• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 8
  • 5
  • 5
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 22
  • 22
  • 22
  • 11
  • 8
  • 7
  • 6
  • 6
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Behavioral ecology of the Mediterranean fruit fly : leks, courtship, nuptial gifts, and average offspring

Whittier, Timothy S January 1993 (has links)
Thesis (Ph. D.)--University of Hawaii at Manoa, 1993. / Microfiche. / viii, 114 leaves, bound 29 cm
2

Genetic and molecular basis of heavy metal tolerance and the heat shock response in the Mediterranean fruit fly : Ceratitis capitata

Sujinda Thanaphum January 1995 (has links)
Thesis (Ph. D.)--University of Hawaii at Manoa, 1995. / Includes bibliographical references (leaves 171-187). / Microfiche. / xix, 187 leaves, bound ill. 29 cm
3

Longevity and oviposition of Mediterranean fruit fly (Ceratitis capitata) (Diptera : Tephritidae) fed on a predominantly sugar and a predominantly protein diet

Van der Merwe, Cornelia 03 1900 (has links)
Thesis (MSc)--University of Stellenbosch, 2001. / ENGLISH ABSTRACT: Experiments using the Mediterranean fruit fly, Ceratitis capitata (Wiedemann), were conducted to determine the mortality of males and females and the ovipositing ability of females fed on two diets. The sugar diet consisted of 5: 1 sugar:protein and the protein diet consisted of 5:1 protein: sugar. Dilutions of 80%, 60%, 40%, 20% and 10% with water of both diets were also provided to the flies. Female longevity was shorter than male longevity. There was no difference in female longevity between fruit flies fed on the two diets. However, males fed on the sugar diet lived longer than those fed on the protein diet. More eggs per female per day were laid by those fed the sugar diet than by those fed the protein diet. There were no differences m oviposition between flies fed on the different concentrations of the two diets. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Proewe met die Mediterreense vrugtevlieg, Ceratitis capitata (Wiedemann), is uitgevoer om die mortaliteit van die mannetjies en wyfies, asook eierlegging van wyfies wat met twee verskillende diëte voorsien is, te bepaal. Die onderskeie diëte het uit 'n mengsel van proteïen en suiker (5 dele suiker en 1 deel proteïen) en (5 dele proteïen en 1 deel suiker) bestaan. Verdunnings van 80%, 60%, 40%, 20% en 10% is van die onderskeie diëte gemaak en aan die vlieë voorsien. Daar was geen verskil in die lewensduur van wyfies wat op die twee diëte gevoed is nie. Mannetjies wat op die oorwegende suiker dieët gevoed is, het langer as dié wat op die proteïen dieët gevoed is, geleef. Vlieë wat op die suiker dieët gevoed het, het regdeur 'n hoër gemiddelde daaglikse eierlegging per wyfie as dié wat op die proteïen dieët gevoed het, getoon. Geen noemenswaardige verskil in eierlegging vir vlieë wat op verskillende konsentrasies van die twee diëte gevoed het, is gevind nie.
4

Genetic control of the Mediterranean fruit fly, Ceratitis capitata (Diptera: Tephritidae)

Stainton, Kirsty January 2008 (has links)
No description available.
5

The use of suppression subtractive hybridization in the identification of a novel gene encoding a protein containing a BTB-POZ domain in the Mediterranean fruit fly, Ceratitis capitata

Untalan, Pia Marie. January 2002 (has links)
Thesis (Ph. D.)--University of Hawaii at Manoa, 2002. / Includes bibliographical references (leaves 133-142).
6

Insecticidal activity and physiological property of Annona squamosa (L.) seed extracts against the Mediterranean fruit fly, Ceratitis capitata (Wiedemann) : (diptera: tephritidae)

Epino, Ponciano Baltazar January 1991 (has links)
Thesis (Ph. D.)--University of Hawaii at Manoa, 1991. / Includes bibliographical references (leaves 71-87) / Microfiche. / x, 87 leaves, bound ill. 29 cm
7

