and methods of curriculum evaluation were explored. As a result of this a synoptic list was compiled to which sports management programmes may be required to comply. As part of the study a questionnaire review was conducted to indicate sports managers' knowledge and skills requirements in three levels of management. Guidelines were derived from this for generic contents of sports management programmes. It was also indicated that specialist functions exist within the sports management industry and that this phenomenon cannot merely be ignored by academic institutions when curricula are designed. These findings were used to suggest a possible framework for sports management curricula. In the light of a changing environment in South Africa and the development of the professional sports management industry, it is necessary that this framework should continuously be supplemented in a dynamic sporting environment. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die sportbedryf het in Suid-Afrika drasties begin verander toe beroepsport na jare van sportisolasie toenemend 'n werklikheid geword het. Uit hierdie veranderinge het daar nuwe beroepsmoontlikhede ontstaan deurdat professionele persone nodig was om professionele sport te bestuur. Hierdie nuwe professionele sportorganisasies is op die lees van ekonomies-aktiewe besighede geskoei wat beteken dat bestuurders op aile vlakke benodig is. Opleidingsinstellings het spoedig begin om programme aan te bied vir die opleiding van hierdie sogenaamde sportbestuurders. Alhoewel daar 'n verskeidenheid spesialiste in die sportomgewing werk, word die generiese term "sportbestuurder" gebruik om hierdie persone te identifiseer. Die toepaslike en volhoubare opleiding van sportbestuurders vorm die kern van ondersoek in hierdie studie. Opleidingsprogramme vir sportbestuuropleiding word meestal in departemente van menslike bewegingskunde of sportwetenskap aangebied, wat die vermoede laat ontstaan het dat hierdie programme slegs aangepaste menslike bewegingskundeprogramme is en nie noodwendig vir die volle spektrum van behoeftes van die professionele sportbestuurbedryf voorsiening maak nie. Die hoofdoel van hierdie studie was die daarstelling van 'n kurrikulumraamwerk vir sportbestuuropleiding wat nie net praktykgerig is nie, maar ook die volhoubaarheid van hierdie programme verseker. Om dit te verwesenlik, is daar gepoog om 'n internasionale en nasionale historiese perspektief oor sportbestuuropleiding daar te stel. 'n Teoretiese kurrikulummodel is beskryf met spesifieke verwysing na huidige onderwystendense in Suid-Afrika. Vervolgens is gepoog om vanuit die sportbedryf te bepaal wat die kennis- en vaardigheidsvereistes is wat die sportbestuurberoep aan individue stel. Uit hierdie gegewens is gepoog om 'n kurrikulumraamwerk te ontwerp ten einde 'n bydrae te maak tot die volhoubare en toepaslike voorsiening van sportbestuuropleiding. Uit 'n historiese oorsig het dit geblyk dat sportbestuuropleidingsprogramme in 'n relatief vroeë ontwikkelingsfase verkeer. Wat uit die ontleding van internasionale programme duidelik geblyk het, is dat hierdie programme veral op die ekonomiese en bestuursaktiwiteite van sportbestuurorganisasies gefokus is. Min gevalle is aangetref waar menslike bewegingskunde 'n prominente deel van die programinhoud uitmaak. Daar is egter bevind dat die teendeel grootliks waar is van programme in Suid-Afrika. Die meerderheid van die programme het wel komponente van menslike bewegingskunde/sportwetenskap as deel van die inhoud. Sommige programme fokus spesifiek op menslike bewegingskunde/sportwetenskap en bied sportbestuuraspekte slegs as inleidende modules aan. Die studie toon aan dat dit noodsaaklik is om sportbestuuropleidingsprogramme in hoër onderwys binne spesifieke strukture in die Suid-Afrikaanse opvoedingsraamwerk in te pas. Ontwikkelinge rondom die Suid-Afrikaanse Kwalifikasie-owerheid, die Hoër Onderwysraad en meer spesifiek die Nasionale Kwalifikasieraamwerk is ondersoek in die lig van moontlike toepassings op sportbestuurprogramme. Om die studie binne die perspektief van kurrikulumontwikkeling te plaas, is ondersoek ingestel na verskillende modelle en metodes van kurrikulumevaluering. Hieruit is 'n oorsiglys waaraan sportbestuurprogramme moontlik beoordeel kan word, saamgestel. 'n Vraelysondersoek is benut ten einde kennis- en vaardigheidsvereistes van sportbestuurders op drie bestuursvlakke aan te toon. Riglyne ten opsigte van generiese inhoude vir sportbestuurprogramme is hieruit verkry. Daar is ook aangetoon dat spesialisfunksies binne die sportbestuurbedryf bestaan en dat hierdie verskynsel tydens kurrikulumontwerp nie sonder meer deur akademiese instellings geignoreer kan word nie. Hierdie bevindinge is gebruik om 'n moontlike raamwerk vir sportbestuurkurrikula voor te stel. In die lig van 'n veranderende samelewing in Suid-Afrika en die ontwikkeling van die professionele sportbestuurbedryf is dit noodsaaklik dat hierdie raamwerk in 'n dinamiese sportomgewing voortdurend aangevul word.

Page generated in 0.1335 seconds