Reproductive strategies and mass production of Opiinae ( Hymenoptera: Braconidae) parasitoids of Bactera dorsalis (Hendel) (Diptera: Tephritidae)

Ramadan, Mohsen Mohamad January 1991 (has links)
Thesis (Ph. D.)--University of Hawaii at Manoa, 1991. / Includes bibliographical references (leaves 167-173) / Microfiche. / xxiv, 212 leaves, bound 29 cm
8

Modifying an artificial diet for mass rearing mediterranean fruit fly, Ceratitis capitata (Diptera: Tephritidae), using locally available maize meal

Rini, Lulama Angela 03 1900 (has links)
Thesis (MSc)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The Mediterranean fruit fly (Medfly), Ceratitis capitata (Wiedemann) (Diptera: Tephritidae) is well-known as a destructive pest of fruit worldwide. Various control methods have been used against this insect. The sterile insect technique (SIT) is used as an important and successful technological method for controlling or eradicating this pest in many countries. A key factor to successfully apply SIT is dependent on the availability of efficient and economical rearing methods. Artificial insect diets with low cost bulking agents have been of interest to many researchers. The present study investigated the use of locally available maize meal as a bulking agent in such diets. Maize meal is used for human consumption (in South Africa) and contains small amounts of protein. This makes the reduction of imported torula yeast as an ingredient of the diet and source of protein possible, thereby reducing the cost of the diet. The larval development of the Medfly reared on artificial diets was studied in small and large-scale tests. The effect of the diets on larval production was evaluated using pupal recovery, pupal weight, flight ability, sex ratio, fecundity and egg fertility. The results of the small-scale tests showed that the diet containing maize meal could be used to produce Medfly more economically than the standard Krige diet used by the ARC Infruitec-Nietvoorbij Research Institute at Stellenbosch. However, in large-scale tests the ingredients quantities of the diets used were not the same as those of small scale-tests. The cost of the modified larval diet was not reduced in large-scale tests. This was ascribed to the number of eggs used in the tests to produce one million of fruit flies. The maize meal with reduced number of eggs require more diet to produce one million flies therefore, making it more expensive and less viable. When similar amounts of eggs were used, the diet appears to be a suitable alternative as the result obtained was almost similar to those of the Krige diet. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die Mediterreens vrugtevlieg ("Medfly"), Ceratitis capitata (Wiedemann) (Diptera: Tephritidae) is wêreldwyd 'n skadelike plaag. Die steriele insek tegniek (SIT) het in baie lande 'n belangrike en suksesvolle manier geword om die plaag te beheer en uit te roei. Die belangrikste voorvereiste vir die suksesvolle toepassing van SIT is die beskikbaarheid van doeltreffende en ekonomiese teelmetodes. Meeste navorsers is geïntereseerd in kunsmatige diëte met 'n goedkoop vulstof. Hierdie studie is ontwerp om die gebruik van plaaslik beskikbare mieliemeel as vulstof te ondersoek. In Suid-Afrika word dit vir menslike gebruik aangewend en bevat klein hoeveelhede proteïene wat 'n vermindering van die ingevoerde torula gis moontlik kan maak, en sodoende die koste van die dieët kan verminder. Die ontwikkeling van Medfly larwes op kunsmatige diëte is bestudeer In kleinskaalse en grootskaalse eksperimente. Die invloed van die diëte op larwale produksie is evalueer deur gebruik te maak van van papie-ontwikkeling, papie-gewig, vliegvermoë, geslagsverhouding, volwasse voortplantingsvermoë en eiervrugbaarheid. Die resultate van die kleinskaalse toetse het aangetoon dat die mieliemeel dieët gebruik kan word om Medfly meer ekonomies as met die standaard Krige dieët, wat in die ARC Infruitec-Nietvoorbij navorsings instituut by Stellenbosch gebruik word, te teel. By die grootskaalse toetse was die koste nie laer nie. Dit word toegeskryf aan die aantal eiers wat gebruik is om 'n miljoen vlieë te produseer. Die mieliemeel dieët met 'n verminderde aantal eiers benodig meer dieët om 'n miljoen vlieë te produseer, wat dit duurder en minder lewensvatbaar maak. Wanneer soortgelyke hoeveelhede eiers gebruik was, het dit geblyk dat die dieët 'n opsie is, want die resultaat was soortgelyk aan dié van die Krige dieët.
9

Population genetics of the Mediterranean fruit fly Ceratitis capitata in the Western Cape Province, South Africa : invasion potential and dispersal ability

Karsten, Minette 12 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: The Mediterranean fruit fly (medfly), Ceratitis capitata, is a highly invasive species throughout the world and considered as one of the most successful agricultural and economical pests. The increase of global trade in fruit and human travel combined with the biology of the medfly has allowed the species to spread from its proposed Afrotropical origin, to a number of locations throughout the world. In the Western Cape various control strategies have been implemented to control medfly populations, including insecticides and more environmentally-friendly techniques such as the Sterile Insect Technique (SIT). In order to be effective, however, an SIT program requires some knowledge of the population structure and the movement of individuals between pest-occupied sites. The identification of sites from which re-invasion is most likely to occur and knowledge regarding the primary routes through which pests are likely to re-establish are critical to ensure successful SIT programmes. To provide this important information to SIT and area-wide pest control programs in South Africa, sampling at two different spatial scales (regional- and fine-scale) in South Africa was undertaken. Regional scale sampling was done at 13 locations in the Western Cape and fine scale sampling was done at 13 locations within the Ceres-valley. All individuals were genotyped at 11 polymorphic microsatellite markers and selected individuals from the regional scale were sequenced for the mitochondrial gene COI. Our results show that populations at regional- and fine-scale in the Western Cape are characterized by high levels of genetic diversity (HEregional = 0.805; HEfine = 0.803). Little or weak population differentiation was detected at the regional- and fine-scales, suggesting overall high levels of gene flow among sampling locations. These findings were supported by coalescent based methods indicating sufficient levels of gene flow to prevent population differentiation between neighbouring (200m) and distant (350km) populations. However, natural dispersal in C. capitata has been shown to rarely exceed 10 km. As such, high levels of gene flow between distant populations are more likely the result of humanmediated dispersal, linked to the movement of fresh produce within South Africa. This high level of gene flow has important implications for pest management practices, as my results suggests that area-wide pest management should be undertaken at a regional scale, rather than on a farm or valley scale. My results are placed within a management framework, and I argue for more stringent control when fruit are transported within South Africa. Of particular interest for future studies is the investigation of gene flow at broader spatial scales (i.e. the whole of South Africa) and a comparison of the genetic diversity, population differentiation and gene flow patterns of C. capitata with that of Ceratitis rosa will be important to establish a successful pest management strategy in South Africa. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die Mediterreense vrugtevlieg (medvlieg), Ceratitis capitata, is ‘n indringerspesie wêreldwyd en word beskou as een van die mees suksesvolle ekonomiese en landbou peste. Die medvlieg het ‘n Afrotropiese oorsprong, maar die toename in wêreldwye handel en reis, gekombineer met die biologie van die medvlieg het gelei tot die verspreiding van die spesie na ‘n groot aantal bestemmings regoor die wêreld. Die Wes-Kaap provinsie van Suid-Afrika implementeer tans verskeie strategieë om medvlieg bevolkings te beheer. Hierdie strategieë sluit in die gebruik van plaagdoders sowel as meer omgewingsvriendelike tegnieke soos die Steriele Insektegniek (SIT). Om ‘n effektiewe SIT program te implementeer vereis basiese kennis ten opsigte van die genetiese struktuur van die bevolking sowel as van die beweging van individue tussen verskillende pesvoorkomsgebiede. Die identifisering van areas van waar herkolonisering mees waarskynlik kan plaasvind en kennis in verband met die primêre roetes waardeur pes spesies hervestig, is van kritiese belang om ‘n suksesvolle SIT program te verseker. Medvlieg individue is op twee verskillende ruimtelike skale (streeks- en plaaslike-skaal) versamel om die nodige inligting aan SIT en area-wye pes beheer programme in Suid-Afrika te verskaf. Streeks-skaal individue is by 13 lokaliteite regoor die Wes-Kaap versamel en plaaslike-skaal individue by 13 lokaliteite in die Ceres-vallei. Alle versamelde individue is vir 11 polimorfiese mikrosatelliet merkers gegenotipeer en DNS volgordebepaling van geselekteerde individue vanuit die streek-skaal is gedoen vir die mitochondriale geen COI. My resultate toon dat bevolkings op beide skale gekarakteriseer word deur hoë vlakke van genetiese diversiteit (HEstreeks = 0.805; HEplaaslik = 0.803) en geen of swak bevolkings differensiasie. Hierdie resultate dui daarop dat daar hoë vlakke van geenvloei tussen bevolkings is. Hierdie bevindinge word verder ondersteun deur metodes gebaseer op die statistiese eienskappe van die genealogiese verhouding tussen allele onder sekere mutasie en demografiese modelle, wat voldoende vlakke van geenvloei aandui tussen nabye (200m) sowel as verafgeleë (350km) bevolkings om bevolkings differensiasie te verhoed. Natuurlike beweging in C. capitata is egter selde meer as 10 km, sodanig kan die hoë vlakke van geenvloei toegeskryf word aan die verspreiding van individue met menslike hulp, spesifiek in die vervoer van varsprodukte in Suid-Afrika. Hierdie hoë vlak van geenvloei het verreikende implikasies vir pes beheer praktyke, omdat my resultate voorstel dat area-wye pes beheer onderneem moet word op ‘n streeks-skaal eerder as op ‘n plaas-tot-plaas of vallei wye area. Ek plaas my resultate in ‘n bestuursraamwerk, waarin ek streng beheer van vrugtevervoer in Suid-Afrika beklemtoon. Verdere navorsing moet fokus op die ondersoek van geenvloei op ‘n landswye skaal (hele Suid-Afrika) in C. capitata, sowel as die vergelyking van die genetiese diversiteit, bevolkings differensiasie en geenvloei patrone van C. capitata met die van Ceratitis rosa om ‘n suksesvolle pes beheer strategie vir Suid-Afrika te formuleer.
10

The role of the mediterranean fruit fly, Ceratitis capitata, in Botrytis bunch rot of grape

Engelbrecht, Rene 03 1900 (has links)
Thesis (MScAgric)--University of Stellenbosch, 2002. / ENGLISH ABSTRACT: Botrytis bunch rot of grape is caused by Botrytis cinerea Pers. :Fr. Conidia of the pathogen, which is dispersed by wind, water droplets and by insects, can penetrate the intact grape berry cuticle, but disease expression occurs only under predisposing conditions. Since relatively high infection rates often occur in vineyards, predisposing factors must play a fundamental role in primary infection and subsequent disease occurrence. Insects can play a very important role in this regard by depositing inocula at wound sites during feeding and by providing fresh wounds during their oviposition and feeding activities. The aim of this study was (i) to determine the potential of the Mediterranean fruit fly to transfer B. cinerea and other bunch and fruit rot fungi in natura, (ii) to investigate the transport, deposition and subsequent disease expression on grape berries in vitro, and (iii) to investigate fruit fly activities and the nature of deposited conidia and mycelia of B. cinerea by aid of digital photography and epifluorescence microscopy, respectively. Two Sensus fruit fly traps containing the para-pheromone, Capilure, were installed in orchards and five neighboring vineyards on four farms in the Stellenbosch region. Ceratitis fruit flies were collected weekly, identified and counted to determine the fluctuations in fruit fly population. Following field collection, the fruit flies were plated on Kerssies' B. cinerea selective medium and the number of flies yielding the pathogen was recorded. Two fruit fly species, C. capitata and C. rosa, were captured during the study period. Ceratitis rosa numbers comprised only 1% of the total number of fruit flies captured. Ceratitis capitata numbers, and the percentage B. cinerea contaminated flies generally increased after harvest in the different orchards and vineyards. Following harvest, the percentage flies yielding B. cinerea was higher in vineyards compared to orchards. Furthermore, in each vineyard an increase in percentage B. cinerea contaminated fruit flies was preceded by a corresponding increase in its neighboring orchard. The levels of both Penicillium and Alternaria contaminated fruit flies stayed high throughout the investigation period, especially after harvest of the orchard cultivars. Low incidence of Aspergillus, Mucor and Rhizopus spp. were recorded on C. capitata. These findings suggest that the Mediterranean fruit fly may play an important role in the dispersal of inocula of fungi associated with postharvest decay from early-maturing stone fruit orchards to mid- and late-maturing wine grape vineyards, and in disease induction under conditions unfavourable for natural infection. Three experiments were conducted to determine the potential of fruit flies in provoking B. cinerea decay. In the first experiment, transport of conidia and disease expression were investigated on rachis segments bearing unwounded berries only. In the second experiment, the effect of wounding on disease expression was investigated. In the third experiment, the effect of inoculum type (mycelia and conidia) on transportation and disease expression was investigated on rachis segments bearing unwounded berries, and on segments with wounded berries. The table grape cultivar, Dauphine, and the wine grape cultivar, Shiraz, were used at véraison, two weeks before harvest and harvest, and the transport studies were conducted in ethanol-disinfected perspex cages. Disease expression was studied in dry (~56% RH), ethanol-disinfected perspex chambers incubated at 22°C. The isolations from berries revealed that the flies deposited, without preference, high amounts of B. cinerea at various positions on the grape berry's surface. The freezing studies showed that the deposited conidia germinated and penetrated the berry skin at various positions. However, B. cinerea developed more often at the pedicel end than on the cheek or style end, which indicated a peculiar interaction between B. cinerea, the fruit fly and host tissue at this part of the berry. This phenomenon was substantiated by the finding that B. cinerea also developed more often at the pedicel end of berries that were not frozen. Further evidence for this interaction was found on intact berries exposed to flies that carried mycelia after feeding on berries without sporulating colonies of the pathogen, but showing symptoms of slippery skin. Significantly more decay developed on wounded berries compared to the unwounded berries and more so at the wound site. In addition, female fruit flies were responsible for significantly more decay development than male fruit flies. The study thus proved that the Mediterranean fruit fly can promote B. cinerea disease development under conditions unfavorable to natural infection. The activities of the Mediterranean fruit fly, Ceratitis capitata, on grape berries were monitored by aid of digital photography. In addition, the deposition of conidia and mycelia of Botrytis cinerea at three sites (pedicel end, cheek and style end) on the grape berry, germination of the fungal structures after dry (±56% RH) and moist (±93% RH) incubation and wounds inflicted during ovipositioning were examined with an epifluorescence microscope. The observations revealed that the fruit fly's activities were generally restricted to the grape berry. They visited the grape berry cheek more often, but visitations to the pedicel end of berries increased substantially from véraison to harvest, indicating the possibility of nutrient leakages at this site. Microscopy revealed that the flies deposited conidia singular, in feeding packages and in faecal excrements on the berry surface. The conidia in feeding packages were ensheathed by salivical fluids and occurred in clusters of 10 to 50 conidia. An average of 60% of the conidia in feeding packages germinated under dry conditions (±56% RH). Conidia that passed through the intestinal tract of the fruit fly and that were deposited in faecal excrements were deformed and low in viability. These conidia did not occur in cluster format, but were proportionally spread with the faeces on the surface of the grape berry. Conidia that were deposited singular and in faecal excrements did not germinate unless incubated under moist conditions (± 93% RH). Wounds inflicted by female fruit flies during ovipositioning were most frequently observed on the cheek. This predisposition to B. cinerea infection of grape berries by the activities of fruit flies, suggested an important role for the flies in the initiation of Botrytis bunch rot epidemics in vineyards. / AFRIKAANSE OPSOMMING: DIE ROL VAN DIE MEDITERREENSE VRUGTEVLIEG, CERATITIS CAPITATA, IN BOTRYTIS CINEREA TROSVERROTTING VAN DRUIWE Botrytis-trosverrotting van druiwe word deur Botrytis cinerea Pers. :Fr. veroorsaak. Konidia van die patogeen wat deur wind, waterdruppels en insekte versprei word, kan die intakte druiweskil binnedring, maar siekte-uitdrukking vind slegs onder spesiale omstandighede plaas. Aangesien relatief hoë infeksie vlakke algemeen in wingerde voorkom, moet predisponerende faktore 'n fundamentele rol in die primêre infeksie, en die daaruit voortspruitende siektetoestand speel. Insekte kan 'n baie belangrike bydrae lewer deur inokuia tydens voeding by wonde te deponeer. Nuwe wonde kan ook tydens oviposisionering en voeding ontstaan. Die doel van hierdie studie was om (i) die potensiaal van die Mediterreense vrugtevlieg om B. cinerea en ander tros- en vrugverrottingswamme in natura oor te dra, te bepaal; om (ii) die verspreiding, deponering en daaropvolgende siekteuitdrukking op druiwekorrels in vitro te ondersoek; en om (iii) die aktiwiteite en aard van die gedeponeerde konidia en miselia met behulp van digitale fotografie sowel as epifluoressensiemikroskopie waar te neem. Twee Sensus-vrugtelokvalle met die paraferomoon, Capilure, IS In vrugteboorde en aangrensende wingerde in die Stellenbosch-omgewing aangebring. Ceratitis-vrugtevlieë is weekliks versamel, geïdentifiseer en getel om fluktuasies in die vrugtevliegpopulasie te bepaal. Na die veldversameling is die vrugtevlieë op Kerssies se B. cinerea-selektiewe medium uitgeplaat. Gedurende die studie is twee spesies vrugtevlieë, C. capitata en C. rosa, gevang. Na oesstyd het die aantal Ceratitis-vrugtevlieë en die persentasie vrugtevlieë, besmet met B. cinerea, in die verskillende boorde en wingerde toegeneem. Na oestyd was die persentasie vrugtevlieë wat B. cinerea gedra het, hoër in die wingerde as in die boorde. Elke toename in die persentasie B. cinerea-besmette vrugtevlieë in 'n wingerd is voorafgegaan deur 'n ooreenkomstige toename in die aangrensende vrugteboord. Die aantal vrugtevlieë besmet met Penicillium en Alternaria spp. het tydens die navorsingstydperk deurgaans hoog gebly, veral nadat die vrugteboord-kultivars geoes is. Die voorkoms van Aspergillus-, Mucor- en Rhizopus spp. op Ceratitis-vrugtevlieë was deurgaans laag. Hierdie bevinding wys daarop dat vrugtevlieë 'n belangrike rol speel in die verspreiding van swarninokula, wat met na-oes verrotting geassosieer word, van vroegrypwordende steenvrugteboorde na mid- en laatrypwordende wyndruifwingerde. Drie eksperimente is in vitro onderneem om vrugtevlieë se potensiaal om B. cinereaverrotting te veroorsaak te bepaal. In die eerste eksperiment is ragi met slegs ongewonde korrels gebruik om die oordrag van konidia en siekte-ontwikkeling te ondersoek. In die tweede eksperiment is die effek van verwonding op siekte-ontwikkeling ondersoek. In die derde eksperiment is die effek van inokulumtipe (miselia en konidia) op verspreiding en siekte-ontwikkeling ondersoek deur ragis-segmente met gewonde korrels sowel as ragissegmente met ongeskonde korrels te gebruik. Die tafeldruif-kultivar Dauphine en die wyndruif-kultivar Shiraz, by kleurbreuk, twee weke voor oes en by oestyd, is in die eksperimente gebruik. Die oordragstudies is in etanol-ontsmette perspex-hokke uitgevoer. Siekte-ontwikkeling is bestudeer in droeë (±56% RH), etanol-ontsmette perspex-kamers en geinkubeer by 22°C. By ondersoek is gevind dat vlieë, sonder voorkeur, groot hoeveelhede B. cinerea op verskeie dele op die druiwekorrel-oppervlak deponeer. Bevriesingstudies het aangetoon dat die gedeponeerde konidia op verskeie dele van die korrelontkiem en die skil binnedring. Botrytis cinerea het egter meer dikwels by die korrelsteelkant as by die stempelkant, of op die wang, ontwikkel. Hierdie bevinding het 'n eiesoortige interaksie tussen B. cinerea, die vrugtevlieg en gasheerweefsel by die korrelsteelkant van die korrel aangetoon. Die verskynsel is gestaaf deur die bevinding dat B. cinerea ook meer dikwels by die korrelsteelkant van die korrels wat nie gevries is nie, ontwikkel het. Verdere bewys van hierdie interaksie is gevind by ongeskonde korrels wat aan die vlieë wat miselia gedra het blootgestel is. Die siekte het beduidend meer dikwels op gewonde as ongewonde korrels en verder aansienlik meer dikwels op die wondoppervlakte ontwikkel. Dit was ook duidelik dat vroulike vrugtevlieë baie meer vir verrotting verantwoordelik was as manlike vrugtevlieë. Die studie bewys dus dat Mediterreense vrugtevlieë die ontwikkeling van B. cinerea kan bevorder in omstandighede wat ongunstig is vir natuurlike infeksie. Die aktiwiteite van die Mediterreense vrugtevlieg C. capitata op die druiwekorrels is met behulp van digitale fotografie waargeneem. Verder is die deponering van konidia en miselia van B. cinerea op die verskillende dele (korrelsteelkant, wang en stempelkant) van die korrel, ontkieming van die swamstrukture na droeë (±56% RH) en nat (±93% RH) inkubasie en wonde wat tydens oviposisionering veroorsaak is, met epifluoressensie-mikroskopie ondersoek. Die waarnemings het onthul dat die vrugtevlieg se aktiwiteite gewoonlik tot die druiwekorrel beperk is. Hulle het korrelwange meer dikwels besoek. Besoek aan die korrelsteelkant het aansienlik toegeneem van kleurbreuk tot oestyd, wat op die moontlikheid van voedingstof-lekkasie by die deel aandui. Mikroskoopstudies het aangedui dat vlieë konidia enkel, in voedingspakkies en in fekale uitskeidings op die korreloppervlakte deponeer. Die konidia in die voedingspakkies is deur speekselvloeistof omhul en het in groepe van 10 tot 50 konidia voorgekom. Gemiddeld 60% van die konidia in voedingspakkies het in droeë omstandighede (±56% RH) ontkiem. Konidia wat deur die spysverteringskanaal van die vrugtevlieg gegaan het en in die fekale ekskresie gedeponeer is, was misvorm en het lae lewensvatbaarheid gehad. Laasgenoemde konidia was nie in groepe gedeponeer nie, maar is proporsioneel met die feces op die oppervlak van die druiwekorrel versprei. Konidia wat enkel en in feces gedeponeer is, het nie ontkiem nie, tensy toestande vogtig (±56% RH) was. Wonde wat deur die vroulike vrugtevlieë tydens oviposisionering veroorsaak is, is meer dikwels op die wang van die korrelopgemerk. Hierdie predisposisie van druiwekorrels tot B. cinerea-infeksie, meegebring deur die aktiwiteit van die vrugtevlieg, dui daarop dat die rol wat die vrugtevlieg in die inisiëring van Botrytis trosverrottingepidemies in wingerde speel, van beduidende belang is.

Page generated in 0.0649 seconds